1.
Papież Paweł VI 13 listopada 1964 roku zdjął ze swej głowy koronę papieską, tzw. tiarę, tkaną srebrem, złotem i brylantami, ofiarując ją na potrzeby głodnych. Nie wiemy dokładnie, jakim motywem kierował się papież, rezygnując z noszenia tiary. Możemy przypuszczać, że przemówił do niego obraz Chrystusa posłusznego aż do śmierci, przybranego w koronę cierniową i dźwigającego krzyż na Kalwarię.
Kazanie Rok C
- 2 -
Słuchając opisu męki Chrystusa Pana, można snuć różne refleksje, m.in. na temat krzyża. Słowo krzyż ma różne znaczenia, oznacza drzewo, to, na którym umarł nasz Zbawca, Jezus Chrystus. Oznacza również cierpienie, które jest nieuniknionym w życiu ludzkim i dlatego mówimy; człowiek ma swój krzyż, którego nie można się pozbyć. Św. Edyta Stein (+1942), niemiecka karmelitanka pochodzenia żydowskiego, zamordowana przez Niemców w Oświęcimiu, pisze:
"Chcąc się pozbyć swego starego krzyża, otrzymujemy na ogół krzyż cięższy".
Kazanie Rok C
- 3 -
"Franciszek Mauriac, pisarz francuski, laureat nagrody Nobla, na ankietę odpowiedział ze szczerością: „Dobry ksiądz nie ma właściwie mi nic do powiedzenia. Patrzę na niego, i to mi wystarcza". (Ks. Z. Trzaskowski, Zdać się na Boga, t. II, s. 67).
Ks. J. Wielgus Ewangeliczna popularność s. 90 Materiały Homiletyczne Marzec/Kwiecień nr 156.
- 4 -
Przed kilkudziesięciu laty grupa młodzieży ze szkoły średniej wybrała się na wycieczkę ze swym nauczycielem religii. Przechodzili koło zamarzniętego stawu. Wbrew wyraźnemu zakazowi nauczyciela kilku chłopców weszło na lód. Uganiali się po nim przez kilka minut. Wtem załamała się dość cienka jeszcze pokrywa lodowa i zaczęli tonąć. Na ich przeraźliwe wołanie nadbiegł nauczyciel. Widząc, że jeden z chłopców, nie umiejący pływać, idzie na dno, rzucił się, aby go ratować. Udało mu się wyciągnąć go na brzeg. Jego serce nie wytrzymało jednak tego wysiłku. Nastąpił zawał i śmierć. Następnego dnia gazety podały wiadomość o tym tragicznym wypadku.
Po paru dniach odbył się pogrzeb. Uratowany uczeń stał nad grobem swego nauczyciela religii. Patrząc na jego trumnę z bólem myślał zawstydzony: To, że żyję, zawdzięczam mojemu dobremu profesorowi. Każdy rok i dzień mojego życia zawdzięczam jemu. To, że on dziś znajduje się w grobie, jest moją winą. Gdybym posłuchał jego zakazu i nie wchodził na lód, on mógłby nas dalej uczyć. On oddał za mnie życie.
Jesteśmy pewni, że ten chłopiec aż do śmierci z bólem serca, a jednocześnie z wdzięcznością będzie wspominał swego nauczyciela religii (wg Th. Blieweisa).
Ks. S Klimaszewski MIC Ewangelia w życiu dziecka Rok C Wyd. Księży Marianów Warszawa 1988
- 5 -
Jeden z włoskich uczniów tak wspomina: W naszej klasie był chłopiec, który miał nogę na wpół sparaliżowaną. Chodząc, powłóczył nią. W środku roku szkolnego wzięto go do kliniki na operację. Odwiedziliśmy go kilka razy, opowiedzieliśmy mu, co się dzieje w naszej szkole. Dziewczynki zaniosły mu kwiaty i trochę słodyczy. Gdy wrócił do klasy, był jeszcze słaby, więc pomagaliśmy mu w chodzeniu i noszeniu teczki z książkami. Jeden z najlepiej uczących się kolegów pomógł mu w odrobieniu zaległości w nauce (wg Claudio Mina).
Być może, większość z was nie będzie miała okazji w tygodniu męki Pana Jezusa do tego rodzaju uczynków. Jest jednak wiele innych sposobów okazania Mu miłości, współczucia i wdzięczności. Gdy odwiedzicie Go w kościele ukrytego w tabernakulum, podszepnie wam, co moglibyście uczynić w tych dniach.
Ks. S Klimaszewski MIC Ewangelia w życiu dziecka Rok C Wyd. Księży Marianów Warszawa 1988