SOCJOTECHNIKA A PREZYDENT KWAŚNIEWSKI




W kraju, w którym ludzie wierzący stanowią większość,najpopularniej-
-szym politykiem i osobą której ufa 8 na 10 Polaków jest ateista... Społeczeństwo które szczyci się
obaleniem komunizmu w Europie, po raz drugi wybrało na prezydenta osobę, która podczas obrad
Okrągłego Stołu siedziała "po drugiej stronie"...
Na czym polega jej fenomen ?
Jego kariera jest chyba najbardziej zaskakującym elementem polskiej demokracji.
Zwłaszcza, iż jego popularność ciągle rośnie. Czy rzeczywiśćie jest ona zasługą jego charyzmatycznej
osobowości ? Czy wizerunek prezydenta, jaki znamy, nie jest przypadkiem wynikiem pracy sztabu
specjalistów od public-relations ? Bo przecież składową jego sukcesu są ludzie-wyborcy, których trzeba
przekonać o swoich zaletach, "by kupili taki towar a nie inny". Na grunt polityczny zaczęto więc
przenosić założenia marketingu politycznego. Kampania polityczna ma coraz więcej cech kampani
reklamowej, której podstawą jest właściwe rozpoznanie rynku i generowanych na nim potrzeb.
Angażowanie specjalistów do spraw promocji i marketingu staje się więc nieuniknione.Niestety,
podobieństwo celów konkurujących ze sobą w kampanii wyborczej sił politycznych powoduje, że
bardziej liczy się w niej pomysł sprytnej prezentacji niż sam towar. Forma zaczyna górować nad treśćią!
Konieczne staje się kreowanie osobowośći medialnych-i w tym znaczeniu Aleksander Kwaśniewski jest
nią na pewno!
Kiedyś ,osobowość oznaczała przede wszystkim przymioty intelektualne, moralne czy
oratorskie, teraz została sprowadzona do fotogenicznośći i umiejętnośći nieskrępowanego zachowania
się przed kamerami czy mikrofonami. A.Kwaśniewski chcąc osiągnąć tak wielki sukces, musiał
upodobnić się do telewizyjnych "showmenów" - I zrobił to dość skutecznie...
Kiedy podczas poprzedniej kampanii prezydenckiej, jego doradcy kreowali go jako
wiotkiego młodzieńca, zrzucił kilkanaście kiklogramów przechodząc na dietę. Nic nie było dla niego zbyt
wielkim wyrzeczeniem.... Wyborcy słuchali
disco-polo -więc przyszły prezydent tańczył na scenie w rytm przaśnych melodii.
Po 5 latach, gusta muzyczne społeczeństwa widocznie się zmieniły gdyż nie słyszymy już w jego
kampani "każda Polka głosuje na Olka" alę Edytę Górniak.
W katolickim społeczeństwie nie można żyć źle z Kościołem ,więc prezydent dzieli sie
opłatkiem,jego żona całuje papieski pierścień,a on sam cześciej używa określenia ''ojciec świety '' niż
''papież'' . Ludzie kochają Andrzeja Gołotę więc prezydent ściska jego dłoń, mimo iż przegrywa on
kolejne walki i uderza poniżej pasa.
Gołota stał się symbolem polskiego sukcesu w Stanach Zjednoczonych-.
prezydent nie może więc zapomnieć więc o tym elektoracie. Polacy szaleją za
Michaelem Jacksonem-toteż A. Kwaśniewski podejmuje go uroczyście wraz z małżonką a wicepremier
G.Kołodko wręcza mu " Strategię dla Polski " . Wizycie Jacksona przypisywano polityczne znaczenie
niewiele mniejsze od rangi prezydenta Stanów Zjednoczonych . O jego mglistych inwestycjach w Polsce
mówiono z większą atencją niż o rzeczywistych planach Daewoo i General Motors. Polki czytują " Twój
Styl" i oglądają poranną " Kawa czy herbata " - prezydent z wielką chęcią składa więc wizyty w tych
redakcjach.

Czy naprawdę nie ma się czemu dziwić ,że od początku jego prezydentury popularność
utrzymuje się na szokująco wysokim poziomie? Do tej pory podobny sukces i to na krótko ,osiągnął tylko
George Bush po wygranej wojnie w Zatoce..
Na popularność prezydenta składa się kilka przyczyn:
na korzyść działa zasadniczy kontrast między jego prezydenturą a stylem politycznym jego poprzednika
Lecha Wałęsy. Był on często dość denerwujący, Kwaśniewski zaś wybrał spokój i konsenus, trafnie
przewidując oczekiwania społeczne wobec nowego elekta, Wałęsa odbiegał od powszechnie przyjętych
norm dla męża stanu, Kwaśniewskiemu wystarczyło po prostu tamtemu stylowi zaprzeczyć aby trafić w
ludzkie serca. Znalazł też właściwy dystatans między swoją osobą a elektoratem.
Wałęsa był tylko pozornie bliski szaremu człowiekowi, mówił potocznym językiem ale praktycznie był
nieosiągalny-jako noblista i postać już stojąca na pomniku.
Jednakże Kwaśniewski mniej dba o dobre sprawowanie władzy niż o własny wizerunek. Trzeba docenić
jego umiejętność dostosowania własnego języka do rozmówcy: potrafi rozmawiać z każdym-niezależnie
od pochodzenia społecznego czy wykształcenia. Świetnie nawiązuje kontakt z ludźmi, często z całym
tłumem. Mówi to co jego aktualne audytrium chce usłyszeć, mało kto jednak zauważa że jednego dnia
potrafi wygłośić dwa skrajne poglądy tak jak np. na temat kosztów transformacji : francuskiemu ''Le-
Figaro'' powiedział że były konieczne i umiarkowane, a '' Gazecie Pomorskiej " że były ogromne a części
z nich dałoby się uniknąć.
Swietnie wyciągnął wnioski z obserwacji że Polacy nie znoszą kłócących się polityków. Nie można więc
znaleść przez ostatnie lata jego kariery ani jednego momentu ,aby kogoś obrażał a nawet na najgłupsze
ataki czy pytania starał się odpowiadać rzeczowo. Wie, że wdawanie się w konflikty może mu tylko
zaszkodzić gdyż zasugeruje wyborcom że chodzi mu tylko o stołek czyli prywatę. Jest w tym co prawda
ryzyko że stanie sie politykiem nijakim, bez własnego zdania. Kiedy po długich staraniach zyskał
wreszcie przychylność Kościoła w zamian za zgodę na konkordat okazało się że możę mu to zaszkodzić.
Istnieje groźba że jego prezydentura zacznie się kojarzyć z usilną tendencją do wygładzania wszelkich
kantów czy nawet z bezsilnością .Okazuje sie, że można podobać sie wszystkim...tylko za jaką cenę?
Kwaśniewski nie popełnił jeszcze żadnego naprawdę rażącego błędu medialnego..Czasami
przesadzał z rubasznym humorem -''Dab prymasa skreca w lewo'' przy pamiatkowym sadzeniu drzew czy
z dosadnością, kiedy użył określenia ''robić dzieci'' .Sławna niedyspozycja goleni czy afera z ministrem
Siwcem na kaliskim lotnisku -tak eksponowane przez przeciwników politycznych podczas ostatniej
kampani wyborczej ,zdaje sie nie zaszkodzily jego wizerunkowi skoro wygrał kolejne
wybory.Kwasniewski nadrabia na innych plaszczyznach...Szczególnie umiejetnie zbudował swój
prywatny wizerunek rodzinny.śona Jolanta jest niezaprzeczalnie mocnym punktem jego
prezydentury.Jej działalnośc charytatywna,zręcznie nagłaśniana i promowana w mediach,jest dobrym
dopełnieniem publicznego obrazu męża.O córce Aleksandrze nie możemy dużo
powiedzieć...Kwaśniewski pamieta chyba społeczny odbiór afer z udziałem synów bylego prezydenta i
wielką karierę baletową młodej Magdaleny Wałęsówny zakończoną niestety z dniem ustapienia tatusia ze
stanowiska.
Czas wielkich meżów stanu w polityce już minął.Ich miejsce zajeli ludzie będący produktami
agencji public relations..i do tych ludzi Kwaśniewski pasuje jak ulał.Szkoda tylko że jego Kancelaria
zaprzecza, iż korzystal z takich usług,twierdzac że jego zachowania są całkowicie naturalne.Jak obejdzie
sie z nim historia?Ocenimy sami za jakiś czas..nie sprawuje on swego urzedu w sposób o jakim powstają
póżniej legendy,ma małe szanse aby stać sie czlowiekiem ze spiżu.Jego wizerunek ukazuje nam
sympatycznego choć konformistycznego polityka który za powszechną akceptacje płaci rezygnacją ze
spójnosci programu. Ludzie cenią go raczej za to,kim nie jest ,niż kim jest.Nie wiadomo jak potoczyła by

sie jego prezydencka droga gdyby miał innego poprzednika..Daleko mu do Pilsudskiego....ale marszałek
dzis miałby prawdopodobnie bardzo male szanse na karierę polityczną..A o nią przeciez głównie chodzi!