background image

POLITECHNIKA POZNAŃSKA 

 
LABORATORIUM MECHATRONIKI
 

Konspekt: Badanie histerezy binarnych 

czujników zbliŜeniowych. 

 
 

W  indukcyjnych  czujnikach  zbli

Ŝ

eniowych  obwód  drgaj

ą

cy  wraz  z  cewk

ą

  tworzy 

przed aktywn

ą

 powierzchni

ą

 czujnika zmienne pole elektromagnetyczne. Pojawienie 

si

ę

 

metalowego 

przedmiotu 

tym 

polu 

powoduje 

tłumienie 

sygnału 

w  obwodzie  drgaj

ą

cym.  Je

Ŝ

eli  tłumienie  to  przekroczy  okre

ś

lon

ą

  warto

ść

  progow

ą

na wyj

ś

cie układu podawany jest sygnał przeł

ą

czaj

ą

cy.  

 

 

Rysunek 1 Budowa czujnika indukcyjnego 

 

Cz

ęść

 aktywn

ą

 czujnika indukcyjnego stanowi cewka nawini

ę

ta na ferrytowym 

rdzeniu  kubkowym,  wytwarzaj

ą

ca  zmienne  pole  magnetyczne.  Zadaniem  rdzenia 

kubkowego,  o  otwartym  obwodzie  magnetycznym,  jest  wzmocnienie  strumienia 
magnetycznego cewki oraz skierowanie go w kierunku strefy pomiarowej czujnika.  

Układ  elektroniczny  czujnika  okre

ś

la  odległo

ść

  przedmiotu  od  cewki,  na 

podstawie  stopnia  tłumienia  amplitudy  i  generuje  sygnał  wyj

ś

ciowy.  Najcz

ęś

ciej  jest 

to sygnał dwustanowy: obiekt jest w zasi

ę

gu czujnika lub go nie ma. Mo

Ŝ

e tez by

ć

 to 

sygnał  analogowy,  wówczas  jest  on  odwrotnie  proporcjonalny  do  odległo

ś

ci 

przedmiotu. 

Histereza  jest  ró

Ŝ

nic

ą

  odległo

ś

ci,  przy  której  czujnik  reaguje  na  zbli

Ŝ

anie 

i oddalanie metalu od jego czoła. Wtedy stan wyj

ś

cia zmienia si

ę

 z OFF na ON lub 

z  ON  na  OFF.  Warto

ść

  histerezy  zale

Ŝ

y  od  rodzaju  i  wielko

ś

ci  czujnika  i  nie 

przekracza 20% zakresu pomiarowego. 

Zasi

ę

g  działania  typowych  czujników  indukcyjnych  nie  przekracza  60mm. 

Czujniki  maj

ą

  zró

Ŝ

nicowane  obudowy  zarówno  cylindryczne  metalowe,  jak 

i  prostopadło

ś

cienne  wykonane  z  tworzyw  sztucznych.  Umo

Ŝ

liwia  to  optymalne 

zamocowanie czujników w miejscach pomiaru. 
 

 

Rysunek 2 Schematy zasilania czujników indukcyjnych prądem przemiennym i stałym 

 

Głowica 
czujnika 

Generator 

Układ 
detekcji 

Układ 
wyjściowy 

Obiekt 

background image

Maksymalna  cz

ę

stotliwo

ść

  przeł

ą

czania  wyj

ś

cia  czujnika,  podawana  w  opisie 

technicznym  ka

Ŝ

dego  czujnika,  wyra

Ŝ

a  liczb

ę

  przeł

ą

cze

ń

  wyj

ś

cia  czujnika  w  ci

ą

gu 

sekundy.  Wyznacza  si

ę

  ja  przy  cyklicznym  wchodzeniu  i wychodzeniu  przedmiotów 

wykonanych ze stali St37, z pola czuło

ś

ci czujnika. Przy jej wyznaczaniu obowi

ą

zuj

ą

 

ustalone wymagania techniczne, okre

ś

lone przez norm

ę

 EN 50 010/IEC 60947-5-2. 

 
 
W czujnikach pojemno

ś

ciowych oscylator z kondensatorem tworzy przed aktywn

ą

 

powierzchni

ą

  czujnika  zmienne  pole  elektryczne,  które  w  przypadku  zachwiania 

wpływa  na  zmian

ę

  pojemno

ś

ci  i  tłumienie  drga

ń

  w  obwodzie  oscylatora.  Czujniki 

pojemno

ś

ciowe  mog

ą

  oprócz  obiektów  metalowych  wykrywa

ć

,  te

Ŝ

  obiekty 

nieprzewodz

ą

ce np. tworzywa sztuczne. Czujnik pojemno

ś

ciowy jest tak

Ŝ

e w stanie 

reagowa

ć

  na  obiekty  znajduj

ą

ce  si

ę

  za  nieprzewodz

ą

c

ą

  warstw

ą

,  co  czyni  go 

klasycznym  czujnikiem  do  wykrywania  obecno

ś

ci  płynów  czy  granulatu  poprzez 

ś

cianki pojemnika. S

ą

 one u

Ŝ

ywane zazwyczaj jako czujniki zbli

Ŝ

eniowe, cho

ć

 mog

ą

 

generowa

ć

  równie

Ŝ

  sygnał  proporcjonalny  do  odległo

ś

ci  przedmiotu  od  czoła 

czujnika. 

Głównymi  składnikami  czujnika  pojemno

ś

ciowego  s

ą

:  głowica  z  elektrodami, 

potencjometr,  oscylator,  układ  detekcji  i  układ  wyj

ś

ciowy.  Je

Ŝ

eli  poziom  sygnału  w 

obwodzie  oscylatora  przekroczy  okre

ś

lon

ą

  warto

ść

  progow

ą

,  to  nast

ę

puje  zmiana 

sygnału  wyj

ś

ciowego  czujnika.  Dzi

ę

ki  temu  czujniki  zbli

Ŝ

eniowe  szczególnie  dobrze 

nadaj

ą

 si

ę

 na 

ź

ródła sygnałów w ró

Ŝ

nego rodzaju układach cyfrowych. S

ą

 wygodne 

w  stosowaniu  w  poł

ą

czeniu  ze  sterownikami  PLC  i  wielu  prostych  jak  i  zło

Ŝ

onych 

aplikacjach. 

 

 

Rysunek 3 Budowa czujnika pojemnościowego 

 
Aktywnymi  elementami  czujnika  pojemno

ś

ciowego  s

ą

  dwie  metalowe 

elektrody,  tworz

ą

ce  kondensator  otwarty.  Gdy  obiekt  zbli

Ŝ

a  si

ę

  do  czujnika  to  jego 

pojemno

ść

 zmienia si

ę

. Całkowita pojemno

ść

 kondensatora, od której zale

Ŝ

y poziom 

sygnału  wyj

ś

ciowego,  jest  sum

ą

  pod-stawowej  pojemno

ś

ci  czujnika  i  zmiany 

pojemno

ś

ci, spowodowanej działaniem obiektu wykrywanego. 

Dla  wyznaczenia  rzeczywistej  odległo

ś

ci  działania  czujnika  nale

Ŝ

y  nominaln

ą

 

odległo

ść

  działania  Sn  pomno

Ŝ

y

ć

  przez  współczynnik  korekcji,  odpowiedni  do 

rodzaju  materiału  wykrywanego  obiektu.  Nominalna  od-legło

ść

  działania  Sn 

podawana w katalogach odnosi si

ę

 do znormalizowanego przedmiotu metalowego. 

 
 
 
 
 
 
 

Głowica 

Oscylator 

Układ detekcji 

Układ 
wyjściowy 

background image

Czujnik magnetyczny kontaktronowy.  
 
Czujnik magnetyczny z kontaktronem reaguje na zbli

Ŝ

anie si

ę

 do niego magnesu. W 

polu  magnetycznym  wytworzonym  przez  magnes  zestyki  kontaktronu  zostaj

ą

 

namagnesowane.  Je

ś

li  siła  wzajemnego  przyci

ą

gania  zestyków  pokona  ich  siły 

spr

ęŜ

ysto

ś

ci, kontaktron zmieni swój stan np. z otwartego na zamkni

ę

ty. Dzi

ę

ki temu 

zamkni

ę

ty zostanie równie

Ŝ

 cały obwód elektryczny z doł

ą

czonym obci

ąŜ

eniem. 

 

 

Rysunek 4 Budowa czujnika kontaktronowego 

 

Zasada działania tego czujnika opiera si

ę

 na pracy kontaktronu, który reaguje 

na  zbli

Ŝ

anie  si

ę

  do  niego  magnesu.  W  polu 

magnetycznym  wytworzonym  przez  magnes 
zestyki  kontaktronu  zostaj

ą

  namagnesowane. 

Je

ś

li  siła  wzajemnego  przyci

ą

gania  zestyków 

pokona  ich  siły  spr

ęŜ

ysto

ś

ci,  kontaktron 

zmieni  swój  stan  z  otwartego  na  zamkni

ę

ty. 

Dzi

ę

ki  temu  zamkni

ę

ty  zostanie  równie

Ŝ

  cały 

obwód 

elektryczny 

do-ł

ą

czonym 

obci

ąŜ

eniem (rys. 5.10). 

Usuni

ę

cie  pola  magnetycznego  ze 

strefy  działania  czujnika  spowoduje  zanik  siły 
przyci

ą

gaj

ą

cej  styki  kontaktronu,  co  w  wyniku 

własnej  spr

ęŜ

ysto

ś

ci  zestyków  spowoduje  ich 

rozdzielenie,  przerywaj

ą

c  tym  samym  obwód 

elektryczny z obci

ąŜ

eniem. 

 

Czujniki  z  kontaktronem  nie  wymagaj

ą

 

zasilania.  Styki  kontaktronu,  gdy  nie  znajduj

ą

 

si

ę

 w polu magnetycznym, mog

ą

 w zale

Ŝ

no

ś

ci 

od  typu  kontaktronu  pozostawa

ć

  w  stanie 

otwartym  (normalnie  otwarte  –  NO)  lub  w 
zamkni

ę

tym (NC - normalnie zamkni

ę

ty). 

Ka

Ŝ

dy  magnes  jest 

ź

ródłem  pola 

magnetycznego,  którego  nat

ęŜ

enie  zale

Ŝ

y  od 

jego  własno

ś

ci  materiałowych  i  wymiarów. 

Decyduje  ono  bezpo

ś

rednio  o  maksymalnym 

zasi

ę

gu Smax czujnika z kontaktronem. 

 
 

Rysunek 5 Strefy przełączania czujnika kontaktronowego 

 
 

background image

Siła  oddziaływania  pola  magnetycznego  zale

Ŝ

y  od  odległo

ś

ci  magnesu  od 

czoła  czujnika  w  kierunku  wzdłu

Ŝ

nym  i  poprzecznym  (Rys.5.11).  Zgodnie  z 

charakterystyk

ą

 działania kontaktronu, przy przemieszczaniu magnesu w kierunku X, 

zorientowanego równolegle do osi kontaktronu, musz

ą

 wyst

ą

pi

ć

 trzy strefy, w których 

stan  wyj

ś

cia  czujnika  b

ę

dzie  zał

ą

czony  (ON).  Ustawiaj

ą

c  odpowiednio  magnes 

i czujnik  wzgl

ę

dem  siebie  mo

Ŝ

na  uzyska

ć

  te

Ŝ

  czujnik  o  dwóch  lub  jednej  strefie 

przeł

ą

czania. W ka

Ŝ

dym przypadku zbli

Ŝ

aj

ą

c lub oddalaj

ą

c w kierunku Y magnes od 

czujnika  b

ę

dzie  wyst

ę

powało  tylko  jedno  przeł

ą

czenie  z  ON  na  OFF  lub  z  OFF  na 

ON. 

Magnetyczne czujniki kontaktronowe posiadaj

ą

 bardzo ró

Ŝ

ne kształty obudów, 

od  prostych  cylindrycznych  i  prostopadło

ś

ciennych,  do  bardzo  zło

Ŝ

onych  form 

geometrycznych.  Decyduje  o  tym  ich  przeznaczenie.  Kształt  czujnika  wymusza 
obszary,  w  których  mo

Ŝ

e  porusza

ć

  si

ę

  magnes.  S

ą

  czujniki,  w  których  mo

Ŝ

liwe  jest 

tylko  przemieszczanie  magnesu  wzgl

ę

dem  czoła  czujnika  i  s

ą

  takie,  które 

umo

Ŝ

liwiaj

ą

  prze-mieszczanie  magnesu  równie

Ŝ

  wzgl

ę

dem  bocznych  powierzchni 

czuj-nika. 

Czujniki  z  kontaktronem  mog

ą

  by

ć

  trójprzewodowe,  a  w  przypadku  braku 

diody,  sygnalizuj

ą

cej  stan  czujnika,  maja  tylko  dwa  przewody.  Maksymalna 

cz

ę

stotliwo

ść

  przeł

ą

cze

ń

  stanu  wyj

ś

cia  jest  niewielka  (<250Hz),  a  pr

ą

d  jaki  mo

Ŝ

przepływa

ć

  przez  kontaktron  nie  przekra-cza  3A.  Przy  małych  warto

ś

ciach  pr

ą

du 

czujniki  te  mog

ą

  skutecznie  przeł

ą

cza

ć

  urz

ą

dzenia  pracuj

ą

ce  z  napi

ę

ciem,  nawet 

powy

Ŝ

ej 100V. 

 
 
 
Czujniki  magnetyczne  z  hallotronem.  Czujniki  magnetyczne  hallotronowe 
wykorzystuj

ą

 wyst

ę

puj

ą

cy w półprzewodnikach efekt Halla. Stan ich wyj

ś

cia zmienia 

si

ę

  pod  wpływem  zmian  zewn

ę

trznego  pola  magnetycznego  (B),  powoduj

ą

cego 

pojawianie si

ę

 w czujniku dodatkowego napi

ę

cia Halla UH. 

 

Rysunek  6  Efekt  Halla  –  pojawienie  się  napięcia  UH  na  końcach  płytki  przez  którą  przepływa  prąd  I 
i strumie
ń magnetyczny B 

 

Czujnik 

jest 

zasilany 

pr

ą

dem 

stałym, 

który 

płynie 

przez 

płytk

ę

 

półprzewodnikow

ą

  (hallotron).  Dopóki  magnes  znajduje  si

ę

  poza  stref

ą

  działania 

czujnika  pr

ą

d  bez  przeszkód  przepływa  przez  hallotron.  Ró

Ŝ

nica  potencjału na  jego 

kraw

ę

dziach  jest  wówczas  równa  zero  (V=0).  Kiedy  magnes  pojawi  si

ę

  w  strefie 

UH 

background image

działania czujnika, jego pole magnetyczne spowoduje pojawienie si

ę

 na kraw

ę

dziach 

hallotronu  napi

ę

cia  Halla  (V=VH).  To  napi

ę

cie  stanowi  sygnał  pomiarowy,  który 

steruje tranzystorem wyj

ś

ciowym czujnika (rys. 5.12). 

 

 

Rysunek 7 Budowa czujnika Halla 

 

Czujniki  te  wykonywane  s

ą

  zwykle  jako  trójprzewodowe,  zasilane  napi

ę

ciem 

stałym  5V  do  30V.  Maksymalna  cz

ę

stotliwo

ść

  przeł

ą

czania  stanu  wyj

ś

cia  jest  dla 

tych czujników du

Ŝ

a – nawet ponad 300 kHz. Maksymalny pr

ą

d przepływaj

ą

cy przez 

hallotron jest zwykle poni

Ŝ

ej 1A. 

Czujniki  wykonywane  mog

ą

  by

ć

  w  wersji  omnipolarnej  (reaguj

ą

  na  dowoln

ą

 

polaryzacj

ę

  pola  magnetycznego),  unipolarnej  (reaguj

ą

  tylko  na  okre

ś

lon

ą

 

polaryzacj

ę

 pola magnetycznego) oraz bipolarnej (wył

ą

czenie nast

ę

puje przeciwnym 

biegunem  pola  magnetycznego  ni

Ŝ

  wł

ą

czenie).Efekt  Halla  polega  na  pojawianiu  si

ę

 

dodatkowego  pola  elektrycznego  w  płytce  z  przewodnika  lub  półprzewodnika 
umieszczonej. 

W  zewn

ę

trznym  polu  magnetycznym,  przez  któr

ą

  płynie  pr

ą

d  stały. 

Oddziaływanie  zewn

ę

trznego  pola  magnetycznego  na  ładunki  elektryczne  płyn

ą

ce 

w płytce,  prowadzi  do  gromadzenia  si

ę

  tych  ładunków  na  jednym  z  jej  brzegów. 

Ŝ

nica potencjałów na obu brzegach płytki jest, tzw. napi

ę

ciem Halla VH. 

 

Dodatkowe informacje mo

Ŝ

na znale

źć

 na stronie internetowej: 

http://www.automatykab2b.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=916&Ite
mid=33

 

 

http://www.automatykab2b.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=917&Ite
mid=33

 

 
Celem 

ć

wiczenia  jest  poznanie  binarnych  czujników  zbli

Ŝ

eniowych,  ich  budowy 

i zasady działania oraz dokonanie pomiarów histerezy. 
Dla  wybranych  zbli

Ŝ

anych  materiałów  dokona

ć

  pomiaru  odległo

ś

ci  dla  których 

zmienia  si

ę

  stan  czujnika.  Warto

ś

ci  te  zanotowa

ć

  w  tabeli,  a  na  jej  podstawie 

wykona

ć

 wykresy histerezy. Pomiar odległo

ś

ci dokonywa

ć

 z dokładno

ś

ci

ą

 0,01 mm. 

Na  wykresie  dotycz

ą

cym  jednego  czujnika  umie

ś

ci

ć

  uzyskane  krzywe  histerezy  dla 

Ŝ

nych materiałów.