SPORT OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH

KONSPEKT - ZAJĘĆ (OSW)

-1-, -2-

Cele i zadania sportu niepełnosprawnych. Historia sportu niepełnosprawnych w Polsce i na świecie. Organizacja sportu niepełnosprawnych w Polsce i na świecie. System współzawodnictwa w sporcie niepełnosprawnych. Zasady klasyfikacji do grup i klas startowych. Charakterystyka podstawowych grup niepełnosprawności.

Referencje: Orzech, Sobiecka „Sport Osób Niepełnosprawnych”

Jaki model sportu osób niepełnosprawnych wybrać:

• Czy ma to być sport kwalifikowany ze wszystkimi jego cechami dodatnimi i ujemnymi,

• czy powinno się wprowadzać elementy współzawodnictwa,

• czy powinien to pozostać jedynie rodzaj zajęć rekreacyjnych,

Opinie sportowców niepełnosprawnych
Jakiego sportu chcą osoby niepełnosprawne
(badanych 1000 sportowców, badania Tricot na zlecenie ISOD):

• SON nie może być tylko nowym rodzajem gimnastyki leczniczej, musi być oparty na wzorach sportu uprawianego przez ludzi zdrowych.

• Zmiany w sposobie rozgrywania danej konkurencji powinno się wprowadzać jedynie w wypadku, gdy zachodzi potrzeba zwiększenia bezpieczeństwa lub umożliwienia uprawiania tej dyscypliny szerszemu ogółowi osób niepełnosprawnych.

• Konieczny jest podział na grupy i klasy startowe aby współzawodniczyć mogły osoby o zbliżonych możliwościach funkcjonalnych.

• Poziom sportowy musi być związany z programem i etapem rehabilitacji.

• Zajęcia sportowe nie mogą ograniczać się tylko do samego treningu sportowego. Konieczne są starty w różnych imprezach sportowych.

Ogólne tendencje współczesnego sportu osób niepełnosprawnych
1 - dyscypliny uprawiane przez osoby niepełnosprawne powinny być również dyscyplinami uprawianymi przez osoby pełnosprawne.

• 2 - Zmiany w regulaminach sportowych powinny być dokonywane oględnie, odpowiednio do możliwości ruchowych osób niepełnosprawnych.

• 3 - Nowo wprowadzana konkurencja sportowa powinna charakterem nawiązywać do konkurencji sportowej znanej i popularnej, uprawianej przez zdrowych.

• 4 - Należy wprowadzać dyscypliny znane i popularne w danym kraju.

• 5 - Każda z dyscyplin sportowych powinna przynosić korzyści usprawniające w określonym schorzeniu

• 6 - Żadna konkurencja nie może zagrażać zdrowiu osoby niepełnosprawnej.

Zasadnicze cechy sportu osób niepełnosprawnych (wg Degi)
1 - Sport osób niepełnosprawnych powinien być zgodny z indywidualnym programem rehabilitacji i równocześnie rozrywkowy i pobudzający

2 - Sport osób niepełnosprawnych powinien być bezpieczny, sprowadzający do minimum ryzyko wypadków i uszkodzeń.

3 - Sport osób niepełnosprawnych powinien być powszechny, dostosowany do wielu rodzajów schorzeń, powinien również uwzględniać możliwości funkcjonalne młodzieży szkolnej.

Cele sportu osób niepełnosprawnych (wg Lorenzena)

• CEL LECZNICZY

• SON jako kontynuacja programu leczenia i rehabilitacji (usprawniania) pacjenta.

• Odpowiedni dobór dyscyplin, stosowanych obciążeń musi uwzględniać te funkcje oraz narządy, które należy utrzymywać w sprawności niezbędnej dla osoby niepełnosprawnej.

• Uwzględnienie specyfiki schorzeń - wskazania - przeciwwskazania.

• SON nie powinien szkodzić - trening i udział w zawodach nie może doprowadzać do pośredniego lub bezpośredniego pogorszenia zdrowia lub sprawności osoby niepełnosprawnej.

• Uprawianie sportu powinno zapobiegać zmianom, jakie mogą nastąpić w wyniku rozwoju choroby, czy zmniejszonej aktywności fizycznej.

• CEL BIOLOGICZNY

• „ruch jest stymulatorem niezbędnym do życia, brak ruchu powoduje zanik funkcji lub narządu” (Roux)

• „aktywność ruchowa może zastąpić dowolny środek leczniczy, lecz żaden środek nie zastąpi ruchu” (Tossot)

• SON umożliwia kompensację ubytków morfologicznych i przyczyniają się do wzrostu aktywności fizycznej

• SON przyspiesza proces leczenia i zmniejsza możliwość ponownego zachorowania

• SON doskonały środek zmniejszający skutki starzenia się osoby niepełnosprawnej

• CEL ANATOMICZNO - FIZJOLOGICZNY

• Bezpośrednim celem postępowania usprawniającego jest utrzymanie właściwych stosunków anatomiczno - biomechanicznych w obrębie stawów (profilaktyka przeciwprzykurczowa, zapobieganie zanikom mięśni itp.) -te zadania kinezyterapii rozciągane są również na sport.

• Zwiększenie siły mięśniowej oraz zakresu ruchu w stawach.

• Ekonomizacja podstawowych funkcji ustroju w wyniku odpowiedniego treningu sportowego.

• CEL HIGIENICZNO - ZDROWOTNY

• Pogłębienie nawyków higieny i pielęgnacji ciała - przykład profilaktyki przeciwodleżynowej u osób z uszkodzeniem rdzenia kręgowego.

• Codzienna dawka wysiłku fizycznego dla N. jest niemal obowiązkiem; sport ma tę dawkę ruchu uatrakcyjnić i uczynić bardziej pożądaną.

• Trening to wyrobienie odporności na szkodliwe czynniki otoczenia i na ciągle powtarzające się bodźce.

• Uprawianie sportu powinno dawać umiejętność lepszej kontroli stanu swego zdrowia, pogłębiać nawyki właściwej pielęgnacji i higieny (w niektórych schorzeniach np. w porażeniach kończyn dolnych czy po amputacjach ma to istotne znaczenie).

• CEL WYCHOWAWCZO - PSYCHOLOGICZNY

• Oddziaływanie na osobowość osób niepełnosprawnych.

• Złożoność problemu - kształtowanie odpowiednich cech charakteru, siły woli; oddziaływanie na psychikę - likwidacja postaw egocentrycznych, agresywnych, apatycznych.

• Uaktywnianie, normowanie postępowania osób niepełnosprawnych w grupie.

• Uprawianie sportu uaktywnia dzieci, wyrabia w nich odwagę, hartuje je psychicznie.

• CEL HEDONISTYCZNY

• Uprawianie sportu musi dawać pełne zadowolenie, wywoływać przyjemność i radość.

• Szansa nawiązywania kontaktów towarzyskich, możliwość zmiany środowiska.

• Realizowany jest także podczas zawodów sportowych (oprawa, uczestnictwo znanych osób, nagrody itp.).

• Brak zadowolenia i satysfakcji z ćwiczeń powoduje obniżenie motywacji do działania.

• Monotonnym lub zbyt intensywnym treningiem można zniechęcić osobę niepełnosprawną do sportu.

• Ćwiczenia powinny dać pełne zadowolenie uczestnikom poprzez pokazanie postępów sportowych w powiązaniu z poprawą funkcji czy sprawności ogólnej.

• Dla niepełnosprawnego trening jest urozmaiceniem życia codziennego.

• Warunki odbywania zajęć: sympatia, życzliwość, zainteresowanie osobą ćwiczącą.

• Sport jako jedyna działalność osób niepełnosprawnych.

• CEL ESTETYCZNY

• Uprawianie sportu poprzez ciągłe powtarzanie jakiejś czynności może doprowadzać do perfekcji w wykonaniu określonego ruchu.

• Odbiór treningu czy zawodów przez widzów, szczególnie pełnosprawnych (oglądaniu powinno towarzyszyć wrażenie naturalnej walki sportowej).

• Dążność do wypracowania ruchu estetycznego to druga faza usprawniania leczniczego.

• W sporcie niepełnosprawnych cel estetyczny ruchu polega na wypracowaniu takiego wzorca ruchu, takiego sposobu poruszania się, który nie wyróżniałby niepełnosprawnego z otoczenia.

• CEL SPOŁECZNY

• Pełne włączenie osoby niepełnosprawnej w całokształt życia społecznego, kulturalnego, towarzyskiego, politycznego.

• W wielu przypadkach związane z likwidacją barier architektonicznych.

• Jednym z przejawów aktywności społecznej jest sport (więź integrująca osobę niepełnosprawną ze społeczeństwem).

• Należy dążyć do wychowania społeczeństwa w duchu zrozumienia potrzeb i pomocy niepełnosprawnym ( w tym względzie pomocny może być sport).

• CEL EKONOMICZNY

Wartości ekonomiczne sportu w programie rehabilitacji N. można rozpatrywać z dwóch punktów widzenia:

• ze stanowiska osoby niepełnosprawnej uczestniczącej w treningu;

• od strony bilansu zysków i kosztów jakie na SN łoży państwo;

• Zdobyta sprawność daje osobie niepełnosprawnej większe perspektywy podjęcia pracy - lepsza własna egzystencja.

• (za Beckiem, Orzech i Sobiecką) - osoby uprawiające sport rzadziej wracają do szpitali, zmniejsza się też konieczność otaczania ich specjalną opieką, częściej podejmują zatrudnienie; charakteryzują się dużo wyższym standardem życiowym.

• Porównanie nakładów i zysków ukazuje przewagę tych drugich.

• CEL PROPAGANDOWO - POLITYCZNY

• Organizacja międzynarodowych zawodów sportowych, walka o różne trofea, o tytuły MP, MŚ niepełnosprawnych czy IP.

• Startują przedstawiciele państw reprezentujących różne ustroje i systemy polityczne.

• SN stał się reklamą zdobyczy socjalnych danego kraju.

Historia sportu osób niepełnosprawnych
- świat -

• 1880 - „Times” umieszcza informację nt. udziału dwóch amputowanych zawodników w zawodach pełnosprawnych

• 1888 - pierwszy klub sportowy dla niesłyszących, Berlin (Niemcy)

• 1924 - I Międzynarodowe Igrzyska Niesłyszących

• 1932 - Brytyjskie Towarzystwo Jednorękich Golfistów

• 1939 - Gerge Stafford opublikował „Sports for the Handicapped”

• 1944 - Sir Ludwig Guttmann założył Centrum dla osób z uszkodzeniem rdzenia w Stoke Mandeville Hospital (Anglia)

• 1948 - Pierwsze Igrzyska w Stoke Mandeville dla osób z uszkodzeniem rdzenia kręgowego

• 1949 - Pierwsze światowe Igrzyska Zimowe Niesłyszących (Austria)

• 1952 - Międzynarodowa Organizacja Igrzysk w Stoke Mandeville (ISMGF)

• 1960 - I Igrzyska Paraolimpijskie - Rzym (P)

• 1964 - Międzynarodowa Organizacja Sportu Niepełnosprawnych (ISOD)

• 1968 - utworzenie International Special Olimpics (Eunice Kennedy Shriver). Pierwsze zawody w Chicago

• 1976 - Konferencja UNESCO - przyjęto prawo osób niepełnosprawnych do uczestnictwa w wychowaniu fizycznym i sporcie

• 1976 - I Zimowe Igrzyska Paraolimpijskie - Ornskoldsvik (Szwecja) (20 reprezentacji narodowych)

• 1978 - Międzynarodowa Organizacja Sportu i Rekreacji Osób z Porażeniem Mózgowym (CP-ISRA)

• 1981 - Międzynarodowy Rok Osób Niepełnosprawnych (ONZ)

• 1982 - utworzenie Międzynarodowego Komitetu Koordynacyjnego (ICC)

• 1986 - utworzenie Międzynarodowej Federacji Sportu dla Osób Upośledzonych Umysłowo (INAS-FMH)

• 1988 - Igrzyska Paraolimpiskie w Seulu. Zawody rozgrywane na tych samych obiektach co sportowcy pełnosprawni.

• 1989 - utworzenie Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego (IPC)

• 1992 - IPC obejmuje kompetencje międzynarodowego ruchu sportowego niepełnosprawnych

• lata 90-te - dynamiczny rozwój dyscyplin paraolimpijskich (np. koszykówka na wózkach)

• 2004 - Letnie Igrzyska Paraolimpijskie - Ateny

• 2006 - Zimowe Igrzyska Paraolimpijskie - Turyn

- Polska -

• 1922 - pierwszy klub sportowy dla inwalidów głuchoniemych - Warszawa - dr Władysław Janicki

• 1927 - z inicjatywy Kazimierza Wisłockiego powstał Związek Klubów Sportowych Głuchoniemych (152 członków w 6 klubach)

• 1949 - zalążki sportu osób niepełnosprawnych. Działalność dr Mirosława Leśkiewicza w Zakładzie Leczniczo - Wychowawczym w Świebodzinie

• 1950 - wprowadzenie przez mgr Zenona Piszczyńskiego zajęć sportowych dla około 100 niepełnosprawnych dzieci - Zakład Leczniczo - Wychowawczy w Świebodzinie oraz ośrodek letni w Przełazach

• 1950 - pierwsze zawody dla niepełnosprawnej młodzieży - Świebodzin

• 1961 - porozumienie (Bukowina Tatrzańska) pomiędzy Związkiem Spółdzielni Inwalidów, a Zrzeszeniem Sportowym „Start”

• 1963 - I Ogólnopolski Festyn Sportowy Spółdzielczości Inwalidzkiej w Siarkowie (400 zawodników i 1500 osób niepełnosprawnych zaangażowanych w organizację zawodów)

• 1965 - udział polskich zawodników w Igrzyskach Sportowych Paraplegików w Stoke Mandeville

• 1966 - udział polskich zawodników w I Europejskich Igrzyskach Sportowych Inwalidów w St. Etienne (Francja)

• 1971 - międzynarodowe zawody niepełnosprawnych na terenie Polski - Igrzyska Sportowe Spółdzielczości Inwalidów ZSSP „Start” w Katowicach

• 1972 - debiut polskich zawodników w Igrzyskach Paraolimpijskich - Heidelberg (Niemcy)

• 1976 - udział polskich zawodników w I Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich - Ornskoldsvik (Szwecja)

• rozwój dyscyplin paraolimpijskich i aktywny udział w międzynarodowych zawodach najwyższej rangi - poza nielicznymi wyjątkami

Organizacja sportu osób niepełnosprawnych na świecie:

• IPC

• International Paralympic Committees (Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski)

• 1989 r (wcześniej Międzynarodowy Komitet Koordynacyjny ICC od 1982 r)

• zadania i cele

• Bonn

• Special Olympics - International

• 1968

• Eunice Kennady Shriver

• system zawodów, sposób klasyfikacji i wyboru kadry zawodników

• filozofia współzawodnictwa

• CISS

• Międzynarodowa Organizacja Sportu Niesłyszących (Comite International des Sports des Sourds)

• 1924 r

• 1888 r - pierwszy klub

• grupa niepełnosprawności zrzeszona jako pierwsza w organizacji sportowej

• specyfika zawodów - odrębność

• od 1951 związani z IOC

• około 80 organizacji narodowych

• IBSA

• International Blind Sport Association -Międzynarodowa Organizacja Sportu Niewidomych

• 1981 r - Paryż

• 103 narodowe organizacje

• World Blind Sport Championships

• ISOD

• International Sport Organization for Disabled - Międzynarodowa Organizacja Sportu Niepełnosprawnych

• 1964 r

• schorzenia narządu ruchu - głównie te, które nie są objęte działaniami innych organizacji

• ISMWSF

• International Stoke Mandeville Wheelchair Sport Federation - Międzynarodowa Federacja Sportu na Wózkach Stoke Mandeville

• 1960 r

• wcześniej (od 1952) International Stoke Mandeville Games Federation

• sir Ludwig Gutmann

• 64 organizacje narodowe

• tenis ziemny, rugby na wózkach, koszykówka na wózkach, szermierka na wózkach

• CP - ISRA

• Cerebral Palsy - International Sport and Recreation Association - Międzynarodowa Organizacja Sportu i Rekreacji Osób z Porażeniem Mózgowym

• 1978 r

• Holandia

• INAS - FID

• International Sport Federation for Person with Intellectual Disability Międzynarodowa Federacja Sportu dla Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną

• International Sport Federation for Person with Mental Handicap - Międzynarodowa Federacja Sportu dla Osób Upośledzonych Umysłowo (INAS - FMH)

• 1986 r (jako INAS - FMH)

• 87 organizacji narodowych

• problemy z określeniem obiektywnego systemu klasyfikacji

• Ateny - prawdopodobnie mała reprezentacja zawodników

Organizacje sportu osób niepełnosprawnych w Polsce:

• PZSN „Start”

Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych „Start”

• 1989 r

• 1961 r - porozumienie pomiędzy Związkiem Spółdzielni Inwalidów, a Zrzeszeniem Sportowym Start

• do 1989 r - Zrzeszenie Sportowe Spółdzielczości Pracy

• cele i zadania organizacji

• struktura organizacyjna (organizacje lokalne)

Organizacje sportu osób niepełnosprawnych w Polsce:

• PZSG

Polski Związek Sportowy Głuchych

• 1927 r

• do 1926 8 klubów, pierwszy w Warszawie

• 46 klubów, 4000 członków

• lekkoatletyka, pływanie, tenis stołowy, szachy, koszykówka, siatkówka i piłka nożna

• członek PKOl od 1929 r

• Olimpiady Specjalne - Polska

• Polskie Towarzystwo Społeczno - Sportowe „Sprawni Razem”

• Stowarzyszenie Kultury Fizycznej Sportu i Turystyki Niewidzących i Słabowidzących „CROSS”

• Inne organizacje

Klasyfikacja w sporcie osób niepełnosprawnych:

• Wyrównywanie szans

• medyczna i funkcjonalna

---