7483798137

16

Rozdział 1

nym z czynników zaburzających dotychczasowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Istnieje wiele metod i technik modelowania systemów, a na rynku dostępna jest bogata oferta zaawansowanych pakietów informatycznych do modelowania procesów. Modelowanie systemów produkcyjnych umożliwia zapewnienie stabilności systemu produkcyjnego dzięki możliwości:

•    zrozumienia i oceny wpływu podejmowanych decyzji na system produkcyjny, w tym na jego różne obszary funkcjonalne,

•    zaprojektowania lub reorganizacji systemu produkcyjnego w sposób niezaburzają-cy jego bieżącego i przyszłego funkcjonowania,

•    sterowania systemem produkcyjnym przez taki dobór parametrów wejść do systemu, aby zapewnić zaplanowaną wartość parametrów wyjść z systemu,

•    identyfikacji, oceny i eliminacji wpływu czynników zakłócających prawidłowe funkcjonowanie systemu produkcyjnego.

Mimo iż w literaturze proponuje się bogatą ofertę opisów metod i technik modelowania systemów gospodarczych, to stosunkowo mało pozycji literaturowych traktuje o modelowaniu procesów i systemów wytwórczych [2, 4, 5, 8, 9, 12, 19, 49, 68, 76, 83, 84, 88, 89, 94, 106, 120, 176, 180, 197, 198, 206, 214, 215], Wynika to z dużej różnorodności i specyfiki procesów wytwarzania spowodowanej ograniczeniami narzucanymi przez stosowane technologie oraz środki pracy. Kolejną lukę wydawniczą można zauważyć, analizując poszczególne rodzaje i metody modelowania. Bardzo mało jest pozycji literaturowych traktujących przeglądowo metody modelowania. Zazwyczaj w literaturze charakteryzuje się szczegółowo poszczególne rodzaje modeli, nie odnosząc się do innych typów modeli, nawet w obrębie danej grupy. Powoduje to problemy podczas wyboru rodzaju modelu do problemu decyzyjnego. Decydentom w przedsiębiorstwach dużo czasu zajmuje wybór metody modelowania, a następnie notacji i narzędzia informatycznego. Problem jest o tyle istotny, że każdy rodzaj modelu wymaga innych danych wejściowych, umożliwia uzyskanie odmiennych wyników i charakteryzuje się innym poziomem szczegółowości.

Dostępne na rynku metody i narzędzia do modelowania systemów produkcyjnych nie dają możliwości bezpośredniej oceny stabilności i ryzyka planowanych zmian. Dlatego w niniejszej pracy proponuje się metodę polegającą na budowie modelu symulacyjnego analizowanego systemu, do którego następnie wprowadza się charakterystyki poszczególnych czynników ryzyka. W ten sposób można wyznaczyć przyrosty czasu w realizacji programu produkcji lub liczba wyprodukowanych elementów w założonym przedziale czasu. Dopiero mając te dane, można oszacować ryzyko za pomocą proponowanych w pracy metod lub ocenić stabilność analizowanego systemu produkcyjnego.

Bardzo istotnym problemem jest też brak możliwości integracji poszczególnych rodzajów modeli. Integracja taka mogłaby przynieść wiele korzyści, gdyż wyniki z jednego typu modelu mogłyby stanowić wejścia do kolejnego. W ten sposób problem decyzyjny mógłby być poddany znacznie pełniejszej analizie, a rozpatrując dany