III KK 276/04 - wyrok z dnia 9 marca 2005 r.
Jeżeli znaczenie dowodów przeprowadzonych w sprawie w trybie art. 452 § 2 k.p.k. jest tak duże, że dopiero na ich podstawie można skutecznie podważyć ustalenia poczynione przez sąd pierwszej instancji, wówczas w zasadzie wydanie przez sąd odwoławczy orzeczenia reformatoryjnego nie jest dopuszczalne, jako naruszające zasadę instancyjności.
III KK 298/06 - wyrok z dnia 18 kwietnia 2007 r.
Ocena, czy dowód wnioskowany przez stronę do przeprowadzenia w postępowaniu odwoławczym stanowi dowód co do istoty sprawy (art. 452 § 1 k.p.k.), pozostaje w nierozerwalnym związku z oceną tego wniosku przede wszystkim na gruncie art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., a gdy chodzi o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, na płaszczyźnie art. 193 § 1 k.p.k. Wprawdzie nie każdy dowód stwierdzający okoliczność mającą znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy mieści się w kategorii dowodów co do jej istoty, ale z całą pewnością każdy dowód co do istoty sprawy nosi atrybut dowodu mającego znaczenie dla jej rozstrzygnięcia, jak o tym mowa w wymienionych przepisach.
Postanowienie z dnia 11 kwietnia 2007 r., V KK 229/06
Powstaje zatem pytanie, jak należy rozumieć ograniczenie dopuszczalności postępowania dowodowego w instancji odwoławczej. W szczególności zaś jako istotna jawi się kwestia, czy ograniczenie dopuszczalności dowodzenia relatywizuje się jedynie do ilościowego zakresu postępowania dowodowego w instancji odwoławczej, czy także do znaczenia nowo przeprowadzonych dowodów dla treści rozstrzygnięcia w rozpoznawanej sprawie. Sąd Najwyższy opowiada się za drugim spośród wskazanych powyżej kierunków interpretacji.
V KK 389/07 - postanowienie z dnia 26 marca 2008 r.
Nie narusza kryterium „wyjątkowości” sytuacji procesowej, w której sąd odwoławczy przeprowadza dowody w trybie art. 452 § 2 k.p.k., weryfikowanie nimi zasadności ustaleń faktycznych co do istoty sprawy, przyjętych przez sąd pierwszej instancji. Jeśli w rezultacie dokonania tych czynności sąd odwoławczy uzna, że podstawa faktyczna rozstrzygnięcia merytorycznego nie została podważona, to przystąpi do dalszego rozpoznania sprawy w granicach określonych w art. 433 § 1 i 2 k.p.k. Jeśli jednak przeprowadzone dowody wskazałyby na nietrafność ustaleń poczynionych w zaskarżonym wyroku, a w następstwie na potrzebę ponowienia przewodu sądowego choćby w znacznej części, to taki rezultat nie uprawniałby sądu odwoławczego do kontynuowania postępowania dowodowego i wydania orzeczenia reformatoryjnego, gdyż pozbawiałoby to strony możliwości odwołania się od orzeczenia, które z punktu widzenia istoty sprawy, zapadłoby po raz pierwszy, aczkolwiek w drugiej instancji.
1
ART. 452 K.P.K.