683539618

cyjny materializm, technokrację, traktowanie świata jako źródło energii i surowców [Waloszczyk 1995, s. 23).

Etyką nazywamy zbiór postaw, którym nadaje się ocenę wartościującą: dobro - zło, unikając jednocześnie ocen pośrednich. Jest to nauka zajmująca się charakterem, odrębnościami i prawami rozwoju moralnego jako szczególnej formy świadomości społecznej. Postawa etyczna człowieka wynika z historycznie ukształtowanych norm etycznych, jak i norm wpajanych przez rodzinę, szkołę, Kościół, przyjaciół. Istniejące od dawna normy moralne ujęte są w kodeksach i ustawach, przyjętych w oficjalnym prawodawstwie. Natomiast wychowanie przez rodzinę czy szkołę nie zawsze zgadza się z powszechnie akceptowanymi zasadami [Stefanowicz 1996, s. 75-79].

Etyka ekologiczna zajmuje się problematyką identyfikacji człowieka z innymi istotami, gatunkami, otaczającym światem. Rola właściwej postawy etycznej jest ogromna, gdyż w postępowaniu człowieka uwidacznia się jego stosunek do tego co dobre i co złe. Ochrona przyrody i zasobów naturalnych może stanowić o przyszłości człowieka jako gatunku, jego bogactwie i różnorodności. Postawa szacunku i akceptacji dla każdej żywej istoty jest charakterystyczna dla człowieka żyjącego w duchu etyki. Ekoetyka mówi, że człowiek czyni światu to, co czyni samemu sobie. Szerzenie wiedzy na temat ochrony życia na Ziemi jest również elementem etyki. Moralnym obowiązkiem wobec przyszłych pokoleń jest odpowiedzialność za środowisko. W ekoetyce miarą oceny wartości środowiska są ekowartości. Jednym z warunków dalszej egzystencji człowieka jest ochrona środowiska, lecz nie za wszelką cenę. Rozwój przemysłu i technologii jest nieunikniony, lecz nie kosztem środowiska. Według słów wspomnianego już H. Skolimowskiego [1995, s. 42] im bardziej jest złożony organizm i im wyższy jest stopień jego ewolucji, tym bardziej jest on wart ochrony. Ewolucyjne kryterium postępu polega na wyborze takiej jego formy, która służy ewolucji gatunku ludzkiego, jednak bez szkody dla innych gatunków. Oznacza to, że większą dbałością powinno się otaczać formy wysoko zorganizowane i wyspecjalizowane. Jest to jednak pogląd głoszony przez człowieka, gdyż właśnie człowiek uważa siebie za istotę o najwyższym poziomie rozwoju spośród wszystkich form życia na Ziemi. Zadziwiający jest stopień organizacji i specjalizaq'i mrówek, termitów czy pszczół. Jakkolwiek na to patrzeć, człowiek wykazuje postawę egoistyczną, prawdopodobnie wynikającą z braku alternatywy. Ekoetyka pozwala zabijać zwierzęta w celu zdobycia pożywienia,

22