plik

Rozdział VI, str.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

SpiS treści

rozdział Vi

Hotel (motel, pensjonat, itp.).

. Przeznaczenie obiektu budowlanego, rodzaj prowadzonej działalności.

2. Kategoria zagrożenia ludzi.

3. Procesy technologiczne.

4. Materiały stosowane w produkcji i magazynowaniu.

5. Warunki budowlane ze względu na bezpieczeństwo pożarowe.

6. Powierzchnia strefy pożarowej.

7. Podział budynku na strefy pożarowe oraz występowanie pomieszczeń,

których elementy budowlane wymagają zachowania odpowiedniej klasy

odporności ogniowej.

8. Usytuowanie obiektu budowlanego z uwagi na bezpieczeństwo pożaro-

we.

9. Charakterystyka zagrożenia wybuchem.

0. Instalacje użytkowe: elektryczna, odgromowa.

. Uzgodnienie pod względem ochrony przeciwpożarowej.

2. Warunki ewakuacji i elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałe-

go.

3. Przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia działań ratowni-

czo-gaśniczych.

4. Gaśnice przenośne.

5. Urządzenia przeciwpożarowe.

Rozdział VI, str. 3

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

rozdział Vi
Hotel (motel, pensjonat, itp.)

1. przeznaczenie obiektu budowlanego, rodzaj prowadzonej działal-

ności.

Hotele, podobnie motele i pensjonaty to budynki przeznaczone do okre-

sowego pobytu ludzi.

2. Kategoria zagrożenia ludzi.

2.. Kategoria zagrożenia ludzi

Hotele pod względem bezpieczeństwa pożarowego są kwalifikowane

do obiektów zamieszkania zbiorowego ZLV. W tej klasyfikacji mieszczą

się ponadto motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, domy wyciecz-

kowe, schroniska młodzieżowe, schroniska, internaty, domy studenckie,

budynki koszarowe, budynki zakwaterowania na terenie zakładu karne-

go, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich,

a także budynki do stałego pobytu ludzi, w szczególności domy dziecka,

domy rencistów i domy zakonne.

2.2. Części budynku kwalifikowane do innych kategorii ZL.

Jeżeli w budynku hotelu zlokalizowane zostaną pomieszczenia zaliczo-

ne, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, do innej katego-

rii zagrożenia ludzi, powinny spełniać wymagania określone dla każdej

z tych kategorii. Z taką sytuacją mamy do czynienia na przykład wów-

czas, gdy w budynku jedno z pomieszczeń będzie przeznaczone dla

ponad 50 osób niebędących jego stałymi użytkownikami. Takie pomiesz-

czenie, lub zespół pomieszczeń, np. jadalnia, sala bankietowa, itd., na-

leży zaliczyć do kategorii zagrożenia ludzi ZLI oraz zapewnić dla niego

wymagania bezpieczeństwa pożarowego wymagane dla tej kategorii

zagrożenia ludzi.

3. procesy technologiczne.

Nie występują.

4. Materiały stosowane w produkcji i magazynowaniu.

W hotelach nie prowadzi się produkcji i magazynowania żadnych mate-

riałów mogących znacząco wpływać na bezpieczeństwo pożarowe.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 4

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

5. Warunki budowlane ze względu na bezpieczeństwo pożarowe.

5.. Klasa odporności pożarowej oraz zachowanie wymaganej w związku

z nią klasy odporności ogniowej poszczególnych elementów budynku

(strefy pożarowej).

Hotele ze względu na klasyfikację do ZLV, jeżeli znajdują się w budynku

zaliczonym do jednej kategorii ZL – cały obiekt pełniący jedną funkcję,

bądź strefa pożarowa hotelu zlokalizowana w budynku, w którym wy-

dzielono strefy pożarowe zaliczane do różnych kategorii zagrożenia lu-

dzi, powinny być wykonane w następujących klasach odporności poża-

rowej budynków.

tabela 1

Klasa odporności pożarowej hoteli i odporność ogniowa elementów budynku.

Wyso-

kość

budynku

Kate-

goria

zagro-

żenia

ludzi

Klasa

odporno-

ści poża-

rowej

Klasa odporności ogniowej elementów budynku

5) *)

główna

kon-

strukcja

nośna

kon-

strukcja

dachu

strop

)

ściana

ze-

wnętrz-

),2)

ściana

we-

wnętrz-

)

prze-

krycie

dachu

niski

ZLV

R60

REI60

EI30

(o↔i)

EI5

RE5

średnio-

wysoki

R20

R30

REI60

EI60

(o↔i)

EI30

RE30

wysoki

wyso-

kościowy

R240

R30

REI20 EI20

(o↔i)

EI60

RE30

Oznaczenia indeksów –5 i oznaczeń w tabeli, jak dla Tabeli 7 w rozdziale Podstawowe

pojęcia bezpieczeństwa pożarowego budynków.

Uwaga!

Obiekt hotelu, zaliczany do kategorii zagrożenia ludzi ZLV, jeżeli

zostanie wyposażony w stałe samoczynne urządzenia gaśnicze

wodne, za wyjątkiem hotelu w budynku wysokim i wysokościo-

wym, można zaprojektować stosując obniżenie wymaganej klasy

odporności pożarowej budynku o jedną w stosunku do wynikają-

cej z Tabeli ; można zaprojektować przyjmując klasę E odpor-

ności pożarowej dla jednokondygnacyjnego budynku hotelu.

Rozdział VI, str. 5

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Klasa odporności pożarowej części budynku nie powinna być niższa

od klasy odporności pożarowej części budynku położonej nad nią, przy

czym dla części podziemnej nie powinna być ona niższa niż „C”.

Wszystkie elementy budynku powinny być nierozprzestrzeniające ognia.

W budynku, na wysokości powyżej 25 m od poziomu terenu, okładzi-

na elewacyjna i jej zamocowanie mechaniczne, a także izolacja cieplna

ściany zewnętrznej, powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

Dopuszcza się stosowanie klap dymowych z materiałów łatwo zapal-

nych w dachach i stropodachach.

W budynkach hoteli (ZLV) klasa odporności ogniowej przegród we-

wnętrznych oddzielających samodzielne pomieszczenia mieszkalne

od dróg komunikacji ogólnej oraz od innych mieszkań i samodzielnych

pomieszczeń mieszkalnych, z zastrzeżeniem wymagań, które określa

Tabela , powinna wynosić co najmniej dla ścian w budynku niskim i śre-

dniowysokim – EI30; wysokim i wysokościowym – EI60.

W samodzielnych pomieszczeniach mieszkalnych dopuszcza się wyko-

nywanie ścian wewnętrznych nierozprzestrzeniających ognia, bez wy-

maganej w kolumnie 9 Tabeli klasy odporności ogniowej.

5.2. Elementy oddzielenia przeciwpożarowego.

Ściany oddzielenia przeciwpożarowego budynków hoteli oraz zamknię-

cia otworów w tych ścianach powinny, odpowiednio do wymaganej klasy

odporności pożarowej budynku, posiadać klasę odporności ogniowej,

określoną w Tabeli 2.

tabela 2

Klasa odporności ogniowej elementów oddzielenia przeciwpożarowego w hotelach

oraz zamknięć znajdujących się w nich otworów.

Klasa

odporności

pożarowej

budynku

– wg tabeli

Tabela

Klasa odporności ogniowej

elementów oddzielenia

przeciwpożarowego

drzwi przeciw-

pożarowych lub

innych zamknięć

przeciwpożaro-

wych

drzwi z przedsionka

przeciwpożarowego

ścian i stro-

pów, z wyjąt-

kiem stropów

w ZL

stropów

w ZL

na korytarz

i do po-

mieszczenia

na klatkę

scho-

dową

REI240

REI20

EI20

EI60

E60

B i C

REI20

REI60

EI60

EI30

E30

*) Dopuszcza się osadzenie tych drzwi w ścianie o klasie odporności ogniowej, określo-

nej dla drzwi w kol. 6, znajdującej się między przedsionkiem a klatką schodową.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 6

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Uwaga!

W ścianach oddzielenia przeciwpożarowego dopuszcza się wy-

pełnienie otworów materiałem przepuszczającym światło – luks-

fery, cegła szklana lub inne przeszklenie, jeżeli powierzchnia

wypełnionych otworów nie przekracza 0% powierzchni ściany,

jednak klasa odporności ogniowej wypełnień nie powinna być

niższa niż określa Tabela 3.

tabela 3

Wymagana klasa odporności ogniowej przepuszczających światło wypełnień otworów

w ścianach oddzielenia przeciwpożarowego w hotelach.

Wymagana klasa odporności

ogniowej ściany oddzielenia

przeciwpożarowego

Klasa odporności ogniowej wypełnienia otworu

w ścianie

będącej obudową drogi ewakuacyjnej

innej

REI240

EI20

E20

REI20

EI60

E60

Uwaga!

Wypełnienie ściany oddzielenia przeciwpożarowego materiałem

przepuszczającym światło nie jest oknem. W ścianach oddziele-

nia przeciwpożarowego nie dopuszcza się stosowania okien.

6. powierzchnia strefy pożarowej.

Projektując strefy pożarowe hoteli należy zachować ich dopuszczalne

powierzchnie w granicach, które określa Tabela 4.

tabela 4

Dopuszczalne powierzchnie stref pożarowych hoteli.

Kategoria

zagrożenia

ludzi

Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej w m

w budynku o jednej

kondygnacji nad-

ziemnej (bez ograni-

czenia wysokości)

w budynku wielokondygnacyjnym

niskim (N)

średniowysokim

(SW)

wysokim i wyso-

kościowym

(W) i (WW)

ZLV

0 000

8 000

5 000

2 500

Rozdział VI, str. 7

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Uwaga!

Dopuszcza się powiększenie powierzchni stref pożarowych ho-

teli, z wyłączeniem stref pożarowych zamieszkania zbiorowego

w wielokondygnacyjnych budynkach wysokich i wysokościo-

wych, o 00% pod warunkiem zastosowania stałych urządzeń

gaśniczych tryskaczowych lub samoczynnych urządzeń od-

dymiających uruchamianych za pomocą systemu wykrywania

dymu. Przy jednoczesnym zastosowaniu ww. urządzeń dopusz-

cza się powiększenie powierzchni stref pożarowych o 200%.

7. podział budynku na strefy pożarowe oraz występowanie pomiesz-

czeń, których elementy budowlane wymagają zachowania odpo-

wiedniej klasy odporności ogniowej.

7.. Podział na strefy pożarowe.

Hotele, z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, obiekty prze-

znaczone do zamieszkania zbiorowego, w większości przypadków są

wznoszone w jednej strefie pożarowej ZLV.

Strefy pożarowe hoteli zaliczone, z uwagi na przeznaczenie i sposób

użytkowania, do więcej niż jednej kategorii zagrożenia ludzi, powin-

ny spełniać wymagania określone dla każdej z tych kategorii. Jeżeli

w budynku hotelu wydzielone są pomieszczenia, które ze względu na

przeznaczenie i sposób użytkowania zaliczane są do innej kategorii

zagrożenia ludzi, na przykład ZLI lub ZLIII, elementy wydzielające te

pomieszczenia należy projektować w klasie odporności ogniowej wy-

maganej dla klasy odporności pożarowej dla danej kategorii zagrożenia

ludzi.

7.2. Kotłownie, składy opału.

Kotłownia i skład opału zlokalizowane w hotelu powinny zostać wyko-

nane z zachowaniem klasy odporności ogniowej wydzielających te po-

mieszczenia ścian wewnętrznych, stropów, a także zamknięć otworów

w tych elementach, którą opisuje Tabela 5.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 8

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

tabela 5

Klasa odporności ogniowej obudowy i zamknięć otworów w ścianach kotłowni, składach

paliwa stałego, żużlowniach i magazynach oleju opałowego.

Rodzaj pomieszczenia

Klasa odporności ogniowej

ścian we-

wnętrznych

stropów drzwi lub innych

zamknięć

Kotłownia z kotłami na paliwo stałe,

o łącznej mocy cieplnej powyżej 25 KW

EI60

REI60

EI30

Kotłownia z kotłami na olej opałowy,

o łącznej mocy cieplnej powyżej 30 KW

EI60

REI60

EI30

Kotłownia z kotłami na paliwo gazowe,

o łącznej mocy cieplnej powyżej 30 kW:

– w budynku niskim (N)

i średniowysokim (SW)

– w budynku wysokim (W)

i wysokościowym (WW)

EI60

EI20

REI60

REI20

EI30

EI60

Skład paliwa stałego i żużlownia

EI20

REI20

EI60

Magazyn oleju opałowego

El20

REI20

EI60

Uwaga!

Dla pomieszczeń, których klasę odporności ogniowej obudowy

i zamknięć otworów w ścianach określa Tabela 5, klasę odpor-

ności ogniowej ścian zewnętrznych należy przyjmować zgodnie

z zasadami, które określają Tabela , Tabela 2, Tabela 3.

Nie stawia się wymagań w zakresie klasy odporności ogniowej dla prze-

gród zewnętrznych kotłowni z kotłami na paliwo gazowe, zlokalizowanej

ponad dachem budynku, przy zachowaniu warunku, iż przegrody te po-

winny być wykonane z materiałów niepalnych.

Pozostałe podstawowe wymagania dla magazynów oleju opałowego

opisano w p. 26.9. – 26.22. rozdziału Podstawowe pojęcia bezpieczeń-

stwa pożarowego budynków.

7.3. Piwnice.

Piwnice należy oddzielić od pozostałej części budynku stropami i ścia-

nami o klasie odporności ogniowej co najmniej REI60 i zamknąć drzwia-

mi o klasie odporności ogniowej co najmniej EI30. Jeżeli drzwi do piwnic

znajdują się poniżej poziomu terenu, schody prowadzące z tego pozio-

Rozdział VI, str. 9

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

mu powinny być zabezpieczone w sposób uniemożliwiający omyłkowe

zejście ludzi do piwnic w przypadku ewakuacji (np. ruchomą barierą).

W budynku wysokim i wysokościowym piwnice powinny być oddzielone

od klatki schodowej przedsionkiem przeciwpożarowym.

7.4. Poddasza.

Wyjście z klatki schodowej na strych lub poddasze powinno być zamy-

kane drzwiami lub klapą wyjściową o klasie odporności ogniowej co naj-

mniej EI5 w budynkach niskich, EI30 w budynkach średniowysokich

i wyższych.

8. Usytuowanie obiektu budowlanego z uwagi na bezpieczeństwo po-

żarowe.

Usytuowanie hotelu, którego ściany zewnętrzne nie są ścianami oddzie-

lenia przeciwpożarowego, które opisują Tabela 2 i Tabela 3 należy pro-

jektować zgodnie z wymogami, które określa Tabela 6.

tabela 6

Minimalne odległości pomiędzy budynkami nieoddzielonymi ścianami oddzielenia prze-

ciwpożarowego.

Rodzaj budynku

oraz dla budynku PM

maksymalna gęstość

obciążenia ogniowego

strefy pożarowej PM

w MJ/m

Rodzaj budynku oraz dla budynku PM maksymalna gęstość

obciążenia ogniowego strefy pożarowej PM Q

w MJ/m

≤ 000

000 < Q

≤ 4000

> 4000

PM Q

≤ 000

PM 000 < Q

≤ 4000

PM Q

> 4000

9. charakterystyka zagrożenia wybuchem.

W hotelach nie występuje zagrożenie wybuchem.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 0

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

10. instalacje użytkowe: elektryczna, odgromowa.

0.. Instalacja elektryczna.

0... Zasilanie.

Budynki, w których zlokalizowane są hotele, ze względu na

możliwe wystąpienie zagrożenia życia lub zdrowia ludzi w wy-

niku zaniku napięcia w elektroenergetycznej sieci zasilającej,

należy zasilać co najmniej z dwóch niezależnych, samoczynnie

załą-czających się źródeł energii elektrycznej oraz wyposażać

w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne (zapaso-

we lub ewakuacyjne). W budynku wysokościowym jednym ze

źródeł zasilania powinien być zespół prądotwórczy.

0..2. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu.

Przeciwpożarowy wyłącznik prądu, odcinający dopływ prądu

do wszystkich obwodów, z wyjątkiem obwodów zasilających

instalacje i urządzenia, których funkcjonowanie jest niezbędne

podczas pożaru, należy stosować w strefach pożarowych ho-

teli o kubaturze przekraczającej 000 m

Należy go umieszczać w pobliżu głównego wejścia do obiektu

lub złącza i odpowiednio oznakować.

Odcięcie dopływu prądu przeciwpożarowym wyłącznikiem nie

może powodować samoczynnego załączenia drugiego źródła

energii elektrycznej, w tym zespołu prądotwórczego, z wyjąt-

kiem źródła zasilającego oświetlenie awaryjne, jeżeli występu-

je ono w budynku.

0..3. Instalacja odgromowa.

Obowiązek wyposażenia obiektu budowlanego w urządzenia

piorunochronne odnosi się do obiektów wymienionych w nor-

mach PN-EN 62305-:2008 Ochrona odgromowa – Część :

Zasady ogólne.; PN-EN 62305-3:2009 Ochrona odgromowa

– Część 3: Uszkodzenia fizyczne obiektów i zagrożenie życia.

11. Uzgodnienie pod względem ochrony przeciwpożarowej.

Projekt hotelu wymaga uzgodnienia przez rzeczoznawcę do spraw za-

bezpieczeń przeciwpożarowych w celu potwierdzenia zgodności zawar-

tych w nim rozwiązań z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej.

Rozdział VI, str.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Szczegółowe zasady uzgadniania projektów przez rzeczoznawców

ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych zostały omówione w rozdziale

„Uzgadnianie projektu budowlanego pod względem ochrony przeciwpo-

żarowej” niniejszego poradnika.

.. Weryfikacja odstępstw w stosunku do wymagań obowiązujących prze-

pisów techniczno-budowlanych.

Szczegółowe zasady weryfikacji odstępstw w stosunku do wymagań

obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych opisano w roz-

dziale „Uzgadnianie projektu budowlanego pod względem ochrony

przeciwpożarowej” niniejszego poradnika.

12. Warunki ewakuacji i elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia

stałego.

2.. Wyjścia ewakuacyjne.

2... Ilość wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń.

Z pomieszczenia w hotelu przeznaczonego do jednoczesnego

przebywania ponad 50 osób należy zapewnić co najmniej dwa

wyjścia ewakuacyjne oddalone od siebie o co najmniej 5 m.

Pozostałe pomieszczenia powinny posiadać co najmniej jedno

wyście ewakuacyjne na drogi ewakuacyjne.

2..2. Szerokość i wysokość wyjść ewakuacyjnych.

Najmniejsza szerokość w świetle ościeżnicy drzwi stanowią-

cych wyjście ewakuacyjne z pomieszczeń w hotelach powinna

wynosić 0,9 m, a w przypadku drzwi służących do ewakuacji

do 3 osób – 0,8 m. Wysokość drzwi ewakuacyjnych w świetle

ościeżnicy powinna wynosić co najmniej 2 m.

Łączną szerokość drzwi w świetle, stanowiących wyjścia ewa-

kuacyjne z pomieszczeń hoteli, należy obliczać proporcjonal-

nie do liczby osób mogących przebywać w nich jednocześnie,

przyjmując co najmniej 0,6 m na 00 osób, z zachowaniem

wymiarów minimalnych, o których mowa w akapicie poprze-

dzającym.

Drzwi wieloskrzydłowe, stanowiące wyjście ewakuacyjne

z pomieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej, powinny mieć

co najmniej jedno, nieblokowane skrzydło drzwiowe o szero-

kości w świetle nie mniejszej niż 0,9 m. Szerokość skrzydła

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 2

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

drzwi wahadłowych, stanowiących wyjście ewakuacyjne z po-

mieszczenia oraz na drodze ewakuacyjnej, powinna wynosić

co najmniej dla drzwi jednoskrzydłowych – 0,9 m, a dla drzwi

dwuskrzydłowych – 0,6 m, przy czym oba skrzydła drzwi dwu-

skrzydłowych muszą mieć tę samą szerokość.

Szerokość drzwi w świetle na drodze ewakuacyjnej, innych niż

wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń lub z budynku, należy ob-

liczać proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji są

one przeznaczone, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości

na 00 osób, przy czym najmniejsza szerokość drzwi powinna

wynosić 0,9 m w świetle ościeżnicy.

Szerokość drzwi stanowiących wyjście ewakuacyjne z budyn-

ku, ustalona proporcjonalnie do liczby osób mogących przeby-

wać w nim jednocześnie, przyjmując co najmniej 0,6 m na 00

osób, a także szerokość drzwi na drodze ewakuacyjnej z klatki

schodowej, prowadzących na zewnątrz budynku lub do innej

strefy pożarowej, powinna być nie mniejsza niż szerokość bie-

gu klatki schodowej. Szerokość biegu klatki schodowej w bu-

dynku hotelu, stanowiącej drogę ewakuacyjną, należy obliczać

proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać równo-

cześnie na kondygnacji, na której przewiduje się obecność naj-

większej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na

00 osób, lecz nie mniej niż ,2 m.

2..3. Kierunki i sposoby otwierania drzwi.

W pomieszczeniach stref pożarowych hoteli, które są przezna-

czone do jednoczesnego przebywania w nich ponad 50 osób,

drzwi ewakuacyjne powinny otwierać się na zewnątrz.

Zabrania się stosowania do celów ewakuacji drzwi obrotowych

i podnoszonych.

Drzwi rozsuwane mogą stanowić wyjścia na drogi ewakuacyj-

ne, a także być stosowane na drogach ewakuacyjnych, jeżeli

są przeznaczone nie tylko do celów ewaku-acji, a ich konstruk-

cja zapewnia:

) otwieranie automatyczne i ręczne bez możliwości ich bloko-

wania,

Rozdział VI, str. 3

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

2) samoczynne ich rozsunięcie i pozostanie w pozycji otwartej

w wyniku zasygna-lizowania pożaru przez system wykrywa-

nia dymu chroniący strefę pożarową, do ewakuacji z któ-

rej te drzwi są przeznaczone, a także w przypadku awarii

drzwi.

Jeżeli drzwi rozsuwane nie spełniają opisanych warunków,

obok tych drzwi wykonuje się drzwi otwierane ręcznie, odpo-

wiadające warunkom dla drzwi ewakuacyjnych z pomieszczeń

ZLV.

2.2. Przejścia ewakuacyjne.

2.2.. Długość.

Dopuszczalna długość przejść ewakuacyjnych w pomieszcze-

niach hoteli nie powinna przekraczać 40 m.

Możliwe jest powiększenie długości przejścia ewakuacyjnego

o 25% w pomieszczeniach o wysokości przekraczającej 5 m.

Ponadto długości przejść można powiększyć pod warunkiem

zastosowania:

) stałych samoczynnych urządzeń gaśniczych wodnych –

o 50%;

2) samoczynnych urządzeń oddymiających uruchamianych za

pomocą systemu wykrywania dymu – o 50%.

Powiększenia długości przejść ewakuacyjnych, o których

mowa wyżej, podlegają sumowaniu.

Uwaga!

Przejście ewakuacyjne nie powinno prowadzić łącznie przez

więcej niż trzy pomieszczenia.

Ścianek działowych oddzielających od siebie pomieszczenia,

dla których określa się łącznie długość przejścia ewakuacyjne-

go, nie dotyczą wymagania w zakresie odporności ogniowej ele-

mentów budynku ZLV.

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w budynku warunki technicz-

ne możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku długoś-

ci przejścia ewakuacyjnego większej o ponad 00% od określo-

nej w przepisach techniczno-budowlanych, stanowi pod-stawę do

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 4

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

uznania użytkowanego budynku istniejącego za zagrażający ży-

ciu ludzi. Taka sytuacja jest niedopuszczalna przy projektowaniu

jakichkolwiek budynków.

2.2.2. Szerokość.

Szerokość przejścia ewakuacyjnego w pomieszczeniu hotelu,

należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób, do których ewa-

kuacji ono służy, przyjmując co najmniej 0,6 m na 00 osób,

lecz nie mniej niż 0,9 m, a w przypadku przejścia służącego do

ewakuacji do 3 osób – nie mniej niż 0,8 m.

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w budynku warunki technicz-

ne możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku szero-

kości przejścia ewakuacyjnego mniejszej o ponad jedną trzecią

od określonej w przepisach techniczno-budowlanych, stanowi

podstawę do uznania użytkowanego budynku istniejącego za

zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest niedopuszczalna przy

projektowaniu jakichkolwiek budynków.

2.2.3. Wysokość.

Wysokość przejść ewakuacyjnych jest uzależniona od wyso-

kości pomieszczeń, w których prowadzą do wyjścia ewakua-

cyjnego.

Minimalna wysokość pomieszczeń przeznaczonych na stały

lub czasowy pobyt ludzi – pomieszczeń mieszkalnych oraz

–4 osobowych, wynosi 2,5 m w świetle.

2.3. Dojścia ewakuacyjne.

2.3.. Długość.

Długości dojść ewakuacyjnych w hotelach (ZLV) przy jednym

dojściu wynosi 0 m, natomiast przy co najmniej dwóch doj-

ściach wynosi 40 m. Długość dojścia ewakuacyjnego przy co

najmniej dwóch dojściach (40 m) została ustalona dla dojścia

najkrótszego, przy czym dopuszcza się dla drugiego dojścia dłu-

gość większą o 00% od najkrótszego – max 80 m dla drugiego

dojścia. Dojścia te nie mogą się pokrywać ani krzyżować.

Rozdział VI, str. 5

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Długości dojść ewakuacyjnych mogą być powiększone pod

warunkiem ochrony:

) strefy pożarowej stałymi samoczynnymi urządzeniami gaś-

niczymi wodnymi – o 50%,

2) drogi ewakuacyjnej samoczynnymi urządzeniami oddymia-

jącymi uruchamianymi za pomocą systemu wykrywania

dymu – o 50%.

Przy jednoczesnym stosowaniu tych urządzeń długość dojścia

może być powiększona o 00%.

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w budynku warunki techniczne

możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku długości doj-

ścia ewakuacyjnego większej o ponad 00% od określonej w prze-

pisach techniczno-budowlanych, stanowi podstawę do uznania

użytkowanego budynku istniejącego za zagrażający życiu ludzi.

Taka sytuacja jest niedopuszczalna przy projektowaniu jakichkol-

wiek budynków.

Z elementem zagrożenia życia ludzi będziemy mieli do czynienia,

gdy długość dojścia ewakuacyjnego przy jednym dojściu ewa-

kuacyjnym będzie wynosić ponad 20 m. Przy dwóch dojściach

ewakuacyjnych zagrożenie życia ludzi powoduje długość dojścia

najkrótszego dłuższa niż 80 m lub długość dojścia najdłuższego

większa niż 60 m. Są to skrajne przypadki, które mogą wystąpić

w użytkowanych budynkach istniejących, a zadaniem projektanta

jest wyeliminowanie ich przy projektowaniu przebudowy, moder-

nizacji lub zmiany sposobu użytkowania istniejących budynków.

2.3.2. Szerokość.

Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych – dojść ewakuacyj-

nych należy obliczać proporcjonalnie do liczby osób mogących

przebywać jednocześnie na danej kondygnacji budynku, przyj-

mując co najmniej 0,6 m na 00 osób, lecz nie mniej niż ,4 m.

Jeżeli dojście ewakuacyjne jest przeznaczone do ewakuacji

nie więcej niż 20 osób, dopuszcza się zmniejszenie jego sze-

rokości do ,2 m.

Skrzydła drzwi, stanowiących wyjście na drogę ewakuacyjną,

nie mogą, po ich całkowitym otwarciu, zmniejszać wymaganej

szerokości tej drogi.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 6

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w budynku warunki technicz-

ne możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku sze-

rokości dojścia ewakuacyjnego mniejszej o ponad jedną trzecią

od określonej w przepisach techniczno-budowlanych, stanowi

podstawę do uznania użytkowanego budynku istniejącego za

zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest niedopuszczalna przy

projektowaniu jakichkolwiek budynków.

2.3.3. Wysokość.

Dojścia ewakuacyjne powinny mieć wysokość co najmniej

2,2 m. Dopuszcza się lokalne obniżenie wysokości dojścia

ewakuacyjnego do wysokości 2 m na odcinku nie większym

niż ,5 m.

2.3.4. Klasa odporności ogniowej obudowy.

Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych powinna mieć klasę

odporności ogniowej jak dla ścian wewnętrznych, nie mniejszą

jednak niż EI5. Szczegółowe wymagania określa Tabela

w kolumnie 9.

2.3.5. Podział.

Korytarze stanowiące drogę ewakuacyjną w strefach pożaro-

wych ZL powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe niż 50

m przy zastosowaniu przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub

innych urządzeń technicznych, zapobiegających rozprzestrze-

nianiu się dymu.

Uwaga!

Opisane wyżej dopuszczenie długości drugiego dojścia o 00%

większej od najkrótszego daje możliwość wydłużenia długości

drugiego dojścia do 80 m, z koniecznością podziału dojścia ewa-

kuacyjnego na odcinki nie dłuższe niż 50 m przy zastosowaniu

przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub innych urządzeń tech-

nicznych, zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu.

2.3.6. Na drogach ewakuacyjnych jest zabronione stosowanie:

) spoczników ze stopniami,

2) schodów ze stopniami zabiegowymi, jeżeli schody te są je-

dyną drogą ewakuacyjną.

Rozdział VI, str. 7

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Dopuszcza się stosowanie na drogach ewakuacyjnych scho-

dów wachlarzowych, pod warunkiem zachowania najmniejszej

szerokości stopni 0,25 m.

Jeżeli na drodze ewakuacyjnej zastosowano pochylnie lub

stopnie umożliwiające pokonanie różnicy poziomów, miejsca

te powinny być wyraźnie oznakowane.

2.4. Klatki schodowe.

2.4.. Klasa odporności ogniowej obudowy, biegów i spoczników.

Klatki schodowe powinny zostać zaprojektowane tak, aby ścia-

ny wewnętrzne i stropy stanowiące ich obudowę, miały klasę

odporności ogniowej jak dla stropów budynku, w którym są wy-

konane (patrz Tabela ).

Wymaganie to nie dotyczy klatki schodowej komunikacji ogól-

nej przebiegającej w obrębie jednej strefy pożarowej z wyłą-

czeniem przypadku, kiedy klatka schodowa jest obudowana,

zamykana drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej

EI 30, wyposażona w urządzenia zapobiegające zadymieniu

lub służące do usuwania dymu. Takie warunki spełnia klatka

schodowa, do której wyjście jest równorzędne wyjściu do innej

strefy pożarowej.

Odporność ogniowa biegów i spoczników schodów oraz po-

chylni służących do ewakuacji, które powinny być wykonane

z materiałów niepalnych, powinna wynosić co najmniej:

- w budynkach o klasie odporności pożarowej A, B i C – R60,

- w budynkach o klasie odporności pożarowej D – R30.

Uwaga!

W budynku wysokim (W) i wysokościowym (WW) powinny być

co najmniej dwie klatki schodowe obudowane i oddzielone od

poziomych dróg komunikacji ogólnej oraz pomieszczeń przed-

sionkiem przeciwpożarowym.

W budynku średniowysokim (SW) i wyższym, w strefie pożaro-

wej ZLV, drzwi z pomieszczeń, z wyjątkiem higienicznosanitar-

nych, prowadzące na drogi komunikacji ogólnej, powinny mieć

klasę odporności ogniowej co najmniej EI30 i być wyposażone

w samozamykacze.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 8

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

2.4.2. Wyposażenie w urządzenia oddymiające lub służące do usu-

wania dymu.

W budynkach średniowysokich, zawierających strefy pożaro-

we hoteli, klatki schodowe powinny być obudowane i zamy-

kane drzwiami oraz wyposażone w urządzenia zapobiegające

zadymieniu lub służące do usuwania dymu.

W budynku wysokościowym, który zawiera strefę pożarową

ZLV hotelu, klatki schodowe i przedsionki przeciwpożarowe,

stanowiące drogę ewakuacyjną, powinny być wyposażone

w urządzenia zapobiegające ich zadymieniu.

zagrożenie życia ludzi!

Niezapewnienie przez występujące w budynku warunki technicz-

ne możliwości ewakuacji ludzi, w szczególności w wyniku nieza-

bezpieczenia przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienio-

nych w przepisach techniczno-budowlanych, w określony w nich

sposób, stanowi podstawę do uznania użytkowanego budynku

istniejącego za zagrażający życiu ludzi. Taka sytuacja jest niedo-

puszczalna przy projektowaniu jakichkolwiek budynków.

2.4.3. Szerokość biegów, spoczników, wysokość i ilość stopni.

Klatki schodowe stosowane w hotelach do celów komunikacji

ogólnej, ale przede wszystkim jako drogi ewakuacyjne, powin-

ny posiadać:

) minimalną szerokość użytkową biegów ,2 m;

2) minimalną szerokość użytkową spoczników ,5 m;

3) maksymalną wysokość stopni 0,75 m;

4) liczba stopni w jednym biegu schodów stałych nie powinna

być większa niż 7 stopni.

Uwaga!

Szerokość użytkową schodów stałych mierzy się między we-

wnętrznymi krawędziami poręczy, a w przypadku balustrady

jednostronnej – między wykończoną powierzchnią ściany a we-

wnętrzną krawędzią poręczy tej balustrady. Szerokości te nie

mogą być ograniczane przez zainstalowane urządzenia oraz

elementy budynku.

W budynkach hoteli łączną szerokość użytkową biegów oraz

łączną szerokość użytkową spoczników w klatkach scho-

Rozdział VI, str. 9

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

dowych, stanowiących drogę ewakuacyjną, należy obliczać

proporcjonalnie do liczby osób mogących przebywać równo-

cześnie na kondygnacji, na której przewiduje się obecność naj-

większej ich liczby, przyjmując co najmniej 0,6 m szerokości na

00 osób, lecz nie mniej niż określono wyżej w pp. i 2.

2.5. Dźwigi dla ekip ratowniczych.

W budynku ZLV mającym kondygnację z posadzką na wysokości po-

wyżej 25 m ponad poziomem terenu przy najniżej położonym wejściu

do budynku, przynajmniej jeden dźwig w każdej strefie pożarowej po-

winien być przystosowany do potrzeb ekip ratowniczych, spełniając

wymagania PN-EN 8-72:2005 Przepisy bezpieczeństwa dotyczące

budowy i instalowania dźwigów – Szczególne zastosowania dźwigów

osobowych i towarowych – Część 72: Dźwigi dla straży pożarnej.

Dojście do dźwigu dla ekip ratowniczych powinno prowadzić przez

przedsionek przeciwpożarowy spełniający wymagania dla oddzieleń

przeciwpożarowych.

Ściany i stropy szybu dźwigu dla ekip ratowniczych powinny mieć kla-

sę odporności ogniowej wymaganą jak dla stropów budynku, w którym

są wykonane, zgodnie z wymaganą dla tego budynku klasą odporno-

ści pożarowej – Tabela kol. 6.

2.6. Elementy wykończenia wnętrz i wyposażenia stałego.

W strefach pożarowych ZLV stosowanie do wykończenia wnętrz mate-

riałów i wyrobów łatwo zapalnych, których produkty rozkładu termicz-

nego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące, jest zabronione.

Okładziny sufitów oraz sufity podwieszone należy wykonywać z ma-

teriałów niepalnych lub niezapalnych, niekapiących i nieodpadających

pod wpływem ognia. Przestrzeń między sufitem podwieszonym i stro-

pem powinna być podzielona na sektory o powierzchni nie większej

niż 000 m

, a w korytarzach – przegrodami co 50 m, wykonanymi

z materiałów niepalnych.

W łazienkach i saunach z piecykami gazowymi oraz termami gazo-

wymi i elektrycznymi dopuszcza się stosowanie okładzin ściennych

z materiałów palnych, z tym że odległość tych urządzeń od okładzin

powinna wynosić co najmniej 0,3 m. Stosowanie okładzin ściennych

z materiałów łatwo zapalnych w łazienkach i saunach z piecem na pa-

liwo stałe jest zabronione.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 20

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Palne elementy wystroju wnętrz budynku, przez które lub obok których

są prowadzone przewody ogrzewcze, wentylacyjne, dymowe lub spa-

linowe, powinny być zabezpieczone przed możliwością zapalenia lub

zwęglenia.

13. przygotowanie obiektu budowlanego do prowadzenia działań ra-

towniczo-gaśniczych.

3.. Drogi pożarowe.

3... Parametry dróg pożarowych.

Średniowysokie i wyższe budynki zawierające strefy pożarowe

ZLV hoteli wymagają drogi pożarowej.

Droga pożarowa powinna przebiegać wzdłuż dłuższego boku

budynku, na całej jego długości, a gdy krótszy bok budynku

ma więcej niż 60 m długości – z jego dwóch stron, przy czym

bliższa krawędź drogi pożarowej musi być oddalona od ściany

budynku hotelu o 5–5 m. Pomiędzy drogą pożarową a ścianą

budynku nie mogą występować stałe elementy zagospodaro-

wania terenu lub drzewa i krzewy o wysokości przekraczającej

3 m, uniemożliwiające dostęp do elewacji budynku za pomocą

podnośników i drabin mechanicznych.

3..2. Możliwość dojazdu i dostępu do budynku

Hotele powinny mieć połączenie z drogą pożarową, utwar-

dzonym dojściem o szerokości minimalnej ,5 m i długości nie

większej niż 50 m, tych wyjść ewakuacyjnych z obiektu budow-

lanego, poprzez które jest możliwy dostęp, bezpośrednio lub

drogami ewakuacyjnymi, do każdej strefy pożarowej.

3.2. Przeciwpożarowe zaopatrzenie wodne.

3.2.. Hydranty wewnętrzne.

Rozdział VI, str. 2

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

tabela 7

Hydranty wewnętrzne i zawory hydrantowe wymagane w hotelach.

. Zakres stosowania hydrantów 25, hydrantów 52 i zaworów 52.

Hydranty 25

na każdej kondygnacji budynku wysokiego i wysokościowego, z wyjątkiem

kondygnacji obejmującej wyłącznie strefę pożarową zakwalifikowaną do

kategorii zagrożenia ludzi ZLIV;
na każdej kondygnacji budynku innego niż tymczasowy, niskiego i śre-

dniowysokiego w strefie pożarowej ZLV o powierzchni przekraczającej

200 m

;

Hydranty

przy wejściu do pomieszczeń magazynowych lub technicznych o po-

wierzchni przekraczającej 200 m

i gęstości obciążenia ogniowego prze-

kraczającej 500 MJ/m

, usytuowanych w strefie pożarowej ZLV, znajdują-

cej się w budynku niskim albo średniowysokim;

Zawór

umieszczony na pionie nawodnionym w budynkach wysokich i wysokoś-

ciowych, bez wyposażenia w wąż pożarniczy, powinien być stosowany na

wszystkich kondygnacjach budynków wysokich i wysokościowych.

2. Hydranty 25 i 52 oraz zawory 52 powinny być umieszczane przy drogach komuni-

kacji ogólnej, a w szczególności:

)

przy wejściach do budynku i klatek schodowych na każdej kondygnacji budynku,

przy czym w budynkach wysokich i wysokościowych zaleca się lokalizację zawo-

rów hydrantowych w przedsionkach przeciwpożarowych, a dopuszcza na klatkach

schodowych;

2) w przejściach i na korytarzach, w tym w holach i na korytarzach poszczególnych

kondygnacji budynków wysokich i wysokościowych;

3) przy wejściach na poddasza;

przy wyjściach na przestrzeń otwartą lub przy wyjściach ewakuacyjnych

z pomieszczeń produkcyjnych i magazynowych, w szczególności zagrożonych

wybuchem;

powinny znajdować się na każdej kondygnacji, przy czym w budynkach wysokich

i wysokościowych należy stosować po dwa zawory 52 na każdym pionie na kon-

dygnacji podziemnej i na kondygnacji położonej na wysokości powyżej 25 m oraz

po jednym zaworze 52 na każdym pionie na pozostałych kondygnacjach.

3. Zasięg hydrantów 25 i 52 w poziomie powinien obejmować całą powierzchnię chro-

nionego budynku, strefy pożarowej lub pomieszczenia, z uwzględnieniem:

) długości odcinka węża hydrantu wewnętrznego, która dla hydrantu 25 nie powin-

na przekraczać 30 m, dla hydrantu 52–20 m;

efektywnego zasięgu rzutu prądów gaśniczych, czyli odległości, na którą hydrant

może podać wodę, licząc od pyszczka prądownicy – w budynkach ZL minimum

3 m, w pozostałych budynkach minimum 0 m;

w strefach pożarowych zakwalifikowanych do kategorii zagrożenia ludzi ZL, znaj-

dujących się w budynkach o więcej niż jednej kondygnacji nadziemnej – przyjmo-

wanego dla prądów rozproszonych stożkowych – 3 m.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 22

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

3.3. Zaopatrzenie w wodę do celów przeciwpożarowych do zewnętrznego

gaszenia pożaru.

Hotele wymagają zaopatrzenia w wodę do celów przeciwpożarowych

do zewnętrznego gaszenia pożaru.

Wymaganą ilość wody niezbędną do celów przeciwpożarowych, do

zewnętrznego gaszenia pożaru dla hoteli należy ustalić zgodnie z wy-

mogami rozporządzenia w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia

w wodę oraz dróg pożarowych. Budynki zamieszkania zbiorowego,

w których zlokalizowano strefy pożarowe hoteli o kubaturze brutto do

5 000 m

i o powierzchni wewnętrznej do 000 m

, położone na te-

renie jednostki osadniczej wymagają zaopatrzenia w wodę do celów

przeciwpożarowych w ilości 0 dm

/s z co najmniej jednego hydrantu

o średnicy 80 mm lub zapas wody 00 m

w przeciwpożarowym zbior-

niku wodnym.

Dla budynków o kubaturze brutto ponad 5 000 m

i o powierzchni we-

wnętrznej ponad 000 m

należy zapewnić wodę do celów przeciw-

pożarowych w ilości 20 dm

/s łącznie z co najmniej dwóch hydrantów

o średnicy 80 mm lub zapas wody 200 m

w przeciwpożarowym zbior-

niku wodnym.

3.3.. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne.

Przeciwpożarowe zbiorniki wodne są alternatywnym źródłem

zaopatrzenia w wodę do celów przeciwpożarowych. Jak opi-

sano w p. 3.2.2. hotele wymagają zaopatrzenia wodnego do

celów przeciwpożarowych w ilościach, odpowiednio 0 dm

z jednego hydrantu o średnicy 80 mm lub 20 dm

/s łącznie

z co najmniej dwóch hydrantów o średnicy 80 mm, albo zapa-

su wody 00 m

lub odpowiednio 200 m

w przeciwpożarowym

zbiorniku wodnym.

3.3.2. Uzupełniające źródła wody.

Jeżeli w jednostce osadniczej dla projektowanej hotelu nie

można zapewnić wody do celów przeciwpożarowych w iloś-

ciach, o których mowa w p. 3.3., dopuszczalne jest uzupeł-

nienie brakującej ilości wody z następujących uzupełniających

źródeł wody do celów przeciwpożarowych:

3.3.2.. studni o wydajności nie mniejszej niż 0 dm

/s;

3.3.2.2. punktu czerpania wody przy naturalnym lub sztucznym

zbiorniku wodnym o pojemności zapewniającej odpo-

Rozdział VI, str. 23

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

wiedni zapas wody albo na cieku wodnym o stałym

przepływie wody nie mniejszym niż 20 dm

/s przy naj-

niższym stanie wód;

3.3.2.3. przeciwpożarowy zbiornik wodny spełniający wymaga-

nia Polskiej Normy.

Uzupełniające źródła wody wykonuje się w odległości nie więk-

szej niż 250 m od skrajnej zabudowy jednostki osadniczej lub

chronionego obiektu budowlanego.

Uwaga!

Przy projektowaniu hoteli należy uwzględnić, że sieć wodocią-

gowa w danej jednostce osadniczej z reguły nie zapewni wyma-

ganej wydajności wody do celów przeciwpożarowych dla nowo

projektowanego obiektu. Należy dokładnie rozpoznać możli-

wość zapewnienia wymaganej dla obiektu ilości wody do celów

przeciwpożarowych.

14. Gaśnice przenośne.

4.. Ilość.

Projektując hotel, projektant wskazuje w dziale „Ochrona przeciwpo-

żarowa” projektu budowlanego wymaganą w obiekcie, ze względu na

powierzchnię strefy pożarowej i rodzaj materiałów palnych, mogących

w nim wystąpić, ilość gaśnic, którą inwestor zobowiązany jest umieścić

w budynku.

Hotele wymagają wyposażenia w gaśnice przenośne zgodnie ze

wskaźnikiem jedna jednostka masy środka gaśniczego 2 kg (lub 3 l)

zawartego w gaśnicach przypadająca na każde 00 m

powierzchni

strefy pożarowej w budynku, niechronionej stałym urządzeniem gaśni-

czym.

Rodzaj gaśnic dostosowuje się do gaszenia tych grup pożarów, które

mogą wystąpić w obiekcie.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 24

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

tabela 8

Grupy pożarów materiałów mogących wystąpić w obiekcie.

Grupa

pożarów

Opis

Pożar materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego, któ-

rych normalne spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli.

Pożar cieczy i materiałów stałych topiących się – ciecze łatwopalne,

tworzywa sztuczne topiące się pod wpływem działania ognia.

Pożar tłuszczów i olejów w urządzeniach kuchennych.

4.2. Rozmieszczenie.

Gaśnice przenośne powinny zostać rozmieszczone:

) w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:

a. przy wejściach do budynków;

b. na klatkach schodowych;

c. na korytarzach;

d. przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz;

2) w miejscach nienarażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz

działanie źródeł ciepła (piece, grzejniki);

3) w obiektach wielokondygnacyjnych – w tych samych miejscach

na każdej kondygnacji, jeżeli pozwalają na to istniejące warunki.

Projektując rozmieszczenie gaśnic należy pamiętać, aby odległość

z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek,

do najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m. Do gaśnic

należy zapewnić dostęp o szerokości co najmniej m.

15. Urządzenia przeciwpożarowe.

5.. System sygnalizacji pożarowej.

Hotele, których strefa pożarowa znajduje się w budynku wysokim lub

wysokościowym, należy wyposażyć w system sygnalizacji pożarowej,

który należy połączyć z obiektem komendy Państwowej Straży Pożar-

nej lub obiektem wskazanym przez właściwego komendanta powia-

towego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej. Inwestor jest obo-

wiązany uzgodnić z tym komendantem sposób połączenia systemu

sygnalizacji pożarowej z obiektami, o których mowa wyżej.

Jeżeli hotel zlokalizowano w budynku niskim lub średniowysokim, na-

leży go wyposażyć w system sygnalizacji pożarowej połączony jak to

Rozdział VI, str. 25

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

opisano w poprzednim akapicie, wtedy gdy liczba miejsc noclegowych

przekracza 50.

5.2. Dźwiękowy system ostrzegawczy.

Dźwiękowy system ostrzegawczy, umożliwiający rozgłaszanie syg-

nałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych dla potrzeb bezpie-

czeństwa osób przebywających w budynku, nadawanych automatycz-

nie po otrzymaniu sygnału z systemu sygnalizacji pożarowej, a także

przez operatora, jest wymagane w hotelach w budynkach wysokich

i wysokościowych lub o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200.

Dźwiękowy system ostrzegawczy należy projektować zgodnie z wymo-

gami PN-EN 60849:200 Dźwiękowe systemy ostrzegawcze.

5.3. Oświetlenie awaryjne.

Wyposażenia w samoczynnie załączające się oświetlenie awaryjne

wymagają budynki, w których zanik napięcia w elektroenergetycznej

sieci zasilającej może spowodować zagrożenie życia lub zdrowia lu-

dzi, poważne zagrożenie środowiska, a także znaczne straty material-

ne. Budynki takie należy zasilać co najmniej z dwóch niezależnych,

samoczynnie załączających się źródeł energii elektrycznej oraz wypo-

sażyć w oświetlenie awaryjne.

Oświetlenie awaryjne należy projektować zgodnie z PN-EN 838:2005

Zastosowania oświetlenia – Oświetlenie awaryjne.

5.3.. Awaryjne oświetlenie zapasowe.

Hotele nie wymagają zastosowania awaryjnego oświetlenia

zapasowego. Awaryjne oświetlenie zapasowe stosuje się

w pomieszczeniach, w których po zaniku oświetlenia podsta-

wowego istnieje konieczność kontynuowania czynności w nie-

zmieniony sposób lub ich bezpiecznego zakończenia, przy

czym czas działania tego oświetlenia powinien być dostosowa-

ny do uwarunkowań wynikających z wykonywanych czynności

oraz warunków występujących w pomieszczeniu.

5.3.2. Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne.

Na drogach ewakuacyjnych w hotelach należy stosować awa-

ryjne oświetlenie ewakuacyjne, które powinno działać przez co

najmniej godzinę od zaniku oświetlenia podstawowego.

Bezpieczeñstwo po¿arowe w projektowaniu budynków i obiektów budowlanych – podstawy. Poradnik projektanta.

Rozdział VI, str. 26

Hotel (motel, pensjonat, itp.)

Uwaga!

Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne jest urządzeniem przeciw-

pożarowym i powinno zostać wykonane zgodnie z projektem

uzgodnionym pod względem ochrony przeciwpożarowej przez

rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych,

a warunkiem dopuszczenia do jego użytkowania jest przepro-

wadzenie odpowiednich dla danego urządzenia prób i badań,

potwierdzających prawidłowość jego działania.

Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne należy projektować na

podstawie PN-EN 5072:2005 Systemy awaryjnego oświetle-

nia ewakuacyjnego.

5.3.3. Oświetlenie dodatkowe.

Jeżeli pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi w hotelu

jest użytkowane przy wyłączonym oświetleniu podstawowym,

należy stosować oświetlenie dodatkowe, zasilane napięciem

nieprzekraczającym napięcia dotykowego dopuszczalnego

długotrwale, służące uwidocznieniu przeszkód wynikających

z układu budynku, dróg komunikacji ogólnej lub sposobu jego

użytkowania, a także podświetlane znaki wskazujące kierunki

ewakuacji. Wymóg ten dotyczy przede wszystkim sal bankie-

towych, restauracyjnych i konferencyjnych i dróg komunikacyj-

nych.