Nie truj dziecka szczepionkami!

Autor: Magdalena Prus

Zastanawia

łaś się dlaczego ostatnio tak wiele dzieci cierpi na autyzm, ADHD (syndrom nadpobudliwości

psychoruchowej) i ma trudno

ści w nauce? Chciałabyś, aby Twoje dzieci rozwijały się poprawnie i cieszyły

si

ę dobrym zdrowiem do późnej starości? Uniknęły depresji, sklerozy, schizofrenii, syndromu

chronicznego zm

ęczenia, artretyzmu i Alzheimera? Głównym winowajcą obecnej sytuacji jest rtęć zawarta

m.in. w szczepionkach. Dlatego, gdy zobaczysz kalendarz szczepie

ń dla Twojego dziecka, przeanalizuj go

dok

ładnie.

Rt

ęć jest drugim, po plutonie, najbardziej toksycznym pierwiastkiem na ziemi. Rtęć z jednego

termometru mo

że zatruć małe jezioro. Zalecenia Agencji Ochrony Środowiska podają za bezpieczną

dawk

ę 0,1 mikrograma/kg masy ciała dorosłego człowieka dziennie. Tymczasem rtęć była (przed

wydaniem odpowiedniego zakazu pod koniec ubieg

łego stulecia) dodawana do kropel do oczu,

preparatów dla szkie

ł kontaktowych, sprejów do nosa, kremów antykoncepcyjnych, kremów na

hemoroidy, zastrzyków przeciw alergiom i wielu innych substancjach. Oprócz tego obecna jest w naszym
środowisku w dymach z fabryk spalających węgiel, rybach i owocach morza i w takich ludzkich
wynalazkach jak

żarówki fluorescencyjne, termometry, urządzenia do mierzenia ciśnienia krwi, a nawet w

bardzo niebezpiecznych metalowych plombach dentystycznych (zawieraj

ą 50% rtęci!).

Najbardziej niebezpiecznym

źródłem zatrucia rtęcią w obecnych czasach są jednak szczepionki. Do

konserwacji wielu z nich u

żywa się środka o nazwie Thimerosal, który zawiera 49,6% etylortęci. Biorąc

pod uwag

ę wzrost ilości szczepień, często wykonywanych jednego dnia, ilość kumulowanej rtęci osiąga

poziom nawet 100-krotnie wy

ższy ni bezpieczny dla dorosłego człowieka. Np. tylko szczepionka Hep B

(przeciwko bakterii powoduj

ącej m.in. zapalenie opon mózgowych) podawana noworodkom przekracza

zalecany limit 36 razy.
Wstrzykiwanie domi

ęśniowe omija jeden z głównych mechanizmów obronnych ludzkiego organizmu -

trakt

żołądkowo-jelitowy. W przypadku małych dzieci, których układ immunologiczny i nerwowy nie jest

jeszcze w pe

łni dojrzały, jest to bardzo niebezpieczne. Np. proteina Metallothionein (MT) zawarta w

ka

żdej komórce ludzkiego ciała i odpowiedzialna za detoksykacje metali ciężkich i opiekę nad układem

odporno

ściowym staje się w pełni rozwinięta dopiero u dziecka 3-letniego. Jak wiele rtęci wstrzykujemy

mu do tego czasu skoro pierwsze obowi

ązkowe szczepienia otrzymuje w pierwszej dobie swojego życia?

Skutki zatrucia rt

ęcią są bardzo poważne. Rtęć ingeruje w działanie enzymu potrzebnego do trawienia

glutenu i kazeiny, st

ąd nadwrażliwość ludzi zatrutych rtęcią np. na wszystkie produkty mleczne. Rtęć

wywo

łuje równie uszkodzenie systemu odpornościowego, który nie radzi sobie z bakteriami naturalnie

wyst

ępującymi w naszym organizmie np. z candidą. Przerost tego grzyba wywołuje tzw. cieknące jelito -

stan, w którym uszkodzona powierzchnia jelita przepuszcza nie strawione cz

ąsteczki do obiegu krwi, co

wywo

łuje alergie. Osoby zatrute rtęcią często są alergikami.

Ponadto rt

ęć osłabia zdolność usuwania infekcji wirusowych i drożdżowych, powoduje wytwarzanie

przeciwcia

ł antymózgowych (organizm atakuje samego siebie), zmienia zdolność mózgu do usuwania

niepotrzebnych komórek mózgowych lub neuronów i w powa

żny sposób wpływa na uszkodzenie mózgu.

Spustoszenie, które sieje w organizmie ma bardzo powa

żne konsekwencje w jego funkcjonowaniu.

Najwa

żniejsze objawy zatrucia rtęcią, to:

- zaburzenia sensoryczne,
- dr

ętwienie ciała,

- nadwra

żliwość na dźwięki, dotyk

- os

łabione rozpoznawanie twarzy,

- nieostre widzenie i zaw

ężenie pola widzenia,

- bezsenno

ść,

- dra

żliwość i nagłe wybuchy złości,

- unikanie kontaktów spo

łecznych,

- niepokój,
- utrudnione wys

ławianie się,

- zaburzenia s

łuchu

- zmieniony smak,
- os

łabienie pamięci krótkotrwałej,

- spowolnienie reakcji,
- utrudniona koncentracja. Wymienione wy

żej objawy często występują przy takich schorzeniach jak

ADHD i autyzm. Potwierdzono, e rt

ęć jest bardziej toksyczna dla chłopców, co poważnie łączy zatrucie

rt

ęcią z autyzmem. Kiedy w Kalifornii zwiększono w ciągu 20 lat ilość szczepień z 8 do 33, to liczba

przypadków autyzmu wzros

ła ponad 1000%! Dzięki rodzicom dzieci autystycznych i badaczom

zajmuj

ących się tym problemem, rtęć wycofano z wielu produktów (np. roztwór do soczewek

kontaktowych wycofano w 1998r.). Urz

ąd ds. żywności i Leków w USA nałożył na producentów

szczepionek obowi

ązek wyeliminowania thimerosalu ze szczepionek. Co ciekawe, został on usunięty ze

szczepionek weterynaryjnych prawie 20 lat temu, gdy obawiano si

ę, e jest zbyt niebezpieczny.

Producenci szczepionek prawdopodobnie wiedzieli o ryzyku zatrucia rt

ęcią już 40 lat temu.

Niestety, kreatywno

ść producentów szczepionek nie zna granic. Coraz częściej proponują nam połączone

szczepionki. Popularn

ą i szczególnie groźną jest MMR (trzy szczepionki podawane naraz: odra, świnka i

ró

życzka). Co jakiś czas ogłaszają te możliwość kupienia szczepionek na 5 czy 6 chorób. Rodzice, nie

dajcie si

ę zwieść! Podając taką szczepionkę być może oszczędzicie dziecku kilku ukłuć, ale zaryzykujecie

wyst

ąpienie poważnych chorób!

Jak bezpiecznie szczepi

ć dzieci?

- Stosowa

ć szczepionki nie zawierające thimerosalu - należy dopytywać i żądać!

- Unika

ć szczepionek skojarzonych (zawierają więcej środków konserwujących z rtęcią lub innymi

metalami ci

ężkimi) - podawać pojedyncze szczepionki przeciw odrze, śwince i różyczce, w osobnych

zastrzykach w ró

żnych dniach. Mona np. podać szczepionkę przeciwko odrze w wieku 15 miesięcy,

przeciwko ró

życzce w 27 miesiącu, przeciwko śwince w 39 miesiącu.

- Robi

ć jak najdłuższe przerwy pomiędzy szczepieniami - 6 miesięcy pomiędzy żywymi szczepionkami

(odra,

świnka, różyczka) to czas idealny, ale 3 miesiące są okresem rozsądnym.

- U

żywać fiolek zawierających pojedynczą dawkę - zawierają znacznie mniej środków konserwujących

- Nie szczepi

ć dziecka chorego lub w okresie rekonwalescencji.

- Zapewni

ć zalecaną dzienną dawkę witaminy A przez 3 dni przed i w dzień podania zastrzyku.

Niemowl

ętom podawać witaminę C po 150mg 2 razy dziennie, a małym dzieciom po 300mg 2 razy

dziennie przez 3 dni przed i w dzie

ń podania zastrzyku.

- Dostosowa

ć kolejność szczepień do potrzeb dziecka - np. zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby

typu B nast

ępuje poprzez aktywność seksualną, nadużywanie narkotyków albo poprzez zakażenie od

matki przy porodzie. Je

śli matka nie należy do grupy podwyższonego ryzyka, nie ma potrzeby szczepienia

dziecka (mona opó

źnić to szczepienie nawet do 12 roku życia dziecka).

- Je

śli to możliwe wykonać badanie wskaźników immunologicznych przed powtórzeniem dawek - obecnie

s

ą to dość drogie testy krwi. Wiele dzieci uodparnia się po pierwszej dawce i nie wymaga dawek

przypominaj

ących.

- Nie szczepi

ć powtórnie, gdy wystąpiła negatywna reakcja na konkretną szczepionkę.

- Nie szczepi

ć noworodków.

W Polsce niestety bardzo trudno znale

źć pojedyncze szczepionki, warto więc pomyśleć o sprowadzeniu

ich z zagranicy. Je

żeli nie możemy tego zrobić, spróbujmy odwlec te szczepienia. Może się to okazać

trudne, gdy w Polsce jest obowi

ązek wykonywania szczepień - rodzice straszeni są wysokimi mandatami

i spraw

ą w prokuraturze. Najlepiej poproś swojego lekarza pediatrę o napisanie odroczenia.

Ponadto, aby unikn

ąć zatrucia rtęcią, należy pamiętać, e rtęć przenika z organizmu matki do płodu, a

tak

że znajduje się w jej mleku. Dlatego odradza się wszelkie szczepienia w czasie ciąży (np. przeciwko

grypie), a tak

że zaleca usunięcie wszystkich metalowych plomb.

Skoro zatrucie rt

ęcią spowodowane jest szczepionkami, to dlaczego nie wszystkie dzieci są zatrute?

Wra

żliwość na rtęć i zdolność organizmu do detoksykacji jest bardzo zróżnicowana i często

uwarunkowana genetycznie. Niektóre dzieci szybko pozbywaj

ą się rtęci, u innych pozostaje ona na tyle

d

ługo w organizmie, e mocno wiąże się z mózgiem i innymi organami.

Co robi

ć, gdy podejrzewasz u swojego dziecka zatrucie rtęcią?

Istnieje wiele ró

żnych testów badających zatrucie rtęcią, jednak najmniej inwazyjnym i niedrogim

testem jest analiza materia

łów śladowych czyli badanie włosów. Badanie to pozwala na ustalenie

obecno

ści metali ciężkich w organizmie. Jeżeli wynik okaże się wysoki, należy rozpocząć odpowiednie

leczenie.
Pierwszym krokiem jest usuni

ęcie wszystkim metalowych plomb u dziecka. Dopiero wówczas mona

rozpocz

ąć chelatyzację (gdyby zacząć podawać dziecku z plombą te substancje, plomba by się rozpuściła

i jeszcze bardziej zatru

ła organizm). Niestety, trudno jest znaleźć lekarza, który będzie posiadał

odpowiedni

ą wiedzę na temat chelatyzacji. Mona spróbować poszukać wśród niekonwencjonalnych

lekarzy np. homeopatów, lub w ostateczno

ści rozpocząć odtruwanie samodzielnie.

Substancje chelatyzuj

ące usuwające rtęć to DMPS (2,3 dimercaptopropanesulfonate sodium), DMSA (2,3

meso DiMercaptoSuccinic Acid) - nazwa rodzajowa :Succimer, nazwa handlowa : Chemet, i LA (alpha
lipoic acid). Tylko ostatnia substancja pokonuje barier

ę krew-mózg i umożliwia oczyszczenie mózgu z

rt

ęci.

Aby dziecko czu

ło się lepiej jeszcze przed i w trakcie chelatyzacji, możesz podawać mu suplementy

witaminowe, szczególnie witaminy B i C oraz cynk i magnez.
Chelatyzacja mo

że potrać od 6 miesięcy do 2 lat. Im wcześniej, tym lepsze rezultaty. Po leczeniu dzieci

cz

ęsto mogą wrócić do normalnej diety i ustępują im alergie. Co najważniejsze, często ustępują objawy

takich chorób jak autyzm czy ADHD.
W razie w

ątpliwości odnośnie wykonywania szczepień oraz odtruwania warto przejrzeć forum rodziców

dzieci na stronie www.dzieci.org.pl/cgi/forum/ikonboard.cgi
W opracowaniu tego ciekawnika pomog

ły mi źródła zamieszczone na powyższym forum a także na

stronach grupy Yahoo "Autism - Mercury". Porady dotycz

ące szczepień pochodzą z publikacji: dr med.

Bryan Jepson "Zrozumie

ć Autyzm - Podstawy fizjologiczne i biomedyczne opcje terapii zaburzeń

autystycznego spektrum" (Dzieci

ęce Centrum Biomedyczne stanu Utah, 2003)