Teoria telomowa:
przewyższanie - powstają pęd główny i pędy boczne
spłaszczanie - układanie się telomów w jednej płaszczyźnie lub układanie się telomów w jednej osi
zrastanie - łączenie spłaszczonych telomów krawędziami
zginanie - formowanie organów rozrodczych
Ewolucja rozbieżna - dywergencyjna - narastanie różnic (powstają organy homologiczne) Ewolucja zbieżna - konwergencyjna - narastanie podobieństw (powstają organy analogiczne)
BUDOWA I FUNKCJE ŁODYGI
węzły - miejsca, z których wyrastają liście
międzywęźla - odcinki bezlistne
źdźbła: węzły - pełne; międzywęźla - puste; występuje tzw. kolanko
Budowa pierwotna łodygi:
skórka - jednowarstwowa; komórki ściśle przylegające; ściany zewnętrzne komórek zgrubiałe, pokryte kutikulą i włoskami
kora pierwotna - zbudowana z miękiszu zasadniczego; zewnętrzne komórki zawierają chloroplasty; liczne przestwory międzykomórkowe; warstwa komórek wzmacniających; czasami występuje endoderma (składa się z komórek o ścianach komórkowych w kształci litery U; występują komórki przepustowe)
walec osiowy - stela - zewnętrzną część może stanowić okolnica; duże, cienkościenne komórki miękiszu zasadniczego + tkanka przewodząca
Teoria stelarna - zwiększenie powierzchni zetknięcia walca osiowego z komórkami kory pierwotnej
Pierwotnie w łodydze występuje układ hadrocentryczny (mszaki) U jednoliściennych - najlepiej rozwinięty system tkanki przewodzącej - liczne wiązki obokleżne zamknięte
Budowa pierwotna łodyg wybranych przedstawicieli organowców:
Narecznica samcza (Dryopteris filix mas) - owalne, koncentryczne wiązki przewodzące otoczone pochwą sklerenchymatyczną
Sosna zwyczajna - (Pinus silvestris) - na granicy z walcem osiowym występują kanały żywiczne; kolateralne wiązki przewodzące typu otwartego; drewno zlokalizowane dośrodkowo - składa się wyłącznie z cewek; łyko - głownie komórki sitowe; elementy przewodzące przedziela kambium - pozwala na przyrosty wtórne
drewno wiosenne - komórki o dużej średnicy, cinkich ścianach i jaśniejszej barwie
drewno letnie - komórki o małej średnicy, grubościenne, ciemniejsze
U palm i dracen występuje tzw. kłodzina - miazga zakłada się na zewnątrz od pierwotnych wiązek przewodzących; dzieląc się odkłada komórki do wewnątrz.
Fellogen wytwarza ku obwodowi korek a do wewnątrz fellodermę; miazga korkotwórcza najczęściej powstaje z komórek kory pierwotnej; korek + fellogen + felloderma = korkowica
Metamorfozy łodygowe:
rozłogi - bezlistne odgałęzienia dolnej części nadziemnego pędu
BUDOWA I FUNKCJE LIŚCI Wierzchołkowy wzrost jest krótkotrwały i ograniczony; intensywny wzrost na szerokość - merysystem brzeżny
Rodzaje liści:
liście wtórne - do ¼ długości blaszki liściowej
liście klapowane - do 1/3 długości blaszki liściowej
liście dzielne - więcej niż 1/3 długości blaszki liściowej
liście sieczne - do ½ długości blaszki liściowej
Heterofilia - różnolistność - jedna roślina wytwarza kilka rodzajów liści
Typy ulistnienia:
liście nie posiadające ogonka to tzw. liście siedzące
Typy nerwacji:
siatkowata (dłoniasta lub pierzasta) - okrytonasienne, dwuliścienne
równoległa - jednoliścienne
Opadanie liści - odcięcie nasady liścia przez warstwę odcinającą z kalozy - powstaje blizna liściowa Za zmianę kształtu i ułożenia liści odpowiadają tzw. komórki zawiasowe. Zasada korelacji - jedna zmiana w budowie pociąga za sobą drugą.
Budowa liści wybranych przedstawicieli organowców:
Narecznica samcza - dwa rodzaje miękiszu - palisadowy i gąbczasty; nerw główny zawiera koncentryczną wiązkę przewodzącą składającą się z cewek i komórek sitowych; pasma sklerenchymatyczne ułożone są w nerwie obwodowo
Sosna zwyczajna - osadzone parami na krótkopędach; charakterystyczny miękisz wieloramienny; silnie skutynizowana skórka; pod skórką występuje warstwa hypodermy (komórki częściowo zdrewniała - funkcja wzmacniająca); w centralnej części występują duże kolateralne otwarte wiązki przewodzące; pomiędzy nimi występuje pasmo komórek wzmacniających; od płaskiej strony igły ułożone jest drewno a od wypukłej łyko; wiązki otoczone są śródskórnią
liście łuskowate - ochrona
liście mięsiste - spichrzowa
BUDOWA I FUNKCJE KORZENIA
W filogenezie organowców powstał jako ostatni.
Morfologia korzenia: Typy korzeni:
palowe - ekstesywne - nagonasienne, okrytonasienne dwuliścienne
wiązkowe - intensywne - okrytonasienne jednoliścienne
Korzenie przybyszowe powstają z merysystemów wtórnych; tworzą wiązkowy system korzeniowy Strefowa budowa korzenia:
strefa wierzchołkowa - okryta czapeczką (zbudowaną z komórek miękiszowych)
strefa wydłużania (elongacji) - podziały i wydłużanie komórek
strefa włośnikowa - wchłanianie wody i soli mineralnych
strefa wyrośnięta - wytwarzanie korzeni bocznych
skórka (epiblema, ryzoderma) - jednowarstwowa
kora pierwotna - cienkościenne komórki miękiszowe; liczne przestwory międzykomórkowe; śródskórnia (endoderma - najbardziej wewnętrzna warstwa kory pierwotnej)
walec osiowy - rozpoczyna okolnica (perycykl) - promieniście, naprzemianlegle ułożone elementy łyka i drewna; elementy drewna często łączą się ze sobą tworząc charakterystyczną gwiazdę
Budowa wtórna: Kambium powstaje przez odróżnicowanie miękiszu w okolicy łyka pierwotnego Łyko pierwotne leży na zenatrz od kambium - kambium produkuje je na zewnątrz Drewno pierwtne leży wenątrz kambium - produkuje do wewnątrz
Układ hadrocentryczny Fellogen powstaje z okolnicy; wytwarza korę - wtórną tkankę okrywającą (perydermę)
Metamorfozy korzeniowe:
korzenie ssawki (jemioła)
korzenie powietrzne - pobierają wodę z powietrza (wanilia)
korzenie oddechowe - u roślinności bagiennej
z bakteriami brodawkowymi (Rhizobium)
mikoryza zewnętrzna (ektotroficzna) - strzępki otaczają korzeń z zewnątrz tworząc tzw. mufkę; wnikają tylko do zewnętrznych przestworów międzykomórkowych; ograniczają wzrost korzenia; w korzeniu zastępują wtedy włośniki
mikoryza wewnętrzna (endotroficzna) - strzępki wnikają bezpośrednio do komórek; nie ograniczają wzrostu korzenia; z zewnątrz jest niewidoczna
występuje przemiana pokoleń
całkowite uzależnienie rozmnażania od wody
żyją w skupiskach tworząc tzw. mszary
brak dobrze rozwiniętej tkanki przewodzącej
ulistniona łodyga przytwierdzona do podłoża jednokomórkowymi chwytnikami
hadrocentryczna wiązka przewodząca (występują hydroidy i leptoidy - odpowiedniki komórek drewna i łyka)
brak przestworów międzykomórkowych
najlepiej wykształconą grupą są wątrobowce - skórka pokryta kutikulą, aparaty szparkowe, pod miękiszem asymilacyjnym występuje wielowarstwowa tkanka spichrzowa
sporofit wyrasta na gametoficie
dojrzała łodyżka - seta; na jej szczycie tworzy się zarodnia
zarodnia zamknięta przez wieczko i nakryta czepkiem
w środku wystęuje tkanka archesporialna - zarodnikotwórcza
występuje rodniostan i plemniostan
w jednej rodni powstaje jedna komórka jajowa
zapłodnienie zachodzi w rodni - skąd wyrasta sporofit
znajdujące się w puszce komórki przechodzą mejozę
z zarodników tworzą się samożywne splątki
CHARAKTERYSTYKA PAPROTNIKÓW aromorfoza - zmiana ewolucyjna w organizacji i funkcji organizmów, prowadząca do podwyższenia poziomu rozwoju i umożliwiająca opanowanie nowych środowisk idioadaptacja - drobna zmiana ewolucyjna bazująca na wcześniejszych aromorfozach
większość paprotników to rośliny jednozarodnikowe (jeden typ zarodników)
budowa: łodyga, kłącze, korzenie przybyszowe
trofofile - liście płonne
sporofile - liście zrodnionośne
gametofit - zredukowany, kilkumilimetrowy (przedrośle); samodzielny
u jednozarodnikowych (izosporia) występuje zarówno jedno- jak i dwupienność
u różnozarodnikowych (heterosporia) - tylko dwupienność
|