Obliczenie przepływów maksymalnych rocznych o określonym prawdopodobieństwie

wystąpienia w przekrojach niekontrolowanych formułą opadową.

Dla zlewni mniejszych od 50km

2

do obliczenia przepływu maksymalnego o określonym

prawdopodobieństwie przewyższenia stosuje się formułę opadową:

j

p

p

A

H

fF

Q







1

1



gdzie:

Q

p

- przepływ maksymalny roczny o prawdopodobieństwie p,

f - bezwymiarowy współczynnik kształtu fali

F

1

- maksymalny moduł odpływu jednostkowego,

φ - współczynnik odpływu (tabela B7),

H

1

- maksymalny opad dobowy o prawdopodobieństwie 1%,

A - powierzchnia zlewni,

λ

p

- kwantyl rozkładu dla założonego prawdopodobieństwa p (tabela B1),

δ

j

- współczynnik redukcji jeziornej.

Spadek zlewni I

rl

oblicza się po sporządzeniu profilu podłużnego cieku wraz z sucha

doliną do przekroju badanego.

Maksymalny moduł odpływu jednostkowego F

1

określa się z tabeli B3 w zależności

od hydromorfologicznej charakterystyki koryta cieku Φ

r

i czasu spływu po stokach t

s

Hydromorfologiczną charakterystykę koryta cieku do przekroju ujęcia oblicza się ze wzoru:

4

1

4

1

3

1

)

(

)

(

1000

1

H

A

mI

l

L

rl

r









gdzie:

L + l – długość cieku głównego wraz z suchą doliną [km],

m – miara szorstkości koryta cieku z tabeli B2,

I

rl

– średni spadek zlewni [

00

0

].

Czas spływu po stokach t

s

(tabela B4) określa się w zależności od

hydromorfologicznej charakterystyki stoków Φ

s

:

2

1

4

1

2

1

)

(

)

1000

(

1

H

I

m

l

s

s

s

s







gdzie:

l

s

- średnia długość stoków [km],

m

s

- miara szorstkości stoków odczytana z tabeli B5,

I

s

- średni spadek stoków .



8

,

1

1



s

l

gdzie:



- gęstość sieci rzecznej

A

l

L







)

(



gdzie:

L+l – długość cieków wraz z suchymi dolinami [km],

A – powierzchnia zlewni [km

2

]

A

k

h

I

s









gdzie:



h – różnica poziomów dwóch sąsiednich warstwic [m],

k – długość warstwic [km].