V KK 370/04 - postanowienie z dnia 6 kwietnia 2005 r.

Układ uzasadniający zakwalifikowanie zabójstwa jako popełnionego w związku z rozbojem (art. 148 § 2 pkt 2 k.k.) może wystąpić także wtedy, gdy sprawca dopuszcza się zabójstwa czynem odrębnym od rozboju dokonanego przez niego samego lub inną osobę, a więc gdy przestępstwa te pozostają w zbiegu realnym. „Związek” oznacza powiązanie funkcjonalne między przestępstwami zabójstwa i rozboju, nie tylko o charakterze przyczynowo-skutkowym.

II KK 218/05 - postanowienie z dnia 17 listopada 2005 r.

Ponosi odpowiedzialność karną za pomocnictwo do zabójstwa przez zaniechanie (art. 18 § 3 in fine k.k. w zw. z art. 148 § 1 - 3 k.k.), kto sprawując pieczę nad dzieckiem (art. 95 k.r.o.) nie przeciwstawia się umyślnemu zamachowi na jego życie, mając taką możliwość.

2003.12.17 wyrok SN V KK 131/03 OSNwSK 2003/1/2728

1. Specyfika posługiwania się bronią palną polega na tym, że decydując się na oddanie strzału używający broni wie, iż nie ma żadnego wpływu na siłę rażenia pocisku. Jeśli więc mierzy w ciało człowieka, musi przewidywać możliwość pozbawienia życia i co najmniej godzić się z nią, tym bardziej, iż zajście miało charakter dynamiczny.

2. (…)

2000.10.04 wyrok s.apel. II AKa 161/00 KZS 2000/10/32

w Krakowie

Użycie narzędzia śmiercionośnego (składanego noża, ulubionego narzędzia niektórych grup przestępczych), skierowanie go nie bezładnie, ale celowo, więc zadanie razów plasowanych, a w ich wyniku spowodowanie pięciu ran okolicy serca, skutkujących realne zagrożenie życia ofiary świadczą nie tylko "o dużej agresywności i dużym nasileniu złej woli", ale także o agresywności uświadomionej i kierowanej wolą, zmierzającej do zagrożenia życia ofiary. Ustaleniu zamiaru pozbawienia życia nie sprzeciwia się ani brak motywacji sprawcy adekwatnej do zadania śmierci, ani ucieczka sprawcy przed osiągnięciem celu.

2000.02.16 wyrok s.apel. II AKa 5/00 KZS 2000/3/31

w Krakowie

Związek zabójstwa ze zgwałceniem (art. 148 § 2 pkt 2 k.k.) oznacza wszelką łączność przedmiotową lub podmiotową obu przestępstw, a zwłaszcza dokonanie zabójstwa dla uniknięcia rozpoznania przez ofiarę; nie ma znaczenia, że sprawca po zgwałceniu najpierw ograbił ofiarę, a potem dopiero podjął próbę pozbawienia jej życia.

2000.04.06 wyrok s.apel. II AKa 40/00 OSA 2001/6/34

w Katowicach

Analiza okoliczności usprawiedliwiających silne wzburzenie z punktu widzenia norm etycznych jest wtórną i poprzedzona musi być odniesieniem, czy sprawca w ogóle działał w stanie afektu fizjologicznego, wytrącającego psychikę człowieka do tego stopnia z równowagi, w związku z czynnikami zewnętrznymi, że był to wyłączny motor działania sprawcy.

1999.12.09 wyrok s.apel. II AKa 216/99 KZS 2000/1/26

w Krakowie

Skoro silne wzburzenie jest afektem fizjologicznym, a nie patologicznym, to stwierdzenia go można dokonać na podstawie występujących objawów, bez potrzeby korzystania ze specjalnej wiedzy psychiatrycznej, choć i ta może czasem okazać się przydatna.

1999.03.09 wyrok s.apel. N II AKa 5/99 OSA 2000/4/29

w Lublinie

Możliwe jest zastosowanie art. 148 § 4 k.k. do osoby działającej w stanie nietrzeźwości, ale tylko wówczas, gdy silne wzburzenie usprawiedliwione okolicznościami mogłoby powstać również bez odurzenia alkoholowego. Również możliwe jest przyjęcie, że sprawca dopuścił się zabójstwa w stanie silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami oraz w stanie ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności, ale tylko wówczas, gdy silne wzburzenie wywołane zostało okolicznościami innymi od tych, które spowodowały stan ograniczonej poczytalności w stopniu znacznym.

III KK 31/07 - postanowienie z dnia 31 maja 2007 r.

Za szczególnie okrutne w rozumieniu art. 148 § 2 pkt 1 k.k. uznać należy również takie zachowanie, które jest podejmowane wobec osoby niezdolnej do odczuwania cierpienia psychicznego /np. nieprzytomnej, pozostającej w głębokim odurzeniu alkoholowym lub narkotycznym/ wskutek poniżających wypowiedzi sprawcy, a czasem niezdolnej do odczuwania także i cierpienia fizycznego, których zadanie ofierze objęte było zamiarem sprawcy.

WYROK SA W KATOWICACH z dnia 15 marca 2007r. II AKa 24/07

Jeżeli przyjąć, iż oskarżony jest osobą agresywną po użyciu alkoholu, a w chwili czynu wyrażał chęć spowodowania u pokrzywdzonego poważnych obrażeń ciała, zadając mu ze znaczną siłą uderzenie niebezpiecznym, ostrym i kończystym przedmiotem w okolice, w której znajdują się newralgiczne dla ludzkiego życia narządy i powodując tym samym obrażenia, skutkujące niemal natychmiastowym zgonem, to w sytuacji, gdy w chwili czynu był on osobą w pełni poczytalną i doświadczoną życiowo, nie sposób nie uznać za trafne twierdzenie, że stworzył on uświadomione przez siebie wysokie prawdopodobieństwo w postaci śmierci ofiary. Jeśli też do tego dodać, że po zdarzeniu oskarżony zachował się obojętnie wobec ciężko rannego pokrzywdzonego, udając się do domu i nie zminimalizował swoim zachowaniem skutku w postaci śmierci, to zgodnie z założeniami teorii prawa karnego, istnieją pełne podstawy do uznania, że przewidując śmiertelne zejście pokrzywdzonego w wyniku opisanego wyżej zachowania, na to się godził, co pozwala w sposób nie budzący wątpliwości na przypisanie mu zbrodni z art. 148 § 1 k.k. w formie zamiaru wynikowego, a nie występku z art. 156 § 3 k.k.

I KZP 13/08 - postanowienie z dnia 30 października 2008 r.

Pełna prawnokarna ochrona zdrowia i życia przysługuje dziecku nienarodzonemu od:

a) rozpoczęcia porodu (naturalnego),

b) w wypadku operacyjnego zabiegu cięcia cesarskiego kończącego ciążę na żądanie kobiety ciężarnej - od podjęcia pierwszej czynności medycznej bezpośrednio zmierzającej do przeprowadzenia takiego zabiegu,

c) w wypadku konieczności medycznej przeprowadzenia zabiegu cięcia cesarskiego lub innego alternatywnego zakończenia ciąży - od zaistnienia medycznych przesłanek takiej konieczności.

Postanowienie z dnia 4 listopada 2009 r., II KK 194/09 (BPK 2/10)

O ile pierwsza seria 11 uderzeń mogłaby być rozważana za podjętą nie w warunkach obrony koniecznej, ale co najwyżej z przekroczeniem jej granic (z samych wyjaśnień skazanego wynika wszak, że nie obawiał się pokrzywdzonego - „czułem się niezagrożony”), o tyle kolejne 6 zadanych przez niego uderzeń w klatkę piersiową pokrzywdzonego, w sytuacji znacznego już jego osłabienia, musi być uznane za ujawnienie - towarzyszącemu skazanemu w tym momencie - zamiaru zabójstwa i przesądzać o braku podstaw faktycznych do rozważenia owej sytuacji w kontekście wymogów kontratypu z art. 25 k.k.

3

ART. 148 K.K.

---