Generatory - cz.2.
Generatory - generatory LC
W drugiej części artykułu o generatorach zajmiemy się generatorami LC. Generatory
sinusoidalne LC są zbudowane ze wzmacniacza odwracającego fazę objętego pętlą
sprzężenia zwrotnego zawierającego obwód rezonansowy LC, którego zadaniem jest
przesunięcie fazy o dalsze 180° (czyli w sumie o 360°, a więc sprzężenie jest dodatnie) tylko
dla wybranej częstotliwości, określonej parametrami tego obwodu. Spełnienie warunku fazy i
amplitudy można osiągnąć przez odpowiedni podział reaktancji obwodu LC lub za pomocą
sprzężenia transformatorowego. Ze względu na rozwiązanie umożliwiające spełnienie
warunku fazy i amplitudy rozróżnia się następujące podstawowe układy generatorów LC:
Na rysunku powyżej przedstawione są schematy blokowe podstawowych układów
generatorów LC. Na rysunku a jest schemat generatora z dzieloną indukcyjnością - układ
Hartleya. Na rysunku b jest schemat generatora z dzieloną pojemnością - układ Colpittsa. Na
rysunku c jest schemat generatora ze sprzężeniem transformatorowym - układ Meissnera -
strojony w obwodzie wyjściowym, a na rysunku d - strojony w obwodzie wejściowym.
Generatory LC są stosowane do generowania przebiegów o częstości większej od
kilkudziesięciu kiloherców. Przy mniejszych częstotliwości wymagana bowiem zbyt duża
wartość indukcyjności L obwodu rezonansowego. Trudno wówczas uzyskać dużą dobroć
obwodu, a wymiary cewek są zbyt duże.
Na poniższym rysunku jest pokazany generator Hartleya w konfiguracji WE.
Generator ten jest zbudowany z jednostopniowego wzmacniacza pracującego w konfiguracji
WE z pętlą sprzężenia zwrotnego zawierającą obwód rezonansowy L, C
1
, w którym
indukcyjność L jest podzielona na dwie części L
1
i L
2
(stąd jego nazwa - generator z dzieloną
indukcyjnością), ze środkowym odczepem (wspólnym dla L
1
i L
2
) dołączonym do masy.
Obwód taki przy częstotliwości rezonansowej:
przesuwa w węźle A fazę napięcia wyjściowego wzmacniacza o 180°, zapewniając tym
samym spełnienie warunku fazy, gdyż przesunięcie fazy w samym wzmacniaczu wynosi
również 180°. Wartość sygnału sprzężenia zwrotnego pobieranego z indukcyjności L
1
zależy
od współczynnika podziału indukcyjności L (stosunku L
1
/L
2
) i musi być dobrana tak, aby przy
danym wzmocnieniu wzmacniacza był spełniony warunek amplitudy. Kondensator C
2
o dużej
pojemności blokuje przepływ składowej stałej prądu kolektora przez obwód rezonansowy
(stąd określenie układ z zasilaniem równoległym), natomiast sygnał sprzężenia zwrotnego
do bazy tranzystora jest dostarczany przez C
3
. Rezystory R
1
, R
2
i R
E
stanowią obwód
polaryzacji ustalający punkt pracy tranzystora, przy czym kondensator C
E
zwiera rezystor R
E
dla przebiegów zmiennych. Dławik w.cz. przepuszcza składową stałą prądu, lecz blokuje
przedostawanie się sygnału zmiennego z wyjścia generatora do obwodu zasilania (zwieranie
sygnału przez obwód zasilania).
Na rysunku poniżej jest przedstawiony przykład innego generatora, w którym obwód
rezonansowy LC
1
jest włączony bezpośrednio w obwód kolektora tranzystora T
1
pracującego
w konfiguracji WB.
Układ taki jest nazywany układem z zasilaniem szeregowym, gdyż przez obwód
rezonansowy przepływa również składowa stała prądu kolektora. W tym układzie sygnał
sprzężenia zwrotnego, pobierany z części L
1
indukcyjności L i podawany przez kondensator
C
2
na emiter tranzystora, nie jest przesunięty w fazie względem napięcia wyjściowego.
Ponieważ wzmacniacz w konfiguracji WB również nie przesuwa fazy sprzężenie zwrotne jest
dodatnie. Jeżeli jest spełniony równocześnie warunek amplitudy (odpowiedni podział
indukcyjności L), to układ generuje na wyjściu sygnał sinusoidalny o częstotliwości równej
częstotliwości rezonansowej obwodu LC
1
. Kondensator C
B
zwiera do masy bazę tranzystora
T
1
dla sygnałów zmiennych. Pozostałe elementy układu pełnią identyczne funkcje jak w
generatorze Hartleya w konfiguracji WE.
Przestrajanie generatorów Hartleya, czyli zmiana częstotliwości generowanego sygnału, może
być realizowana przez zmianę indukcyjności L lub pojemności C
1
(ten sposób jest zwykle
stosowany). Dla zapewnienia dużej stałości częstotliwości generowanego sygnału niezależnej
od zmiany temperatury, napięcia zasilającego itp., należy stosować obwód rezonansowy o
dużej dobroci Q.
Na poniższym schemacie
*
przedstawiono popularną konfigurację generatora Hartleya,
wykonaną z użyciem bipolarnego tranzystora n-p-n.
Obwód rezonansowy tego generatora jest przestrajany za pomocą kondensatora zmiennego.
Sygnał wyjściowy otrzymywany jest w wyniku magnetycznego sprzężenia kilku zwojów
drutu z cewką obwodu rezonansowego. Jest to pewien rodzaj transformatora obniżającego
napięcie.
Na rysunku poniżej przedstawione są generatory Colpittsa. Na rysunku a jest przedstawiony
generator Colpittsa z zasilaniem równoległym (konfiguracja WE), a na rysunku b - z
zasilaniem szeregowym (konfiguracja WB).
Generatory te są bardzo podobne do układów generatorów Hartleya. Różnią się
zastosowaniem dzielonej na dwie części pojemności (C
1
, C
2
) obwodu rezonansowego,
zamiast dzielonej indukcyjności. Dlatego generatory w układzie Colpittsa są nazywane
również generatorami z dzieloną pojemnością.
W układzie z rysunku a sygnał sprzężenia zwrotnego z kondensatora C
1
(węzeł A),
przesunięty w fazie o 180° względem sygnału wyjściowego, jest przez kondensator C
4
podawany zwrotnie na bazę tranzystora pracującego w układzie wzmacniacza o konfiguracji
WE. Natomiast w układzie z rysunku b sygnał sprzężenia zwrotnego (węzeł B), zgodny w
fazie z sygnałem wyjściowym, jest podawany na emiter tranzystora pracującego w
konfiguracji WB (kondensator C
B
zwiera bazę do masy dla sygnałów zmiennych). W obydwu
układach warunek fazy jest spełniony dla częstotliwości rezonansowej obwodu LC:
gdzie:
natomiast warunek amplitudy zależy od stosunku pojemności obwodu rezonansowego C
1
/C
2
.
Rezystory R
1
, R
2
i R
E
są elementami obwodu polaryzacji stałoprądowej tranzystora,
ustalającymi jego spoczynkowy punkt pracy. Częstotliwość generowanego przebiegu
sinusoidalnego może być zmieniana przez zmianę wartości indukcyjności L lub jednoczesną
zmianę pojemności C
1
i C
2
, przy zachowaniu ich stałego stosunku.
Na poniższym schemacie
**
przedstawiono popularną konfigurację generatora Colpittsa, z
równoległym obwodem rezonansowym na wejściu wzmacniacza i z sygnałem dodatniego
sprzężenia zwrotnego pobieranym z jego wyjścia.
Poziom zniekształceń generatora, według danych źródłowych, jest mniejszy niż - 60dB.
Sygnał wyjściowy otrzymywany jest w wyniku magnetycznego sprzężenia kilku zwojów
drutu z cewką obwodu rezonansowego. Jest to pewien rodzaj transformatora obniżającego
napięcie.
Na poniższym rysunku przedstawione są generatory Meissnera strojone w kolektorze. Na
rysunku a mamy generator z zasilaniem szeregowym, a na rysunku b - z zasilaniem
równoległym.
W generatorze Meissnera dodatnie sprzężenia zwrotne, konieczne dla podtrzymania procesu
generacji, uzyskuje się przez sprzężenie transformatorowe obwodu kolektora i bazy
tranzystora pracującego w układzie selektywnego wzmacniacza rezonansowego LC.
Kondensator C o zmiennej pojemności, umożliwiający przestrajanie obwodu rezonansowego
ustalającego częstotliwość drgań, może być włączony w obwodzie kolektora (generator
strojony na wyjściu). Aby był spełniony warunek fazy w przypadku tranzystora pracującego
w konfiguracji WE, przesunięcie fazowe sygnału w pętli sprzężenia zwrotnego musi wynosić
180°. Takie przesunięcie uzyskuje się przez nawinięcie uzwojeń transformatora w
przeciwnych kierunkach lub przez odwrócenie końcówek uzwojenia, np. pierwotnego
względem wtórnego. Istnieje wiele wariantów układowych generatora Meissnera różniących
się umieszczeniem i sposobem zasilania (szeregowe, równoległe) obwodu rezonansowego
oraz konfiguracją pracy elementu czynnego. W obydwu układach przedstawionych powyżej
tranzystor pracuje w konfiguracji WE. Rezystory R
1
, R
2
i R
E
ustalają jego spoczynkowy punkt
pracy. Spełnienie warunku amplitudy zależy od stosunku indukcyjności L
2
/L
1
transformatora
sprzęgającego. Częstotliwość generowanego przebiegu jest bliska częstotliwości
rezonansowej obwodu LC i może być zmieniana przez zmianę pojemności C.