44
nr 1.148
styczeń 2014
edukacja wieloobszarowa
■
Cele ogólne:
●
próba wyjaśnienia przez dzieci pojęcia sprawiedliwości;
●
przygotowanie dzieci do rozmowy o sprawiedliwości;
●
rozwijanie w dziecku wrażliwości na sprawiedliwe postępowanie względem
rówieśników i dorosłych;
●
zachęcenie dzieci do odważnych i twórczych wypowiedzi oraz głośnego
wypowiadania własnych opinii.
■
Cele szczegółowe – dziecko:
●
doskonali samodzielne kreatywne myślenie;
●
poszerza wiedzę na temat świata;
●
uczy się szanować zdanie innych;
●
rozwija własną wyobraźnię i umiejętności manualne;
●
uczy się/rozumie pojęcia: sprawiedliwość, niesprawiedliwość, równość, bogactwo, bieda,
nieposłuszeństwo, prawo, praca.
■
Metody:
•
aktywizująca
•
podająca
•
opisowa
•
dociekająca.
■
Formy pracy:
•
indywidualna
•
grupowa
•
zbiorowa.
■
Środki dydaktyczne:
farba plakatowa – czarna; pędzelki; kolorowe zestawy kredek i fla-
mastrów; zestaw kolorowych kred – zielona i czerwona; duże kartki papieru; duży brystol
z napisem „sprawiedliwość”; taśma do przyklejenia brystolu.
■
Przebieg:
●
Ulubiony kolor.
Rozsyp na podłodze kolorowe kredki i flamastry lub karteczki. Poproś,
by każde dziecko wybrało kredkę/karteczkę w swoim ulubionym kolorze i uzasadniło
swoją decyzję (z czym im się ten kolor kojarzy, co im przypomina).
● Najpiękniejsze miejsce na świecie
.
Ustaw sześć stanowisk pracy. Na stanowiskach
połóż odpowiednio: czarną farbę plakatową (dwa stanowiska), zieloną i czerwoną kre-
dę (dwa stanowiska), pełen zestaw kredek świecowych (dwa stanowiska), kartki bry-
Najpiękniejsze
Joanna Lewicka
W jaki sposób przejść od prostej zabawy
rysunkiem do rozważań o sprawiedliwości?
Podpowiadamy, jak przy kreatywnym
wykorzystaniu materiałów dydaktycznych
dzieci mogą poznać różne sposoby
wyrażania własnych opinii.
miejsce na świecie
45
nr 1.148
styczeń 2014
edukacja wieloobszarowa
R E K L A M A
stolu na każdym stanowisku (tak, by każde dziecko miało swoją kartkę). Podziel dzieci na
sześć grup za pomocą losowania kolorowych karteczek. Dzieci szukają osób mających
karteczkę w tym samym kolorze, by stworzyć grupę. Kiedy grupa jest kompletna, wszy-
scy szybko biegną do wybranego przez siebie stanowiska i siadają razem przy stanowisku
pracy. Praca w grupach zaczyna się, gdy wszystkie grupy zajmą miejsca przy odpowied-
nich stanowiskach. Poproś dzieci, aby namalowały najpiękniejsze według nich miejsce na
świecie za pomocą dostępnych na ich stanowisku środków malarskich. Mają na to 10 minut.
● Na czym polega sprawiedliwość?
Po skończonym zadaniu podziękuj dzieciom oraz rozłóż
na podłodze ich prace tak, by wszyscy widzieli obrazki swoje i innych. Zachęć uczestników
zabawy do komentarzy. Dzieci same powinny zauważyć, że jakość ich prac jest związana
z liczbą dostępnych materiałów. Może zaczną „buntować się”, że inni mieli lepiej itd. Warto
to wykorzystać do zainicjowania dyskusji. Jeśli dyskusja nie rozpocznie się samoistnie, mo-
żesz spróbować ją zainicjować przy pomocy pytań:
•
Na czym polega sprawiedliwość?
•
Czy
„po równo” znaczy sprawiedliwie?
•
Jak być sprawiedliwym?
•
Co zrobić, żeby być sprawiedli-
wym?
•
Od kogo zależy ustanowienie sprawiedliwego porządku?
•
Co jest niesprawiedliwością
/niesprawiedliwe?
•
Czy ludzie pragną sprawiedliwości? Dlaczego?
•
Kiedy postępujemy
sprawiedliwie?
●
Przykładowe zwroty zachęcające do wspólnego myślenia:
•
Kiedy poprosiłam was o wykonanie zadania, zauważyłam, że niektórzy z was byli bardzo
zdziwieni tym, jak to zrobić.
•
Bardzo ładnie namalowałaś/łeś obrazek przy użyciu czarnej farby. Opowiedz, proszę, dla-
czego było trudno namalować najpiękniejsze miejsce na świecie czarnymi
farbami.
•
Na czym polega wyrównywanie szans? Czy wykorzystanie przez dzieci tych samych ma-
teriałów plastycznych to wyrównanie szans? A co z artystami, którzy preferują ołówek/
węgiel i wykonują czarno-białe prace?
•
A co według ciebie znaczy sprawiedliwie?
■
Podsumowanie.
Usiądź z dziećmi w kręgu z kartką papieru. Wyjmij duży brystol z napisem:
„Co to znaczy SPRAWIEDLIWIE?”. Możesz „spisać” wypowiedzi dzieci za pomocą symbolicz-
nych piktogramów. Naklej brystol na ścianie. Podsumuj pomysły dzieci, odwołując się do ich
wypowiedzi. Podziękuj za wspólne zajęcia.
▪
Joanna Lewicka – nauczycielka, katechetka i mama. Absolwentka
Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Uniwersytetu War-
szawskiego. Obecnie pracuje w Katolickim Przedszkolu Językowym
„Dzieciątka Jezus”. Uczestniczy w projekcie Instytutu Globalnej Odpo-
wiedzialności i prowadzi zajęcia z dociekań filozoficznych.
Scenariusz opracowano w ramach międzynarodowego projektu edukacji globalnej „Zrozum świat – przedszkola” (World from Our Doorstep). Projekt
finansowany przez Komisję Europejską jest realizowany w Polsce przez Instytut Globalnej Odpowiedzialności. Poprzez projekt „Zrozum świat –
przedszkola”chcemy wspierać dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym w poznawaniu siebie i świata. Uczymy, by rozumiały, że są częścią
czegoś większego niż ich własna rodzina czy grupa rówieśnicza oraz by czuły, że to od nich zależy, jak nasz świat będzie wyglądał w przyszłości.
Zależy nam na tym, by od najmłodszych lat dzieci budowały poczucie własnej wartości, tak istotne dla postaw tolerancji i otwartości w późniejszym
życiu, interesowały się innymi kulturami, były świadome wpływu, jaki mamy na środowisko naturalne i znały losy ludzi w różnych zakątkach globu.
Instytut Globalnej Odpowiedzialności (IGO) to organizacja pozarządowa od lat zajmująca się szerzeniem rzetelnej wiedzy na temat krajów Global-
nego Południa oraz mechanizmów przyczyniających się do powstawania nierówności i ubóstwa na świecie. IGO pracuje z wykorzystaniem metod
dociekań filozoficznych dla dzieci, wspólnego myślenia oraz pedagogiką przeżyć. IGO działa od siedmiu lat, prowadząc projekty edukacji globalnej.
Współpracujemy z wydziałami pedagogicznymi UW, Uniwersytetu Dolnośląskiego, ORE oraz organizacjami pozarządowymi w krajach globalnego
Południa. Realizujemy projekty finansowane z MSZ, MEN i Komisji Europejskiej. Więcej informacji o projekcie na stronie www.igo.org.pl/przedszkola