6862717309

Projekt .Miodowy rok — młodzi reporterzy na tropie zmian w ich najbliższym otoczeniu, spowodowanych przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej* realizowany we współpracy z Urzędem Komitetu Integracji Europejskiej

1 maja 2004 roku - tę datę powinien zapamiętać każdy z nas. O niej też przyszłe pokolenia będę się uczyć w szkołach. W ten właśnie dzień premier Leszek Miller wprowadził nas do nowego domu. Do Unii Europejskiej. Miało to pomóc Polsce nie tylko zdobyć pieniędze i załatać wielkę dziurę budżetową, ale także zyskać uznanie w oczach innych członków UE. Czy tak się stało?

My w Europie

Racibórz, 21 kwietnia 2005

Droga Iwonko!

Witam Cię! Na początku chciałabym Ci podziękować za Twój list. Bardzo się cieszę, że Twoje życie jest tak ciekawe, i że rodzice kupili Ci małego szczeniaczka (na tym zdjęciu wyglądał jak mała kuleczka!).

A co u mnie? No cóż. Niedługo rocznica przyłączenia naszego kraju do Unii Eurojtejskiej, więc w mojej szkole szykuje się małe szaleństwo. Dzień rocznicy będzie na pewno uroczyście obchodzony. Niestety, pewnie i moja klasa będzie bardzo zaangażowana w zorganizowanie tego dnia. Chociaż, może to i dobrze?

Ostatnio zauważyłam wiele pozytywnych zmian przyłączenia naszego kraju do UE. Dzięki Unii Europejskiej inaczej popatrzyłam na naukę języków obcych. Przywiązuję do nich teraz większą wagę, gdyż wiem, że są bardzo ważne w życiu. Wiesz, że zawsze się bałam wyjechać za granicę, bo nie umiałam się dogadać. Już się nie boję! Wiem. że sobie poradzę. Zauważyłam też, że Europejczycy inaczej patrzą na Polskę po jej wstąpieniu do Unii Europejskiej. Dostrzegają w nas piękny kraj, chętniej go odwiedzają (mają łatwiej, przecież zniesiono granice!). Mamy też dostęp do morza i gór. no i umiarkowany klimat, ani za zimno ani za gorąco! W sam raz! Moja rodzina z zagranicy twierdzi, że najlepsze jedzenie jest właśnie w Polsce. Nic dziwnego. Nasze kiełbaski są znane na całym świecie! Pani z angielskiego mówiła, że nawet w Stanach Zjednoczonych. Młodzi ludzie dzięki Unii Europejskiej mogą pojechać za granicę w celu poszukiwania pracy. Mam sąsiada, który długo nie mógł znaleźć pracy tutaj, w końcu pojechał za granicę. Cieszę się, że dzięki Unii Europejskiej znalazł pracę i uwierzył we własną przyszłość.

Ostatnio miało miejsce bardzo smutne wydarzenie. Chyba sama wiesz, o czym mówię. O śmierci najlepszego człowieka świata, naszego ukochanego Jana Pawła //. Każdy inaczej przeżywał tę tragedię. Cieszę się, że ludzie potrąfi li się pojednać. Na placu Sw. Piotra w Rzymie spotkało się wielu ludzi z różnych zakątków świata. nie było między nimi granic, każdy był równy. Chciałabym, aby Unia Europejska funkcjonowała na takiej właśnie zasadzie, równości i jedności dla wszystkich. Chciałabym żyć w takim kraju. Nie wiem czy to jest możliwe. A Ty? Co Ty o tym myślisz?

Zapraszam Cię do mnie serdecznie, (przyjedź jak najszybciej!). Czekam na Twój list! Ucałuj rodziców. Szczególnie Twojego niesamowitego tatę! No i pieska! Pozdrawiam.

Realu Iswtra

*///*

GJ Racibórz opiekun:

Monika

Holek

Języki to podstaw

W mojej miejscowości pomyślano o budowie hali sportowej. Hala to bardzo dobry pomysł, dlatego że w takiej wsi, jaką jest Syrynia nie ma warunków, by rozwijać swoje zainteresowania w dziedzinie sportu, nie mówiąojuż o tym, że część młodzieży spędza wolny czas w klubach, nierzadko przy alkoholu. Aktualnie trwają prace związane z kompletowaniem dokumentacji projektowej o dofinansowanie inwestycji ze środków Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego, który pokryje 75% kosztów inwestycji. Tak więc pojawił się zalążek wielkiej zmiany wspierany przez Unię, która poprzez sport wskazuje człowiekowi prawdziwe wartości. UE nie lekceważy też problemów zanieczyszczeń. Można zauważyć, że dba o czystość naszego środowiska. Wodzisław Śl. otrzymał pieniądze z Unii przeznaczone

na wymianę kotłów grzejnych na ekologiczne. Unia również dofinansowuje remont dachów pokrytych eternitem (który jest zresztą rakotwórczy).

Tak więc uważam, że UE jest świetnym ekologiem dbającym o czystość Europy. Dba też o nasze bezpieczeństwo. A głównie bezpieczeństwo na drogach. W roku 2004 przebudowano drogę na ul. Konopnickiej w Syryni, ul. Leśnej i ul. Słowackiego w Lubomi oraz ul. Owocowej w Bukowie. Odbudowano także 800 m dróg rolniczych na terenie całej gminy. Przy udziale środków Programu Aktywizacji Obszarów Wiejskich przeprowadzono remont obiektów szkolnych polegający m.in. na remoncie budynku SP i Gimnazjum w Syryni. Dzięki dotacjom z UE mogę teraz uczyć się w pięknej szkole. Jest to nie tylko pociecha dla oka, ale też duma wsi. Wykonano również adaptację pracowni komputerowej w SP w Syryni oraz przeprowadzono remont ogrodzenia szkolnego. Dzięki temu nasza szkoła staje się coraz nowocześniejsza. Niepokoi mnie sprawa bezrobocia w mojej małej ojczyźnie. Nie wszyscy są rolnikami, by mogli skorzystać z dotacji unijnych. A mnie się marzy wieś spokojna. wieś wesoła. Bo czy człowiek pozbawiony pracy, potrafi zachować podstawowe wartości? Jak na razie moi starsi koledzy mogą jedynie szukać pracy za granicą. Jeżeli tam znajdą szczęście, nie mam nic przeciwko.

Podsumowując, Unia daje wielkie nadzieje na lepszą przyszłość. Większość rodaków przyzna, że inaczej wyobrażało sobie życic po dołączeniu do krajów UE. Ja też. Lecz pozostaje nam tylko czekać. Może dotychczasowe zmiany nie są rewolucyjne, jednakże coś drgnęło i wydaje mi się, że idzie w dobrym kierunku. Unia jest w stanie nam pomóc, musimy tylko chcieć i umieć tę pomoc przyjąć. Ja jestem pełen optymizmu na przyszłość, stąd mam nadzieję, że tak właśnie się stanie.

Robert Menzjk kl. II a Gimnazjum w Syryni opiekun:

Mariola Michalska ,

Nawet nie zauważyliśmy, że niedługo minie rok, od kiedy Polska^rstała się jednym z państw należących do Unii Europejskiej. Przystąpienie naszego kraju do tej wspólnoty spowodowało różne zmiany. Niektóre były niekorzystne (VAT!) lecz inne bardzo pomogły Polakom. Skorzystali na tym również uczniowie, których szkoły otrzymały pomoc finansową ze środków unijnych. Niedługo będzie można swobodnie podróżować między krajami należącymi do UE. Otwierają się możliwości poznania nowych ludzi, przedstawicieli innych narodowości.

Z takiej szansy skorzystała moja szkoła. Niektórzy uczniowie korespondują z kolegami z Niemiec, Węgier czy też Chorwacji. Na początku 2004 roku nauczycielka języka niemieckiego, pani Patrycja Tkocz, wystąpiła z pomysłem zorganizowania polsko - węgierskiego obozu językowego. Młodzież z obu krajów porozumiewać się miała w języku niemieckim. Wszystkim od razu spodobał się pomysł. Ja sama nic korespondowałam z żadnym uczniem. Chęć przyłączenia się do grupy sprawiła, że też zaczęłam pisać listy. Przygotowania ruszyły. Aby nie narażać rodziców na wielkie koszty, postanowiono, że całą sumę, która należy zapłacić podzielimy na raty. W ten sposób żaden z rodziców nic odczuł znacząco, że musiał zapłacić większą kwotę. Rozpoczęto organizację dojazdu, noclegów itp. Zadziwiające znajomości i umiejętność konwersacji koordynatora wymiany sprawiły, że załatwiono to dość szybko i tanio. Pozostało tylko czekać, aż wyruszymy, a to miało nastąpić dopiero w czerwcu. Gdy nadszedł upragniony przez wszystkich dzień, ruszyliśmy w drogę. Podróż minęła nam bardzo przyjemnie i 16-osobowa grupa oraz opiekunowie szczęśliwie dotarła na Węgry. Nauczyciele, chcąc utrudnić nam zadanie, starali się rozmawiać tylko po niemiecku. 1 chcąc nie chcąc, trzeba było się zmobilizować, bo inaczej byśmy się nie dogadali. Gdy zbliżał się termin odjazdu, młodzież była smutna, bo wcale nie miała ochoty odjeżdżać. Gdy wróciliśmy, nawet nie spostrzegliśmy, że to już koniec drugiej klasy.

Już niedługo zostaniemy absolwentami gimnazjum. Wszyscy są zdenerwowani egzaminem, a zwłaszcza jego wynikami. Nie przeszkodziło nam to jednak w zorganizowaniu kolejnej wy miany, tym razem w Polsce. Przyjechała do nas kilkunastoosobowa grupa, z której część porozumiewała się z nami w języku niemieckim, a część w języku angielskim. Na początku odnosiliśmy się do siebie troszkę nieufnie, ale to szybko minęło i zaczęliśmy realizować główny cel wymiany, czyli rozpoczęliśmy integrację oraz ćwiczenie języków. Gdy nadszedł ostatni dzień ich pobytu, (a byli bardzo krótko) znowu wszyscy byli smutni. Niestety musieliśmy się pożegnać. Mamy tylko nadzieje, że uda nam się pojechać (chociażby tylko na weekend) jeszcze raz. pomimo że szanse są naprawdę niewielkie.

Uważam, że takie wymiany są naprawdę potrzebne. Uczniowie ćwiczą znajomość języków i umiejętność posługiwania się nimi w różnych sytuacjach. Możemy poznawać nowych kolegów, kulturę i tradycję ich krajów. Zwiedzamy nowe miejsca, wykonujemy wspólne projekty oraz świetnie się bawimy. Gorąco zachęcam nauczycieli do organizowania takich obozów, a uczniów do skorzystania z szansy, która może się przecież więcej nic powtórzyć. Płyną z tego korzyści, które przydadzą się nam w dorosłym życiu. Zdobywamy nowe doświadczenia i pogłębiamy swoją wiedzę. A wszystkim na pewno znane jest powiedzenie, że „języki to podstawa”.

Aleksandra l>ziki kl Ulg G2 Racibórz opiekun Elżbieta Krupa

GLOSUJ NA OPINIĘ

Zachęcamy WSZYSTKICH (a więc również dorosłych) Czytelników, do głosowania na te wypowiedzi, które (z różnych powodów) najbardziej im się podobają. Można to zrobić wysyłając SMS-a na numer 7101 (koszt 1,22 zł + VAT) wpisując w treści NWC imię i nazwisko autora opinii oraz swoje nazwisko. Głosując można wygrać telefon komórkowy Nokia 3410 lub jedną z dwóch, bardzo atrakcyjnych nagród książkowych.

8 WTOREK. 10 MAJA 2005 r. NOWINY WODZISŁAWSKIE