5. Wyniki doświadczenia i ich analiza.

Przy wyliczaniu sił teoretycznych użyłem następujących wzorów i przeliczników:

Gdzie:

F_th - maksymalna siła teoretyczna,

g - grubość ciętego materiału,

l -długość linii cięcia, w naszym przypadku:

R_t - wytrzymałość materiału na cięcie,

Jako R_t przyjąłem następującą wartość:

1 kG = 9.80665 N

Wytrzymałość na rozciąganie R_m użytych materiałów zestawiłem w tabeli (mosiądz M63 był w stanie twardym):

Materiał	Aluminium A1	Miedź M1E	Mosiądz M63	Stal głębokotłoczna SSB
Rm [ MPa ]	80	220	290	320

5.1 Wpływ rodzaju materiału na wykrawanie.

Materiał	g [ mm ]	D [ mm ]	Rt [ MPa ]	Fex [ kG ]	Fex [ kN ]	Fth [ kN ]
Aluminium A1	0.92	40.3	56	850	8.336	6.523
Miedź M1E	0.97	40.25	154	2200	21.575	18.889
Mosiądz M63	0.98	40.3	210	3300	32.362	26.056
Stal głębokotłoczna SSB	0.97	40.3	224	3250	31.872	27.509

5.2 Wpływ grubości materiału na wykrawanie.

Do wykrawania użyliśmy próbek ze stali głębokotłocznej SSB o grubości nominalnej g₀.

Wykorzystuję wyżej wymienione zależności i przeliczniki

Jako g₀ przyjąłem grubość nominalną blachy do wykrawania.

g0 [ mm ]	g [ mm ]	D [ mm ]	Rt [ MPa ]	Fex [ kG ]	Fex [ kN ]	Fth [ kN ]
0.6	0.58	40.3	224	1900	18.633	16.449
0.8	0.79	40.3	224	2600	25.497	22.404
1.0	0.97	40.3	224	3250	31.872	27.509
2.0	2.0	40.3	224	7500	73.55	56.72

Wnioski:

Z otrzymanych wykresów można odczytać , że ze wzrostem grubości materiału rośnie siła wykrawania.

Podczas wykonywania ćwiczenia można było zauważyć, że od strony stempla widoczny jest zadzior . Występuje też strefa chropowata , która powstała w fazie pękania materiału. Natomiast w czasie plastycznego płynięcia materiału utworzyła się warstwa błyszcząca. Podczas fazy plastycznych odkształceń utworzyła się strefa lekko zaokrąglona.

Wykrawanie jest najczęściej stosowane przy seryjnej produkcji ,ponieważ zapewnia szybkie otrzymanie wyrobu o powtarzalnym kształcie . Jest ona jednak mało opłacalna dla krótkich serii zen względu na duże koszty wykonania wykrojnika.

---