Zdzisław Leon Nikuli

MAGII część pierwsza

/z oryginału wykonano tylko dziewięć kopii/

Wszelkie Prawa Zastrzeżone

Prawem autorskim

Przedmowa

Opracowanie to jest rezultatem paroletnich nader żmudnych poszukiwań, które umożliwiły mi
zrobienie notatek. Sam też zrobiłem niektóre z tablic i rysunków, które znajdują się w tekście,
a inne po prostu odpisałem i przerysowałem. Tak ongiś, jak i obecnie są one trudno dostępne
– rzec można – są skrzętnie ukrywane. Wyjaśnię to dalej. Przede wszystkim nie wiadomo,
gdzie szukać tych rzeczy, następnie nie wiadomo jak. Nawet kiedy się dotrze do źródeł
pisanych, to i tak pozostaje jeszcze pewna trudność: trzeba umieć odróżnić ziarno od plew.
Sposób przedstawiania tych rzeczy bywa też różny, nie jednakowo jasny, czasami wprost
mylny. Zadałem sobie trud, aby te rzeczy uporządkować i wyjaśnić, tak żeby przedstawiały
jasną całość. Zmusiła mnie, a być może tylko skłoniła, rozbieżność tekstów, które nie zawsze
dają sensowny pogląd na całość omawianych zagadnień. I wydaje mi się, że zrobiłem coś w
tej dziedzinie. O ile mi wiadomo, nie było do tej pory takiego opracowania w j. Polskim,
które byłoby instruktażem obejmującym całość najważniejszych zagadnień pod kątem teorii.
Napisałem je przeto z myślą o tych nielicznych, którzy poważnie interesują się tą dziedziną w
godziwym celu, aby mieli zbiór solidnie opracowanych wskazań i przeciwwskazań. Bo trzeba
wiedzieć, co i jak należy czynić, ażeby umieć przygotować taką lub inną operację magiczną.
Bez wymaganej i potrzebnej wiedzy w tej dziedzinie, nie sposób doprawdy kroku zrobić, aby
osiągnąć cel. Rzeczy te bowiem muszą odpowiadać tradycji tajemnej. Mogą być, co prawda, i
są, rozbieżności co do formy, ale duch, czyli istota rzeczy, musi być ta sama, niezmieniona.
Bo rzeczy tych nie wymyślono (tj. nikt sam ich nie wymyślił), lecz przejęto je od
poprzedników, którzy także przejęli je od innych. Tradycja bowiem jest łańcuchem
informacji, czyli przekazów. Łańcuch ten nie może się zerwać, bo wówczas traci się wiedzę o
tym, co jest przekazywane; i wskutek tego nie rozumie się już wiele lub zgoła nic. Nie wolno
o tym nie wiedzieć. Albowiem istotą tych rzeczy jest to, iż muszą przebiegać zgodnie z
zasadami i prawami świata niewidzialnego, by mogły się realizować na planie fizycznym.
Zrobiłem tylko kilka kopii tego opracowania, jako że nie jest to wiedza dla motłochu. I nie
chcę, by ktokolwiek kartki te powielał bez mojej wyraźnej zgody. Mam prawo tego żądać,
ponieważ są to rzeczy tajemne, które winny być trzymane w tajemnicy.
Ta wiedza nie może być dostępna, jak tylko dla Wtajemniczonych (czyli Poświęconych). Jest
to bowiem wiedza na wskroś elitarna. Nie jest ona przeznaczona dla Profanów. I wobec tego
zobowiązuję każdego, w czyje ręce opracowanie to się dostanie, ażeby tak też postąpił. Nawet
jeśli sam nie jest Wtajemniczonym, niemniej jednak tak właśnie postąpić powinien. Boć
przecież może nim stać się, a wówczas będzie do tego zmuszony. Rozpowszechniając te
rzeczy, bierze się na siebie wielką odpowiedzialność. Wiedza Tajemna (Tajemna Wiedza
Duchowa) zobowiązuje do tajemnicy. Inaczej nie byłaby Wiedzą Tajemną. Osoba, która nią
się zajmuje, powinna być osobą godną, poważną, dojrzałą latami, prawą, dyskretną,
rozważną, wytrwałą, śmiałą i bojącą się Boga. Wiedza ta może być przekazana (tj. wolno ją
przekazać) tylko takiej właśnie osobie. Nie wolno, ponieważ nie godzi się, udostępniać jej
głupcom, szydercom, niedowiarkom, ateistom, wolnomyślicielom, tępakom, łotrom i
niegodziwcom, kretynom i kabotynom. Przed nieodpowiednimi osobami niechaj nawet
wiedza ta nie będzie wspomniana. Niech zgoła nie wiedzą, że taka wiedza istnieje. Należy ją
raczej zniszczyć niż dać do rąk. Księga ta winna być również chowana przed niewiastami,
które są ciekawe i wścibskie z natury, a nie mają mądrości. Tylko wtedy będzie tak, jak
trzeba, by było, gdy wiadomości te będą przechodziły od jednego mędrca do drugiego.
Mąż prawego serca, i tylko mędrzec – miłośnik mądrości – niech korzysta z podanych tu
wiadomości, ażeby posiadł umiejętność i umiał działać ku chwale Boga Żywego i pożytkowi
swemu i swoich bliźnich.

Autor

Warszawa, dnia 23-go Marca !985 r.

Wstęp

Opracowania mego nie nazywam książką, ponieważ nią nie jest. Jest ono po prostu
opracowaniem poszczególnych kwestii, mających swe zastosowanie w praktyce tajemnej.
Każda z nich jest jakby osobnym rozdziałem. Wszystkie objaśniają całość, jaką jest Wiedza
Tajemna. Są to wstępne i teoretyczne objaśnienia. Służą do poznania rzeczy, które są
potrzebne do praktyki. Są to – jak mniemam – nieodzowne wyjaśnienia teoretyczne. Tu i
ówdzie jest wprawdzie nieco wskazań praktycznych, ale całość posiada charakter
teoretycznych rozważań. Napisałem je po to, aby dawały potrzebną wiedzę. Bez niej nie
można działać świadomie i celowo, to jest, ze zrozumieniem i w ściśle określonym celu.
Nieco chaotyczny układ poszczególnych partii opracowania wynika stąd, iż są to notatki.
Zebrałem je i uporządkowałem, by były całością, którą można by czytać i studiować.
Jednakże są one jasne i rzeczowe. Opracowania tego nie należy traktować inaczej niż materiał
do studium. Tylko solidne przestudiowanie tych rzeczy – w całości i w częściach – da wiedzę.
Podstawy jej będą już czymś, na czym będzie można się oprzeć w praktyce. Zresztą sa
studiujący wnet się przekona, że tak właśnie postąpić musi i powinien, jeżeli chce odnieść
korzyść z wyłożonego tu materiału. Materiał miejscami jest dosyć trudny. Ale nie jest ąż tak
trudny, by nie można go było wystudiować i sobie w całości przyswoić.
Chcę tu powiedzieć, że wiele rysunków ma charakter plansz roboczych. Są to, więc wzory,
według których trzeba sobie zawczasu przygotować tego rodzaju karty. Są one potrzebne w
praktyce, gdyż ułatwiają pracę. Znajdują zaś swe zastosowanie w kalkulacjach i obliczeniach.
Niektóre z tych plansz roboczych sam ułożyłem. Jak miałem możność przekonać się, okazały
się one bardzo przydatne. Dlatego też zamieszczam je w tekście opracowania, aby i inni z
nich ewentualnie mogli skorzystać.
Jest rzeczą ważną, ażeby dobrze przestudiować wszystkie części opracowania. Wszystkie one
na wzajem o siebie zahaczają. W praktyce nie można się wahać, nie wolno mieć niepewności
czy też jakichkolwiek wątpliwości. Wszystko trzeba wiedzieć na pewno. Bo wahanie
podkopuje przeświadczenie i niszczy wiarę. Nie ma nic gorszego jak niepewność. Dlatego
należy materiał dobrze przestudiować, aby jej nie mieć, by z miejsca ją wykluczyć, by już
teraz jej zapobiec.
Kto nie zna j. hebrajskiego. Ten przynajmniej powinien poznać alfabet hebrajski z jego
liczbowymi odpowiednikami; jako że znajomość jego jest potrzebna.

Ponieważ opracowanie to jest przeznaczone nie dla zupełnych ignorantów w Wiedzy
Tajemnej, lecz dla zaawansowanych okultystów, przeto nie ma zbyt wiele drobiazgowych
objaśnień. Jeśli się tu czegoś nie zrozumie, to trzeba się douczyć. Innej rady nie ma. Bo tego
rodzaju studium jest rzeczą trudną, a nie konsumowaniem papki dawanej niemowlętom.
Wymaga pracy, uporu i wytrwałości. Ten tylko, kto je posiada, dopnie swego celu. Wiedza
Tajemna nie jest dla każdego. Jest to wiedza elitarna, owszem, bardzo elitarna.
W opracowaniu znalazła się informacja, jak skonstruować samemu zegar magiczny – bardzo
pożyteczny w praktyce. Pochodzi ona od francuskiego okultysty i maga o pseudonimie Papus.
Ponieważ rysunek tego zegara bywa często mało czytelny, dlatego zamieszczam go w dużym
powiększeniu, by był całkowicie przejrzysty. Podaję także dodatkowo dwie inne plansze.
Pierwsza jest planszą pomocniczą, ułatwiającą wykreślenie Kręgu Magicznego dla Wielkiej
Operacji (by móc potem w niej, wprzódy go sprawdziwszy, bezbłędnie go przerysować).
Druga natomiast służy do wykreślenia na niej horoskopu magicznego, niezbędnego dla
wszelkiej operacji magicznej. Obie plansze znajdują się w DODATKU.
Na szczególną uwagę zasługuje rozdział, mający tytuł „Imię Boże”. Zamyka ono
opracowanie. Z uwagi na jego wyjątkową ważność celowo umieściłem go na samym końcu
opracowania. Trzeba bowiem wiedzieć, że nauka o Imionach Bożych jest czymś tak

przewzniosłym, iż musi być traktowana w sposób jak najbardziej uważny i poważny. W
związku z tym muszę tu powiedzieć, że fragment tejże nauki dotyczy w tekście tzw. Imienia
Wydzielonego (Schemhamphorash). Ta to kwestia jest tak bardzo wyjątkowa. Należ ją
uważnie wystudiować, ażeby świętością posługiwać się w sposób święty. Albowiem Imieniu
Bożemu należy się zawsze i wszędzie największy szacunek i cześć. Nie ma doprawdy dość
słów, by to silnie podkreślić.
Chcę to także odnotować rzecz, że tak powiem, natury taktycznej. Otóż mówi się, że
pierwszorzędnym warunkiem powodzenia wszelkich działań magicznych jest milczeć o nich.
Znaczy to, że nie należy rozpowiadać o nich przed czasem. Jest to całkiem zrozumiałe.
Wynika to z natury rzeczy. Jest takie porzekadło, że „nie łapie się ryb przed niewodem”.
Chodzi tu o liczenie się z pewnym ważnym prawem tajemnym. Jakiekolwiek działanie
okultne, nawet jeszcze będące w fazie przygotowań, wiąże się z nasycaniem go energią
magnetyczną. Nie trzeba jej marnować przez wypowiadanie bez potrzeby słowa. Strzec się
trzeba, by nie mówić o tych rzeczach przed Profanami. Sprawy te winny być przed nimi
tajone już od samego początku. Dodam jeszcze, że studiowanie tych rzeczy jest, że tak
powiem, samowtajemniczeniem; stąd nakaż milczenia.

W DODATKU znalazły się kwestie, które doszły już po napisaniu opracowania.

Spis rzeczy

Przedmowa
Wstęp
Astrologia kabalistyczna
Znaczenie położenia ciał niebieskich
Ekliptyka
Długość i szerokość geograficzna
Symbole planetarne
Ciała niebieskie w magii
Jakości własne planet
Aspekty mieszane
Panowanie znaków
Co człowiek może uzyskać od dwunastu znaków
Stosunek planet do znaków
/planety i ich „domy” – rysunek/
/przynależność planet do ich „domów” – rysunek/
/znaki i ich dekanaty – rysunek/
/planeta w obcym znaku – rysunek/
„przyjaźń” i „nieprzyjaźń” w astrologii
/aspekt astrologiczny – rysunek/
/aspekt kabalistyczny – rysunek/
konstelacje zodiakalne i znaki zodiakalne
„domy” w astrologii urodzeniowej i w astrologii kabalistycznej
/rozmieszczenie „domów” – rysunek/
/”domy” i znaki – rysunek/
aspekty
/aspekty astrologiczne – rysunek pomocniczy/
/tablica dziesięciu aspektów – rysunek/
/siła aspektów – rysunek/
/obszar aspektu luźnego – rysunek/
/dokładność aspektu – rysunek/
węzły księżycowe
czułe punkty
/tablica czułych punktów – rysunek/
termy
/rysunek 1/
/rysunek 2/
cztery żywioły
/żywioły i znaki – rysunek/
/”domy” kardynalne, stałe i zmienne – rysunek/
/rzecznicy „domów” i żywioły – rysunek/
wiedza o siłach elementarnych
/tablica dodatkowa: żywioły i znaki – rysunek/
księżyc
księżyc w dwunastu znakach zodiakalnych
Angeli Lunae /plansza/
Saros i cykl metona
Prędkości planet
/orbity planet – rysunek/

spożytkowanie niektórych danych co do godzin planetarnych siedmiu planet magicznych
kamienie, rośliny, kolory, metale i zapachy
/tablica 1/
/tablica 2/
/tablica 3/
/tablica 4/
/tablica 5/
zaklęcie i ewokacja
pentagram i heksagram
/heksagram – rysunek pomocniczy/
łańcuch magiczny
trzy tezy kabały praktycznej
władcy lat
/władcy lat – tabela/
siedmiu duchów
aniołowie planetarni
/aniołowie planetarni – tablica objaśniająca/
dawna plansza horoskopu
/plan nowego jeruzalem – rysunek/
liczba porządkowa „nieba”
/rysunek objaśniający/
godziny planetarne
/tablica la salle’a – rysunek/
/tablica piotra de abano – rysunek/
/plansza nazw mistycznych godzin planetarnych/
przeliczanie wielkości kątowych na wielkości czasowe – tablica
godności planet
długości geograficzne niektórych miejscowości w Polsce /w wymiarze czasowym/
stuletni kalendarz XX wieku
ocena horoskopu urodzeniowego
pentagram /poprawny rysunek kierunku linii mentagramu/
zegar magiczny
/rysunek zegara magicznego/
czas letni i czas zimowy
zaćmienie księżyca
pismo anielskie
/wzory pisma anielskiego – tablica/
horoskop magiczny
horoskop magiczny / tekst sporządzania go/
/rysunek przykładowy/
tablica poprawek /dla obliczeń horoskopu magicznego/
wielkie pieczęcie (sigila magna)
wielkie pieczęcie /rysunek/
geniusze elementów oraz geniusze wiatrów
/tablica 1/
/tablica 2/
duchy przyrody i ich odpowiedniości
/tablica duchów przyrody/
/tabula operationum/
aiq ber

Schemhamphorash
Imię Wydzielone (wyszczególnione)
/tablica do wyszukiwania imion duchów zodiakalnych/
/tablica do wyszukiwania imion duchów planetarnych/
pieczęcie aniołów planetarnych
/tablica/
pieczęcie aniołów zodiakalnych
/tablica/
aniołowie zodiakalni
/tablica imion aniołów zodiakalnych/
wielki pentakl salomona
/rysunek wielkiej pieczęci króla salomona/
krąg magiczny
objaśnienie /dot. konstrukcji kręgu magicznego/
/rysunek do przykładu/
70-ciu aniołów amuletowych
pentakl sefirotyczny
/pentaculum sephirothicum – rysunek/
/trzy typy duchowości: aleph, gimel, lamed/
(tekst przypisu)
sławosłowie
/rysunek pomocniczy/
sztuka znajdowania imion duchów i geniuszów z układu nieba
/plansza (część 1-sza)/
/plansza (część 2-ga)/
pierścienie magiczne
kwadraty magiczne
/de tabularum magicarum usu/
główni książęta anielscy wysokości
Imię Boże
Aniołowie, rządzący 9-cioma niebieskimi chórami
Duchy, posłańcy i inteligencje
Aniołowie trygonów
76 imion wielkiego anioła matatrona
tajemne imiona aniołów planetarnych
alfabet hebrajski
/forma zwarta/
/forma rozciągła/
kalkulacja księżyca
/tablica pomocnicza plansza/
uzupełnienie do magii księżycowej
tablica demonów księżyca
pentakle
/pentakle zodiakalne/
/pentakle planetarne/
/pentakle elelmentarne/
/święcenie/
/kalkulacja/
/tajemne symbole planet/
(tablica 1-sza)

(tablica 2-ga)
aniołowie 7-dmiu nieb duchowych
tajemny horoskop indywidualny
DODATEK
/wzór planszy horoskopu magicznego/
/wzór planszy kręgu magicznego/
schema circuli /pro parva opertione/
rtęć magów

Astrologia kabalistyczna

Astrologia kabalistyczna jest zbiorem danych astrologii klasycznej do użytku Magii. Znaczy
to, że astrologia ta posiada również dane, które nie wchodzą do astrologii klasycznej.
Ogólnie powiedzieć można, iż astrologia kabalistyczna obejmuje następujące działy:

1. nauka o znakach /zodiakalnych/
2. nauka o planetach /magicznych/

a. jakości własne planet
b. położenie planet w odniesieniu do znaków
c. położenie planet względem siebie

3. nauka o Czterech Żywiołach /czyli tzw. Elementalach/
4. nauka o Geniuszach Dobrych i o Geniuszach Złych

Rzeczy te zostaną kolejno omówione.
Należy tu również powiedzieć, że astrologia kabalistyczna rozciąga się na dwie dziedziny
magiczne; dotyczy tzw. Małych operacji oraz dotyczy Wielkiej Operacji.
W obu wypadkach chodzi przede wszystkim o wykonanie odpowiednich obliczeń, a także o
dokonanie właściwej kalkulacji wstępnej co do warunków, w których ma być
przeprowadzona dana operacja magiczna. Tak więc astrologia kabalistyczna ma swój
specyficzny charakter. Różni się ona od astrologii niekabalistycznej. Astrologia kabalistyczna
jest bowiem astrologią tajemną per se.
Jak to należy rozumieć? Chodzi o to, że astrologia kabalistyczna sięga dalej niż astrologia
niekabalistyczna (klasyczna). Bo astrologia niekabalistyczna sięga tylko do ciał kosmicznych,
natomiast astrologia kabalistyczna sięga do tego, co stoi poza tymiż ciałami kosmicznymi. Bo
astrologię kabalistyczną interesują nie ciała kosmiczne, lecz Inteligencje, stojące poza ciałami
kosmicznymi, rządzące ciałami kosmicznymi, dla których ciała kosmiczne są jak gdyby szatą.
W astrologii kabalistycznej ciała kosmiczne (którymi zajmuje się astrologia klasyczna) są
tylko symbolami tychże Inteligencji. Astrologia kabalistyczna spożytkowuje po prostu
niektóre dane astrologii klasycznej (niekabalistycznej), by móc rozeznać się wstępnie co do
warunków działania na planie fizycznym różnego rodzaju Geniuszów Dobrych i Geniuszów
Złych, z którymi chce wejść w kontakt. Z tego względu, ilekroć mówi się w astrologii
kabalistycznej o tym czy o owym ciele astronomicznym, tylekroć mówi się o nim najczęściej
symbolicznie – tak jak odpowiada ono jakiemuś Geniuszowi: Dobremu albo Złemu.
W tradycji zachodniej Geniusze ci zwani są zazwyczaj imionami hebrajskimi (niekiedy
również chaldejskimi i syryjskimi). Imiona ich (Geniuszów), jak świadczy tradycja tajemna,
wywodzą się od czasów, które poprzedzały powstanie świata materialnego.
Astrologia kabalistyczna zajmuje się tym, co stoi poza ciałami kosmicznymi. O ile ciała
kosmiczne należą do fenomenów, o tyle istoty duchowe nimi rządzące należą do noumenów.
A to z tej przyczyny, że prawa natury są wyrazem wyższej woli i wyższej inteligencji. Przez
„wyższą wolę” i „wyższą inteligencję” rozumie się istność duchową, która rządzi danym
układem materialnym (galaktyka, gwiazda, planeta …), ponieważ przez swą wolitywną i
świadomą działalność prawa dla nich stanowi (ustanawia, stwarza). Stąd też zwracanie się do
Inteligencji (tj. do Geniuszów Dobrych albo do Geniuszów Złych) umożliwia nam sięganie do
przyczyn rzeczy, a nie do skutków tylko. I to jest możliwością, której dostarcza Magia. Ale
jest to możliwe tylko o tyle, o ile Bóg na to przyzwoli.
Kabała praktyczna, czyli Magia, sięga zatem w te dziedziny, do jakich nauka oficjalna – do
takiej należy także zmaterializowana i zracjonalizowana astrologia nowożytna (klasyczna,
niekabalistyczna) – sięgnąć nie jest w stanie; co więcej, jakie zwykle neguje a priori. W
związku z tym trzeba otwarcie powiedzieć, że nie jest to podstawa naukowa. Bo skoro nauka
jako taka jest wiedzą a posteriori, nie powinna wydawać sądów a priori. Nauka nie jest w tym
wypadku konsekwentna. A przecież nauka powinna być konsekwentna. To jest jej zadaniem.

Uznawać coś albo nie, w sensie wyrokowania naukowego (w sensie opiniowania
naukowego), powinno się dopiero wtedy, gdy rzecz została zbadana. Tymczasem zaś wydaje
się sąd bez zbadania. Jeżeli rzecz nie została wpierw zbadana, to nie powinno się o niej
wyrokować. Powinno się po prostu powiedzieć, że nie można tego zbadać naukowo, a wobec
tego nie można też wyrokować naukowo. Tak być powinno. Jednakże „uczone głowy” nie
mogą się zdobyć na tego rodzaju szczerość. Mniemają, iż to by im uchybiło. Tak więc, ich
sądy i ich orzecznictwo są kłamliwe.
Dlatego o tym tu piszę, ażeby wykazać, że nie zawsze można wierzyć wypowiedziom nauki
oficjalnej. Trzeba przyjmować je ostrożnie. Astrologia kabalistyczna ma swoje metody i
sposoby weryfikacji, o których bynajmniej nie rozpowiada. To, że pomija je milczeniem,
wypływa stąd, iż jest wiedzą tajemną (bo astrologia kabalistyczna jest astrologią tajemną).
Astrologia kabalistyczna jest bowiem wiedzą dla wtajemniczonych (tj. dla poświęconych), a
nie dla profanów.

Znaczenie położenia ciał niebieskich w Magii

Ciała niebieskie wywierają wpływ w zależności od swego położenia na niebie – chodzi tu
głównie o ruch planet, a nade wszystko słońca w odniesieniu do znaków zodiaku.

Rysunek

Jeżeli rozpatrzymy drogę, jaką słońce przebywa od dnia 21-go grudnia do dnia 21-go
czerwca, to zauważymy: słońce wschodzi w dniu 21-go grudnia w punkcie A, a w południe
wznosi się do punktu M (najwyższe położenie w owym dniu), a następnie zachodzi w punkcie
B. Tak więc opisuje łuk AMB. W kilka miesięcy później, to jest, w dniu 21-go marca, gdy
powtórzymy obserwację, widzimy, że w pochodzie gwiazdy dziennej (słońca) zaszły pewne
zmiany. Choć słońce zawsze będzie wschodziło na wschodzie, a zachodziło na zachodzie, to
jednak jego wschód będzie miał miejsce w punkcie bliższym w odniesieniu do obserwatora
O, znajdującego się na skrzyżowaniu osi wschód-zachód i północ-południe. To zbliżenie
przypadnie teraz w punkcie E. Na koniec w dniu 21-go czerwca dojdzie ono na niebie do
punktu M’, wschodząc w punkcie A’ i zachodząc w punkcie B’, co będzie oznaczało, że
osiągnęło ono najwyższe swoje położenie (wzniesienie) nad horyzontem. Jeżeli obserwacja
byłaby przeprowadzona na równiku, to wtedy i wschód i zachód słońca przypadłby dokładnie
na wschodzie i na zachodzie geograficznym. Po owym dniu słońce z powrotem obniża się na
niebie i wschód jego oraz zachód znowu będzie zbliżał się stopniowo do punktu A i B, w
którym wschodziło i zachodziło w dniu 21-go grudnia.

Droga słońca od wyjścia z jednego punktu do powrotu w to samo miejsce dzieli się na 12
części. Każda jedna z tych części odpowiada przeciętnie jednemu miesiącowi i ma określoną
nazwę, według gwiazdy stałej, znajdującej się w tej działce. Stąd mamy 12 znaków zodiaku.

Ziemia obiega słońce w ciągu roku. Rezultatem tego jest pozorny ruch słońca po niebie.
Obserwując z ziemi położenie słońca na tle gwiazd stałych, zauważamy, że przesuwa się ono
względem nich, zakreślając w ciągu roku na niebie koło. Pozorna droga słońca na niebie
wśród gwiazd zwie się ekliptyką, a pas nieba, obejmujący ją, nazywa się zodiakiem.
(Szerokość tego pasa wyznaczają na rysunku punkty A oraz A’).
W pasie zodiaku, szerokości 15

° - 20°, leżą także pozorne drogi księżyca i planet. Blisko

płaszczyzny ekliptyki znajdują się gwiazdy stałe zwane znakami. Różni astrologowie różną
ich ilość uwzględniają – od 30 do ponad 100. Zodiak podzielono na 12 równych części, po
30

° każda. W każdej z nich słońce przebywa przez okres 1 miesiąca. Części te mają swoje

nazwy: BARAN, BYK, BLIŹNIĘTA, RAK, LEW, PANNA, WAGA, SKORPION,
STRZELEC, KOZIOROŻEC, WODNIK, RYBY.

Ekliptyka

(rysunek objaśniający)

rysunek

Kula (gruba linia) wyobraża równik niebieski. Ekliptyka, czyli pozorna droga słońca po
niebie (w rzeczywistości jest to prawdziwa droga ziemi dookoła słońca), przecina się z
horyzontem (linia przerywana) w dwóch punktach: Ascendent (ASC) i Descendent (DESC).
Są to punkty wschodu i zachodu słońca w danej porze roku. Na rysunku pokazano nadto dwa
inne ważne punkty: Imum Coeli (IC) (na dawnych diagramach określany jako Fundum Coeli)
oraz Medium Coeli (MC), które razem są czterema punktami kardynalnymi ekliptyki.
O ile na rysunek popatrzymy ne pod kątem pozornego ruchu słońca po niebie, lecz pod kątem
rzeczywistego ruchu (okrężnego) ziemi dookoła słońca po torze ekliptyki – co trwa cały rok –
to widzimy, że w zależności od jej położenia (ziemię przedstawia najmniejsza kula, na której
zaznaczono oba bieguny magnetyczne N i S) na torze ekliptyki słońca bywa widziane w coraz
to innym znaku zodiakalnym. Patrząc z ziemi na słońce (na rysunku wyobraża je większa kula
w centrum ekliptyki), zauważamy, że jest ono widziane między znakiem WODNIKA i RYB,
to znaczy, że w tym punkcie ekliptyki będzie ono wschodziło – ziemia w tym czasie będzie
się znajdowała na ekliptyce między znakiem LWA i PANNY. Ruch ziemi po ekliptyce
pokazują strzałki, czyli że jest on od znaku BARANA do znaku WAGI, a potem od znaku
WAGI do znaku BARANA. Znaki zodiakalne są oznaczone na ekliptyce przy pomocy
symboli.
Na rysunku widzimy, że ziemia jest nachylona względem ekliptyki o pewien kąt. Kąt ten
wynosi 23

° 27’. Nachylenie to oznaczono na tle słońca, ale odnosi się ono do ziemi.

Wskutek obrotowego ruchu ziemi dokoła jej osi (co jest pokazane na rysunku w odniesieniu
do biegunów magnetycznych ziemi) odnosi się wrażenie, że ziemia stoi, a słońce porusza się
po niebie. Ruch ten powoduje też, że w ciągu doby widać z ziemi wszystkie punkty zodiaku.
Znaki te przesuwają się – na skutek ruchu obrotowego ziemi dokoła jej osi – z prędkością
około co 2 godziny jeden znak. Uwzględnia się to w obliczeniach astrologicznych.
Tak tedy, ruch ziemi po ekliptyce sprawia, że słońce wschodzi w różnych znakach
zodiakalnych, według ich kolejności, a zaś jej ruch dookoła jej osi powoduje, że w ciągu doby
widać z ziemi wszystkie znaki zodiakalne.

Długość i szerokość geograficzna

Długość - odległość od południka zerowego (Greenwich)
Szerokość - odległość od równika

Rysunek

Ponieważ ziemia obraca się dokoła swej osi z zachodu na wschód, dlatego punkty leżące na
dwóch różnych południkach (na rysunku pokazano je na równiku) mają o innej porze wschód
słońca. W tej miejscowości wschodzi ono wcześniej, która leży leży bardziej na wschód. Gdy
w Warszawie słońce wschodzi, w Greenwich wzejdzie ono dopiero za 1 godz. 24 min. 08 sek.
Wschód słońca w dwóch miejscowościach, które leżą na tym samym południku (patrz punkt
X na południku zerowym) następuje zawsze o tym samym czasie. Jest to całkiem oczywiste.
Pokazuje to rysunek.

Rysunek ten i przydatne do niego objaśnienia służą do zrozumienia znaczenia tych dwóch
wielkości (długość i szerokość geograficzna), które mają doniosłe znaczenie w obliczeniach
astrologicznych.
Linia kolista, którą zakreśla w przestrzeni rzeczywiście ziemia, lub pozornie słońce wokół
ziemi, nazywa się ekliptyką (na rysunku na stronie 8 pokazano ją za pomocą linii
przerywanej). Również wszystkie planety zakreślają dokoła słońca koła, jednak tory ich
odchylają się mniej lub więcej od ekliptyki, a czas ich obiegu po tych torach różni się od roku.
Cały obwód ekliptyki dzieli się na dwanaście równych części po 30

° każda. Na ekliptyce

istnieje określony punkt, od którego zaczyna się liczyć znaki zodiakalne. Znaków tych jest
dwanaście. Punkt ten przypada w znaku BARANA i obejmuje obszar od 0

° do 30°. Znak

BYKA, który jest drugim znakiem zodiakalnym, ma obszar od 30

° do 60°. Ostatni znak, który

jest znakiem RYB, obejmuje obszar od 330

° do 360°, czyli że koniec znaku RYB jest

jednocześnie początkiem znaku BARANA.

Czas liczony po obwodzie ekliptyki (ruchem poruszającego się po niej ciała, które porusza się
ruchem jednostajnie postępowym) jest zwany „czasem gwiezdnym”. Czas Gwiezdny liczy się
od momentu, gdy słońce przechodzi przez znak BARANA, czyli pierwszy znak ekliptyki.
Czas ten ma swoje godziny, minuty i sekundy. Są to, inaczej mówiąc, godziny gwiezdne,
minuty gwiezdne i sekundy gwiezdne; które różnią się od godzin, minut i sekund zegarowych.
Doba gwiezdna rozciąga się na całą ekliptykę – jest przejściem ziemi przez wszystkie znaki
ekliptyki.
Czas gwiazdowy jest podany w EFEMERYDACH dla wszystkich planet w ciągu całego roku.
Czas ten przelicza się na czas zegarowy dla poszczególnych planet na czas planowanej
operacji magicznej – o czym dalej.

Symbole planetarne

Symbole planetarne składają się z trzech elementów: koła, półkola i krzyża. Koło jest
symbolem Ducha. Półkole jest symbolem Duszy. Krzyż jest symbolem Materii (Ciała).
W ten sposób komponenty ludzkiej osobowości (Duch, Dusza, Ciało) są włączone w części
składowe symbolów planetarnych. Nie jest to bez znaczenia. Służy to za wskazówkę, jak jaka
planeta działa, to znaczy, na co przede wszystkim działa. W ten sposób symbole planetarne
mogą służyć za podstawę dla kontemplacji. Różne ułożenia tych elementów wskazują na
odmienna naturę planet (tj. na własną naturę planet).
Pokazuje to osobny rysunek (patrz str. 11).
Ponieważ w Magii wyróżnia się tylko siedem planet (SATURN, JOWISZ, MARS, SŁOŃCE,
WENUS, MERKURY, KSIĘŻYC), nazywając je niekiedy też „planetami magicznymi”,
dlatego o tylu tylko symbolach planetarnych tu się traktuje. To, że astrologia tajemna mówi
tylko o tylu planetach (tj., że zajmuje się tylko tyloma planetami), zdaje się wskazywać na to,
że tylko tylu planetom przyznaje się własności magiczne. Nie pochodzi to natomiast stąd, by
wtajemniczeni pozostałych planet nie znali.
Trzeba tu także powiedzieć, że porządek planet magicznych nie jest bynajmniej
przypadkowy. Jest on dostosowany do wierzchołków septernera: po obwodzie odpowiada on
porządkowi sfer (według układu geocentrycznego), a parimeralnie odpowiada on porządkowi
dni tygodnia.
Pokazuje to osobny rysunek (patrz str.12).

Rysunek

Rysunek

Ciała niebieskie w Magii

Podejście Magii do ciał niebieskich jest praktyczne z punktu duchowego. Poza ciałami
astronomicznymi uwzględnia się duchowe istoty. Tradycja wymienia następujące istoty
duchowe:

Planeta Anioł Niebo

Saturn Cassiel ARABAT

Jowisz

(S)(Z) Tachiel

(Z) SEBUL

Mars Samael

vel

Samoel MATEY

Słońce Michael MACHON

Wenus Anael (S)

TAAQUIN

Merkury Raphael RAAQUIN

Księżyc Gabriel SAMAYM

UWAGA – według Mniejszego Klucza Salomona (Heptameron) Aniołowie wyżej
wymienieni są równocześnie Aniołami doby i godziny (tzn. mają identyczne imiona),
natomiast według Większego Klucza Salomona Aniołowie ci są tylko Aniołami godziny.
Aniołowie doby (wg. Salomona są to Archaniołowie) mają inne imiona. Są to następujące
Duchy – w porządku jak wyżej – TZAPHKIEL; ZADKIEL (ZADEKIEL); KAMAEL;
RAPHAEL; HANIEL; MICHAEL; GABRIEL. Nadmieniam o tym dlatego, ponieważ mie
zawsze rzecz ta jest należycie objaśniana. Należy tu także powiedzieć, że niektórzy jeszcze
inne imiona Aniołów wymieniają – dotyczy to jednakowoż nie wszystkich Aniołów w
podanym tutaj porządku. I o tym również nadmieniam, aby ktoś nie był tym zaskoczony czy
zdziwiony, jeżeli z tym się spotka. Bo trzeba powiedzieć, że jest to rzecz dosyć często
spotykana.
Przez tzw. „Niebo” rozumie się w Magii znak zodiakalny. I należy tu zaznaczyć, że
zazwyczaj są to dwa znaki: dzienny i nocny. Tylko słońce i księżyc mają po jednym znaku.
Słońce posiada jedynie znak dzienny, a księżyc posiada jedynie znak nocny. Dokładniej
zostanie to objaśnione dalej.

Skoro jesteśmy przy imionach Aniołów, podam tu także imiona Aniołów, którzy patronują
poszczególnym znakom zodiakalnym.

Znak Anioł

Rubryka I

Rubryka II

BARAN

Malachidaël

Teletiel

BYK Asmodel Zaviel

BLIŹNIĘTA Ambriel Tomimil

RAK Muriel

Sartimel

LEW Verchiel Ariel

PANNA Hamaliel Bataliel

WAGA Zuriel Massuiel

SKORPION Barbiel Aerahiel

ŁUCZNIK Aduachiel Ehesatiel

KOZIOROŻEC Hanaël

Gediel

WODNIK Gambiel Doliel

RYBY Barchiel Dagymel

W rubryce II-giej są podane inne imiona Aniołów rubryki I-szej. Są to imiona Aniołów
zodiakalnych od gwiazd, nad którymi mają oni zwierzchnią władzę (tak jak Aniołowie
planetarni mają zwierzchnią władzę nad swoimi planetami). Należy to rozumieć w ten
sposób, że Aniołowie rubryki II-giej stale sprawują władzę nad tymiż gwiazdami, a okresowo
tylko nad znakami zodiakalnymi (każda nad swoim znakiem), i wówczas noszą oni imiona z
rubryki I-szej. Jest tu analogia do Aniołów doby (tj. Archaniołów) i do Aniołów godziny
planetarnej. Aniołowie zodiakalni I-szej rubryki odpowiadają Aniołom godziny, natomiast
Aniołowie zodiakalni II-giej rubryki odpowiadają Aniołom doby (tj. Archaniołom).
Każdy jeden z tych Aniołów zodiakalnych śle ku ziemi swoje własne wpływy. Gdy się o tym
wie, można je odpowiednio wykorzystać. Jest to sztuką i tajemnicą zarazem. Tradycja
tajemna jest pod tym względem dosyć bogata. Niełatwo jest jednak dotrzeć do tych źródeł,
jako że są to wiadomości, które nigdy nie były udostępniane profanom – a to w myśl zasady:
wszystko wtajemniczonym, nic profanom. Wzmiankuję tu tylko o tym ogólnie. Kto pragnie
być wtajemniczonym, ten albo musi zostać wtajemniczonym, albo sam musi się wtajemniczyć
(mianowicie przez odpowiednie życie i studium).

Jakości własne planet

Każda jedna z siedmiu magicznych planet wywiera swój wpływ albo dobry (+), albo zły (-),
albo neutralny (n), zależnie od swojej natury. Objaśnia to tradycyjny schemat.

Rysunek

Stopień danego wpływu zależy od szeregu, w którym znajduje się planeta: szereg górny –
wpływ najsilniejszy, szereg środkowy – wpływ umiarkowany, szereg dolny (znajduje się tu
tylko jedna planeta – Księżyc) – wpływ najmniejszy.
Trzeba tu powiedzieć, że schemat ten nigdzie nie jest należycie objaśniany, jeśli chodzi o jego
pochodzenie. Źródłem jego jest tradycja. Niemniej jest on obowiązujący.

Aspekty mieszane

Tablica ta jest zbudowana na podstawie tablicy poprzedniej, o czym już była mowa. Tablica
aspektów mieszanych może być nazwana również wypadkową natury planet na siebie
wzajemnie oddziałujących przy czym jest to wpływ bezwzględny, to znaczy, niezależny od
aspektów w ścisłym tego słowa znaczeniu. I wskutek tego, wydaje mi się, że tablica ta
powinna być raczej nazwana „Tablicą Sił Planetarnych” – bo uwzględnia się tu dodane dwie
siły (tj. siły dwóch planet).

Rysunek

Tablica ta pokazuje, jak mają się do siebie siły dwu planet, to jest, jaką jest wypadkowa ich
działania. Znak „plus” oznacza wynik korzystny (dobry). Znak „minus” wynik niekorzystny
(zły).

Ale wróćmy do tablicy poprzedniej. Tablica jakości siedmiu planet posiada trzy kolumny i
trzy rzędy. Są w nich rozmieszczone odpowiednio planety. Rozmieszczenie to ma swe
uzasadnienie. W starożytnej i średniowiecznej astrologii uwzględniano nie tylko siły
materialne. Uwzględniano przede wszystkim siły duchowe (czyli od duchowych istot
pochodzące). Uważano, iż INTELIGENCJE emanują siły. Nowożytna astrologia –
zmaterializowana i zracjonalizowana – odrzuca ten pogląd. Uznaje ona tylko ciała kosmiczne,
nie widząc ich związku z jakimikolwiek bądź istotami duchowymi. Namierza tylko określone
punkty na ekliptyce, skąd docierają na ziemię wpływy. Krótko mówiąc, astrologia
niekabalistyczna nie wychodzi poza planety (dokładniej poza ciała kosmiczne). A jeśli nawet
poza nie wychodzi, to niemniej interpretuje owe wpływy materialne, nie zaś mistyczne.
Natomiast astrologia starożytna, a także astrologia średniowieczna (boć i ta z jej dorobku
duchowego korzysta), widziała poza ciałami kosmicznymi istoty duchowe, do których
odnosiła wpływy duchowe. Bo astrologia starożytna i średniowieczna rozróżniały trojakie
wpływy: duchowe, psychiczne i materialne (fizyczne). Była więc konsekwentna.
Uznaje je poniekąd także astrologia nowożytna, ale że interpretuje je materialistycznie, jest
przez to niekonsekwentna; ponieważ nazywa rzeczy niewłaściwie. Przez „poniekąd” należy
rozumieć tu uznawanie wpływów działających na psychikę człowieka.

Panowanie znaków

Rysunek

(objaśnienie do tablicy panowania znaków)

Tablica pokazana na str. 19-tej jest bardzo ważna w swoich zastosowaniach zarówno
astrologicznych, jak i kabalistycznych (magicznych). Pokazuje ona bowiem pory panowania
wszystkich dwunastu znaków zodiakalnych na przestrzeni całego roku. Należy ją, przeto
dobrze przestudiować, aby umieć z niej należycie korzystać. Jak widzimy, znaki nie liczą się
od początku roku kalendarzowego, lecz od początku roku astronomicznego, czyli od tzw.
zrównoważenia wiosennego.
Prócz tego znaki niezupełnie odpowiadają miesiącom kalendarzowym. Bo i trwanie ich, czyli
panowanie, zaczyna się nie z początkiem miesiąca kalendarzowego, lecz przypada mniej
więcej na trzecią jego część, i ponadto przeciąga się niejako z miesiąca na miesiąc: znak
rozciąga się na dwa sąsiadujące z sobą miesiące. Pokazuje to rubryka „Granica czasowa
znaku”.
Trzeba o tym wiedzieć i odpowiednio do tego planować i przeprowadzać operacje magiczne,
jeżeli chcemy, by one nie zawodziły. Jest to obowiązująca wskazówka.
Jest to, rzecz jasna, wskazanie ogólne. Niemniej jest ono bardzo ważne i zawsze aktualne w
praktyce. Bo co do wskazań szczegółowych (dotyczących poszczególnych znaków), to mówi
o nich tak astrologia klasyczna, jak i astrologia kabalistyczna.

Komentarz: Zmienić numer
strony

Co człowiek może uzyskać od dwunastu znaków

Ponieważ każde stworzenie otrzymuje od Boga swego ducha, liczbę i miarę, przeto wszystko
ma swój czas.

W znaku BARANA Aniołowie darzą rośliny wigorem, drzewa sokiem, a istoty płci żeńskiej
płodnością (są one wtedy najsposobniejsze do zapłodnienia). W tym znaku płodności
wszystkich stworzeń jest najlepiej regulowana. Niedziela najlepiej nadaje się do wszystkich
poczynań i przedsięwzięć.

W znaku BYKA udają się wszystkie sprawy i przedsięwzięcia, gdyż Aniołowie tego znaku
osobliwie im sprzyjają. Wszystko może nam się wówczas udać, ale konieczna jest w tym celu
nieustanna modlitwa do Boga, by Bóg błogosławił naszym poczynaniom.

W znaku BLIŹNIĄT Aniołowie mają wielką moc i władzę nad cielesnymi zmianami oraz nad
ruchami wód w rzekach i morzach. Powodują przyjaźń pomiędzy braćmi, przyjaciółmi i
sąsiadami. Udzielają także przestróg odnośnie niebezpieczeństw, które mogą pochodzić od
osób lub przedmiotów. Aniołowie w tym czasie przemieszczają się z jednego krańca neiba w
drugi z ruchem gwiazd.

W znaku RAKA Aniołowie rządzą w specjalny sposób wszelkimi darowiznami i darami,
bogactwami i skarbami, tudzież są przychylni dla poszukiwaczy skarbów. Mniema się, że
udzielają także pomocy i umiejętności wysławiania się, a także oświecają umysł w rzeczach
świętych. Okazują też szczególną pomoc w sprawach Retoryki.

W znaku LWA Aniołowie mają moc poruszyć wszelką rzecz żyjącą, by się rozmnażała, i
czuwają nad tymi rzeczami w specjalny sposób. Przez dar Boży udzielają również skutecznej
pomocy w sprawach Fizyki (tajemnej), Medycyny (tajemnej) oraz Alchemii.

W znaku PANNY Aniołowie mają moc niszczenia państw, regulowania wszelkich
uwarunkowań, rozsądzania między panem a sługą, rozkazywania Złym Duchom, obdarzania
stałym zadowoleniem, a także dopomagania w sprawach Muzyki, Logiki i Etyki, i czynienia
sposobnym do tych rzeczy.

W znaku WAGI Aniołowie otrzymują od Boga wielką moc, o tyle mianowicie, o ile słońce i
księżyc znajdują się w tym znaku. Ich potęga kontrolowania rozciąga się wówczas na
przyjaźń i wrogość wszystkich stworzeń. Mają oni naówczas władzę nad
niebezpieczeństwem, nad działaniami wojennymi, nad kłótniami i potwarzami, a także wiodą
armie ku wszystkim czterem stronom świata. Wywołują też deszcz i czynią człowieka
sposobnym do Arytmetyki, Astronomii i Geometrii.

W znaku SKORPIONA Aniołowie mają władzę nad cierpieniem i strachem, nad tym
wszystkim, co człowiek czyni przeciwko Bogu (mogą wówczas bardzo pokarać grzesznika),
nad zwykłymi przywilejami. Zmuszają oni (to znaczy, naginają, nakłaniają) sumienie do
posłuszeństwa, a także przyniewalają Złe Duchy, ażeby dotrzymały swoich zobowiązań
względem ludzi, i na odwrót (tj. zmuszają tych, którzy ze Złymi Duchami jakiekolwiek pakty
zawarli, by je wykonali). Rządzą nadto w tym znaku życiem i śmiercią wszystkich istot.
Posiadają również władzę nad zmarłymi i czynią człowieka sposobnym do Teologii,
Metafizyki i Geomancji.

W znaku STRZELCA Aniołowie mają osobliwą władzę nad Czterema Elementami (czyli nad
Czterema Żywiołami). Prowadzą ludzi (tj. ułatwiają im to) z jednego kraju do drugiego,
regulują zmiany w elementach oraz rozmnażanie się stworzeń.

W znaku KOZIOROŻCA Aniołowie udzielają wszelkich światowych honorów, zaszczytów i
wyróżnień, a także udzielają cnoty i zasługi, nawet takich, jakie były udziałem naszych
prarodziców (Adama i Ewy) w Raju. Oświecają też przedziwne zdolności rozumowania i
obdarzają pojętnością.

W znaku WODNIKA Aniołowie darzą dobrym zdrowiem i uczą, co jest dla człowieka
szkodliwe, a co nie. Czynią też człowieka zadowolonym ze swego losu i nauczają go z
polecenia Bożego tajemnic Nieba i Natury.

W znaku RYB Aniołowie zmuszają Złe Duchy, aby były uległe człowiekowi, ochraniają
pobożnych, tak iż żadna wrogość nie jest w stanie ni9c złego im uczynić czy szkodzić im
jakkolwiek.

Stosunek planet do znaków

Planeta w swoim znaku
Mówi się, że kiedy planeta po długiej wędrówce powraca do swego „domu” (zwanego w
astrologii tajemnej „niebem”), to wówczas wpływ jej dobry albo zły jest najmocniejszy.
Z tego względu położenie planet rozpatrzymy najpierw w odniesieniu do ich znaków
zodiakalnych. Rysunek na str. 25 pokazuje „domy” poszczególnych planet. Na rysunku tym
widać, że „domy” te są dwojakie: „domy” dzienne i „domy” nocne. „Domy” dzienne są
oznaczone na rysunku jasnym kolorem. „Domy” nocne są oznaczone na rysunku ciemnym
kolorem. Nazwy te nie mają nic wspólnego z dniem i nocą. Sądzić tak byłoby
nieporozumieniem. Oznaczają one specyficzne wpływy, które płyną (pochodzą, przychodzą)
od znaków. Wpływy te docierają do planet od znaków. Wpływy te mogą być albo natury
czynnej, albo natury biernej. Znaczy to, że „dom” dzienny stymuluje aktywność, a „dom”
nocny stymuluje wrażliwość. Znaczy to, że planeta w odpowiednim swoim „domu” jest
odpowiednio stymulowana. Zagadnienie to objaśniają dodatkowo dalsze dwa rysunki (patrz
str. 26 i 27).
Na rysunku na str. 25-tej widzimy, że słońce ma tylko „dom” dzienny, tak jak księżyc ma
tylko „dom” nocny. Pozostałe planety mają zaś po dwa „domy”: jeden „dom” dzienny i jeden
„dom” nocny. Na rysunku na str. 25-tej widzimy, jak te „domy” są porozmieszczane.
Widzimy, że są one porozmieszczane parami, po dwa „domy” dzienne i po dwa „domy”
nocne.
Gdy mówi się, że planeta należy do odpowiedniego znaku, który jest jej „domem”, należy
rozumieć to w ten sposób, iż planeta czuje się w tym znaku szczególnie dobrze.
Planeta w swoim znaku posiada całą swoją siłę – zwie się ona siłą pierwszorzędną. Jednakże
trzeba wziąć pod uwagę także i to, w którym dekanacie planeta się znajduje: gdyż nie jest to
bez znaczenia. Każdy jeden bowiem dekanat ma swoją specyficzność. Każdy znak zodiaku,
który na ekliptyce ma 30º, dzieli się na trzy dekady (czyli dekanaty) po 10º każda.
W pierwszej dekadzie siła pierwszorzędna planety jest całkowita, najczystsza i największa
(ponieważ jest niezmieszana).
W drugiej i trzeciej dekadzie siła pierwszorzędna planety nie jest już tak czysta, gdyż jest
nieco zmodyfikowana przez planety (dwie inne planety) należące do tego samego trygonu: w
drugiej dekadzie jest mniejsza niż w pierwszej, a w trzeciej dekadzie jest mniejsza niż w
drugiej. Stosunki te uwidacznia osobna tablica – ZNAKI I ICH DEKADY (str. 27). Jest ona
identyczna z rysunkiem, który został podany na str. 25 (PLANETY I ICH DOMY), gdzie
również zaznaczono nad planetami, a pod znakami, dekady znaków.
Dekady oznaczają zatem stopień siły pierwszorzędnej planety w jej znaku.
Rysunek na str. 25-tej, a także na str. 26-tej, zwraca uwagę sposobem rozmieszczania
„domów”. Słońce i księżyc są umieszczone w znakach LWA i RAKA, a po obydwu ich
stronach są porozmieszczane „domy” pozostałych planet w następujący sposób: dwa
najbliższe należą do Merkurego, dwa następne należą do Wenus, dwa następne należą do
Marsa, dwa kolejne należą do Jowisza, dwa ostatnie należą do Saturna. Szczególnie jasno
widać to na rysunku na str. 26-tej. Jak widać, bliskość „domów” planet w stosunku do
centralnych „domów” słońca i księżyca jest przedstawiona w zależności od rzeczywistej
(liniowej) odległości środka planety od środka systemu słonecznego. Tyczy się to także
księżyca, który znajduje się najbliżej słońca.
Na obydwu rysunkach zwraca uwagę to, że „domy” dzienne leżą naprzeciwko „domów”
nocnych.

Komentarz: Zmienić numer
strony

Komentarz: Zmienić numer
strony

Komentarz:

Komentarz:

Komentarz:

Komentarz:

Choć rysunki te są nieco inaczej zatytułowane, to jednak dotyczą tego samego – planet i ich
„domów”. Na rysunku na str. 26-tej jest to przedstawione w sposób łatwiejszy do
zapamiętania.

Planeta w obcym znaku
Kiedy planeta znajduje się w nieswoim znaku (który nie jest jej „domem”), to wtedy siła jej
oddziaływania jest inna – zwie się ona siłą drugorzędną. Astrologia klasyczna wyróżnia w
związku z tym cztery możliwości. Oto one:
Exaltatio

- najwyższa siła planety w polu innego znaku (podano stopień łuk., w

którym ma to miejsce)

Casus

– spadek siły planety w polu innego znaku (podano stopień łuk., w

którym ma to miejsce)

Deprecatio

– całkowity zanik siły planety w polu innego znaku

Peregrinus

– zobojętnienie (czyli zneutralizowanie) siły planety w plu innego

znaku

UWAGA – w rubryce „Deprecatio” oraz „Peregrinus” nie podano stopnia, czyli że stan ów

dotyczy całego znaku.

Rysunek na str. 30-tej pokazuje te cztery warianty.
Wedle danych astrologicznych, znak odnosi się do planety w nim przebywającej –
jakąkolwiek by nie była – jak ciało do duszy. I dlatego, znak, w którym nie przebywa żadna
planeta, przejawia się astralnie nie bardziej intensywnie niż ciało na pl. fizycznym, z którego
wyszedł Astrosom już to czasowo, już to na stałe (śmierć). Tak tedy, wpływ (czyli
oddziaływanie) samego znaku jest znikomy. Wynika z tego, iż planety są nieodzowne, aby
wpływ ten pochwycić i wzmocnić go (powiedzieć można, iż działają one na podobieństwo
soczewek).

Ponieważ planety najlepiej czują się w swoich „domach” (domicilum), wynika stąd, że
najgorzej czują się w znakach naprzeciwko nich położonych. Znak naprzeciwko „domu”
planety położony nazywa się „detrimentum” (ubytek siły) (detrimentum = deprecatio). Na
przykład, Saturn czuje się źle (to znaczy , jest osłabiony) w RAKU i LWIE, bo czuje się
dobrze (to znaczy, jest silny) w KOZIOROŻCU i WODNIKU.

Komentarz:

Komentarz:

Planety i ich „domy”

Przynależność planet do ich „domów”

Znaki i ich dekanaty

(planeta w obcym znaku)

„Przyjaźń” i „nieprzyjaźń” w astrologii

Przy analizie astrologicznej zawraca się uwagę również na tzw. „przyjaźń” i „nieprzyjaźń”.
Kolejność „domów” dziennych i nocnych wydziela z liczby sześciu binerów duodenera (tj.
dwunastoczęściowej całości) (którą jest dwanaście znaków zodiaku) trzy dodatnie binery (na
które składają się trzy znaki dzienne), oraz trzy ujemne binery (na które składają się trzy
znaki nocne. Biner tworzą dwa znaki: znak dzienny i znak nocny; które łącznie w Magii
nazywają się ”niebem” planety. Wyjątkiem jest „niebo” słońca i „niebo” księżyca, które
składa się tylko z jednego znaku: dla słońca jest to znak dzienny, dla księżyca jest to znak
nocny (patrz str. 25 i str. 26).
Ponadto pierwsza dekada znaku (patrz str. 27) jest najkorzystniejsza dla planety do tego
znaku należącej, a dwie pozostałe są mniej korzystne. W pierwszej dekadzie bowiem planeta
jest silniejsza niż w dwu pozostałych, w których jest odpowiednio słabsza. Dekady mają
związek z tzw. trygonami, do których należą (do których są przypisane) znaki zodiakalne. O
trygonach będzie mowa dalej. Tu tylko o tym wzmiankujemy.

Czym innym jest „przyjaźń” i „nieprzyjaźń” w astrologii kabalistycznej, a czym innym jest
„przyjaźń” i „nieprzyjaźń” w astrologii urodzeniowej (czyli niekabalistycznej).

Przez „przyjaźń” w astrologii kabalistycznej rozumie się podtrzymanie wpływów (czyli
oddziaływań) 1-szej planety przez 2-gą, a przez „nieprzyjaźń” rozumie się osłabienie
wpływów (czyli oddziaływań) 1-szej planety przez 2-gą.

Przez „przyjaźń” w astrologii urodzeniowej rozumie się wzmocnienie dobrych i osłabienie
złych wpływów (czyli oddziaływań) 1-szej planety przez 2-gą, a przez „nieprzyjaźń” rozumie
się wzmocnienie złych i osłabienie dobrych wpływów (czyli oddziaływań) 1-szej planety
przez 2-gą.

W obu wypadkach są to dwie różne rzeczy. Nie należy ich mylić.

„Przyjaźń” i „nieprzyjaźń” w astrologii urodzeniowej oznacza ogólny charakter
zastosowywalności „domu” planety do innych planet, gdy one w nim się znajdą.

Kabalistycznie natomiast „przyjaźń” i „nieprzyjaźń” oznacza pomoc i przeszkodę ze strony
innych Duchów dla Ducha, pod auspicjami planety którego robi się operację magiczną.

Kabalistycznie natomiast „przyjaźń” i „nieprzyjaźń” oznacza pomoc i przeszkodę ze strony
innych Duchów dla Ducha, pod auspicjami planety którego robi się operację magiczną.
Jednakże trzeba tu powiedzieć, że owe „podtrzymanie” względnie „osłabienie” wpływów
(czyli oddziaływań) jest w Magii bardzo specyficzne. Albowiem Geniusze mają wolę, którą
mogą się kierować. Mogą coś zrobić albo mogą czegoś nie zrobić. Na skutek tego ich
interwencja ma charakter ewentualny zewnętrznie, a arbitralny wewnętrznie. „Ewentualny
zewnętrznie” – zajść może w okolicznościach zewnętrznych (określanych danym
uwarunkowaniem astronomicznym). „Arbitralny wewnętrznie” – Geniusz może zadziałać
albo nie stosownie do swojej woli (a także w zależności od przyzwolenia względnie zakazu
Boga). Z tymi przeto rzeczami co do Geniuszów liczyć się musimy i brać je pod uwagę.
Dodam więcej, rodzaj kontaktu z Geniuszem ma tu też co do powiedzenia.

Komentarz:

Aspekt Astrologiczny

Rysunek

Aspekt Kabalistyczny

Rysunek

Konstelacje zodiakalne i znaki zodiakalne

Czymś zupełnie różnym od konstelacji zodiakalnych (które mają swój własny ruch w
przestrzeni kosmicznej i odbijają postępowy ruch Ziemi, którego nie zauważamy) są znaki
zodiakalne, za punkt wyjścia dla których obrano punkt BARANA, czyli punkt przecięcia
ekliptyki z równikiem niebieskim, to jest, punkt, przez który przechodzi Słońce w czasie
zrównania wiosennego na półkuli północnej.
Poczynając od punktu BARANA, dzielimy ekliptykę na dwanaście równych części (po 30º
łuk. Każda), w kierunku zgodnym z rzeczywistym biegiem Ziemi lub pozornym biegiem
Słońca.
Pierwszorzędne znaczenie dla zrozumienia różnicy między znakami zodiakalnymi a
konstelacjami zodiakalnymi ma tzw. ruch precesyjny. Polega on na tym, że wskutek ruchu
naszego Słońca wokół tzw. SŁOŃCA CENTRALNEGO (z prędkością ok. 20 km/sek)
ekliptyka i równik niebieski nie zachowują w przestrzeni kosmicznej położenia
niezmiennego, i dlatego punkty przecięcia ekliptyki i równika niebieskiego poruszają się.
Punkty BARANA i WAGI przesuwają się po ekliptyce ruchem wstecznym z szybkością
przeszło 52” rocznie. Wynika stąd, iż punkty te przebiegają przez jeden gwiazdozbiór
zodiakalny (nie mylić ze znakiem zodiakalnym) przeciętnie w ciągu 2150-ciu lat (ziemskich).
Ten okres czasu nazywa się rokiem PLATONA. Aby punkty BRANA i WAGI przesunęły się
wstecznie przez wszystkie dwanaście znaków zodiakalnych, potrzeba na to 2150 * 12 = 25
800 lat (ziemskich). Jest to, jak widać, wcale niebagatelny okres czasu.
(SŁOŃCE CENTRALNE jest punktem we wszechświecie, dokoła którego krążą wszystkie
systemy wszechświata: chmury galaktyczne, grona galaktyk, galaktyki …, a więc i nasz
system słoneczny wraz z galaktyką, do której należy, który nazywamy Drogą Mleczną.
Istnienie tego punktu postuluje tylko astronomii. Nie potrafiono go jednak wyznaczyć, gdzie
by mianowicie miał się on znajdować, ani też bliżej go określić. Nadmienić trzeba, że od
prapradawnych czasów wie o nim tradycja tajemna, chociaż zbyt iwele o nim nie mamy
informacji).

Zjawisko precesji odkrył astronom grecki Hipparch (160 –125 a. Chr. N.). On też dokonał
podziału ekliptyki na dwanaście równych części. Kiedy tego dokonywał, wtedy punkt
BARANA przypadał właśnie w konstelacji zodiakalnej BARANA, wszystkie zaś następne
znaki przypadały mniej więcej na tle kolejnych konstelacji zodiakalnych – zadziwiająca
zbieżność. Z tego powodu nazwy jednych przeszły w drugie. Dziś punkt BARANA – po
upływie przeszło 2000 lat – przesunął się wstecznie o jedną konstelację i przypada niedaleko
końca gwiazdozbioru RYB.
W rezultacie związek gwiazdozbiorów i znaków zodiakalnych okazał się luźny.
Konstelacje zodiakalne, będąc ugrupowaniami bardzo odległych gwiazd stałych, dały w
przeszłości nazwy znakom zodiakalnym. Tak tedy, znaki zodiakalne nazywają się od
gwiazdozbiorów zodiakalnych.

Astrologiczny wpływ gwiazd stałych, będących składnikami gwiazdozbiorów, nie jest
wprawdzie negowany przez astrologów, lecz zdania na ten temat są podzielone.
Astrologowie starożytni, a częściowo i współcześni, obliczają dla horoskopów stanowiska
(położenia) większych gwiazd stałych. Konstelacje zodiakalne i przesunięcia precesyjne mają
niewątpliwie wpływ na życie ludzkości, traktowanej jako całość, a także na życie ras i
narodów, a stąd mają rację bytu w astrologii politycznej (i religijnej).

W astrologii urodzeniowej zasadniczą rolę odgrywają znaki zodiakalne, które są źródłami
promieniowań działających na całokształt życia na Ziemi. Według astrologii teoretycznej, są

to pola elektromagnetyczne o swoistych właściwościach, których wpływy odbijają się na
Ziemi w rozmaity sposób.
Każdemu znakowi zodiakalnemu można przypisać określone wpływy w dziedzinie świata:
mineralnego, roślinnego, zwierzęcego oraz ludzkiego. Według tychże wpływów można
przydzielić każdemu znakowi zodiakalnemu określone minerały, szlachetne kamienie i inne
substancje chemiczne, rośliny, zwierzęta, typy ludzkie, odcienie uczuć i myśli, upodobania i
uzdolnienia, rodzaje zawodów i rodzaje chorób, wreszcie kierunki geograficzne,
poszczególne kraje, ogólne cechy narodowościowe i rasowe. Olbrzymi zespół przynależności,
jaki z tego wynika, rozkłada się na poszczególne działy astrologii.

„Domy” w astrologii urodzeniowej i w astrologii
kabalistycznej

Czym innym są „domy” w astrologii urodzeniowej i czym innym są „domy” w astrologii
kabalistycznej.
W astrologii urodzeniowej „domy” nie odpowiadają ściśle znakom, lecz bywają od nich
większe albo mniejsze. Bywa i tak, że znak (lub znaki) nie posiada „domu”.
W astrologii kabalistycznej „domy” zawsze odpowiadają ściśle znakom – obszar „domu”
pokrywa się z obszarem znaku. W astrologii magicznej „domów” osobno się nie ustala – znak
stoi tutaj za „dom”.
Natomiast przy wykreślaniu horoskopu urodzeniowego trzeba każdorazowo wyznaczyć
granice poszczególnych „domów”. Robi się to w oparciu o ideową koncepcję rozmieszczenia
„domów” (patrz str. 42 rys.1).

Najprostszym sposobem określenia obszaru „domów” jest tzw. sposób pośredni.
Jest to sposób łączący w sobie metodę równego i nierównego podziału obszarów „domów”.
Wykres horoskopu urodzeniowego robi się na specjalnej planszy, którą każdy może z
łatwością dla siebie sporządzić (patrz str. 42 rys. 2).
Stosując ten sposób, korzystamy z efemeryd (vide – Tablica Domów). W efemerydach są
podane tylko początki „domów”. Dokładnie je wynotowujemy, mimo że na rysunku możemy
je przedstawić z dokładnością tylko do stopni. Potem ustalamy granice poszczególnych
„domów” (gr. początkowa i gr. końcowa) i wrysowywujemy je do schematu horoskopu tak,
że wierzchołki „domów” zaznaczamy na zewnętrznym kręgu rysunku.

Sposób postępowania

1) wynotowujemy początki „domów”: X, XI, XII oraz I, II, III (naprzeciwko nich leżą

odpowiadające im „domy”: IV, V, VI oraz VII, VIII, IX).

2) w każdym jednym z dwu sąsiadujących z sobą „domów” (pierwszych) bierzemy

graniczne wielkości i dodajemy je. Potem wynik dzielimy przez 2. Następnie
dodajemy rezultat dzielenia do początkowej granicznej wielkości „domu”. Wielkości
graniczne: początkowa i końcowa, wyznaczają obszar „domu”.

3) na koniec sprawdzamy, czy wszystkie znaki zodiakalne znajdują się w wyznaczonych

w ten sposób „domach”. Jeżeli dla któregoś z nich zabrakło „domu”, to znaczy to, że
jest on zawarty wewnątrz jednego z „domów”. W takim wypadku zapisujemy ów znak
poza kręgiem zewnętrznym obok „domu”, w którym jest on zawarty. Bo chociaż taki
znak jest bezdomny, niemniej jednak musi być odnotowany.

Uwaga – bezdomnych znaków może być więcej niż jeden.

Przykład
Wyznaczyć „domy” dla horoskopu urodzeniowego, mając granice początkowe „domów”:

X

9º 28’ RYBY

I

11º 59’ RAK

XI

14º 11’ BARAN

II

18º 13’ RAK

XII

2º 12’ BLIŹNIĘTA III

16º 10’ LEW

Uwaga – w obliczeniach podane są wielkości zaokrąglamy do samych stopni, bo minut łuk. i

tak graficznie przedstawić się nie da.

( rozwiązanie )

Komentarz:

Komentarz:

dla d. X

od 10º RYBY do 14º BARAN = 34º

34º : 2 = 17º

10º RYBY + 17º = 27º RYBY (gr. końcowa)

dla d. XI

od 14º BARAN do 2º BLIŻNIĘTA = 48º

48º : 2 = 24º

14º BARAN + 24º = 8º BYK (gr. końcowa)

dla d. XII

od 2º BLIŹNIĘTA do 12º RAK = 40º

40º : 2 = 20º

2º + 20º = 22º BLIŹNIĘTA (gr. końcowa)

dla d. I

od 12º RAK do 28º RAK =16º

16º : 2 = 8º

12º RAK + 8º = 20º RAK (gr. końcowa)

dla d. II

od 28º RAK do 16º LEW = 18º

18º : 2 = 9º

28º RAK + 9º = 7º LEW (gr. końcowa)

dla d. III

od 16º LEW do 10º PANNA = 24º

24º : 2 = 12º

16º LEW + 12º = 28º LEW (gr. końcowa)

I tak oto mamy wyznaczone graficznie obszary „domów” pierwszych. Obszary „domów”
drugich same się odkładają po przeciwnej stronie rysunku, o ile przedłużymy linie graniczne
„domów” pierwszych.

( wyjaśnienie )
Dlatego podaliśmy tu przykład wyznaczania „domów” horoskopu urodzeniowego, żeby
pokazać, że „domy” horoskopu urodzeniowego rzeczywiście nie pokrywają się z polami
znaków zodiakalnych; czym także astrologia urodzeniowa różni się między innymi od
astrologii kabalistycznej.

Rysunek

Rysunek

( dopowiedzenie )

„Domy” w horoskopie urodzeniowym są stałe, to znaczy, ich miejsce jest niezmienne na
planszy. Pokazuje to rysunek 1. Natomiast ich obszar jest zmienny: jedne bywają większe (tj.
zajmują sektor o większym polu), drugie bywają mniejsze (tj. zajmują sektor o mniejszym
polu). Pokazuje to rysunek 2.
Należy w związku z tym powiedzieć, że czasami zdarza się tak, iż jakiś znak nie jest
reprezentowany (nie może być reprezentowany). W takim wypadku notujemy go obok koła
bez podania przy nim stopni. Znaczy to, że taki znak nie wchodzi w rachubę w danym
układzie. Znaczy to, że jest on zawarty wewnątrz jednego z „domów” horoskopu
urodzeniowego.

Chcę tu zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz bardzo ważną. Ruch obrotowy Ziemi dokoła jej
osi powoduje, że w danym momencie dobowym znaki wypadają w różnych położeniach w
odniesieniu do ”domów” horoskopu urodzeniowego. Objaśnia to rysunek na str. 44. Część
jego zewnętrzna, wyobrażająca „domy” (są one oznaczone cyframi rzymskimi) jest
nieruchoma. Ruchoma jest część jego wewnętrzna, na której zaznaczone są znaki. Część
wewnętrzna obraca się względem części zewnętrznej, wskutek czego znaki przybierają różne
położenie w stosunku do „domów”.

Na rysunku osobno zaznaczono cztery punkty kardynalne (tj. początek czterech „domów”
kardynalnych).

Komentarz: Wstawić numer
strony!!

Aspekty

Aspektami w astrologii nazywa się określone długości pomiędzy dwoma planetami albo
pomiędzy planetami i węzłami księżycowymi lub czułymi punktami, mierzone na ekliptyce.
Aspekty odgrywają w astrologii wielką rolę. Każda jedna z planet może wywierać wpływ
zarówno dobry, jak i zły, w zależności od aspektu, jaki tworzy w odniesieniu do głównych
punktów horoskopu (tj. do czterech punktów kardynalnych). Znaczy to, że aspekt planetarny
jest wskaźnikiem dobrego albo złego wpływu planety. Wielkości kątowe aspektów są
pokazane na tablicy na stronie 46. Ta tablica jest bardzo przejrzysta poglądowo.
Mówiliśmy już o relacji planety do planety z uwagi na ich naturę. Tablica na stronie 17
pokazuje na ogólny wynik tejże relacji. Obecnie rozpatrzymy same relacje planet ze względu
na ich położenie kątowe, bo tym jest ściśle aspekt.
Wspólny wpływ planet odpowiada ich cechom pierwszorzędnym, ale gdy znajdują się one w
określonym aspekcie (czyli w określonym wzajemnym położeniu), to wtedy charakter ich
wpływu (czyli oddziaływania) jest od niego zależny. Aspekt (aspectum) jest jakby
spojrzeniem jednej planety na drugą. Jest to, inaczej mówiąc, kąt, pod jakim jedna planeta
patrzy na drugą. Te odległości kątowe są najważniejszą rzeczą w astrologii, jeśli chodzi o
wzajemne położenie dwóch planet.

Co do ogólnej oceny aspektów, to można powiedzieć, że:

1) aspekty 60° oraz 120° uważa sięga pomyślne (korzystne)
2) aspekty 45°, 90°, 135° i 180° uważa sięga niepomyślne (niekorzystne)

Rysunek

Uważa się też, że:

1) koniunkcja planet dobrych (Jowisz i Wenus) przynosi szczęście
2) koniunkcja planet złych (Saturn i Mars) przynosi nieszczęście

Ponadto wiedzieć trzeba, że im mniejsza jest odległość planety od południka, tym silniejszy
jest jej wpływ: dobry albo zły – zależnie od jej natury tudzież aspektu.
To są najważniejsze wskazania ogólne.

Rozróżnia się dziewięć aspektów zwykłych (czyli właściwych) oraz jeden aspekt niezwykły
(czyli niewłaściwy) – zależny od deklinacji (paralela). Ma on miejsce wtedy, gdy dwie
planety posiadają takie same odchylenie od ekliptyki bez względu na rodzaj odchylenia:
dodatni albo ujemny. Aspekt ten (paralela) działa tak samo jak koniunkcja. Planety w tym
wypadku są położone w jednakowych odległościach na północ i na południe od równika,
czyli znajdują się w jednakowej inklinacji (aspekt paralelny).
Tablica owych dziesięciu aspektów znajduje się na stronie 48, a zaś na stronie 49 znajduje się
inna tablica, która podaje charakterystykę siły i jakości tychże aspektów.

Dalej, mówiąc o aspektach, należy rozróżnić również aspekt luźny i aspekt ścisły. Pierwszy
jest aspektem niedokładnym, drugi jest aspektem dokładnym. Należy tu zauważyć, że
większość aspektów jest zwykle aspektami luźnymi, a nie ścisłymi.

Ponadto, należy wyróżnić również aspekt aplikacyjny i aspekt separacyjny. Pierwszy jest
aspektem zbliżającym się do ścisłości, drugi jest aspektem oddalającym się od ścisłości, drugi
jest aspektem oddalającym się od ścisłości.

(tablica dziesięciu aspektów)

Komentarz: Wstawić numer
strony

Komentarz: Wstawić numer
strony

Komentarz: Wstawić numer
strony

(siła aspektów)

Wyjaśnienie dokładności aspektu

Aspekt może być albo ścisły, albo luźny (czyli nieścisły). Pokazuje to tablica na stronie 51,
która podaje miary dokładności, i które tu chodzi. Dla aspektu ścisłego są to minuty łukowe.
Dla aspektu luźnego są to stopnie łukowe.
Należy wszakże wiedzieć, że dla silnie oddziałujących aspektów (którymi są: koniunkcja,
sekstyl, kwadratura, tryton, opozycja) granica luźnego aspektu – podana na tablicy – może
ulec zwiększeniu, w zależności od rodzaju ciał niebieskich ów aspekt tworzących.
Zwiększenie to jest podane na osobnej tablicy, którą tutaj podajemy.

Uwaga
Obszar aspektu luźnego jest dwustronny, to znaczy, tak w kierunku następstwa znaków, jak i
w kierunku odwrotnym.

(Tablica)

(Dokładność aspektu)

Na przykład, chcemy zbadać granice aspektu luźnego dla Słońca i Wenus, których położenie
na ekliptyce jest następujące:
Słońce - 23° 10’ Lwa, to jest, 120° + 23° 10’ = 143° 10’
Wenus - 13° 40’ Wagi, to jest, 180° + 13° 40’ = 193° 40’

Obliczamy najpierw odległość wzajemną obu planet.
193° 40’ - 143° 10’ = 50° 30’

Obliczamy następnie średnią arytmetyczną granicy luźnego aspektu dla tych planet.
Dla Słońca wynosi granica ta 15°.
Dla Wenus wynosi granica ta 7°.

Średnia arytmetyczna (15° + 7°)/2 = 22°/2=11

Ponieważ wynik 50° 30’ jest zbliżony do sekstylu (60°), dlatego dodajemy do sekstylu i
odejmujemy od sekstylu 11°, aby przekonać się, czy rzeczywiste położenie tych dwóch planet
na ekliptyce leży w granicach aspektu luźnego dla sekstylu.

Dodanie 60° + 11° = 71°
Odjęcie 60° - 11° = 49°

Ponieważ rzeczywista odległość pomiędzy obu planetami wynosi 50° 30’, wielkość ta leży w
granicach dopuszczalnej odchyłki (tak dodatniej [71°], jak i ujemnej [49°]), a zatem pomiędzy
tymi planetami zachodzi luźny sekstyl.

Jest rzeczą oczywistą, że im aspekt jest ściślejszy, tym jest on bardziej silniejszy.

Przy badaniu aspektów uwzględnia się też tzw. ruch prosty (D) i tzw. ruch wsteczny (R).
Ogólnie uważa się, że ruch prosty nie wpływa na emanację planety, natomiast ruch wsteczny
hamuje i wypacza emanację planety.

Komentarz: Wstawić numer
strony

Aspekty normalne wypisuje się zwykle na tablicy. Jest ona podobna do tablicy, z którą już
żeśmy się poznali (patrz str. 17). Jednakże na tablicy aspektów normalnych – jest ona
przedstawiona na stronie 54 – zaznacza się wzajemne odległości planet, mierzone na
ekliptyce, a nie relacje ich jakości (jak to przedstawiała tablica aspektów mieszanych [strona
17]). Tablica aspektów normalnych różni się od tablicy aspektów mieszanych także i tym, że
jest rozszerzona i że posiada puste miejsca, w których wpisuje się aspekty. Rozszerzenie, o
którym jest tu mowa, dotyczy: dwóch węzłów księżycowych, punktu pomyślności (pars
fortunae) oraz dowolnego czułego punktu (X).
Wpisy na tablicy aspektów normalnych są dokonywane symbolicznie. Tablica ta jest bardzo
pomocna do analizy aspektów. Jest całościowym obrazem wszystkich aspektów danego
horoskopu.

(Tablica aspektów normalnych)

Węzły księżycowe

W ciągu doby Księżyc zmienia swe położenie średnio o 13 stopni łukowych, biegnąc z
zachodu na wschód. Orbita jego jest eliptyczna. Ma ona perigeum (najbliższe położenie
względem Ziemi) oraz apogeum (najdalsze położenie względem Ziemi).
Punkty, w których orbita Księżyca przecina się z ekliptyką, nazywane są "węzłami
księżycowymi". Są dwa takie węzły.
Węzeł, przez który Księżyc przechodzi z południowej (S) na północną (N) stronę ekliptyki
(czyli z dołu w górę), nazywa się węzłem wstępującym - Głowa Smoka.
Węzeł, przez który Księżyc przechodzi z północnej (N) na południową (S) stronę ekliptyki
(czyli z góry w dół), nazywa się węzłem zstępującym - Ogon Smoka.

"Głowa Smoka" odpowiada naturze dobroczynnych planet (Jowisz, Wenera).
"Ogon Smoka" odpowiada naturze złoczynnych planet (Saturn, Mars).

Węzły księżycowe przejawiają swe działanie jedynie wtedy,
1) gdy Słońce i Księżyc znajdują się w ich pobliżu, jednak nie dalej niż 13 st. łuk.
2) gdy w pobliżu ich znajdują się inne planety (tj. pozostałe planety), jednak nie dalej niż 9 st.
łuk.
3) gdy przypadają w domach kardynalnych: I, IV, VII, X.
4) gdy wchodzą w koniunkcję z jakąś planetą.

W tych okolicznościach "Głowa Smoka" zwiększa działanie planet korzystnych i niebywale
nasila działanie planet niekorzystnych.

Jeżeli "Ogon Smoka" znajduje się w domach II lub XI, to wówczas zapowiada to trudności i
rozmaite niepowodzenia materialne i życiowe.

Węzły księżycowe poruszają się stale ruchem wstecznym z przeciętną prędkością 3' na dobę.
W efemerydach oznacza się tylko długość astronomiczną węzła wstępującego, ponieważ
węzeł zstępujący leży zawsze po przeciwnej stronie orbity.

Oznaczenie symboliczne:
Głowa Smoka jest oznaczana za pomocą znaku ??????
Ogon Smoka jest oznaczany za pomocą znaku ??????

Komentarz: Zmienić numer
strony

Komentarz: Zmienić numer
strony

Komentarz: Zmienić numer
strony

UWAGA - różne efemerydy niejednakowo dokładnie podają czas "węzła wstępującego":
1) co trzeci dzień (Barth)
2) co drugi dzień (Raphael)
3) codziennie (Hubert)

W praktyce tajemnej oba te punkty są ważną wskazówką dodatkową co do pomyślnych
względnie niomyślnych warunków zewnętrznych dla planowanej operacji.

Czułe punkty

W rozważaniach astrologicznych uwzględnia się również tzw. czułe punkty. Jest ich wiele.
Dostarczają one informacji o wydarzeniach losowych, które możemy przewidzieć, ponieważ
możemy je wyliczyć astrologicznie.
Tablica "czułych punktów" jest podana na str. ??????

sposób wyliczania
Obliczanie dowolnego "czułego punktu" polega na tym, że najprzód ustalamy odległość
pomiędzy dwoma wskazanymi planetami, idąc od pierwszej do drugiej w kierunku
następstwa znaków zodiakalnych, a potem dodajemy tę odległość do Ascendentu.
Przed przystąpieniem do obliczeń wielkości Ascendentu oraz dwu wskazanych planet
wyrażamy w stopniach łukowych, licząc od znaku Barana.

Przykład: obliczyć punkt pomyślności (pars fortunae) dla dnia i dla nocy, wiedząc, iż
Ascendent wynosi 9 stopni 33' Lwa, Słońce wynosi 9 stopni 06' Panny, a Księżyc wynosi 5
stopni 56' Strzelca.

Podstawowe długości:
dł. Ascendentu 129 stopni 33'
dł. Słońca 159 stopni 06'
dł. Księżyca 245 stopni 56'

Dla dnia
a) odległość od Słońca do Księżyca
245 stopni 56' - 159 stopni 06' : 86 stopni 50'

b) dodanie tej długości do A.
86 stopni 50' + 129 stopni 33' : 215 stopni 83' albo 216 stopni 23' czyli 6 stopni 23' Skorpiona

dla nocy
a) odległość od Księżyca do Słońca
Ponieważ długości Słońca nie możemy odjąć od długości Księżyca w kierunku następstwa
znaków zodiakalnych, dlatego nasamprzód dodajemy do długości Słońca obwód koła, a
dopiero potem wykpnujemy odejmowanie.
159 stopni 06' + 360 stopni : 519 stopni 06'
(długość Słońca) 519 stopni 06' - (długość Księżyca) 245 stopni 56' : 273 stopnie 10'

b) dodanie tej długości do A.
273 stopnie 10' + 129 stopni 33' : 402 stopnie 43'

Ponieważ wynik przekracza 360 stopni łukowych, należy odjąć od niego obwód koła.
402 stopnie 43' - 360 stopni : 42 stopnie 43' czyli 12 stopni 43' Byka

Odpowiedź:
dla dnia "punkt pomyślności" : 6 stopni 23' Skorpiona
dla nocy "punkt pomyślności" : 12 stopni 43' Byka

Termy

Termy są to obszary (w stopniach łukowych), w których planety działają na siebie w ten lub
inny sposób.

Istnieje tutaj dwojaka możliwość oddziaływania:
1) kiedy planeta znajduje się w granicach swojej termy, to wtedy wpływ jej wzrasta
2) kiedy planeta znajduje się w granicach wrogiej termy, to wtedy wpływ jej maleje - tyle
mianowicie traci swojego dobrego wpływu, ile odciąga go wroga planeta.

Ogólnie powiedzieć można, że termy oznaczają sektory mniejsze od dekanatów i że posiadają
określone właściwości.
Uderzającym jest to, że termy dotyczą tylko niektórych planet: Saturn, Jowisz, Mars, Wenus i
Merkury.
Dwie tablice, na których pokazane są termy dwunastu znaków zodiakalnych, mają także
wypisane w dekanatach imiona Geniuszów Egipskich. Geniusze ci patronują określonym
dekanatom. Jest to bardzo starożytny zapis.

Cztery żywioły

Do astrologii kabalistycznej należy także rozważanie o Czterech Żywiołach. Cztery Żywioły
są to cztery siły elementarne. Ponieważ nie są one czymś wyabstrahowanym, lecz są czymś
realnym (bo realnie przejawiają się w naturze), dlatego należy je rozważać w związku ze
znakami zodiakalnymi. Dwanaście znaków zodiakalnych rozdzielono pomiędzy Cztery
Żywioły. Każdy jeden z Czterech Żywiołów otrzymał trzy znaki zodiakalne.

Wstawić tabele

Jeśli uważnie popatrzymy na rozdział znaków zodiakalnych pomiędzy Cztery Żywioły (licząc
od znaku Barana w kierunku następstwa znaków), to od razu zauważymy, biorąc pod uwagę
znaki dzienne i nocne, że występują one w Czterech Żywiołach w następujący sposób:

Żywioł Ognia - znaki dzienne

Żywioł Ziemi - znaki dzienne

Żywioł Powietrza - znaki nocne

Żywioł Wody - znaki nocne

Nie jest to przypadkowe, bo tak Cztery żywioły istnieją w Zasadzie Uniwersalnej pojmowanej
statycznie, zwanej także Wieczną Zasadą.
Można przeto mówić o stymulacji czynnej i biernej ze strony Czterech Żywiołów (patrz
rysunek strona 66). Znaki dzienne pobudzają w człowieku aktywność. Znaki nocne pobudzają
w człowieku wrażliwość. Jest to m.in. podstawą podziału ludzkości najpierw na dwójnie
(rozdział płci), a następnie na czwórnik (cztery typy psychologiczne).

Dalej, „domy” horoskopu urodzeniowego dzielą się na trzy grupy:

1) „domy” kardynalne (cardinales)
2) „domy” stałe (succedentes)

Komentarz: Wstawić!!!

Komentarz: Wstawić numer
strony!!

3) „domy” zmienne (cadentes)

(patrz rysunek strona 67)
W związku z powyższym trzeba wiedzieć, że „domy” te nie są jednakowej godności (arab.
„Alkuten”). Posiadają one („domy”) swoich Rozkazodawców, czyli Panów (Significatores).
Są nimi, rzecz oczywista, odpowiednie planety, wedle ich przynależności do odpowiednich
znaków zodiakalnych, które są ich „domami”, czyli którymi te planety rządzą. Wskutek tego
Rozkazodawcy, czyli Panowie, nie są również jednakowej godności. Ich godność (licząc od
znaku Barana w kierunku znaków zodiakalnych) jest następująca: pierwszy nazywa się
dziennym (diurnus), drugi nazywa się nocnym (nocturnus), trzeci nazywa się uczestnikiem
(perticipans). By rzecz dokładniej objaśnić, załącza się odpowiedni rysunek (patrz strona 68).
Zestawiając ten rysunek z rysunkiem już podanym (patrz strona 66), widzimy, że
Rozkazodawcy, czyli Panowie, idą po sobie, według następstwa znaków, podług swej
godności:

Wstawić rysunki!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

W związku z podziałem „domów” według ich godności (cardinales, succedentes, cadentes)
znaki trytonów charakteryzują się następująco:

Trygon Ognia:
Baran – ognisty i kardynalny
Lew – ognisty i stały
Strzelec – ognisty i zmienny

Trygon Ziemi:
Byk – ziemny i stały
Panna – ziemny i zmienny
Koziorożec – ziemny i kardynalny

Trygon Powietrza:
Bliźnięta – powietrzny i zmienny
Waga – powietrzny i kardynalny
Wodnik – powietrzny i stały

Trygon Wody:
Rak – wodny i kardynalny
Skorpion – wodny i stały
Ryby – wodny i zmienny

Wiedza o siłach elementarnych

(w praktyce tajemnej)

Pragnę tu powiedzieć, pomijając wszystkie szczegóły astrologii niekabalistycznej, że w
praktyce tajemnej przez Cztery Żywioły, czyli przez Cztery Siły Elementarne (zwane także
Czterema Siłami Elementarnymi), rozumie się Duchy Przyrody. Jest ich cztery rodzaje.
Każdy jeden rodzaj reprezentuje odpowiedni żywioł. Te cztery klasy Duchów Przyrody mają
swoje nazwy i swoich naczelników generalnych, którym podlegają. Mówi o tym filozofia
tajemna. Według tejże filozofii tajemnej, za jawną stronę rzeczy (tj. przyrody) stoją Duchy
jako jej strona tajemna. I te to Duchy są tajemnymi siłami działającymi w Przyrodzie.

Komentarz: Wstawić numer
strony

Komentarz: Zmienić numer
strony

Komentarz: Zmienić numer
strony

A oto nazwy Duchów wraz z ich naczelnikami:


Duchy te można wywoływać, jeśli się wie, jak się do tego zabrać i jak to przeprowadzić.
Podczas wywoływania operator kieruje się ku odpowiedniej stronie wszechświata i używa
odpowiednich instrumentów magicznych.
Duchy Przyrody oprócz swoich naczelników generalnych, którym bezpośrednio podlegają,
podlegają również wyższej zwierzchności Aniołów, którzy sprawują zwierzchnią władzę nad
elementami (tj. nad Czterema Żywiołami). Aniołom tym podlegają, rozumie się, wszystkie
cztery klasy Duchów Przyrody razem ze swoimi naczelnikami generalnymi, a podlegają im w
odpowiedni sposób.

Patrz str. WSTAWIĆ NUMER STRONY

Poszczególnym żywiołom, czyli elementom, odpowiadają pkreślone metale (patrz str.
??????). Z metali tych można wykonywać określone talizmany magiczne Duchów Przyrody.
Robi się je oczywiście w porze panowania danego znaku zodiakalnego (któremu mianowicie
odpowiada dany żywioł). Talizmany tego rodzaju trzeba potem, rzecz oczywista,
egzorcyzmować i poświęcić z zachowaniem odpowiednich przepisów rytuału tajemnego i
należytych ceremonii. Bez tego bowiem nie miałyby one mocy i ważności.
Dalsze szczegóły tyczące się Duchów Przyrody są podane na str. ???????. Należy tam
zwrócić szczególną uwagę na wyjaśnienia dotyczące rubryki
"hieroglif". Nadmienię tu tylko, że hieroglif skorpiona odpowiada znakowi orła w locie, jak
też niekiedy jest ten hieroglif nazwany.
Informacje dotyczące Duchów Przyrody są nader ważne i dlatego powinny być dobrze
wystudiowane, ażeby być z nimi dokładnie i wszechstronnie obznajmionym.
Ponieważ Cztery Żywioły mają związek ze znakami zodiakalnymi, o czym już żeśmy mówili,
dlatego dołącza się jeszcze jedną tablicę, którą można uważać za tablicę uzupełniającą.
Tablica ta pokazuje:
1. używane dziś w astrologii niekabalistycznej symbole Czterech Żywiołów
2. symbole zodiakalne Czterech Żywiołów, przy czym dotyczą one całego trygonu (triplicitas)
3. symbole mistyczne Czterech Żywiołów

Te ostatnie, jak łatwo to zauważyć, są identyczne z tzw. "świętymi zwierzętami".
Zwłaszcza ważną w tej tablicy jest rubryka, która pokazuje symbole zodiakalne oraz symbole
mistyczne. Bardzo rzadko można je spotkać w pismach okultystów zachodu, którzy
wprawdzie sporo mówią o Czterech Żywiołach, jednak zwykle nie podają ich symbolów
zodiakalnych i mistycznych. Rubryka ta jest ważna dla praktyki tajemnej, ponieważ symbole
te mogą być użyte przy sporządzaniu amuletów i talizmanów Czterech Żywiołów. Sporządza
się je oczywiście w czasie panowania odpowiedniego znaku, przy czym znak ten rozciąga się
na cały trygon (triplicitas).
Tablica dodatkowa, o której jest tu mowa, znajduje się na stronie ???????.

Księżyc

Księżyc w Magii jest drugą co do ważności planetą po Słońcu. Jest on do tego stopnia ważny,
że wystarcza uzgodnić jego położenie ze Słońcem na ekliptyce, aby móc z powodzeniem
przeprowadzić większość operacji magicznych.
W większości operacji magicznych Księżyc musi być przybywającym, to jest, idącym od
nowiu do pełni. Choć trzeba powiedzieć, że są niektóre operacje magiczne, w których
Księżyc winien być ubywającym, to jest, idącym od pełni do nowiu. Nie podaję tu

szczegółów, ponieważ należą one do praktyki tajemnej, gdzie każdorazowo są podawane.
Chcę tu zaznaczyć tylko jedno. W czasie pełni wpływ Księżyca jest najsilniejszy i rozciąga
się wówczas na całą dobę. Można w tym czasie wykonać niemal każdą operację magiczną.
Ma ona zwłaszcza powodzenie wtedy, gdy jest to dzień Księżyca i gdy jest ona
przeprowadzana w godzinie tej planety: wówczas jej powodzenie - jeśli chodzi o warunki
zewnętrzne operacji magicznej - jest całkowicie pewne; jeśli tylko zrobiono wszystko, co
potrzeba. Należy zwracać uwagę na tego rodzaju dni, ażeby móc w nich przeprowadzać
operacje magiczne.
Osobnym zagadnieniem, jeśli idzie o Księżyc, jest jego przebywanie w znakach
zodiakalnych, gdy te mianowicie panują. Chodzi o to, iż ma on wówczas specjalne
właściwości tajemne. Wykorzystać je można w praktyce tajemnej - jeżeli oczywiście się je
zna. Drugim ważnym zagadnieniem jest przebywanie Księżyca w określonych sektorach
ekliptyki. Chodzi tu o tzw. "domy" księżyca, w których znajduje on się kolejno podczas
miesiąca (księżycowego). Jest to tak samo ważne, bo w swoich "domach" Księżyc swoiście
działa. Obie te kwestie zostaną oddzielnie omówione.

KSIĘŻYC W DWUNASTU ZNAKACH ZODIAKALNYCH

Baran (21 III - 20 IV)
Księżyc w tej części ekliptyki wywiera bardzo korzystny wpływ na podróżujących oraz na
kupców. Dobrze jest w tym czasie przygotowywać stosowne amulety. Księżyc w położeniu 0
st. - 20 st. jest bardzo pomocny w poszukiwaniu skarbu. W tym czasie dobrze jest również
przygotowywać talizmany zapewniające szczęście w grze, zwłaszcza gdy Księżyc jest w
połączeniu z Jowiszem.

BYK (21 IV - 21 V)
Księżyc w tym położeniu ma wpływ na talizmany, które mają zabezpieczać budynki przed
ruiną, studnie przed zawaleniem się, przyjaźnie i małżeństwa przed zerwaniem. Księżyc w
położeniu 35 st., po wyjściu z tego znaku (a więc gdy jest już w znaku następnym, to jest w
znaku bliźniąt), daje zdrowie i zdolności do nauki; a jeśli nadto znajduje się w owym czasie w
połączeniu z Wenus, to talizmany i amulety wykonane wówczas będą miały niezawodną siłę
w zdobywaniu miłości kobiet.

BLIŹNIĘTA (22 V - 21 VI)
Księżyc w tym znaku daje szczęście na polowaniu i na wojnie. Talizmany sporządzone
wówczas czynią posiadaczy ich niezwyciężonymi.

RAK (22 VI - 22 VII)
Księżyc posiada w tym znaku położenie złowrogie. Jest on wówczas sprzyjający dla zdrad,
spisków, knowań, zmów i sprzysiężeń.

LEW (23 VII - 22 VIII)
Księżyc w położeniu 120 st. - 140 st. posiada złe wpływy dla przedsięwzięć. Najlepiej wtedy
nic nie zaczynać. Potem atoli ma dobre wpływy na powodzenie i szczęście. Dobrze o tym
pamiętać przy wszelkiego rodzaju realizacjach planów, jakimikolwiek by one nie były.

PANNA (23 VIII - 22 II)
Talizmany sporządzone w tym znaku dają powodzenie graczom, podróżnikom oraz osobom
ubiegającym się o zaszczyty.

WAGA (23 IX - 23 X)
Księżyc w tym znaku okazuje się nader pomocny w poszukiwaniu skarbów, a także
odkrywaniu źródeł.

SKORPION (24 X - 22 XI)
Księżyc w tym czasie wywiera szkodliwy wpływ na podróżujących oraz wstępujących w
związki małżeńskie. To samo dotyczy zakładających stowarzyszenie, spółki i jakkolwiek
zrzeszających się. Trzeba o tym pamiętać, by nic z tych rzeczy wtedy nie robić, aby uniknąć
niepowodzeń.

STRZELEC (23 XI - 21 XII)
Księżyc posiada w tym znaku dobre wpływy przy ubieganiu się o zaszczyty i wyróżnienia
oraz wpływa bardzo dodatnio na zioła, które dają długie życie (medycyna tajemna).

KOZIOROŻEC (22 XII - 20 I)
Księżyc w tym znaku daje powodzenie w miłości oraz zdrowie, a także wpływa dodatnio na
zgodność w życiu małżeńskim.

WODNIK (21 I - 20 II)
Księżyc w tym znaku ma zły wpływ na zdrowie i na podróże.

RYBY (21 II - 20 III)
Talizmany wykonane podczas panowania tego znaku dają szczęście w grze.

DOMY KSIĘŻYCA
"Domy" Księżyca są to dobowe okresy, w czasie których Księżyc przebywa w określonych
punktach swej drogi dokoła Ziemi. Z tej przyczyny przyjmuje on różne położenie względem
znaków zodiakalnych. Nie należy jednak tego mylić z tym, cośmy już powiedzieli o Księżycu
w dwunastu znakach zodiakalnych; gdzie zostało omówione położenie znaków zodiakalnych
w stosunku do położenia Ziemi na ekliptyce, co jest związane z ruchem postępowym planety
Ziemi po jej orbicie dokoła Słońca. Tu bowiem chodzi o ruch Księżyca dokoła Ziemi, z czym
wiąże się różne jej usytuowanie w ciągu miesiąca księżycowego (wynosi on 28 dni) na
orbicie księżycowej. W roku przestępnym jest tych dni 29, ale ów dzień 29-ty jest dniem
"pustym" dla Księżyca. Nie ma swego Anioła i jest traktowany jako dzień wyjątkowo
niekorzystny pod każdym względem.
Na stronie ??????? znajduje się tablica 28-miu dni księżycowych. Jest to bardzo ciekawa
tablica. Obecnie objaśni się sposób korzystania z niej w praktyce tajemnej.
Na samej górze tablicy znajduje się napis "Angeli Lunae" (łac.) Aniołowie Księżyca. Chodzi
tu, rzecz jasna, o Dobrych Aniołów, a nie Złych Aniołów, czyli Demonów. Pod napisem jest
linia pozioma, na środku której znajduje się niewielki prostokąt. Poniżej widzimy dwie
rubryki. Nad każdą z nich widnieje napis "Angelus" (łac.) Anioł. Mamy tu wypisanych w
dwóch kolumnach 28-miu Aniołów - jeden Anioł dla jednego dnia księżycowego. Obok
kolumny Aniołów (z lewej strony) są dwie wąskie kolumny. Jedna z nich jest oznaczona
symbolem Słońca, a druga symbolem Księżyca. Nad nimi znajduje się napis "dies" (łac.)
dzień. O ile pod symbolem Księżyca są liczby, o tyle pod symbolem Słońca są puste pola. Jest
to zrobione celowo. Miesiąc księżycowy zaczyna się zawsze w środku miesiąca słonecznego
(kalendarzowego) i przenosi się na następny miesiąc słoneczny. Początkiem miesiąca
księżycowrgo jest Nów. Na przykład, dla miesiąca Października 1984 pierwszym dniem
miesiąca księżycowego jest 24-ty tegoż miesiąca, bo Nów właśnie na ten dzień kalendarzowy
przypada. Wobec tego drugim dniem miesiąca księżycowego będzie 25-ty października,

trzecim 26-ty, itd. Miesiąc słoneczny kończy się następującymi dniami: 28, 29, 30 lub 31. A
zatem, nowy miesiąc kalendarzowy zaczyna się znów od początku: 1, 2, 3 ... Liczby te
piszemy więc w rubryce pod symbolem Słońca, tak by pokryć nimi aż do końca dany miesiąc
księżycowy. Jasnym jest, że owe liczby będą się odnosiły już do miesiąca następnego, którym
jest Listopad. Tak tedy, dany miesiąc księżycowy rozciąga się na dwa te miesiące
(Październik i Listopad). Pierwszy z tych miesięcy kalendarzowych piszemy z lewej strony
małego prostokąta, a drugi z prawej strony. W samym prostokącie piszemy zaś rok, do
którego należą te miesiące: w naszym przykładzie będzie to rok1984. Tak więc, od razu
widzimy, którym dniom miesiąca kalendarzowego (ściśle którym dobom miesiąca
kalendarzowego) odpowiadają kolejne dni miesiąca księżycowego. Umożliwia to wymaganą
orientację co do terminów praktyki tajemnej.
Praktyka ta przebiegać może w dwóch kierunkach:
1) produkcja odpowiednich talizmanów
2) uzgadnianie naszych poczynań z uwagi na taki to a taki dzień księżycowy (każdy jeden ma
bowiem swoje właściwości, których nie posiada inny).
Jeżeli znamy je, to możemy z nich odpowiednio świadomie korzystać, by wybrać dla siebie
to, co jest najlepsze.
Podana tu tablica (Aniołów Księżyca) jest tablicą wzorcową. Gdy ma się 13 takich tablic, to
wówczas ma się zapas na cały rok. Należy więc je zawczasu sobie przygotować, aby je mieć
do użytku. Korzystanie z tej tablicy jest proste, o ile została ona należycie wypełniona. Widać
z niej, któremu dniowi miesiąca kalendarzowego odpowiada dany dzień miesiąca
księżycowego. Dodam tu tylko, że dni pod rubryką Słońce dobrze jest pisać kolorowym
ołówkiem, by tym bardziej się odznaczały od dni Księżyca.
Podam obecnie charakterystykę wszystkich dni Księżyca. Charakterystyka ta stąd bierze swój
początek, że dwadzieścia dwa klucze Tarota oraz siedem planet (magicznych) określają
charakter wszystkich dni cyklu księżycowego.
(charakterystyka dni Księżyca)
1. geniusz CENIEL: dzień sprzyjający dla wszystkich nowości. W dniu tym (Nów) dokonuje
się wszelkich wtajemniczeń.
2. geniusz ENEDIEL: dzień przychylny dla wszelkich objawień, uzyskiwania wiadomości o
tajemnicach i wielkich odkryć wiedzy.
3. geniusz AMIXIEL: dzień płodzenia. Dzień nadzwyczaj przychylny dla wszelkich
cielesnych i duchowych wytwórców.
4. geniusz AZAVIEL: dzień pomyślny dla wszelkich nieprawych i tyrańskich przedsięwzięć i
poczynań.
5. geniusz CABIEL: dzień ogólnie pomyślny - sprzyja narodzinom ludzi.
6. geniusz DIRACHIEL: dzień korzystny dla zaklęć i wszelakich buntów, rebelii i powstań.
7. geniusz SCHELIEL: dzień religii, modlitwy i sukcesów.
8. geniusz AMNEDIEL: dzień pojednania (pogodzenia się), skruchy i pokuty.
9. geniusz BARBIEL: dzień błogosławieństwa dla dzieci.
10. geniusz ARDESIEL: dzień panowania zwierzęcego, brutalności, żądz i instynktów.
11. geniusz NECIEL: dzień zwodniczy i kłamliwy dla dorosłych, ale dający zdrowie i
długowieczność dzieciom, które rodzą się w owym dniu.
12. geniusz ABDIZUEL: dzień proroczy i kabalistyczny - przychylny dla dokończenia
Wielkiego Dzieła.
13. geniusz JAZERIEL: dzień ponury i liczba losowa. W dniu tym spełnia się fatum, gdyż
dzień ten temu sprzyja.
14. geniusz ERGEDIEL: dzień błogosławieństw. W dniu tym panuje Anioł Cassiel (jest to
Anioł Soboty).
15. geniusz ATALIEL: dzień potępienia i wygnania.

16. geniusz AZERDUEL: dzień wykonania prawa. W dniu tym nie ma pobłażania, ponieważ
istoty nadrzędne spełniają swój obowiązek w stosunku do całego wszechświata.
17. geniusz ADRIEL: dzień ratunku dla dobrych i upadku dla złych; bardzo niebezpieczny, o
ile wypada w Sobotę.
18. geniusz EGIBIEL: dzień małżeńskiej miłości i dobrej nadziei.
19. geniusz AMUTIEL: dzień przychylny albo nieprzychylny dla możnych tego świata w
zależności od ich zasługi lub przewiny.
20. geniusz KIRIEL: dzień przychylny dla boskiego objawienia.
21. geniusz BETHUNAËL: dzień niebezpieczny dla ducha i rozumu.
22. geniusz GELIEL: dzień planety Saturna: dzień próby i cierpienia.
23. geniusz REQUEL: dzień planety Wenus: dzień pierwszeństwa dla zasługi i czułości.
24. geniusz ABRINAEL
25. geniusz AZIEL: dzień planety Merkurego: dzień plag bardzo dotkliwych.
26. geniusz TAGNIEL: dzień planety Marsa: dzień powodzenia w sprawach wojskowych.
27. geniusz ALHENIEL: dzień pomyślny dla zwycięstwa lub odpłaty.
28. geniusz AMNIXIEL: dzień planety Słońca: dzień siły i wyzwolenia.
29. geniusz nie jest podawany dla tego dnia. Jest to dzień chybienia i niepowodzenia we
wszystkich sprawach. Należy być ostrożnym w tym dniu i w miarę możliwości nic w nim nie
robić - nic nie zaczynać i nic nie kończyć.
Uwaga
Gdy w tekście mówi się, że jakiś dzień księżycowy jest dniem planety, to należy to tak
rozumieć, że dzień ten jest poniekąd podobny swoimi właściwościami owej planecie. Wynika
stąd, że gdy dzień ów wypada w dniu owej planety, natenczas jest najodpowiedniejsza
koniunktura dla operacji magicznej czy też dla spożytkowania tego dnia magicznie, wedle
wskazań podanych pod dniem księżycowym.

SAROS I CYKL METONA
Z ruchem Księżyca łączą się jeszcze dwa ważne okresy. Są to Saros i cykl Metona.
Saros jest to okres 18-tu lat i 11-tu miesięcy, wykryty przez Babilończyków, po upływie
którego dana faza Księżyca przypada w tych samych odległościach od jego węzłów, które są
ruchomymi punktami ekliptyki i cofają się średnio 3 minuty na dobę. Saros jest używany w
astronomii do wyznaczania dat zaćmień Słońca i Księżyca, które powtarzają się w podanym
okresie z odchyleniem tylko co do godzin.
Cykl Metona jest to okres 19-tu lat zastosowany w chronologii przez astronoma greckiego
Metona. Po upływie tego cyklu dana faza Księżyca, czyli dany jego aspekt ze Słońcem,
przypada na tę samą datę, z odchyleniem tylko co do godzin.
Obu podanych okresów nie należy mieszać ze sobą, gdyż są to dwie różne rzeczy.

PRĘDKOŚCI PLANET
Planety mają swe własne prędkości, z którymi poruszają się po swoich orbitach. Ogólnie
powiedzieć można, że im orbita planety jest bliższa Słońca - na planszy, która dotyczy
systemu geocentrycznego: im orbita bliższa jest Ziemi - tym ruch jej jest szybszy.
W praktyce posiada to podwójne znaczenie: po pierwsze - szybsze planety dościgają, a nawet
prześcigają wolniejsze (doścignięcie planety nazywa się aplikacją, a prześcignięcie, czyli
wyprzedzenie, nazywa się separacją: te dwie obserwacje są ważne ze względu na dojście
aspektu: aspekt luźny zmienia się w aspekt ścisły); po drugie - ilekroćkolwiek badamy
zachodzenie jakieś aspektu dwóch planet, tylekroćkolwiek czynimy to w ten sposób, że
odnosimy szybszą planetę do wolniejszej (bo łatwiej jest dostrzec jej ruch, który jest bardziej
zauważalny niż ruch wolniejszej planety). Obie te rzeczy mają więc bardzo praktyczne
znaczenie.

Mówi się, że planeta szybsza jest planetą aspektującą (tj. rzutującą się), a planeta wolniejsza
jest planetą aspektowaną (tj. na tle której rzutuje się planeta szybsza).
Na stronie ?????? pokazano rozkład planet na ich orbitach według ich prędkości. Oprócz
planet magicznych pokazano także i trzy inne planety niemagiczne (Uran, Neptun, Pluton),
ponieważ i o nich również traktuje astrologia niekabalistyczna.
Prędkości własnych planet nie podaję, bo nie jest to konieczne w tym opracowaniu.

SPOŻYTKOWANIE NIEKTÓRYCH DANYCH CO DO GODZIN PLANETARNYCH
SIEDMIU PLANET MAGICZNYCH
(wpis dla praktyki życiowej)

Godziny planet są dla pewnych rzeczy korzystne, a dla pewnych niekorzystne. Warto o tym
wiedzieć, by móc to w życiu wykorzystać. Podane tu informacje nie są kompletne.
SATURN
godziny korzystne - dla zakupu i sprzedaży ołowiu oraz kamieni szlachetnych, do prac na roli
i w ogrodzie, do prac górniczych.
godziny niekorzystne - dla kontaktów z wysoko postawionymi osobami i ludźmi starszymi,
do zawierania przyjaźni i małżeństw, do najmu pracowników, do podróży.

JOWISZ
godziny korzystne - dla kontaktów z prawnikami oraz z kapłanami, dla zawierania małżeństw,
do rozpoczynania interesów oraz podróży, do zakupów w ogóle.
godziny niekorzystne - dla kupna broni i zwierząt.