N

IEDZIELA

P

ALMOWA

M

ĆKI

P

AŃSKIEJ

A

RCHIKATEDRA

Ņ

WIĆTEGO

J

ANA

C

HRZCICIELA

K

OŅCIÓŋ

M

ETROPOLITALNY WE

W

ROCŋAWIU

W TYM TYGODNIU W KATEDRZE

POLECAMY W MODLITWIE:

Kraj:

Boņnia

Diecezja:

EŌcka

Módlmy się!

INTENCJE PAPIESKIE NA MARZEC:

Ogólna:

Aby wszyscy zrozumieli, jak waŊne jest przebaczenie i pojed-

nanie mićdzy ludňmi i narodami, a KoņcióŌ swym ņwiadectwem gŌosiŌ

miŌoņć Chrystusa, który jest ňródŌem nowej ludzkoņci.

Misyjna:

Aby chrzeņcijanie, którzy w tak wielu regionach ņwiata cier-

pią róŊnego rodzaju przeņladowania z powodu wiernoņci Ewangelii,

wsparci mocą Ducha Ņwićtego, nadal odwaŊnie i otwarcie dawali

ņwiadectwo o sŌowie BoŊym.

Prosimy nie wykonywać zdjęć z błyskiem lampy w czasie Liturgii.

Prosimy o wyciszenie telefonów komórkowych,

pager’ów, zegarków itp

.

Kontakt:

[e-mail] – [e-mail]

Wprowadzenie

okusą naszych czasów jest sukces — szybki i za wszelką cenć.
Korzystny i widowiskowy, który sam dobrze sić zareklamuje,
który jest widoczny, moŊe nawet bawiący czŌowieka. Sukces

bez zbćdnej refleksji nad tym, co wniesie w Ŋycie pojedynczego czŌo-
wieka i caŌej spoŌecznoņci. Taka sama miara jest przykŌadana do misji
KoņcioŌa. Czćsto sŌyszymy gŌosy o przegranej KoņcioŌa, którego na-
uczanie jest czćstym „nie” wobec logiki ņwiata, i o poraŊkach jego
wysiŌków ewangelizacyjnych.

Pomyņlmy o wydarzeniach, które relacjonuje Ewangelista Mate-

usz. Oto przychodzi Mesjasz, Odkupiciel czŌowieka. WedŌug logiki
ņwiata wiele jest przegranych w Ŋyciu Jezusa: zdradzony przez ucznia,
opuszczony przez ApostoŌów, wyņmiany publicznie na dworze Hero-
da, przegrywający licytacjć z mordercą Barabaszem, razem z Ōotrami
przybity do krzyŊa, a po ņmierci zŌoŊony w wynajćtym grobowcu Jó-
zefa z Arymatei... Nawet Jego zmartwychwstanie jest okazją do gŌo-
szenia faŌszywych plotek o wykradzeniu Jego ciaŌa przez uczniów.

Podobnie KoņcióŌ, wierny KrzyŊowi i Ewangelii, moŊe w oczach

ņwiata uchodzić za przegranego. ZwŌaszcza jeņli miarć sukcesu ma
wyznaczać statystyka, badania socjologiczne, popularnoņć i spektaku-
larny tryumf.

Misją KoņcioŌa nie jest doraňny sukces, bycie popularnym, lecz nie-

sienie zbawienia i prawdziwego wyzwolenia. Nie jest misją KoņcioŌa
karmić czŌowieka zŌudzeniami i bliŊej nieokreņlonymi namiastkami
szczćņcia. Misją KoņcioŌa jest misja Chrystusa: „Ja sić na to narodzi-
Ōem, aby dać ņwiadectwo Prawdzie, bo tylko Prawda was wyzwoli”.
Nie chodzi wićc KoņcioŌowi o spektakularne zwycićstwa, ale o zba-
wienie czŌowieka! KaŊdego, kto chce KoņcióŌ i jego misjć oceniać
powierzchownymi kategoriami „sukces” — „poraŊka” czy teŊ „trium-

P

fujący” — „pokonany”, czeka rozczarowanie. To dotyczy zarówno
nas, ludzi KoņcioŌa, jak i tych, którzy postrzegają go „z zewnątrz”.

IleŊ razy gŌos KoņcioŌa poddany byŌ surowej krytyce. IleŊ razy mu-

siaŌ on doņwiadczyć odrzucenia, poraŊki w oczach ņwiata i przejņcia
przez tajemnicć cierpienia i braku „sukcesów”! Czas jednak pokazuje,
Ŋe ziemia czćsto jest miejscem poraŊek czŌowieka, które w pierw-
szym odruchu ņwiat z entuzjazmem ocenia jako sukces. CzŌowiek, od
kiedy ulegŌ podszeptom Szatana, nie potrafi, a moŊe nie chce, roze-
znać obiektywnego dobra i zŌa! Ma oczy przesŌonićte bielmem grze-
chu pierworodnego i niejako na uwićzi. CzŌowiek, który mówi „nie”
orćdziu Ewangelii, traci wićcej czasu na naprawianie pomyŌek niŊ na
wŌaņciwy rozwój i postćp ludzkiego ducha!

Orćdzie Ewangelii i KoņcioŌa jest to samo od dwóch tysićcy lat. To

samo, a jednak zawsze aktualne, zawsze nowe, zawsze twórcze, in-
spirujące, niosące pokój, harmonić, Ōad i szczćņcie. Jako jedyne, i w
jakimņ sensie ostatnie, pozostaje sŌowo tak bardzo zakorzenione w
Ewangelii: Nie bójcie sić przyjąć Chrystusa z orćdziem KrzyŊa i
Zmartwychwstania! Ostateczny sukces odnoszą ci,
którzy zaufali Panu.

Ks. Roman Kempny

N

IEDZIELA

P

ALMOWA

M

ĆKI

P

AŃSKIEJ

16

MARCA

2008, 16:15

XXIII Światowy Dzień Młodzieży

PRELUDIUM CHÓRALNE

Dzićki Ci, Panie, za CiaŌo Twe i Krew

Paweł Bębenek(ur. 1972)

OBRZĆDY WSTĆPNE

ANTYFONA

Gdy procesja z Kolegiaty dotrze do drzwi Katedry, lud powstaje,
a schola śpiewa:

Hosanna Synowi Dawidowemu! * BŌogosŌawiony, który idzie w
imić Pańskie. * O, Królu izraelski! * Hosanna na wysokoņci!

POZDROWIENIE I WPROWADZENIE

Celebrans

Pokój z wami.

Lud

I z duchem twoim.

Celebrans

Drodzy bracia i siostry, przez 40 dni przygotowaliņmy

nasze serca przez modlitwć, pokutć i uczynki chrzeņcijańskiej miŌo-
ņci. W dniu dzisiejszym gromadzimy sić, aby z caŌym KoņcioŌem roz-
począć obchód misterium paschalnego. Dzisiaj Chrystus wjechaŌ do
Jerozolimy, aby tam umrzeć i zmartwychwstać. Wspominając to
zbawcze wydarzenie, z gŌćboką wiarą i poboŊnoņcią pójdňmy za Pa-
nem, abyņmy uczestnicząc w tajemnicy Jego krzyŊa, dostąpili udzia-
Ōu w zmartwychwstaniu i Ŋyciu.

BŋOGOSŋĄWIEŃSTWO GAŋĄZEK

Celebrans

Módlmy sić. Wszechmogący, wieczny BoŊe, uņwićć te

gaŌązki swoim bŌogosŌawieństwem i spraw, abyņmy idąc z radoņcią
za Chrystusem Królem, * mogli przez Niego dojņć do wiecznego Je-
ruzalem. Który Ŋyje i króluje na wieki wieków.

Lud

Amen.

Następuje poświęcenie gałązek.

EWANGELIA O WJEŇDZIE JEZUSA DO JEROZOLIMY
Mateusz 21:1-11

Ewangelista

Pan z wami.

Lud

I z duchem twoim.

Ewangelista

SŌowa Ewangelii wedŌug ņwićtego Mateusza.

Lud

Chwała Tobie, Panie.

Ewangelista

Gdy sić przybliŊyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage

na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posŌaŌ swoich uczniów i rzekŌ im:
"Idňcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oņlicć
uwiązaną i ňrebić z nią. OdwiąŊcie je i przyprowadňcie do Mnie. A
gdyby wam kto co mówiŌ, powiecie: «Pan ich potrzebuje, a zaraz je
puņci»". StaŌo sić to, Ŋeby sić speŌniŌo sŌowo proroka: "Powiedzcie
Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do ciebie Ōagodny, sie-
dzący na osioŌku, ňrebićciu oņlicy".

Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus poleciŌ. Przyprowadzili

oņlicć i ňrebić i poŌoŊyli na nie swe pŌaszcze, a On usiadŌ na nich. A
ogromny tŌum sŌaŌ swe pŌaszcze na drodze, inni obcinali gaŌązki z
drzew i ņcielili na drodze. A tŌumy, które Go poprzedzaŌy i które
szŌy za Nim, woŌaŌy gŌoņno: "Hosanna Synowi Dawida. BŌogosŌa-
wiony, który przychodzi w imić Pańskie. Hosanna na wysoko-
ņciach".

Gdy wjechaŌ do Jerozolimy, poruszyŌo sić caŌe miasto, i pytano:

"Kto to jest?" A tŌumy odpowiadaŌy: "To jest prorok Jezus z Nazare-
tu w Galilei".

Oto sŌowo Pańskie.

Lud

Chwała Tobie, Chryste.

HYMN NA PROCESJĆ

śpiewają wszyscy

Valet will ich dir geben

KOLEKTA

Celebrans

Módlmy sić.

Kapłan odmawia Kolektę. Na jej zakończenie lud odpowiada:

Amen.

LITURGIA SŋOWA

LEKCJA List ņw. PawŌa ApostoŌa do Filipan 2:6-11

Lektor

Chrystus Jezus istniejąc w postaci BoŊej, nie skorzystaŌ

ze sposobnoņci, aby na równi być z Bogiem, lecz ogoŌociŌ samego
siebie, przyjąwszy postać sŌugi, stawszy sić podobnym do ludzi. A w
tym, co zewnćtrzne, uznany za czŌowieka, uniŊyŌ samego siebie,
stawszy sić posŌusznym aŊ do ņmierci, i to ņmierci krzyŊowej. Dlate-
go teŊ Bóg wywyŊszyŌ Go nad wszystko i darowaŌ Mu imić ponad
wszelkie imić, aby na imić Jezusa zgićŌo sić kaŊde kolano istot nie-
bieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki jćzyk wyznaŌ, Ŋe
Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

Oto SŌowo BoŊe.

Lud

Bogu niech będą dzięki.

PSALM 22:2-9, 17-20, 23-24

Ton V

Śpiewają na przemian schola i lud z kantorem.

Sylaba podkreślona oznacza miejsce zmiany melodycznej.

Schola

BoŊe mój, BoŊe mój, czemuņ mnie opuņciŌ? *
Daleko od mego Wybawcy sŌowa mego jćku.

Lud

Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, *
wołam i nocą, a nie zważasz na mnie.

Schola

A przecieŊ Ty mieszkasz w ņwiątyni, *
ChwaŌo Izraela!

Lud

Tobie zaufali nasi przodkowie, *
zaufali, a Tyś ich uwolnił;

Schola

do Ciebie woŌali i zostali zbawieni, *
Tobie ufali i nie doznali wstydu.

Lud

Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, *
pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.

Schola

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, *
rozwierają wargi, potrząsają gŌową:

Lud

"Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, *
niechże go wyrwie, jeśli go miłuje".

Schola

Sfora psów mnie opada, †
osacza mnie zgraja zŌoczyńców. *
Przebodli rćce i nogi moje

Lud

policzyć mogę wszystkie moje kości. *
A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;

Schola

moje szaty dzielą mićdzy siebie *
i los rzucają o moją suknić.

Lud

Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; *
Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!

Schola

Bćdć gŌosiŌ imić Twoje swym braciom *
i chwalić Cić bćdć poņród zgromadzenia:

Lud

„Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, *
niech się Go lęka całe potomstwo Izraela!”

ŅPIEW PRZED EWANGELIĄ

m.: J. Ireland

śpiewają wszyscy

MĆKA NASZEGO PANA JEZUSA CHRYSTUSA

wedŌug ņw. Mateusza 27:11-54

E. Jezusa stawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadaŌ Mu pyta-

nie:

I. Czy Ty jesteņ królem Ŋydowskim?
E. Jezus odpowiedziaŌ:
+ Tak, Ja nim jestem.
E. A gdy Go oskarŊali arcykapŌani i starsi, nic nie odpowiadaŌ. Wtedy

zapytaŌ Go PiŌat:

I. Nie sŌyszysz, jak wiele zeznają przeciw Tobie?
E. On jednak nie odpowiadaŌ mu na Ŋadne pytanie, tak Ŋe namiestnik

bardzo sić dziwiŌ.

Jezus odrzucony przez swój naród

E. A byŌ zwyczaj, Ŋe na kaŊde ņwićto namiestnik uwalniaŌ jednego

wićňnia, którego chcieli. Trzymano zaņ wtedy znacznego wićňnia,
imieniem Barabasz. Gdy sić wićc zebrali, spytaŌ ich PiŌat:

I. Którego chcecie, Ŋebym wam uwolniŌ, Barabasza czy Jezusa, zwa-

nego Mesjaszem?

E. WiedziaŌ bowiem, Ŋe przez zawiņć Go wydali. A gdy on odbywaŌ

przewód sądowy, Ŋona jego przysŌaŌa mu ostrzeŊenie:

I. Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we ņnie

wiele nacierpiaŌam sić z Jego powodu.

E. Tymczasem arcykapŌani i starsi namówili tŌumy, Ŋeby prosiŌy o

Barabasza, a domagaŌy sić ņmierci Jezusa. PytaŌ ich namiestnik:

I. Którego z tych dwóch chcecie, Ŋebym wam uwolniŌ?
E. Odpowiedzieli:
W. Barabasza!
E. RzekŌ do nich PiŌat:
I. CóŊ wićc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?
E. ZawoŌali wszyscy:
W. Na krzyż z Nim!
E. Namiestnik odpowiedziaŌ:
I. CóŊ wŌaņciwie zŌego uczyniŌ?
E. Lecz oni jeszcze gŌoņniej krzyczeli:
W. Na krzyż z Nim!
E. PiŌat widząc, Ŋe nic nie osiąga, a wzburzenie raczej wzrasta, wziąŌ

wodć i umyŌ rćce wobec tŌumu, mówiąc:

I. Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz.
E. A caŌy lud zawoŌaŌ:
W. Krew Jego na nas i na dzieci nasze.
E. Wówczas uwolniŌ im Barabasza, a Jezusa kazaŌ ubiczować i wydaŌ

na ukrzyŊowanie.

Król wyņmiany

E. Wtedy ŊoŌnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i

zgromadzili koŌo Niego caŌą kohortć. Rozebrali Go z Jego szat i
narzucili na Niego pŌaszcz szkarŌatny. UplótŌszy wieniec z ciernia
wŌoŊyli Mu na gŌowć, a do prawej rćki dali Mu trzcinć. Potem
przyklćkli przed Nim i szydzili z Niego mówiąc:

T. Witaj, królu Ŋydowski!
E. Przy tym pluli na Niego, brali trzcinć i bili Go po gŌowie. A gdy Go

wyszydzili, zdjćli z Niego pŌaszcz, wŌoŊyli na Niego wŌasne Jego
szaty i odprowadzili Go na ukrzyŊowanie.

Droga krzyŊowa

E. Wychodząc spotkali pewnego czŌowieka z Cyreny, imieniem Szy-

mon. Tego przymusili, Ŋeby niósŌ krzyŊ Jezusa. Gdy przyszli na

miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejsce Czaszki, dali Mu pić
wino zaprawione goryczą. SkosztowaŌ, ale nie chciaŌ pić. Gdy Go
ukrzyŊowali, rozdzielili mićdzy siebie Jego szaty, rzucając o nie
losy. I siedząc, tam Go pilnowali. A nad gŌową Jego umieņcili napis
z podaniem Jego winy: To jest Jezus, król Ŋydowski. Wtedy teŊ
ukrzyŊowano z Nim dwóch zŌoczyńców, jednego po prawej, dru-
giego po lewej stronie.

Wyszydzenie na krzyŊu

E. Ci zaņ, którzy przechodzili obok, przeklinali Go i potrząsali gŌo-

wami, mówiąc:

T. Ty, który burzysz przybytek i w trzech dniach go odbudowujesz,

ocal sam siebie; jeņli jesteņ Synem BoŊym, zejdň z krzyŊa.

E. Podobnie arcykapŌani z uczonymi w Piņmie i starszymi, szydząc,

powtarzali:

T. Innych wybawiaŌ, siebie nie moŊe wybawić. Jest królem Izraela:

niechŊe teraz zejdzie z krzyŊa, a uwierzymy w Niego. ZaufaŌ Bogu:
niechŊe Go teraz wybawi, jeņli Go miŌuje. PrzecieŊ powiedziaŌ: Je-
stem Synem BoŊym.

E. Tak samo lŊyli Go i zŌoczyńcy, którzy byli z Nim ukrzyŊowani.

Ņmierć Jezusa

E. Od godziny szóstej mrok ogarnąŌ caŌą ziemić aŊ do godziny dzie-

wiątej. OkoŌo godziny dziewiątej Jezus zawoŌaŌ donoņnym gŌosem:

+ Eli, Eli, lema sabachthani?
E. To znaczy: BoŊe mój, BoŊe mój, czemuņ Mnie opuņciŌ? SŌysząc to,

niektórzy ze stojących tam mówili:

T. On Eliasza woŌa.
E. Zaraz teŊ jeden z nich pobiegŌ i wziąwszy gąbkć, napeŌniŌ ją octem,

wŌoŊyŌ na trzcinć i dawaŌ Mu pić. Lecz inni mówili:

T. Poczekaj! Zobaczymy, czy przyjdzie Eliasz, aby Go wybawić.
E. A Jezus raz jeszcze zawoŌaŌ donoņnym gŌosem i wyzionąŌ ducha.

Wszyscy klękają i przez chwilę zachowują milczenie

Po ņmierci Jezusa

E. A oto zasŌona przybytku rozdarŌa sić na dwoje z góry na dóŌ; zie-

mia zadrŊaŌa i skaŌy zaczćŌy pćkać. Groby sić otworzyŌy i wiele ciaŌ
ņwićtych, którzy umarli, powstaŌo. I wyszedŌszy z grobów po Jego
zmartwychwstaniu, weszli do Miasta Ņwićtego i ukazali sić wielu.
Setnik zaņ i jego ludzie, którzy odbywali straŊ przy Jezusie, widząc
trzćsienie ziemi i to, co sić dziaŌo, zlćkli sić bardzo i mówili:

T. Prawdziwie, ten byŌ Synem BoŊym.

Oto SŌowo Pańskie.

Lud

Chwała Tobie, Chryste.

Lud siada.

KAZANIE

Lud powstaje.

CREDO NICEJSKO-KONSTANTYNOPOLITAŃSKIE

Celebrans

Wierzć w jednego Boga,

Wszyscy

Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi,
wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.

I w jednego Pana Jezusa Chrystusa,

Syna Bożego Jednorodzonego,
który z Ojca jest zrodzony
przed wszystkimi wiekami.
Bóg z Boga. Światłość ze Światłości.
Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.
Zrodzony, a nie stworzony,
Współistotny Ojcu,
a przez Niego wszystko się stało.
On to dla nas ludzi
i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.
I za sprawą Ducha Świętego
przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.
Ukrzyżowany również za nas,
pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany.
I zmartwychwstał dnia trzeciego,
jak oznajmia Pismo.
I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca.
I powtórnie przyjdzie w chwale
sądzić żywych i umarłych;
a Królestwu Jego nie będzie końca.

Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela,

który od Ojca i Syna pochodzi.
Który z Ojcem i Synem wspólnie

odbiera uwielbienie i chwałę;

który mówił przez Proroków.

Wierzę w jeden, święty, powszechny

i apostolski Kościół.

Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów.
I oczekuję wskrzeszenia umarłych.
I życia wiecznego w przyszłym świecie.

Amen.

MODLITWA POWSZECHNA

Orędownik odczytuje modlitwy ludu, kończąc każdą słowami:

Ciebie prosimy!

Lud odpowiada:

Wysłuchaj nas, Panie!

Celebrans

…Przez Chrystusa, Pana naszego.

Lud

Amen.

Lud siada.

LITURGIA EUCHARYSTYCZNA

OFIAROWANIE

Crux fidelis

Śpiewają wszyscy

1. KrzyŊu ņwićty, nade wszystko, * drzewo przenajszlachetniejsze!
W Ŋadnym lesie takie nie jest, * jedno, na którym sam Bóg jest.
SŌodkie drzewo, sŌodkie gwoňdzie * rozkoszny owoc nosiŌo.

2. SkŌoń gaŌązki, drzewo ņwićte, * ulŊyj czŌonkom tak rozpićtym.
Odmień teraz oną srogoņć, * którąņ miaŌo z urodzenia.
Spuņć lekuchno i cichuchno * CiaŌo Króla niebieskiego.

Śpiewa schola

3. NiesŌychana to jest dobroć, * za kogo na krzyŊu umrzeć,
KtóŊ to moŊe d2isiaj zdziaŌać, * za kogo swoją duszć dać?
Sam to Pan Jezus wykonaŌ, * bo nas wiernie umiŌowaŌ.

Śpiewają wszyscy

4. Nćdzne by to serce byŌo, * co by dziņ nie zapŌakaŌo,
widząc Stworzyciela swego * na krzyŊu zawieszonego.
Na sŌońcu upieczonego * Baranka Wielkanocnego.

Celebrans

Módlcie sić, aby moją i waszą Ofiarć przyjąŌ Bóg,
Ojciec wszechmogący.

Lud

Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i
chwałę swojego imienia, * a także na pożytek nasz *
i całego Kościoła świętego.

Kapłan odmawia modlitwę nad darami. Lud na koniec odpowiada:

Amen.

MODLITWA EUCHARYSTYCZNA

Celebrans

Pan z wami.

Lud

I z duchem twoim.

Celebrans

W górć serca.

Lud

Wznosimy je do Pana.

Celebrans

Dzićki skŌadajmy Panu Bogu naszemu.

Lud

Godne to i sprawiedliwe.

Kapłan odmawia Modlitwę Eucharystyczną.

SANCTUS

&

BENEDICTUS

Antonio Lotti 1667-1740

śpiewaja schola

Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus
Deus Sabaoth.
Pleni sunt caeli et terra gloria tua.
Hosanna in excelsis.
Benedictus,
qui venit in nomine Domini.
Hosanna in excelsis.

Święty, Święty, Święty Pan
Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia chwały twojej.
Hosanna na wysokości.
Błogosławiony,
który idzie w imię Pańskie.
Hosanna na wysokości.

AKLAMACJA PO PRZEISTOCZENIU

Lud powstaje wraz z Kapłanem.

Celebrans

Wielka jest tajemnica naszej wiary.

Lud

Ile razy ten Chleb spożywamy * i pijemy z tego kieli-
cha,* głosimy śmierć Twoją, Panie, *
oczekując Twego przyjścia w chwale.

OBRZĆDY KOMUNII

Celebrans wypowiada formułę wprowadzenia do Modlitwy Pańskiej .

Wszyscy

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, * Święć się imię Twoje,
* przyjdź królestwo Twoje, * bądź wola Twoja, * jako
w niebie, tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego
daj nam dzisiaj, * i odpuść nam nasze winy, * jako i my
odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na
pokuszenie, * ale nas zbaw ode złego.

Celebrans

Wybaw nas, Panie, od zŌa wszelkiego i obdarz nasze
czasy pokojem. WspomóŊ nas w swoim miŌosierdziu,
abyņmy zawsze wolni od grzechu i bezpieczni od wszel-
kiego zamćtu, peŌni nadziei oczekiwali przyjņcia naszego
Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Lud

Bo Twoje jest królestwo * i potęga, i chwała na wieki.

Celebrans

Panie Jezu Chryste, * przez Twoją ņmierć na krzyŊu *
Bóg Ojciec wprowadziŌ pokój mićdzy niebem i ziemią.
Prosimy Cić, nie zwaŊaj na grzechy nasze, lecz na wiarć
swojego KoņcioŌa i zgodnie z Twoją wolą napeŌniaj go
pokojem i doprowadň do peŌnej jednoņci. Który Ŋyjesz i
królujesz na wieki wieków.

Lud

Amen.

Celebrans

Pokój Pański niech zawsze bćdzie z wami.

Lud

I z duchem twoim.

Diakon

PrzekaŊcie sobie znak pokoju.

Znak pokoju przekazujemy czyniąc ukłon wobec najbliższych sąsiadów .

AGNUS DEI

śpiewa schola Antonio Lotti 1667-1740

Agnus Dei,
qui tollis peccata mundi:
miserere nobis. x2
Agnus Dei,
qui tollis paccata mundi:
dona nobis pacem.

Baranku Boży,
który gładzisz grzechy świata:
zmiłuj się nad nami. x2
Baranku Boży,
który gładzisz grzechy świata:
obdarz nas pokojem.

Celebrans

Oto Baranek BoŊy, który gŌadzi grzechy ņwiata. BŌogo-
sŌawieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztć.

Wszyscy

Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale
powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja.

KOMUNIA

Lud Boży może siedzieć.

Antyfona na komunię: Mt 26:42

Ojcze, jeśli nie może Mnie ominąć ten kielich * i muszę go wypić, *

niech się stanie Twoja wola.

Ogrodzie oliwny

śpiewają wszyscy Getsemani

1. Ogrodzie Oliwny,
widok w tobie dziwny:
Widzć Pana mego
na twarz upadŌego.
Tćsknoņć, smutek,
strach Go ņciska,
Krwawy pot z Niego wyciska,
Ach Jezu mdlejący,
prawieņ konający.

2. Kielich gorzkiej mćki
z Ojca Twego rćki,
Ochotnie przyjmujesz,
za nas ofiarujesz:
AnioŌ Ci sić z nieba zjawia,
O mćce z Tobą rozmawia,
Ach Jezu strwoŊony,
przed mćką zmćczony.

Hymn etiopski

śpiewa schola m.: P. Bębenek

Chleb niebiański daŌ nam Pan, na Ŋycie wieczne.

Wzićliņmy i jedliņmy Chleb BŌogosŌawiony, * CiaŌo i Krew
drogocenną. * Chleb przemieniŌ Pan, *
Kielich zbawczy, napój orzeňwiający.

Przyjąwszy Ņwićty Chleb bćdziemy wysŌawiali Boga, * Który na caŌej
ziemi uczyniŌ wielkie rzeczy. * Radujcie sić sprawiedliwi w Panu *
Przyjmując CiaŌo i Krew Chrystusa.

Dziņ spoŊywaliņmy Chleb anioŌów, * Dziņ oglądaliņmy naszego Pana
Jezusa Chrystusa, * Dziņ wychwalaliņmy Wćgiel Ŋarzący sić na
OŌtarzu * W cieniu którego ņpiewają Serafiny.

Dziņ usŌyszeliņmy wielki i sŌodki gŌos, * To CiaŌo spali ciernie grze-
chów * I oņwieci dusze ludzi * Przyjmujących Boski Pokarm.

HYMN NA UWIELBIENIE

Lud powstaje. śpiewają wszyscy Amazing Grace

2. Lecz Ōaska podňwignćŌa mnie * i naprzód wiedzie wciąŊ, *
Przez ciemne i burzliwe dnie, * tam gdzie Ojcowski dom.

3. O BoŊe, dzićki, dzićki Ci * za cudną Ōaskć Twą, *
Do nóg Twych padam w kornej czci, * niebiosa chwaŌą brzmią.

MODLITWA PO KOMUNII

Kończy się odpowiedzią ludu:

Amen.

OGŋOSZENIA

OBRZĆDY ZAKOŃCZENIA

BŋOGOSŋAWIEŃSTWO

Celebrans

Pokój z wami.

Lud

I z duchem twoim.

Celebrans

Niech imić Pańskie bćdzie bŌogosŌawione.

Lud

Teraz i na wieki.

Celebrans

WspomoŊenie nasze w imieniu Pana.

Lud

Który stworzył niebo i ziemię.

Celebrans

Niech was bŌogosŌawi Bóg wszechmogący,
Ojciec i Syn, i Duch Ņwićty.

Lud

Amen.

ROZESŋANIE

Diakon

Idňcie w pokoju Chrystusa.

Lud

Bogu niech będą dzięki.

HYMN NA ZAKOŃCZENIE

Herzlich tut mich verlangen

śpiewają wszyscy

G

ORZKIE

ʼn

ALE

Pobudka

1. Gorzkie Ŋale przybywajcie, * serca nasze przenikajcie.
2. RozpŌyńcie sić me ňrenice, * toczcie smutnych Ōez krynice.
3. SŌońce, gwiazdy omdlewają, * ŊaŌobą sić pokrywają.
4. PŌaczą rzewnie AnioŌowie, * a któŊ ŊaŌoņć ich wypowie?
5. Opoki sić twarde krają, * z grobów umarli powstają.
6. CóŊ jest, pytam, co sić dzieje? * Wszystko stworzenie truchleje!
7. Na ból mćki Chrystusowej * Ŋal przejmuje bez wymowy.
8. Uderz, Jezu, bez odwŌoki * w twarde serc naszych opoki!
9. Jezu mój, we krwi ran swoich * obmyj duszć z grzechów moich!
10. UpaŌ serca swego chŌodzć, *
gdy w przepaņć mćki Twej wchodzć.

Hymn

1. Duszo ozićbŌa, czemu nie gorejesz? * Serce me, czemu caŌe nie
truchlejesz? * Toczy twój Jezus z ognistej miŌoņci *
Krew w obfitoņci.
2. Ogień miŌoņci, gdy Go tak rozpala, *Sromotne drzewo na ra-
miona zwala; *Zemdlony Jezus pod krzyŊem uklćka, *Jćczy i stćka.
3. Okrutnym katom posŌuszny sić staje, *Rćce i nogi przebić sobie
daje, *Wisi na krzyŊu, ból ponosi srogi *Nasz Zbawca drogi!
4. O sŌodkie drzewo, spuņćŊe nam juŊ CiaŌo, *Aby na tobie dŌuŊej
nie wisiaŌo! *My je uczciwie w grobie poŌoŊymy, *PŌacz uczynimy.
5. Oby sić serce we Ōzy rozpŌywaŌo, *ʼne Cić, mój Jezu, sproņnie ob-
raŊaŌo! *ʼnal mi, ach, Ŋal mi cićŊkich moich zŌoņci, *
Dla Twej miŌoņci!
6. Niech Ci, mój Jezu, czeņć bćdzie w wiecznoņci *Za Twe obelgi,
mćki, zelŊywoņci, *Któreņ ochotnie, Syn Boga jedyny, *
CierpiaŌ bez winy!

Lament duszy na cierpiącym Jezusem

1. Jezu, od pospólstwa niezboŊnie *
Jako zŌoczyńca z Ōotry porównany, *Jezu mój kochany!
2. Jezu, przez PiŌata niesŌusznie *
Na ņmierć krzyŊową za ludzi skazany, *Jezu mój kochany!
3. Jezu, srogim krzyŊa cićŊarem *
Na kalwaryjskiej drodze zmordowany, *Jezu mój kochany!
4. Jezu, do sromotnego drzewa *
Przytćpionymi gwoňdňmi przykowany, *Jezu mój kochany!

5. Jezu, jawnie poņród dwu Ōotrów *
Na drzewie hańby ukrzyŊowany, *Jezu mój kochany!
6. Jezu, od stojących wokoŌo *
I przechodzących szyderczo wyņmiany, *Jezu mój kochany!
7. Jezu, bluňnierstwami od zŌego, *
WspóŌwiszącego Ōotra wyszydzany, *Jezu mój kochany!
8. Jezu, gorzką ŊóŌcią i octem *
W wielkim pragnieniu swoim napawany, *Jezu mój kochany!
9. Jezu, w swej miŌoņci niezmiernej *
Jeszcze po ņmierci wŌócznią przeorany, *Jezu mój kochany!
10. Jezu, od Józefa uczciwie *
I Nikodema w grobie pochowany, *Jezu mój kochany!
Bądň pozdrowiony, * Bądň pochwalony.
Dla nas zmćczony * i krwią zbroczony!
Bądň uwielbiony, * bądň wysŌawiony,
BoŊe nieskończony!

Rozmowa duszy z Matką Bolesną

1. Ach, Ja Matka boleņciwa, * Pod krzyŊem stojć smutliwa, *
Serce ŊaŌoņć przejmuje.
2. O Matko, niechaj prawdziwie, * Patrząc na krzyŊ ŊaŌoņliwie, *
PŌaczć z Tobą rzewliwie.
3. JuŊci, juŊ moje Kochanie * Gotuje sić na skonanie! *
Toć i ja z Nim umieram!
4. Pragnć, Matko, zostać z Tobą, * Dzielić sić Twoją ŊaŌobą *
Ņmierci Syna Twojego.
5. ZamknąŌ sŌodką Jezus mowć, * JuŊ ku ziemi skŌania gŌowć, *
ʼnegna juŊ Matkć swoją!
6. O Maryjo, Ciebie proszć, * Niech Jezusa rany noszć *
I serdecznie rozwaŊam.

Trzy razy:

Któryņ za nas cierpiaŌ rany, * Jezu, Chryste * zmiŌuj sić nad nami.

Suplikacje

Ņwićty BoŊe, Ņwićty Mocny, Ņwićty i Nieņmiertelny:
zmiŌuj sić nad nami.
Od nagŌej i niespodziewanej ņmierci, * zachowaj nas Panie!
My grzeszni Ciebie, Boga prosimy,* wysŌuchaj nas Panie!

Duszpasterze i WspóŌpracownicy parafii katedralnej

dzićkują za wizytć i wspólną modlitwć.

ʼnyczymy miŌego tygodnia.

Zachęcamy do wzięcia niniejszej broszury do domu!

Dziękujemy za złożone ofiary na pokrycie kosztów druku

i prosimy o dalsze dobrowolne datki na ten cel.

Średni koszt jednej broszury: 1 zł.

Ofiarę można złożyć po Mszy do puszek przy wyjściu,

lub po Gorzkich Żalach w zakrystii.

W ubiegłą niedzielę zebraliśmy 70 zł. Dziękujemy!

Nakład: 210 egzemplarzy.

Kontakt:

[e-mail] – [e-mail]

Copyright © by the Cathedral Church of John Baptist

in the City & Archdiocese of Wroclaw

Copyright © by Tomasz Kmita