1

GRAFOLOGIA – KOD DOSTĘPU

Odręczne pismo jest sposobem wyrażania myśli. Kształt liter, ich wielkość,
sposób łączenia, zagospodarowanie pismem przestrzeni kartki papieru wyrażają
cechy osobowości autora rękopisu. Pismo zmienia się wraz z rozwojem
człowieka, ujawnia stresy, choroby, mówi o przeżyciach i stanach emocjonalnych.
Każdy ruch ręki jest obrazem problemów, słabostek i zalet.

Analizę kolorystyki dziecięcych rysunków można wykonać już od najmłodszych
lat dziecka. Pismo zaczyna nabierać indywidualnych cech od 9-10 roku życia.
Około 15 roku życia, kiedy młodzież chce się wyzwolić spod wpływu dorosłych, w
jego obrazie pojawia się bunt, wątpliwości i walka wewnętrzna. Pismo zaczyna
się stabilizować w wieku młodzieńczym i wtedy można zastosować terapię
psychografologiczną. Chociaż jest ona korzystna dla osób w każdym wieku, to u
osób młodych, o piśmie jeszcze niewyrobionym, obserwuje się najszybsze efekty
terapeutyczne. Wprowadzenie zmian polega na skorygowaniu niektórych cech
pisma. Pismo wyraża cechy naszej psychiki, a więc korekta elementów, które są
obrazem istniejącego problemu będzie korzystnie oddziaływała na osobę piszącą.
W rozmowie z grafologiem osoba uczy się nowej wiedzy o sobie, poznaje cechy
swojego pisma, interpretację i lepiej rozumie jego sygnały.

Analiza pisma jest szczególnie przydatna w sytuacjach, kiedy np. rodzicom trudno
dogadać się ze zbuntowanym nastolatkiem, który nie akceptuje pomocy
psychologa.

Zawodowa analiza pisma

Analiza grafologiczna jest metodą wykorzystywaną w psychologii pracy,
psychologii rozwojowej, wychowawczej. Służy do określania zgodności
partnerskiej . zarówno w rodzinie jak i w firmie.

Z badań nad komunikacją niewerbalną wynika, że pozycja ciała, sposób podania
dłoni, ubiór mają określoną konotację psychologiczną. Mechanizmy fizjologiczne,
które decydują o gestach piszącego są zależne od stanu organizmu (systemu
nerwowego). Zmiana ich , jeśli następuje, jest długim procesem.

Gest graficzny jest pod bezpośrednim wpływem mózgu, a grafizm jest formą
ekspresji człowieka i odzwierciedla jego charakter - osobowość. Człowiek tworzy
zgodnie ze swoją psychiką i tak też organizuje sobie przestrzeń, w której żyje.
Związek grafizmu z psychiką wyjaśnia się na podstawie teorii projekcji.

2

Grafizm jest swoistym obrazem projekcyjnym a ten z kolei jest produktem
własnych doświadczeń, przeżyć i uczuć . wynikających z indywidualnych cech
osobowości.

Każdy gest człowieka reprezentuje jego indywidualność psychosomatyczną.
Pismo jest jednym z gestów, a więc jest doskonałym materiałem diagnostycznym.
Świadome pismo jest nieświadomą projekcją całej konstrukcji psychicznej i ma
naturę symboliczną.

Stosowana przeze mnie metoda analizy jest testem projekcyjnym. Korzystam z
symboliki przestrzeni w (oparciu o nurt psychoanalityczny M. Pulvera) i stosuję
metodę morfologiczną analizy pisma. Wyjściowym etapem jest poziom ogólny
pisma i następnie klasyfikacja cech pisma. Ocenie podlega m in. . harmonijność,
organizacja dynamizm, rytm, szybkość, nacisk, forma, kontur linii, kierunek,
obfitość kombinacji w piśmie.

Wskazane jest aby zleceniodawca określił:



Charakter pracy, jaką będzie wykonywał analizowany kandydat na dane
stanowisko



Oczekiwane predyspozycje osobowości



Profil działalności Instytucji.

Materiał potrzebny do analizy:



Oryginalna próbka odręcznego pisma na gładkim papierze (ok. 1str A4)
wraz aktualną datą i podpisem. Tekstem może być: życiorys, podanie
motywacyjne, CV kandydata lub informacja o sobie

oraz następujące dane:



Imię i nazwisko,



Data urodzenia (dzień, miesiąc i rok)



Miejsce urodzenia



Zawód



Wykształcenie



Przyrząd do pisania powinien być własnością piszącego.

3

CENY



Osobista interpretacja pisma dla osoby zainteresowanej 150 - 250 zł



Ekspertyza zawodowa dla osób zatrudnianych na określone stanowiska
zlecana przez Firmy: 350,- - 600,- Ceny do negocjacji przy większych
zleceniach.



Analizy przesyłamy w formie pisemnej - forma płatności do uzgodnienia.



Nie wykonujemy ekspertyz sądowych

Psychologia pisma

Na warsztat pracy grafologa składa się lupa, mikroskop, kątomierz, linijka ale

przede wszystkim wiedza i praktyka, które są niezbędne aby wyrażać opinię o

cechach człowieka na podstawie charakteru pisma. Oczywiście duże znaczenie

ma intuicja, która w specyficzny sposób wyrabia się wraz z nabywaniem

doświadczenia. Warto jednak znać przynajmniej podstawową interpretację

pisma, może ona ułatwić kontakty między ludźmi i zrozumienie wielu

nieprzyjemnych sytuacji, które zdarzają się w domu, szkole w pracy, wszędzie

tam gdzie spotykają się ze sobą ludzie. Zaraz to wyjaśnimy ale najpierw trochę

informacji z grafologii. Popatrzmy na linijkę tekstu i jej kształt. Może ona wznosić

się do góry lub opadać. To co "idzie do góry" mówi o wzroście, siłach witalnych,

aktywności, optymizmie, opadające w dół wskazują na smutek, depresję,

przygnębienie, mówiąc obrazowo "zdołowanie" a niekiedy myśli samobójcze.

Falująca linijka (poniżej) opadająca w dół i wznosząca się w górę oznacza

zmienność nastrojów autora rękopisu.

Pochylenie pisma pozwala określić temperament osoby, spontaniczność. Zasadą
określenia pochylenia jest kąt - większy od 90 stopni symbolizuje introwertyków,
mniejszy ekstrawertyków. Jeśli więc twoje pismo jest pochylone w prawo

4

oznacza to, że jesteś człowiekiem czynu, wychodzisz światu naprzeciw, szukasz
towarzystwa, działasz szybko. Zbyt duże pochylenie wskazuje na osobę
impulsywną, kierującą się emocjami, porywczą i może zbyt pochopnie
podejmującą decyzje. Pismo pochylone w lewo charakteryzuje ludzi ostrożnych,
pełnych rezerwy, którzy tłumią emocje, ciągle analizują swoje postępowanie i
często nie potrafią cieszyć się życiem. Wyprostowane pismo należy do osób
wyniosłych (zwłaszcza jeśli jest duże), rozsądnych, obawiających się
spontaniczności, starających się postępować godnie, bez gwałtownych
wybuchów.

Przykładem pisma o pochyleniu w prawo niech będzie pismo Tadeusza
Kościuszki - Naczelnika Sił Zbrojnych Narodowych, powstańca i Christophera
Milne - autora "Kubusia Puchatka", który miał pismo małe, pochylone w lewo i
niekiedy wyprostowane. Pismo Kościuszki jest zamaszyste, energiczne,
pospieszne, zdradzające aktywność ale i stanowczość i ogromną ambicję.
Zupełnie odmienną osobowość reprezentuje Ch. Milne. Mimo iż on również w
pewnym okresie życia wstąpił do wojska zamiast studiować, jak życzył sobie jego
ojciec - w obrazie pisma nie zdradza zupełnie talentów wojskowych. Jego
światem były książki a więc preferował ciszę, pracował z dala od zgiełku. Jego
pismo wskazuje na osobowość wrażliwą, skromną, ale i ceniącą sobie wolność,
niezależność. Nie był stanowczy i pracował zrywami, czasem rzucał
niedokończone zadanie.

Jeśli twój syn pisze pismem małym i pochylonym w lewo nie zmuszaj go do
publicznych wystąpień, nie każ mu być dyrektorem. Gdy natomiast pismo jest
duże i pochylone w prawo nie dziw się, że nie może usiedzieć nad książką, nie
zatrzymuj go w domu. To człowiek czynu, pragnie wolności, szerokich kontaktów.

5

Pragnie wyruszyć na podbój świata i twoją rolą jest pokazać mu jak zrobić to
mądrze.

Cechy grafizmu

Pismo towarzyszy nam całe życie. Przeglądając stare notatki można zobaczyć, że
zmienia się ono nie tylko z wiekiem, ale również pod wpływem przeżyć
emocjonalnych, urazów, zawiedzionych nadziei, niektórych chorób. Często można
w nim zauważyć naleciałości zawodowe. W sposobie zapisu liter odnajdujemy
właściwy autorowi rękopisu dynamizm i rytm życiowy.

Wokół pisma narosło wiele mitów są np. nauczyciele walczący z bazgrzącymi
uczniami, którzy wmawiają, że brzydkie pismo to brzydki charakter.
Psychografolog przygląda się literom zupełnie inaczej - tzw. "brzydkie pismo" jest
często wskaźnikiem indywidualności, oryginalnego myślenia i talentu.

Analiza linijki tekstu polega na ocenie proporcji liter. Psychografolodzy dzielą
literę na trzy części: górną, środkową i dolną. Górną część posiadają litery: b, d, k,
l, t. Laseczka wystająca ponad linijkę wskazuje na pragnienia, ambicje piszącego.
Wydłużona górna strefa w piśmie szybkim, uproszczonym mówi o inteligencji,
bogactwie pomysłów, poszukiwaniu ideałów. Osoba taka buja w obłokach,
filozofuje i trudno odnajduje się w prozie życia. Symbolicznie sfera ta związana
jest z nadświadomością.

Podświadomość symbolizuje sfera dolna pisma, którą odnajdujemy w literach: g,
j, p, y. Na podstawie analizy tej części liter określamy zmysłowość, umiejętność
korzystania i zdobywania dóbr materialnych. Im bardziej rozwinięte i wydłużone
są elementy podlinijne tym człowiek jest bardziej zainteresowany doznaniami
seksualnymi, jest konkretny, przywiązuje dużą wagę do spraw finansowych.

Środkowa część - to nasza świadomość. Gdy jest rozwinięta, optyczne górująca
nad pozostałymi podpowiada, że autor pisma jest człowiekiem zdecydowanym,
śmiałym i przedsiębiorczym. Koncentruje się głównie na aktywnym życiu, chce
być ważną osobą w środowisku i być dobrze wynagradzany. Trudno podejrzewać
go pracę "dla idei". Pragnie być dla wszystkich autorytetem - zwłaszcza, kiedy
pismo jest duże.

Sposób pisania akcentów górnych i dolnych trzeba brać pod uwagę zarówno w
ocenie predyspozycji na dane stanowisko jak i w doborze partnerskim. Mówiąc w
wielkim uproszczeniu: rozbieżny stosunek do seksu i pieniędzy dwojga ludzi,

6

którzy chcą spędzić ze sobą życie stanowić może barierę trudną do przejścia, ale
może być i dopełnieniem cechy brakującej partnerowi. Jak będzie wyglądało życie
pary jeśli ona zamyka się w pokoju aby medytować a on wyłącznie interesuje się
karierą, wynikami na giełdzie i życiem towarzyskim. Taki związek ma marne
szanse na przetrwanie i dobrze o tym wiedzieć przed podjęciem ważnych
kroków, aby "docieranie się" nie trwało przez kilka kolejnych wcieleń. Jeśli
wskazują na to inne cechy pisma mogą wzajemnie uczyć się od siebie - marzeń z
jednej i realizmu, z drugiej strony.

Inne, charakterystyczne elementy pisma to tzw. arkada i girlanda. Znajdziemy ją
w sposobie pisana łuków litery m i n - zaokrąglone u góry są arkadowe,
zaokrąglone u dołu są girlandą (zapis litery n podobny do litery "u"). Pismem
arkadowym pisze człowiek działający formalnie, z dystansem, wytrzymały na
stres, samodzielnie wyrażający swoje opinie. Trudno mu natomiast mówić o
uczuciach i przeżywanych emocjach.. Girlandą pisze człowiek życzliwy,
serdeczny, często gadatliwy. Jest wrażliwy na wpływ środowiska zewnętrznego.
Cechuje go tolerancja i raczej pokojowe usposobienie. Niestety, zbyt łatwo ulega
wpływom innych osób i nie należy do osób dominujących.

... o podpisie

Dzisiaj podpis jest często jedynym odręcznym „tekstem” jaki osoba pisząca kreśli
na papierze i dlatego jest ważny. Pisanie listów zostało wyparte przez telefony,
pocztę elektroniczną i sms-y. Z uwagi na niedużą ilość znaków graficznych jakie
zawiera parafa trudno na jej podstawie szczegółowo interpretować osobowość. Z
całą jednak pewnością określić można jak piszący chce się zaprezentować, jakie
cechy pragnąłby posiadać.

7

Porównajmy podpisy Matki Teresy i Zbigniewa Brzezińskiego.

Matka Teresa to osoba szczera, ufna, otwarta. Połączenia liter są miękkie,
łagodne. Widać, że nie była samotnikiem a codziennemu życiu poświęcała wiele
uwagi. Wrażliwa na wpływy środowiska zewnętrznego, życzliwa i serdeczna.
Była również realistką, która wiedziała czego chce.

Zbigniew Brzeziński pisze „nitką” – nie widać liter. Podpis ma kształt wijącej się
nici. Tak piszą dyplomaci, osoby sprytne, inteligentne. Przejawia dużą
pomysłowość w rozwiązywaniu problemów ale i nie przepada za dyscypliną.
Dyplomacja i lojalność niestety rzadko idą w parze więc można się spodziewać i
tej cechy. Pan Brzeziński jest ambitny ale i człowiekiem o dużej wrażliwości,
uczuciowym. Pętlice w górnej sferze świadczą o bogactwie świata wewnętrznego
i marzeniach.

W pismach urzędowych, które trafiają do naszych rąk obserwujemy różne
podpisy, intuicja podpowiada nam często do czego podobny jest podpis, jakie
budzi w nas odczucia – korzystajmy z tych podpowiedzi.

Psychografologia w znacznym stopniu opiera się na intuicji. Aby oceniać rękopis
musimy jednak posiadać pewien zasób wiedzy, praktykę i nauczyć się polegać na
własnej intuicji. Zaufania do niej nabywamy z doświadczeniem. Początkowo
trzeba ją sprawdzać - na ile jest zgodna z prawdą. Trzeba nauczyć się odróżniać
czytanie informacji płynących z podświadomości od przypadkowych, błędnych
skojarzeń.

8

Pismo ludzi genialnych

Genialność interesuje wielu badaczy, nie tylko grafologów. Ten frapujący temat
obrósł w wiele teorii. Genialność i szaleństwo dzieli bardzo cienka granica o ile w
ogóle istnieje. Nie każdy szaleniec jest w prawdzie geniuszem ale z pewnością
geniusz często jest posądzany o szaleństwo.

Cesare Lombroso - antropolog i psychiatra, autor pracy "Geniusz i obłąkanie" -
podczas swojej wieloletniej praktyki w klinikach psychiatrycznych i studiów
biografii ludzi o wybitnych umysłach sformułował wniosek, że geniusze dotknięci
są jakimiś ułomnościami. Potwierdzono tę tezę w początku XX wieku: spośród
400 osób, niezaprzeczalnie genialnych, 50 cierpiało na podagrę - m. in. Newton,
Darwin, Kolumb, Galileusz, Michał Anioł, Rembrandt, Bethoven. Podagra łączy się
z podwyższeniem stężenia kwasu moczowego we krwi. Niektórzy badacze
twierdzą, że wiąże się to z podwyższoną zawartością kateholaminy we krwi
podnoszącej dobry stan fizyczny i psychiczny.

Niewątpliwie jednak wszyscy byli, a żyjący są, przez całe życie samotni, chłodni,
bardzo często obojętni na uczucia rodzinne i względy społeczne, mieli nietypowe
życie intymne. Wielu odkrywców ze świata nauki przyznawało się, choć mniej
oficjalnie, do tego, że swoje genialne odkrycia zawdzięczają informacji, która
dotarła do nich we śnie. Zdarzyło się tak Newtonowi, Einsteinowi, Tesli,
Menelejewowi. A co widać w obrazie pisma tych ludzi? Niektórzy z nich łączą ze
sobą litery a nawet słowa. Pisarze, poeci, muzycy piszą w większości rozłącznym
pismem tzn. każda litera pisana jest oddzielnie bez połączeń z następną - choć nie
jest to regułą. Autorów takich rękopisów grafolog określa jako ludzi
nieprzewidywalnych, działających intuicyjnie. Często piszą drukowanymi
literami. Pismo ich jest wyrobione, wyraziste. Litery są niemal prostopadłe do
linii wiersza. Tak pisali Hugo, Verdi, Michał Anioł.

Geniusze skracają wyrazy, pismo ich zazwyczaj jest uproszczone - bez ozdób,
pętelek, zawijasów. Jakby pióro nie mogło nadążyć za szybką myślą piszącego.
Przedstawiciele nauk ścisłych piszą zwykle pismem małym świadczącym m. in. o
zdolnościach technicznych. Albert Einstein stawiał małe litery, łączył je płynną
kreską, wskazującą na nie przywiązywanie wagi do sławy i uznania.
Koncentrował się na swojej pracy rezygnując ze splendoru. Należy zwrócić uwagę
na wydłużone akcenty nadlinijne (litery l, k, t, ), które mówią o ambicjach,
marzeniach, pragnieniu rozwoju i poszerzaniu swoich horyzontów.

9

Jego podpis był identyczny wielkością i kształtem z tekstem co oznacza, że był
człowiekiem szczerym, nie udawał. Kreska prowadzona swobodnie, regularnie,
uproszczona zdradza także zdolność do abstrakcyjnego myślenia i umiejętność
trafnego postrzegania.

Odmiennym pismem piszą artyści, ludzie sceny. Ich pismo jest bardziej
fantazyjne, czasem udziwnione. Wskazuje na cechy osobowości, zdolności do
wykonywania zawodu. Wiele cech świadczy o nieprzeciętnych zdolnościach
umysłu, można je zauważyć, ale czy mówią o genialności?

Oglądając różne rękopisy ludzi genialnych i tych, którym nie przypisuje się
genialności, nie można stwierdzić jednoznacznie cech, które wskazywałyby na
geniusz. Wynika stąd bardzo optymistyczny wniosek - każdy z nas może być
geniuszem, może dotrzeć do wiedzy, o której jeszcze się nam nie śniło.

Charakter pisma i język ciała

Codziennie mijamy wiele twarzy – w drodze do domu, na zakupach, różnego
rodzaju spotkaniach, w pracy. Często wypowiadamy stwierdzenie: “on to ma
wypisane na twarzy”. Tak jest w istocie. Nasze oblicze utrwala częściej
powtarzany wyraz twarzy. Mięśnie pobudzane mocniej pozostawiają trwalszy
ślad. Takie same mechanizmy mają miejsce w trakcie pisania. Kształt pisma na
papierze może być odbiciem utrwalonego gestu lub ruchu ciała.

Pismo jest więc językiem ciała

Fizjonomikę ciała można bardzo łatwo np. odnieść do pochylenia liter. Doskonale
ilustruje to A. Lüke niemiecki grafolog w książce “Sztuka pisania”. Zobrazował
postawy człowieka, specyficzne reakcje ciała na gorący talerz zupy.



Osoba, która do życia częściej podchodzi aktywnie, “rwie się do działania”
przyjmuje postawę wychylającą się do przodu, jakby gotową do biegu. Ktoś
taki z reguły pochyla pismo w prawo.

10



Wrażenie chłodu, obojętności, obawa przed spontanicznością to osoba
statyczna wyprostowana, mało dostępna. Tak samo wygląda jej
wyprostowane pismo.



Pochylenie w lewo to cofanie się – do własnego wnętrza, rezerwa do
świata, nie potrafi żyć pełnią życia obrazuje postać odchylona do tyłu.
Baczny obserwator może przewidzieć jak będzie wyglądało pismo osoby,
którą analizuje na podstawie zachowań.

Pismo arkadowe i girlandowe widoczne jest także w ruchu ciała. Przy
defensywnej obronie ramiona próbują zakryć ciało – podnoszą się do góry. Tej
postawie towarzyszą ramiona podciągnięte do góry – w piśmie wyraża to arkada
– łuk skierowany wypukłością ku górze – litery „m” i „n”. Girlandą piszą osoby,
które są otwarte, życzliwe dla swojego rozmówcy. Zapis girlandowy przypomina
wewnętrzną stronę dłoni, która chce dać lub przyjąć. Jest to sympatyczny gest,
zapraszający do wymiany – widoczny także w sposobie zapisu liter „m” i „n”.

Osoba, która często robi zamaszyste gesty, wymachuje rękami pisze z reguły
dużym i szerokim pismem obrazującym taką tendencję. Jeśli ktoś chętnie stawia
siebie na pierwszym planie, lubi imponować i robić wrażenie pisze dużymi
literami a szczególnie podkreśla pierwszą literę zdania.

Z pewnością można mnożyć przykłady ale chodzi mi to aby Czytelnik zrozumiał w
jaki sposób pismo obrazuje gesty i zachowania każdego z nas, jak symbolicznie
mówi o naszym życiu wewnętrznym.