Ogólne zasady bezpieczeństwa pożarowego stawiane obiektom
budowlanym
(wg Rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia
14 grudnia 1994r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny
odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 10, poz.46 z późniejszymi
zmianami).

Bezpieczeństwo pożarowe budynków jest jednym z podstawowych

wymagań stawianym obiektom budowlanym. Obiekty budowlane muszą
spełniać, być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w przypadku
pożaru:
- nośność konstrukcji mogła być zapewniona przez założony okres,
- powstanie i rozprzestrzenianie się ognia i dymu w obiektach było

ograniczone,

- rozprzestrzenianie

się ognia na sąsiednie obiekty było ograniczone,

- mieszkańcy mogli opuścić obiekt lub być uratowani w inny sposób,
- uwzględnione było bezpieczeństwo ekip ratowniczych.

Powyższe wymagania można osiągnąć poprzez:
- zaprojektowanie elementów i całej konstrukcji o wymaganej odporności

ogniowej,

- odpowiednią lokalizację budynku,
- uwzględnienie w rozwiązaniach :

•

odpowiednich stref pożarowych,

•

dróg ewakuacyjnych,

•

elementów wykończenia wnętrz,

•

innych wymagań wynikających z rodzaju i przeznaczenia obiektu.

O bezpieczeństwie pożarowym budynku decyduje nie tylko jego

podstawowa konstrukcja i główne elementy. Bardzo ważną funkcję spełniają
również elementy wykończeniowe. Elementy te mogą mieć wpływ na
zwiększenie odporności pożarowej. Szczególnie dotyczy to sufitów
podwieszonych oraz okładzin i powłok ochronnych.

Wymagania mówiące o ograniczeniu powstania i rozprzestrzeniania się

ognia oraz dymu w obiektach budowlanych dotyczy następujących elementów
pomieszczenia: ścian, sufitów podwieszonych, podłóg, rur i przewodów łącznie
z izolacją zewnętrzną instalacji (elektrycznej, grzewczej, wentylacyjnej,
odgromowej itp.).

W celu ograniczenia rozprzestrzeniania się ognia i dymu poza

pomieszczenie, w którym powstał pożar, stosuje się odpowiednie
zabezpieczenia techniczne (oddzielenia przeciwpożarowe, zamknięcia otworów,
instalacje gaśnicze, instalowanie barier dymowych itp.).

Nie rozprzestrzenianie się pożaru na sąsiednie obiekty budowlane można

osiągnąć przez: zmniejszenie promieniowania (odległość między budynkami,
powierzchnie nieosłonięte np. okna, właściwości materiałów elewacyjnych,
odporność ogniową ścian, instalacje przeciwpożarowe), zmniejszenie palności
pokrycia dachowego i możliwości wnikania pożaru do wnętrza budynku,
zmniejszenie możliwości zapalenia dachu nad obiektem, który się pali, oraz
przejścia ognia na stronę zewnętrzną.

Umożliwienie ewakuacji użytkownikom oraz dostęp ekipom ratowniczym

do obiektu można zapewnić przez ograniczenie powstania ognia i dymu
pochodzącego z okładzin ściennych i sufitowych oraz pokryć podłogowych.
Technicznymi sposobami realizacji tego celu jest odpowiednie zaprojektowanie
dróg ewakuacyjnych, oddzielenie dróg ewakuacyjnych od otoczenia, przez
zastosowanie elementów oddzielających przeciwpożarowych i
przeciwdymowych oraz stosowanie technicznych środków ochrony przed
dymem. Wymagania te dotyczą powierzchni eksponowanych ścian sufitów,
podłóg, a także części obiektów spełniających funkcje oddzielające (ściany i
ścianki działowe, sufity łącznie z sufitami podwieszonymi, podłogi).

Bezpieczeństwo pożarowe budynków na tle wymagań

europejskich

Najważniejszym dokumentem europejskim dotyczącym budownictwa jest
Dyrektywa Zgromadzenia Europejskiego, w sprawie ujednolicenia praw,
przepisów i postanowień administracyjnych krajów członkowskich,
odnoszących się między innymi do wyrobów budowlanych. Dyrektywie Rady
Wspólnoty Europejskiej 89/106/EWG z dnia 21.10.1981 r. na temat zbliżenia
ustaw i aktów Państw Członkowskich dotyczących bezpieczeństwa pożarowego
obiektów budowlanych towarzyszy Dokument Interpretacyjny

„Bezpieczeństwo pożarowe”. Dokument Interpretacyjny zawiera podstawowe
wymagania stawiane wyrobom budowlanym, metody badań i kryteria oceny
wyników.

Dyrektywa wyznacza najważniejsze cele i formułuje podstawowe

wymagania dla zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa publicznego,
związanego z wykonywaniem i użytkowaniem budowli. Głównym
zamierzeniem Dyrektywy jest:
- zapewnienie przez kraje członkowskie projektowania i wznoszenia

budynków i obiektów budowlanych na swoim terytorium w sposób nie
naruszający bezpieczeństwa osób, zwierząt domowych i mienia oraz z
zachowaniem innych podstawowych wymagań,

- spowodowanie ustanowienia przez kraje członkowskie przepisów

uwzględniających wymagania dotyczące nie tylko bezpieczeństwa budynków
(wytrzymałość mechaniczna, stateczność, bezpieczeństwo pożarowe,
bezpieczeństwo użytkowania), ale także:

•

bezpieczeństwa zdrowotnego,

•

trwałości,

•

energooszczędności,

•

ochrony środowiska,

•

ekonomiki, itp.

- spowodowanie przyjęcia podstawowych wymagań za punkt wyjścia do

przygotowania jednolitych norm europejskich dotyczących wyrobów
budowlanych.