AKSJOLOGIA
GENEZA I PRZEDMIOT BADAŃ AKSJOLOGII
JAKO NAUKI O WARTOŚCIACH
(16)
AKSJOLOGIA
Przyjmuje się że myśl aksjologiczna narodziła się w
starożytnej Grecji, na przełomie VII/VI wieku p.n.e.
Największe zasługi w tym zakresie przypisuje się
trzecim filozofom starożytnym klasycznego okresu
greckiej filozofii: Sokratesowi, Platonowi i
Arystotelesowi.
Aksjologia - ogólna filozofia wartości.
gr. aχia - cenność w ogóle,
gr. axsios - wartościowy , godny, cenny.
gr. logos - nauka.
teoria wartości (theory of value)
Wartościami interesowano się już w
Starożytności, ale jako nauka aksjologia
powstała dopiero w II połowie XIX wieku.
Zajmowali się nią wtedy m.in. między
Hermann Lotze, Fryderyk Nietzsche i inni.
Nazwy „aksjologia” w XX wieku użyli jako
pierwsi:
Paul Lapie - Logique de la volonté (1902)
Eduard von Hartmann - Grundriss der
Axiologie (1908).
W filozofii amerykańskiej i angielskiej wywodzącej
się z tradycji brytyjskiego empiryzmu , aksjologia jest
traktowana odmiennie niż w tradycji europejskiej.
Różnica dotyczy np. wiązania problematyki
aksjologicznej z analizą aktów wartościowania oraz z
rozważaniami na temat logicznej struktury ocen.
Tradycja anglosaska ma związek z rozważaniami
takich myślicieli Oświecenia z XVIII wieku, jak Lord
Shaftesbury, Francis Hutcheson, David Hume oraz
Edmund Burke, którzy traktowali wartościowanie i
wartości jako zjawiska życia psychicznego człowieka,
wynikające z biologicznej budowy człowieka,
niepoddające się do końca analizie czysto
rozumowej.
Współczesna anglosaska (angielska i amerykańska) filozofia
wartości
mająca swoje źródła w filozofii empiryzmu
brytyjskiego (szczególnie Oświecenia brytyjskiego z XVIII
wieku, reprezentowanego przez myślicieli takich jak:
Shaftesbury, Hutcheson, Hume i inni), różni się od
aksjologii europejskiej (kontynentalnej).
łączy problemy teorii wartości z analizą wartościowania,
bada logiczne aspekty wypowiedzi wartościujących
(ocen).
ujmuje wartościowanie i wartości jak zjawiska psychiczne.
Rozważania badaczy z XVIII i XIX wieku doprowadziły do
powstawania w XX wieku dociekań logicznych w zakresie
metaaksjologii
(metaetyka,
metaestetyka
), zajmującej się
badaniem logicznej struktury teorii normatywnych oraz
wypowiedzi oceniających.
W połowie XIX wieku, posługiwano się terminem teoria
wartości, a w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku stworzono
dwie nazwy: „aksjologia” i „filozofia wartości” (których
używano były zamiennie).
Wcześniej zastępowano termin „ wartość” słowem ”dobro”.
Aksjologia w XX wieku:
Neokantyzm (W. Windelband, H. Rickert)
Fenomenologia (M. Scheler, N. Hartmann)
idiografizm
Niemiecki neokantysta W. Windelband (1848-1915)
sformułował ogólną teorię wartości,
uznał on wartości za główny przedmiot badań nauk
humanistycznych, czym dał początek teorii
idiografizmu, dzieląc nauki na nomotetyczne i
idiograficzne .
Nauki nomotetyczne
– miały wyjaśniać zjawiska
odwołując się do praw (nomos),
Nauki idiograficzne
– miały opisywały pojedyncze,
niepowtarzalne zjawiska (np. historyczne,
kulturowe).
wartość
Zajmowano się kwestiami rozumienia tego
pojęcia, jego ontologicznym statusem,
zwłaszcza w aspekcie obiektywizmu i
subiektywizmu aksjologicznego
W polskiej aksjologii
w XX wieku nastąpił
rozwój filozoficznej myśli o wychowaniu i
zarazem rozwój wyspecjalizowanych
dyscyplin pedagogicznych.
Aksjologia
obejmuje badania teoretyczne dotyczące pojęcia
wartości, a wywodzące sie z etycznych koncepcji
dobra,
bada naturę wartości, ustala podstawy, normy i
kryteria wartościowania oraz hierarchię wartości
W zakres aksjologii wchodzą dwa działy filozofii
ważne dla nauk o wychowaniu: etyka i estetyka .
Pytania aksjologiczne:
Czym jest wartość?
Czy mówienie o wartości zakłada istnienie rzeczy
i ludzi?
Co to znaczy, że coś cenimy bardziej, uważamy
za interesujące i wartościowe?
Czy my wartości odkrywamy, czy tworzymy,
akceptujemy czy urzeczywistniamy?
Na czym polega i skąd się bierze wartość rzeczy?
Na czym polega i skąd się bierze wartość
człowieka?
Wychowanie etyczne (moralne):
Uczenie i propagowanie
przez wychowawców i
nauczycieli:
podstaw etyki,
zachowań moralnych,
akceptacji istotnych
wartości.