NAJLEPSZE JEST JESZCZE PRZED NAMI!

By David Wilkerson
Published: 06/22/2012 - 12:00am

Może podczas jakiegoś nieszczęścia prawie zemdlałeś. Może byłeś tak słaby i zmęczony, że
wydawało ci się, iż nie dasz rady zrobić następnego kroku. Ale teraz, tam gdzie stoisz, możesz
powiedzieć, „Już nigdy nie chcę przez to przechodzić, ale Bóg mnie wyprowadził. On był wierny.
Chwała Panu!”

Bóg nie jest usatysfakcjonowany takim „serdecznym podziękowaniem” od nas. Raczej On mówi,
„Poczekaj chwileczkę, moje dziecko. Ja ciebie nie przeprowadziłem przez te wszystkie kłopoty i uciski
tylko po to, żebyś był wdzięcznym zwycięzcą. Poświęciłem lata na szkolenie ciebie, przeprowadzałem
cię poprzez te wszystkie rzeczy w określonym celu i nie pozwolę ci tego zmarnować. Moim celem jest
to, aby Moja inwestycja przyniosła owoc. Mówię ci, to co najlepsze jest jeszcze przed tobą!”

Teraz, kiedy wychodzisz z ucisków na poziomie szkoły średniej, Bóg otwiera twoje oczy na twoich
zmagających się z przeżyciami przyjaciół w przedszkolu. Ci umiłowani myślą, że im się nie uda tego
przeżyć, więc co ty zrobisz z twoimi doświadczeniami w twoich uciskach? Bóg ci szepce, „Ja
potrzebuję zaprawionych w walce weteranów, ludzi, którzy przeszli przez głębokie wody i wielki
ogień, którzy zostali uszlachetnieni poprzez cierpienie. Potrzebuję ludzi, którzy potwierdzą moją
wierność temu pokoleniu!” Psalmista pisze: „Abyście mogli o tym opowiedzieć przyszłym
pokoleniom” (Psalm 48:14).”Toteż i do starości, gdy już siwy będę, nie opuszczaj mnie, Boże, aż
opowiem o ramieniu Twoim temu pokoleniu, a wszystkim następnym o potędze Twojej” (Psalm
71:18).

Paweł podsumowuje to w piękny sposób: „A chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało,
posłużyło raczej ku rozkrzewieniu ewangelii” (Filipian 1:12). To coś mówi! Kiedy Paweł to pisał, to był
starszym człowiekiem z wieloma latami doświadczenia i był akurat w środku jednego z największych
doświadczeń w swoim życiu. Mówił to do swoich przyjaciół z głębi serca:

„To by było najwspanialszą rzeczą teraz, gdybym mógł odejść do domu i być z moim Panem. To jest
moje największe pragnienie. Ale jestem weteranem. Przeżywałem uciski i doświadczenia i wiem, że
jestem tu potrzebny. To pokolenie potrzebuje widzieć cierpiącego, który zwycięża i raduje się w moim
ucisku. Mój syn Tymoteusz będzie przeżywał to wszystko, co ja przeżywałem i on musi wiedzieć, że
Bóg go przeprowadzi. Dlatego najlepiej będzie, żebym pozostał i znosił te głębokie uciski. Patrzcie na
mnie! Nie tylko przeżyłem, ale mam prawdziwą nadzieję. Nie jestem przybity ani w depresji. Raduję
się w Panu za wszystko przez co mnie przeprowadził!”