Opis stanowiska badawczego 

 

Rys.1 – Schemat budowy tunelu kawitacyjnego. 
 
Tunel 

kawitacyjny 

jest 

urządzeniem 

laboratoryjnym 

hydromechaniki 

eksperymentalnej 

wykorzystywanym  głównie  do  kawitacyjnych  badań  modelowych  śrub  okrętowych  wykonywanych  w 
jednorodnych  polu  prędkości  oraz  kawitacyjnych  badań  modelowych  pędników  i  sterów  w 
symulowanym zakadłubowym polu prędkości. 
 
Tunel Kawitacyjny składa się z: 
Konfuzora-  czyli    kanału  przepływowego  z  malejącym    przekrojem  poprzecznym.    Zmniejszający  się 
przekrój poprzeczny powoduje wzrost prędkości przepływu cieczy i spadek jej ciśnienia. 
Przestrzeni  pomiarowej-    komora  w  której  umieszczone  zostały  czujniki  monitorujące    stan  i 
zachowanie wody. 
Dyfuzora-  czyli  kanału  przepływowego    z  rosnącym  przekrojem  poprzecznym  (  w  tym  przypadku 
stożkowo  rozszerzający  się)  .  W  dyfuzorze  (w  wyniku  wzrostu  przekroju  poprzecznego)  następuje 
spowolnienie  przepływu  płynu,  co  odpowiada  przemianie  energii  kinetycznej  strumienia  w  energię 
ciśnienia). 
Pompy śmigłowej-  jest to pompa wirowa krętna i wirniku śmigłowym.  Pompa wirowa jest to pompa w 
której  łopatkowy  wirnik  zwiększa  moment  pędu  cieczy  powodując  efekt  ssania  we  wlocie  nadwyżkę 
ciśnienia po stronie tłocznej pompy 
Dynamometrów-  inaczej siłomierz, jest to przyrząd do pomiaru wartości działającej siły. 
Naroży  i  kierownic-    zadaniem  kolan  jest  zmiana  kierunku  przepływu  wody  bez  oderwania  strugi  od 
ścian. Służą temu kierownice o profilu skrzydła lotniczego, zamontowane wewnątrz każdego kolana. 
Odcinka cylindrycznego uspokajającego oraz prostownica  - którego zadaniem jest stabilizacja wody 
przez prostownice ulową 
 
 

Opis przyrządów pomiarowych 
 
Rurka Pitota. 
Najprostszy  przyrząd  do  pomiaru  prędkości  przepływu  cieczy  ,  oparty  na  zastosowaniu  równania 
Bernoulliego. Została po raz pierwszy skonstruowana w 1732 roku przez Henriego Pitota. Składa się  z 
zgiętej rurki, której ramię ustawione jest równolegle do kierunku przepływu. Rurkę z wygiętym końcem 
wkładamy do płynącej wody. Na wlocie następuje spiętrzenie płynu. Woda napiera tym większą siłą im 
szybciej  płynie,  wobec  tego  słup  wody  w  rurce  będzie  tym  większy  im  woda  popłynie  szybciej.  Aby 
otrzymać szukaną prędkość przepływu mierzymy różnice ciśnień.  

 

 
Rurka Prandtla  
Przyrząd  do  pomiaru  prędkości  przepływu  płynu  poprzez  pomiar  ciśnienia  w  przepływającym  płynie. 
Składa  się  on  z  dwóch  osadzonych  w  sobie  rurek,  z  czego  pierwsza  wewnętrzna  służy  do  badania 
ciśnienia  całkowitego  płynu,  natomiast  zewnętrzna  do  badania  ciśnienia  statycznego.  Rurka  Prandtla, 
opracowana  przez  Henryego  Darcy  oraz  Ludwiga  Prandtla,  jest  udoskonaleniem  rurki  Pitota.Rurka 
poprzez  otworek  na  półkulistym  nosku  rurki  mierzy  ciśnienie  całkowite  p

1

  (ciśnienie  spiętrzenia),  a 

poprzez  otwór  w  powierzchni  bocznej  oddalony  od  przodu  rurki,  ciśnienie  statyczne  p

2

.  Dla  płynów 

nieściśliwych prędkość oblicza się ze wzoru: 

 

gdzie: ρ - gęstość płynu. 
Ciśnienie całkowite jest sumą ciśnienia statycznego i dynamicznego.