03.05.2013

Posadzki przemysłowe (cz. I) | Buduj z Głową - kwartalnik kosztorysanta

www.bzg.pl/node/437

1/4

Strona główna

Rokiel Maciej BzG 2/2007 Budujemy, budujemy...

Poniższy artyk uł opracowano w oparciu o stan prawny obowiązujący w momencie powstania tego artyk ułu.
Redak cja nie gwarantuje ak tualności tek stu w ok resie późniejszym, jak również nie ponosi odpowiedzialności za ew. stosowanie się do zawartych w nim
zaleceń.

Posadzki przemysłowe (cz. I)

Ciągle rosnące wymagania użytkowników wobec posadzek przemysłowych zmuszają producentów materiałów budowlanych do wprowadzania
nowych wyrobów gwarantujących spełnienie wymagań nawet najbardziej wymagających inwestorów. Duża wytrzymałość, bardzo wysoka
odporność na ścieranie, wysoka odporność na obciążenia dynamiczne (uderzenia), niewielkie wchłanianie olejów i tłuszczów, bardzo dobra
odporność na wpływ czynników atmosferycznych i chemikaliów, szczelność, estetyczność, łatwość utrzymania w czystości czy wreszcie
znikome osiadanie kurzu – to podstawowe obecnie wymagania dotyczące powierzchni posadzek przemysłowych.

Właściwy dobór warstw podłogowych, dostosowany do rodzaju obciążeń, jakie wystąpią w pomieszczeniu, warunków pracy podłogi i
oczywiście do charakteru i przeznaczenia pomieszczenia oraz prawidłowe ich wykonanie to konieczne do spełnienia warunki, aby podłoga
długo zachowywała walory użytkowe i estetyczne, a jej eksploatacja i utrzymanie nie nastręczały użytkownikom wielu trudności i kłopotów.

Przykładowy układ warstw podłogi pokazuje rysunek 1. Dobór konkretnego rozwiązania projektowego wynika z założeń projektowych.

Rys. 1 Podłoga wielowarstwowa

1 - warstwy użytkowe
2 - beton nośny
3 - warstwa ochronna
4 - izolacja termiczna i/lub akustyczna
5 - hydroizolacja i/lub paroizolacja
6 - konstrukcyjny beton podkładowy
7 - warstwa przerywająca podciąganie kapilarne
8 - podłoże gruntowe

Do najważniejszych wymagań stawianych posadzkom przemysłowym zaliczyć należy:

odpowiednią wytrzymałość pozwalającą na przeniesienie obciążeń statycznych, dynamicznych i udarowych,
niski skurcz,
małą odkształcalność termiczną,
odporność mechaniczną na ścieranie,
odporność na obciążenia chemiczne,
odporność na obciążenia termiczne,
odpowiednią antypoślizgowość,
izolacyjność termiczną i akustyczną,
trwałość,
odporność na starzenie,
łatwość w utrzymaniu czystości.

Trwałość posadzki determinowana jest przede wszystkim odpowiednią nośnością zarówno podłoża gruntowego jak i ułożonej na nim warstwy
nośnej oraz doborem warstwy użytkowej.
W tablicy 1 podano minimalne zalecane klasy betonu nośnego w zależności od warunków użytkowania posadzki:

Tablica 1

Minimalna klasa

03.05.2013

Posadzki przemysłowe (cz. I) | Buduj z Głową - kwartalnik kosztorysanta

www.bzg.pl/node/437

2/4

Obciążenia

Obiekt/przeznaczenie

betonu

lekki (niewielki) ruch pieszy

budynki mieszkalne i
użyteczności publicznej

B20

intensywny ruch pieszy

budynki użyteczności publicznej B25

wózki widłowe na kołach ogumionych

magazyny, hale

B25

wózki widłowe na kołach ogumionych oraz lekkie pojazdy

magazyny, hale

B30

ruch pojazdów, wózki na kołach stalowych

magazyny, hale, pomieszczenia
w zakładach przemysłowych

B30

ruch pojazdów, wózki na kołach stalowych,
obciążenia udarowe

magazyny, hale, pomieszczenia
w zakładach przemysłowych

B35

ruch pojazdów, wózki na kołach stalowych,
obciążenia udarowe, obciążenia ujemnymi temperaturami +
termiczne obciążenia szokowe

chłodnie

B35

Jedną z najstarszych metod wykonywania posadzek przemysłowych jest powierzchniowe utwardzanie warstwy świeżego betonu przez
wcieranie weń specjalnych suchych posypek. Metoda ta znana i stosowana jest od prawie trzydziestu lat. Wyraźny postęp w dziedzinie
technologii betonu oraz modyfikacje składu posypek utwardzających spowodowały, że sposób ten jest coraz chętniej stosowany, zwłaszcza
tam, gdzie nie występują oddziaływania chemiczne, a jedynie wymagana jest wysoka wytrzymałość mechaniczna i odporność na ścieranie.
W skład posypek wchodzą zasadniczo: wyselekcjonowane cementy i kruszywo, żywice ułatwiające zacieranie i powodujące, że posypka po
stwardnieniu tworzy monolit z podłożem. Jako składniki zwiększające odporność na ścieranie i obciążenia dynamiczne stosuje się zazwyczaj
drobnoziarniste kruszywa korundowe i elektrokorundowe (choć spotykane są też posypki na bazie kwarcu). Wykonanie takiej warstwy
utwardzającej wymaga dwukrotnego posypania powierzchni świeżego betonu odpowiednią ilością suchej posypki i wtarcia jej w beton za
pomocą mechanicznych zacieraczek (najpierw talerzowych, a po upływie kilkudziesięciu minut, łopatkowych). Takie posypki mogą ponadto
zwiększać odporność na szkodliwe czynniki atmosferyczne oraz wnikanie olejów i tłuszczów. Nie zwiększają jednak w zasadniczy sposób
odporności chemicznej posadzki.
Do pielęgnacji tak wykonanej posadzki po utwardzeniu stosuje się specjalne impregnaty.


Najliczniejszą grupę posadzek stanowią jednak posadzki żywiczne. Mogą one być wykonywane na bazie syntetycznych spoiw:

epoksydowych,
poliuretanowych,
akrylowych,
epoksydowo-poliuretanowych,
winyloestrowych,
poliestrowych,
epoksydowo-cementowych.

Zaletą żywic epoksydowych jest odporność na agresywne media, zarówno kwaśne jak i alkaliczne. Są odporne na roztwory kwasów
nieorganicznych i organicznych (za wyjątkiem fluorowodorowego i octowego), roztwory soli nieorganicznych i wodorotlenków oraz na materiały
pędne. Ograniczoną odporność wykazują na substancje utleniające (chlor, kwas azotowy). Są odporne na ścieranie, uderzenia czy
zarysowania, ale wrażliwe na promieniowanie UV.

Dwuskładnikowe żywice poliuretanowe są generalnie odporne na obciążenia rozcieńczonymi kwasami i zasadami, materiałami pędnymi i
smarami, olejami, tłuszczami oraz aromatycznymi węglowodorami i estrami. W mniejszym stopniu są odporne na stężone zasady, zwłaszcza
w podwyższonych temperaturach oraz na ketony. Odznaczają się elastycznością przy relatywnie wysokich parametrach wytrzymałościowych.
Są odporne na promieniowanie UV.

Żywice poliestrowe są odporne na kwaśne agresywne substancje. Ich zaletą jest także odporność na substancje utleniające (np. kwas
azotowy, chromowy, związki chloru). Nie są natomiast odporne na alkalia. Mechanicznie są odporne na ścieranie i zarysowanie.

W wykonawstwie posadzek przemysłowych dominują żywice poliuretanowe i epoksydowe, rzadko wykonuje się posadzki na bazie żywic
poliestrowych. Mniej wykonuje się też posadzek z żywic akrylowych. Były one chętnie stosowane w przemyśle spożywczym; właściwości
żywic akrylowych pozwalały bowiem na relatywnie szybkie wykonywanie prac (zwłaszcza remontowych), także o obniżonych temperaturach.
Praktyka wykazała jednak, że są one mniej trwałe od powłok epoksydowych czy poliuretanowych, zwłaszcza w pomieszczeniach i halach z
produkcją mokrą.

Kompozycje żywic poliuretanowych lub/i epoksydowych służą do wykonywania posadzek typu:

powłokowego – grubość kompozycji żywicznej rzędu 0,5÷1 mm (patrz rysunek 2),
wylewanego - grubość kompozycji żywicznej rzędu 1,5÷4 mm (patrz rysunek 3),
szpachlowego - grubość kompozycji żywicznej rzędu 3÷25 mm.

Te ostatnie, ze względu na cenę, stosowane są najrzadziej.

03.05.2013

Posadzki przemysłowe (cz. I) | Buduj z Głową - kwartalnik kosztorysanta

www.bzg.pl/node/437

3/4

Rysunek 2 Posadzki powłokowe

Rys. 2a – Posadzka gładka
cienkowarstwowa

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. powłoka epoksydowa (dwukrotne

lakierowanie żywicą), gr. ok. 0,5 mm

Rys. 2b – Powłoka ochronna na
powierzchni poziomej

1. systemowy gruntownik
2. dwu-/ trzykrotne lakierowanie żywicą

epoksydową, gr. 0,5÷0,7 mm

Rys. 2c – Posadzka nieśliska
cienkowarstwowa

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. lakierowanie żywicą epoksydową
3. posypka z piasku kwarcowego
4. lakierowanie żywicą epoksydową

Rysunek 3 Posadzki wylewane

Rys. 3a – Posadzka gładka
cienkowarstwowa

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. żywica epoksydowa (czysta lub z

dodatkiem piasku kwarcowego), gr.
1÷1,5 mm

Rys. 3b – Posadzka nieśliska
cienkowarstwowa

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. żywica epoksydowa z dodatkiem

piasku kwarcowego, gr. 1÷1,5 mm

3. posypka z piasku kwarcowego lub

korundu

4. lakierowanie żywicą epoksydową

Rys. 3c – Przykładowa posadzka
antyelektrostatyczna (przewodząca)

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. miedziana taśma przewodząca
3. lakier przewodzący
4. warstwa wierzchnia (przewodząca)

Rys. 3d – Posadzka gładka
grubowarstwowa

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. żywica epoksydowa z dodatkiem

Rys. 3e – Posadzka gładka
grubowarstwowa

1. systemowy gruntownik z posypką z

piasku kwarcowego

2. żywica epoksydowa(czysta lub z

Rys. 3f – Przykładowa posadzka na
zaolejonym podłożu

1. zaolejone podłoże, zmyte i oczyszczone

specjalnym preparatem

2. systemowy gruntownik na zaolejone

03.05.2013

Posadzki przemysłowe (cz. I) | Buduj z Głową - kwartalnik kosztorysanta

www.bzg.pl/node/437

4/4

piasku kwarcowego, gr. 2÷2,5 mm

3. żywica epoksydowa gr. 1,5÷2 mm

dodatkiem piasku kwarcowego) gr.
2÷2,5 mm

podłoża z posypką z piasku
kwarcowego

3. gruntownik pod warstwy użytkowe
4. warstwa wierzchnia (użytkowa)

Tablica 2 przedstawia wybrane parametry wytrzymałościowe posadzek żywicznych, a tablica 3 – ich zastosowanie.

Tablica 2

Parametr

Posadzka
z żywicy
epoksydowej

Posadzka
z żywicy
poliuretanowej

Posadzka
z żywicy
akrylowej

Posadzka
z żywicy
winyloestrowej

Wytrzymałość na ściskanie [MPa]

40÷90

–

25÷55

70÷80

Wytrzymałość na zginanie [MPa]

20÷40

–

8÷12

20÷35

Wytrzymałość na rozciąganie [MPa]

10÷20

2÷4

–

10÷12

Wydłużenie względne przy rozciąganiu [%]

–

50÷80

–

5

Twardość [N/mm

2

]

40÷190

50÷70

30÷55

–

Odporność na ścieranie udarowe [liczba obrotów] 1000÷5000

800÷2500

1850÷5000 –

Przyczepność do betonu klasy B25

zerwanie w podłożu

Tablica 3

Posadzki epoksydowe

Posadzki poliuretanowe

Posadzki poliuretanowo-epoksydowe

Posadzki
powłokowe

grubość warstwy ok. 0,5 mm,
przy niewielkim obciążeniu
ruchem kołowym (niska
intensywność),
i niewielkiej agresywności
chemicznej

grubość warstwy 0,5÷1 mm,
przy niewielkiej intensywności ruchu i
ograniczonej agresywności chemicznej,
w obiektach budownictwa ogólnego oraz w
ograniczonym zakresie w budownictwie
przemysłowym

grubość warstwy 0,5÷1 mm,
przy niewielkiej intensywności ruchu
i ograniczonej agresywności chemicznej,
w obiektach budownictwa ogólnego oraz w
ograniczonym zakresie w budownictwie
przemysłowym

Posadzki
wylewane

grubość warstwy 1,5÷5 mm,
na powierzchniach narażonych
na działanie agresywnych
mediów
oraz przy dużych obciążeniach
mechanicznych

grubość warstwy 2÷4 mm,
przy średnim obciążeniu użytkowym
i niewielkiej agresywności chemicznej

grubość warstwy 2÷4 mm,
w obiektach budownictwa ogólnego oraz w
budownictwie przemysłowym,
przy wymogach wysokiej wytrzymałości
mechanicznej i odporności na agresywne
media

Posadzki
szpachlowe

grubość warstwy 6÷25 mm,
przy bardzo ciężkich
warunkach eksploatacyjnych,
w obecności silnie
agresywnych mediów

Bieżący numer

Bieżący numer

Spis treści - BzG 1/2013
Przepisy prawne - BzG 1/2013
Artykuł wstępny - BzG 1/2013
Miara PRO - nowe narzędzie do
tworzenia przedmiarów
Miara PRO - praca z projektem CAD

Najczęściej czytane

Najczęściej czytane

Protokoły i formularze budowlane (4)
Rury miedziane niezgodne z normą
Elementarz kosztorysowy dla
początkujących (część V)

Redakcja poleca

Redakcja poleca

Zamówienia publiczne na Litwie
Rażąco niska cena
Błędna stawka VAT-u w treści oferty