Nowoczesne składowisko

Niestety nie mamy czarodziejskich różdżek które
powodują znikanie śmieci. Nie wysyłamy śmieci na
Marsa – i bardzo słusznie! Nie umiemy ich
wszystkich zagospodarować.

W Polsce dzieję się źle bo aż 98 % śmieci

wywozimy na składowiska na których będą

leżały setki lat aż się rozłożą.

Składowisko

odpadów

to

zlokalizowany

i

urządzony

zgodnie

z

przepisami

obiekt

zorganizowanego deponowania odpadów. Pojęcie
składowisko obejmuje również wylewisko odpadów
ciekłych, wysypisko odpadów komunalnych, a także

zwałowiska mas ziemnych. Składowanie odpadów

może odbywać się wyłącznie

w

miejscu do tego wyznaczonym. Niekiedy w tym samym miejscu prowadzi się też selekcję
i częściowy odzysk surowców wtórnych. Właścicielem składowiska jest zazwyczaj
miejscowy samorząd terytorialny.

Ostatnio decyzją rządu, zwiększono tzw. opłatę środowiskową za depozyt

odpadów na składowiskach – z 75 zł do 100 zł za tonę. Takie działanie ma sprzyjać
segregacji odpadów celem zmniejszenia strumienia śmieci które wsypujemy do kwater
składowiskowych. Dodatkowo firmy wywozowe coraz częściej mają problemy z tym,
gdzie składować śmieci. Najbliższe wysypiska są przepełnione, a transport kosztuje.
Firma Sita z Warszawy już dziś wywozi śmieci na wysypiska oddalone od 110 do 190
km od stolicy. Odpadki z Białegostoku transportowane są aż do Mławy – ok. 200 km!!!.
To samo wysypisko obsługuje Olsztyn. Tymczasem do końca 2009 r. Polska musi
zamknąć te składowiska odpadów, które nie spełniają unijnych norm. W województwie
mazowieckim trzeba zamknąć 100 ze 115 składowisk. W województwie podlaskim
legalnie działających wysypisk jest 60, unijnych norm nie spełnia prawie żadne z nich.

Ministerstwa Środowiska, mówi o tym, że jest ponad 1400 składowisk,

które nie spełniają warunków technicznych

.

Składowisko nie jest i nie może być

jedynym elementem gospodarki odpadami. Jeżeli w krótkim czasie Polska nie upora się
z tym problemem, to grożą jej wysokie kary finansowe i brak możliwości starania się o
fundusze pomocowe na ochronę środowiska.

Pod względem budowlanym składowiska odpadów należą do najtrudniejszych

technicznie obiektów, ponieważ wymaga się od nich maksymalnej szczelności i
zapewnienia minimalnego oddziaływania na otoczenie, a równocześnie są to obiekty o
bardzo dużej powierzchni i pojemności oraz czasie eksploatacji trwającym kilkadziesiąt
lat.

Szkodliwość wysypiska odpadów dla środowiska zależy od wielu czynników,

a w szczególności od właściwości odpadów (fizycznych, chemicznych, biologicznych),
jakości gruntu, sposobu zagospodarowania środowiska przyległego do wysypiska oraz
jego eksploatacji, a także sposobu rekultywacji i docelowego zagospodarowania terenu

wysypiska. O uciążliwości dla otoczenia i trudnościach w eksploatacji składowiska w
dużej mierze decydują właściwości wybranego miejsca.

W Polsce istnieją trzy rodzaje składowisk:

•

Niezorganizowane - zajmują wyrobiska lub naturalne zagłębienia terenu, bez
specjalnego przygotowania. Skutkiem takiego składowania odpadów jest m.in.
zanieczyszczenie wód gruntowych, niekontrolowana emisja gazów do atmosfery
oraz nadmierny rozwój ptactwa i gryzoni.

•

Półzorganizowane - budowa takich wysypisk w ostatnich latach jest
podejmowana dość często. Od poprzedniego rodzaju wysypisk odróżnia je
zastosowanie izolacji składowanych odpadów od podłoża. Sposób ten jednak
również nie zabezpiecza środowiska przed emisją ciekłych i gazowych odpadów.
Stanowi przejściową formę w dążeniu do prawidłowego urządzenia i eksploatacji
wysypisk.

•

Zorganizowane - posiadają one specjalną lokalizację, z uwzględnieniem
kryteriów hydrogeologicznych i geotechnicznych, spełniają obowiązujące
wymogi techniczne oraz są odpowiednio eksploatowane.

Na składowiskach uporządkowanych można składować odpady bytowo-

gospodarcze, odpady rolnicze, odwodnione odpady ściekowe, żużel, popiół, gruz
budowlany oraz różnego rodzaju odpady wielkogabarytowe.

Zabrania się natomiast

składowania odpadów zakaźnych, płynnych, radioaktywnych, naftopodobnych
oraz toksycznych i wybuchowych.

W Polsce największe składowisko odpadów "Łubna" mieści się niedaleko Warszawy

w miejscowości Baniocha (nieopodal wsi Łubna), w gminie Góra Kalwaria.

Składowiska odpadów powinny być traktowane jako metoda uzupełniająca

lub jako końcowy element procesu zagospodarowania odpadów.

"Cykl życia" składowiska odpadów

Jednym z elementów gospodarki odpadami jest ich składowanie. Głównym celem

gospodarki odpadowej jest zmniejszanie ilości składowanych odpadów poprzez
zwiększenie

ilości

odpadów

poddawanych

procesom

recyklingu,

odzysku

materiałowego oraz wprowadzanie zmian technologicznych prowadzących do
minimalizacji strumienia odpadów. Od kilku lat dąży się do likwidacji składowisk
gminnych i tworzenia nowoczesnych regionalnych zakładów zagospodarowania
odpadów.

Dyrektywa Rady Unii Europejskiej 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 roku

w sprawie składowania odpadów, wprowadza standardy techniczne składowania
odpadów zapewniające odpowiedni poziom ochrony środowiska przed odpadami
deponowanymi na składowiskach. Celem dyrektywy jest poprzez surowe wymagania
eksploatacyjne

i techniczne dotyczące odpadów i składowisk zapobieganie negatywnym dla środowiska
skutkom (zanieczyszczenie wód powierzchniowych i gruntowych, gleby, powietrza)
składowania odpadów w trakcie całego cyklu istnienia składowiska.

Składowiska

emitują

wiele

niebezpiecznych

gazów,

które

można

zagospodarować ujmując tzw. biogaz lub gaz wysypiskowy specjalnymi studniami
odgazowującymi
i transportując rurami do głównego zbiornika lub ciepłowni albo elektrowni.

Biogaz wytwarzany w procesie składowania może zawierać od 15 – 60%

objętościowych metanu, 10 – 40% dwutlenku węgla, 1 – 60 % azotu, 1 – 8% tlenu 1 %
siarkowodoru. Z 1 tony odpadów komunalnych można uzyskać około 250 m

3

biogazu.

Kiedy składowisko się wypełni należy je zamknąć i zrekultywować tak aby

powstała trwała pokrywa roślinna.




Źródło:

www.wikipedia.pl

www.greenpeace.pl

www.ekoportal.fm.interia.pl

www.ekoinfo.pl