I SLAJD (proponuję ten slajd na otwarcie całej naszej prezentacji ;)

KOMUNIKACJA Z DZIECKIEM

,, Współżycie i współpraca z dziećmi to proces długi i wyczerpujący. Wymaga serca, inteligencji i
wytrwałości. Jeżeli nie udaje nam się żyć zgodnie z własnymi oczekiwaniami- a nie zawsze się udaje-
bądźmy dla siebie takimi, jakimi jesteśmy dla naszych dzieci.”

,, Traktując z godnością siebie, uczymy tego samego dziecko.”

/ A. Faber, E. Mazlish, Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły/

II SLAJD

JAK POMÓC DZIECIOM, BY RADZIŁY SOBIE ZE SWOIMI UCZUCIAMI?

UCZUCIA= podstawa rozwoju człowieka, wartościowa i istotna część ludzkiej natury. Są cennym
darem i istotnym wsparciem w naszym życiu.

DZIECI POTRZEBUJĄ TEGO, ABY ICH UCZUCIA BYŁY

AKCEPTOWANE I DOCENIANE

.

1. Słuchaj dziecka spokojnie i z uwagą.

Aktywne słuchanie działa, gdy:

2. Zaakceptuj jego uczucia np. krótkimi słowami: ,,och, mhm, rozumiem”.

3. Określ te uczucia, np. ,, To frustrujące”

4. Zamień pragnienie dziecka w fantazję, np. ,, Pragnę wyczarować dla Ciebie natychmiast cały
zamrażalnik lodów”.

Wszystkie uczucia można zaakceptować. Pewne działania należy ograniczyć!

III SLAJD:

Kiedy stosować powyższe umiejętności?

– gdy dziecko ma problem lub przeżywa trudne dla siebie uczucia,

– gdy jest czas na słuchanie,

– gdy dziecko ma ochotę na rozmowę,

– gdy rodzic jest w stanie zaakceptować każde uczucie dziecka,

– gdy rodzic wierzy, że dziecko poradzi sobie z problemem.

IV.SLAJD:

,, Na co dzień nie myślałem o dziecku jako o człowieku, odrębnej i niepowtarzalnej osobie, która ma
takie samo jak ja prawo do godności własnej, i której ja- rodzic- winienem szacunek. Może dlatego, że
jesteśmy społeczeństwem hołdującym nieszczęsnej depersonifikującej maksymie, że dzieci i ryby

głosu nie mają?” / wypowiedź jednego z ojców zamieszczona w rozdziale: ,,doświadczenia rodziców
polskich”/