Definiowanie przestrzeni publicznej:

Np. por. opis precedensu z USA, umożliwiającego korzystanie z prywatnej przestrzeni
mallu jak z przestrzeni publicznej. Skoro centra handlowe deklarują otwartość ich
przestrzeni, to nie mogą zabraniać korzystania z niej osobom rozdającym ulotki
lub agitującym w inny sposób. Rozwiązanie to jest jednak specyfiką amerykańską
(Makowski Grzegorz, Świątynia konsumpcji, Trio, Warszawa 2004, s. 108-109).

„Publiczność” przestrzeni nie leży więc obecnie w jej formalnej charakterystyce,
dotyczącej np. kwestii własności czy sposobu ukształtowania. Natomiast
dla „publiczności” przestrzeni istotnym jest możliwość kontaktów społecznych
pomiędzy różnymi zbiorowościami, w tym związanymi z różnymi stylami
życia, kręgami kulturowymi itp. (Hołub A., 2002, Współczesna przestrzeń
publiczna. Terapia patologii czy rozwój nowych terenów – poszukiwanie
przesłanek projektowych, [w]: Kochanowski M. (red.) Przestrzeń publiczna miasta
postindustrialnego. Wyd. Politechniki Gdańskiej, Gdańsk).

Przestrzenią publiczną nazywać więc będziemy ten fragment przestrzeni
miejskiej, który – poprzez sposób swojego urządzenia oraz lokalizację w
strukturze urbanistycznej – jest przeznaczony na potrzeby realizacji bezpośrednich
kontaktów pomiędzy uczestnikami życia społecznego oraz inne potrzeby społeczne
korzystających z niego zbiorowości, pozostając jednocześnie fizycznie dostępny
dla wszystkich zainteresowanych osób. Fizyczna dostępność przestrzeni może być
ograniczana czasowo z uwagi na kwestie bezpieczeństwa bądź sposób organizacji jej
wykorzystania (P. Lorens, Definiowanie współczesnej przestrzeni publicznej; [w:] P.
Lorens, J. MartyniukPęczek (red.), Problemy kształtowania przestrzeni publicznych,
Seria Miasto-Metropolia-Region, Wydawnictwo Urbanista, Gdańsk 2011, s. 10).

By Mariusz E. Sokołowicz, Anno Domini 2012-07-25