Plesiochronous Digital Hierarchy

1

Plesiochronous Digital Hierarchy

Plesiochronous Digital Hierarchy (PDH; plezjochroniczna hierarchia cyfrowa) - technologia używana w

sieciach telekomunikacyjnych. Termin plesiochronous pochodzi z Greki plesio, znaczy prawie i chronos, czas.

Oznacza to ze elementy sieci PDH są ze sobą zsynchronizowane, ale nie idealnie gdyż każdy z elementów sieci

posiada swój zegar. System PDH oparty jest na modulacji kodowo-impulsowej (PCM). Pojedynczy kanał ma

przepływność 64Kb/s (8*8KHz=64Kb/s) co pozwala na przesyłanie jednej nieskompresowanej rozmowy

telefonicznej. Systemy PDH przy multipleksacji wykorzystują zwielokrotnienie z podziałem czasu TDM (ang. Time

Division Multiplexing). Zwielokrotnienie sygnału następuje w kolejnych poziomach wykorzystując dopełnienie

impulsowe.

Różnice w systemach PDH

Systemy PDH w Europie, Japonii i Ameryce różnią się między sobą.

Stopień zwielokrotnienia Ameryka

Europa

Japonia

Mbit/s

Oznaczenie Mbit/s

Oznaczenie Mbit/s

Oznaczenie

1

1,545

(T1)

2,048

(E1)

1,544

(J1)

2

6,312

(T2)

8,448

(E2)

6,312

(J2)

3

44,736

(T3)

34,368

(E3)

32,064

(J3)

4

274,176 (T4)

139,264 (E4)

97,728

(J4)

5

564,992 (E5)

397,200 (J5)

W systemie amerykańskim i japońskim multipleksuje się jednocześnie 24 kanały (jedna ramka 192+1bitów).

Wymaga to pasma 1,544 Mb/s. W systemie amerykańskim stosuje się cztery stopnie zwielokrotnienia.

Amerykańska hierarchia zwielokrotnienia

Jednak T4 nie jest powszechnie stosowany z powodu braku jednolitego standardu złącz optycznych.

Plesiochronous Digital Hierarchy

2

Japońska hierarchia zwielokrotnienia

W wersji europejskiej multipleksuje się jednocześnie 32 kanały (jedna ramka 256 bitów), z których 2 pełnią funkcje

sterujące i synchronizacyjne, a 30 kanałów jest użytecznych dla odbiorcy. Pasmo wynosi wówczas 2,048 Mb/s.

W systemie europejskim występuje pięć stopni zwielokrotnienia na kolejnych poziomach multipleksacji które

przedstawia poniższy rysunek. Krotność zwielokrotnienia pomiędzy muliplekserami to 4 w systemie europejskim i

4,6 lub 7 w systemie amerykańskim. Ponadto w celu dopasowania poszczególnych sygnałów zbiorczych stosuje się

dopełnienie dodatnie, co związane jest z brakiem synchronizacji pomiędzy poszczególnymi multiplekserami.

Europejska hierarchia zwielokrotnienia

Przy czym E5 jest rzadko wykorzystywany z powodu braku jednolitego standardu.

Ze względów historycznych systemy o przepływności do 2 Mb/s (pierwszy stopień zwielokrotnienia) są często

nazywane systemami PCM, ze względu na to, że były to pierwsze systemy cyfrowe oparte na modulacji PCM a

nazwę PDH zaczęto używać dopiero dla systemów o większym stopniu zwielokrotnienia.

Właściwości i wady systemów PDH

•• w porównaniu do nowszych technologii mała przepływność sygnału liniowego
•• zawodność systemów PDH

•• energochłonność

•• konieczność stosowania hierarchii demultiplekserów kiedy chcemy wydzielić pojedynczy sygnał E1 z E4

•• brak standaryzacji ostatnich stopni zwielokrotniania (E5, T4)

•• trzy różne standardy PDH na świecie (Europa, Ameryka, Japonia)

Przyszłość

Nowe systemy plezjochroniczne nie są już instalowane. Zostały wyparte przez nowsze systemy SDH.