7560513791

Michał Wicinski, Aleksander Marciniak

•    Bupranolol;

•    Tymolol;

•    Metypranolol.

p-blokery wykazujące PA A (przewaga komponentu antagonistycznego, ale są zdolne do pobudzania receptorów P u pacjentów z zaburzeniami rytmu):

•    Pindolol;

•    Oksyprenolol;

•    Acebutelol;

•    Kartelol.

Selekty wni antagoniści p! (jest to selektywność względna, przy dużych dawkach jest coraz słabsza):

• Ateno lol;

•    Acebutelol;

•    Betaksolol;

•    Metoprolol;

•    Bisoprolol;

•    Talinolol;

•    Esmolol - podawany i.v.

Leki te mają mniejsze ryzyko powikłań w postaci hipoglikemii i napadu astmatycznego. P-blokery ze stabilizującym działaniem na błonę komórkową ponadto znieczulają błonę, ale w stężeniu terapeutycznym ten efekt jest minimalny. Rośnie wraz z lipofilnością leku:

•    Tymolol;

•    Pindolol;

•    Propanolol.

p-blokery z dodatkowym działaniem wazodylatacyjnym:

•    Karwedilol - a, antagonista -> najlepszy w badaniach klinicznych;

•    Celiprolol - P₂ agonista;

•    Nabiwolol - wzmaga syntezę NO - używany u mężczyzn z problemami ze wzwodem.

Kinetyka P-blokerów:

•    Lipofilne więcej w tkankach, duży efekt I-go przejścia, krótki okres półtrwania;

•    Hydrofilne -> mniej w tkankach, słaby efekt I-go przejścia; dłuższy okres półtrwania.

Przy odstawaniu p-blokerów występuje efekt rebound, dlatego należy robić to stopniowo. Odtrutką na P-blokery jest glukagon lub atropina.

18