Centrum Edukacyjne Akson os. Niepodległości 19, 31-862 Kraków , Sklep i Edukacja

ŻÓŁWIK I MRÓWECZKA

GRUPA WIEKOWA: 4-6 lat

LICZBA UCZESTNIKÓW: do 25 osób

CZAS TRWANIA: 90 min

CEL:

TEMAT PRZEWODNI SPOTKANIA: Problem odrzucenia przez grupę kogoś, kto wygląda,

zachowuje się inaczej od nas, jest słabszy, mniejszy, chory etc.

METODY: aktywizujące grupę, opowiadanie, metoda zajęć praktycznych

FORMY: indywidualna, zbiorowa

POTRZEBNE POMOCE:

□ Bajka pt. ”Żółwik” lub „Mróweczka”

□ Szarfy gimnastyczne szkolne

□ Płyta Cd z muzyką

□ Długie balony do modelowania

□ Pompka do balonów

□ Pisak

□ Chusta animacyjna

Plan zajęć:

Wprowadzenie w tematykę spotkania – zasygnalizowanie problemu odrzucenia niektórych przez grupę i
podanie przykładów takich sytuacji:

cel: pokazanie różnic indywidualnych między dziećmi, ludźmi w ogóle, tego, że jednych lubimy bardziej,
innych mniej, oraz powody tych różnic

pytania pomocnicze:

- „czy wszystkie dzieci wyglądają tak samo?”

- „czym dzieci/ludzie różnią się między sobą?”

• Zabawa: „czym się różnimy?”

Rozdajemy wszystkim dzieciom szarfy (im więcej kolorów tym lepiej) Prosimy, by dzieci założyły szarfy. A
następnie aby:

*„dobrały się” w grupy dzieci o tych samych kolorach szarf
* „dobrały się” w grupy dzieci, które są w spodniach i spódniczkach
* „dobrały się” w grupy dzieci, o takim samym/podobnym kolorze włosów
* „dobrały się” w grupy dzieci, które już potrafi i nie potrafią pływać
* „dobrały się” w grupy dzieci, które są dziewczynkami i chłopcami
Itp. Dzieci zmieniają miejsca, kiedy zmienia się kryterium różnic.
* na koniec znów podział ze wzgl. na kolor szarf

Na rozłożonej chuście animacyjnej dzieci siadają w kole, każde obok koloru zgodnego z ich kolorem
szarfy. Rozpoczynamy dyskusję na temat ćwiczenia.

cel: dzieci odkrywają, że różnią się między sobą na wielu płaszczyznach – wyglądu, cech fizycznych i
umiejętności (że jest to normalne), a jednocześnie w różnych grupach są do siebie podobne.

pytania pomocnicze:

- „za co lubimy/cenimy innych?” [ ktoś może opowiedzieć kogo z grupy lubi i za co]

- „kto z was lubi wszystkie dzieci w przedszkolu?”/ „czy zdarza się że kogoś lubicie

mniej, a kogoś bardziej? Dlaczego?” [przykłady, czemu nie zawsze się lubimy]

- „czy zdarza się że dzieci wyśmiewają się z kogoś?/ przedrzeźniają? kiedy tak się

dzieje?” +przykłady.

• Opowiedzenie bajki „Żółwik” lub „Mróweczka”

Rozmowa o usłyszanym tekście, z akcentem na uczucia i przeżycia bohaterów oraz na sytuację społeczną

cel: kształtowanie właściwych zachowań w sytuacji, gdy ktoś jest słabszy, mniej zaradny, chory, inaczej
wygląda etc.

pytania pomocnicze:

- „co czuł żółwik, gdy wykluł się z jajka i zobaczył, że jest sam?/co czuł, gdy dotarł

do wody, a jego rodzeństwo go wyśmiało?”

[ w tym momencie można powiesić przygotowany wcześniej rysunek samotnego

żółwika, oraz osobny - jego rodzeństwa, wymienione przez dzieci uczucia

zapisujemy]

- „dlaczego rodzeństwo go wyśmiało?”

- opcjonalnie w dla nieco starszych dzieci: „jakie uczucia mogły kierować żółwikami

kiedy pływały razem w grupie (np. poczucie dumy, wyższości, pewność siebie) a

jakie po reprymendzie od starego żółwia (wstyd, poczucie winy, zakłopotanie)”

- „czy to dobrze, że tak zrobili?/ jak powinni byli zrobić?”

- „kiedy żółwik poczułby się dobrze?”

- „jak należy się zachować, kiedy ktoś jest mniejszy, słabszy?/ a jak, jeśli jest

chory?/ a jeśli ktoś inaczej wygląda/ma inny kolor skóry/nieznane wcześniej imię?

- „Bo nie ważne, czy ktoś jest mały czy duży, silny czy słaby, czy ma ciemną czy

jasną skórę. A co wobec tego jest ważne?”

propozycje zabaw dla bajki „Żółwik”:

• Zabawa „schronienie dla żółwika”
Dzielimy grupę na rodzeństwo żółwie i żółwiki samotniki za pomocą szarf np. dzieci z szarfami o kolorze
niebieskim, zielonym i pomarańczowym dobierają się w pary o tym samym kolorze. Pozostałe osoby –
będą samotnymi żółwikami i biegają osobno, kiedy gra muzyka, gdy muzyka ustaje samotne żółwiki
próbują szybko znaleźć schronienie wchodząc między parę rodzeństwa. Potem następuje zmiana, aby
każde dziecko mogło poczuć jak to jest być w grupie, i jak czuje się „samotny żółwik”. Opcjonalnie dla

większej grupy „rodzeństwem” może być trójka lub czwórka dzieci, które trzymają się za ręce.

• zabawa „każda mróweczka zasługuje na koronę”, bo przecież mrówki pracują wespół i każda jest
równie ważna.

Dzieci przy pomocy prowadzącego zajęcia modelują długi balon w kształt korony.
Osoba prowadząca pompuje odpowiednio długie balony do modelowania za pomocą pompki, tworzy
pierwszą koronę a następnie instruuje dzieci, jak mogą wymodelować korony dla siebie, ewent. pomaga
stworzyć odpowiedni kształt korony. Po wymodelowaniu koron prowadzący flamastrem zapisuje imię
dziecka na koronie.

Zakończenie: dzieci siadają w kole na chuście i dokańczają zdanie:

Mam koronę bo….
Przykłady: Mam koronę bo ładnie śpiewam, Mam koronę bo lubię jeździć na rowerze, Mam koronę bo
potrafię liczyć do 10, Mam koronę bo potrafię się dzielić zabawkami itp.

Podsumowanie zajęć