Integracyjne
Krok do przodu
osoby siedzą w kręgu. Wyczytywane są kategorie osób (np. miłośnicy muzyki poważnej itp.) osoby wyczytane wstają i robią krok do przodu w kole, po każdej następnej kategorii posuwają się do przodu. Zabawa kończy się np. gdy pierwsza osoba dotrze do centrum koła lub np. kto dotrze - odpada itp. W wersji szkolnej zamiast koła może to być wędrowanie wzdłuż ławek do przodu w kierunku tablicy. Metoda służy bliższemu zapoznaniu się uczestników.
Siatka bezpieczeństwa
Siatka bezpieczeństwa: Cała grupa ustawia się w kolejce. 2 osoby stają naprzeciw tej grupy i tworzą "siatkę bezpieczeństwa". Pierwsza osoba z grupy idzie z zamkniętymi oczami w stronę ściany a grupa ją wyłapuje. potem następni coraz szybciej tam zmierzają i wreszcie biegną. Zaufanie rośnie. Celem metody - budowanie zaufania w grupie. Do zabawy tylko poza klasą w tej formie.
Ślepy do tablicy.
Kilka odważnych osób w klasie ustawia się w kolejce jeden za drugim i po kolei idą w kierunku tablicy. Prowadzący zawiązuje oczy wędrującym i informuje klasę, że można podstawiać nogi ale jeśli dobrze życzymy wędrowcom to nie będziemy tego robić. Ciekawe, czy ktoś się odważy zaryzykować? Czy ma zaufanie do klasy na tyle, by przejść bez obawy o to, że ktoś podstawi mu nogę. Gdy złożą deklarację prowadzący decyduje czy ich puścić. Raczej nie puszcza. To też z jego strony jest wyraz ufności lub jej braku w stosunku do poziomu zintegrowania klasy. Potem dyskusja na temat zaufania w klasie i poziomu integracji w klasie.
Sherlock Holmes:
w parach, każdy 6 przedmiotów wyjmuje z kieszeni i pokazuje partnerowi, ten pisze na kartce wnioski dedukcyjne na temat tego, kto wyciągnął te przedmioty. Osoby dedukujące dzielą się wnioskami z resztą grupy a partnerzy weryfikują. Inna wersja: że kładą przedmioty na stole ludzie i dedukują: co do kogo należy i dlaczego tak sądzą.
Pociągi do szczęścia.
Uczestnicy dobierają się trójkami i stają jeden za drugim tworząc pociągi. Pierwszy zamyka oczy i wyciąga ręce, jest buforem. Drugi jest lokomotywą (staje za tym pierwszym chwytając go za ramiona lub biodra i też zamyka oczy, trzeci jest maszynistą i kieruje dwoma pierwszymi, nie ma zamkniętych oczu). Poruszają się po pomieszczeniu te trójki swobodnie. Zmieniają się rolami. dla dzieci przedszkolnych. (zast. dydaktyczne - że Jezus jest naszym maszynistą)
Niedokończone zdania: integracja
metoda "niedokończone zdanie" wypowiadam zdanie, które każdy z grupy ma dokończyć. Te zdania nie dotyczą jakichś poglądów ale własnych cech np.
- jestem dumny, że...
- najlepsza rzecz, która zdarzyła mi się w tym tygodniu to...
- gdybym był zwierzęciem, to byłbym... ponieważ...
- gdybym był owocem, to byłbym ... bo...
- gdybym był sławną osobą to byłbym... bo...
- chciałbym napisać książkę o...
- rzecz, którą chciałbym zrobić zanim umrę to...
- gdyby to był mój ostatni tydzień życia, to chciałbym zmienić...
- od grupy oczekuję...
W zastosowaniu szkolnym ta metoda mogłaby być z podziałem np. na rzędy. Jeden rząd kończy jedno zdanie a drugi inne.
Złap moje imię.
Wszyscy przedstawiają się swoimi imionami. Jedna z osób dostaje piłkę, rzuca ją do kogoś. Osoba, która łapie ma powiedzieć imię osoby, która rzuciła i rzuca do następnej. Sytuacja się powtarza dopóki wszyscy swoich imion nie zapamiętają. Zabawa np. dla dzieci przedszkolnych
Mam zaszczyt zaprezentować państwu...
przedstawiamy osoby obok nas siedzące po uprzednim uzyskaniu od nich informacji o własnych zaletach. Można przyjąć konwencję wyborów na przykład na najlepszego katechetę roku. Wybory katechety roku.
Wędrówka w różnych kierunkach
Osoba prowadząca mówi: niech każdy znajdzie dla siebie jakieś miejsce na sali. Teraz wybierzcie sobie dowolne punkty na podłodze i skoncentrujcie się na nich. Teraz idźcie do tego punktu po linii prostej nie pozwalając się zatrzymać nawet jeśli na kogoś wpadniecie, idźcie np. tyłem, "stopkami", skokami, tak małą ilością kroków jak to możliwe itp. Dla dzieci przedszkolnych.
Stos pytań.
Osoby w grupie formułują pytania do osób w grupie anonimowo na kartkach. Pytania też mogą być przygotowane przez prowadzącego. Oczywiście powinny dotyczyć cech osób z tej grupy, jak się zachowują w poszczególnych sytuacjach itp. Na początku jedna z osób losuje pytanie i czytając po cichu wręcza osobie od której chciałaby uzyskać odpowiedź. Ta czyta głośno i odpowiada. Potem sama losuje i tak dalej.
Krąg pytań.
Wersja stosu pytań ale inna procedura: prowadzący sam formułuje pytania i układa je w kręgu. Każdy jedno pytanie losuje i wręcza dowolnie wybranej osobie z grupy. Wszyscy czynią to równocześnie dzięki czemu przyspiesza się później procedura odpowiadania na pytania. Oczywiście nie musi być tak, że wszyscy odpowiadają, bo mogą być tacy, którym żadne pytanie się nie dostanie.
Śpiewający Sylwek.
Metoda zapamiętywania imion i bardzo skróconych charakterystyk uczestników. Pierwsza osoba wymienia imię swoje wraz z wymyślonym przez siebie przydomkiem. Następna powtarza imię poprzednika pokazując ręką: to jest Śpiewający Sylwek i dodaje swoje „a ja jestem puszczalska Agata itp.” następny ma w kolejności wymienić imiona poprzedników z przydomkami i na końcu dodać swoje z przydomkiem.
Rosnąca rzeźba.
Relaksacyjno - integracyjna odmiana pomnika grupowego. Jedna z osób zastyga na środku klasy w formie rzeźby. Nadaje ej się tytuł. Potem podchodzi druga i zastyga też w jakiejś formie. Znów nadaje się tytuł tej rzeźbie. I tak dalej. Zabawa uczy współtworzenia.
Totem grupowy - klasa.
Zbiór metod w których wyraża się jakąś treść przy pomocy nagromadzenia symboli w postaci totemu. Np. klasę dzieli się na grupy i każda grupa ma stworzyć totem całej klasy. Z braku możliwości materiałowych można to czynić na papierze.
Przymiotniki
Jedna z osób wychodzi za drzwi. W tym czasie decyduje klasa o tym jaki przymiotnik się wybiera do zgadywania dla tej osoby. Gdy wejdzie ma odgadnąć jaki przymiotnik dla niej wybrano. Aby móc odgadnąć może kilka z osób dowolnie wybranych poprosić, by po kolei zademonstrowały pantomimicznie człowieka, który zachowuje się w określony przez ten przymiotnik sposób. Można tam wplatać przymiotniki stricte religijne.
Kim jestem? - spotkanie ważnych osobistości.
Grupa chodzi po sali i ma każdy przypięte kartki z tyłu. są to imiona ważnych osób. Każdy zadaje innym pytania aby dowiedzieć się kim jest. Nie mogą to być jednak pytania „wprost”. Gdy dowie się już kim jest czyli jaką ważną osobistością - przypina kartkę z przodu i innym pomaga zgadywać.
Pantomima reklama.
Bez słów uczestnicy reklamują jakiś produkt. Pozostali mają odgadnąć o jaki produkt tu chodzi.