6355536891

25

Odpływ wód fluwioglacjalnych odbywał się u podnóża pasma Brzanka-Liwocz, na wschód, doliną Szwedki (Pulit 1975).

Wierzchowiny pogórza tworzą płaskie garby osiągające 320-440 m n.p.m. Nad tą zrównaną powierzchnią góruje resekwentny grzbiet twardzielcowy Brzanka-Liwocz, równoleżnikowy i skręcający na południowy wschód, którego kulminacją w części wschodniej jest Liwocz (561 m n.p.m.) a w części zachodniej Brzanka (538 m n.p.m.). Ze względu na charakter grzbiet można zaliczyć do krajobrazu gór niskich (Kondracki 1994).

Na obszarze Pogórza Ciężkowickiego dominują tereny o nachyleniu do 10° (78%), w których do 5° stanowią 34% (według SRTM -Shuttle Radar Topogra-phy Mission). Współcześnie ważną rolę w modelowaniu rzeźby odgrywają ruchy masowe. Szczególnie podatne na powstawanie osuwisk jest Pasmo Brzanka-Liwocz (Długosz 2009).

Zlewnia Zalasówki, odwadniająca Pogórze Ryglickie, posiada cechy typowe dla zlewni pogórskiej, czyli płaskie garby i płaskodenne doliny. Wycięta jest w słabo odpornych warstwach krośnieńskich wykształconych w litofacji łupkowo-piaskowcowej. Fakt ten zdeterminował niewielką asymetrię doliny. Deniwelacje osiągają tu 130 m (min. 240 m n.p.m., maks. 368 m n.p.m.). Druga z badanych zlewni - Pożory - odwadnia stoki pasma Brzanka-Liwocz. Zlewnię tą cechują większe deniwelacje terenu (min. 247 m n.p.m., maks. wysokość 513 m n.p.m.) i duża energia rzeźby. Budowa geologiczna silnie odzwierciedla się w asymetrii doliny i rzeźbie zlewni. Płaskie wierzchowiny i szerokie akumulacyjne doliny występują tylko w obrębie warstw krośnieńskich. Cześć zlewni, która założona jest na starszych ogniwach serii śląskiej wykazuje cechy „beskidzkie”. Dominują tu strome stoki o nachyleniu ponad 10° oraz głębokie, wciosowe doliny boczne.

2.1.4. GLEBY

Gleba jest elementem środowiska geograficznego, w którym przenikają się wzajemnie wpływy litosfery, atmosfery, hydrosfery i biosfery. Zróżnicowanie pokrywy wiąże się z budową podłoża, rzeźbą terenu, określonymi warunkami wodnymi, mikroklimatycznymi oraz odmiennym użytkowaniem ziemi (Guzik 1988). Ze względu na stopień ingerencji człowieka w rozwój profilu glebowego najogólniej możemy gleby podzielić na naturalne i uprawne (Tokaj, Gondek 1976). Zmiany zachodzące w całym systemie przyrodniczym m.in. pod wpływem działalności człowieka, zapisują się w profilu glebowym, który z uwagi na swe interakcyjne powiązania z innymi komponentami środowiska ma dużą wartość indykacyjną (Degórski 2005).

W badanym terenie stosunkowo żyzne gleby wykształciły się na występujących na progu pogórza utworach pylastych. Dlatego obszar ten został najwcześniej zajęty przez rolnictwo. W miejscach, gdzie występuje pokrywa utworów pylastych wytworzyły się gleby płowe. Na terenach bardziej nachylonych, tam gdzie powierzchni sięga flisz, w większości powstały gleby brunatne kwaśne. Gleby płowe