kalendarz 2012

atlas.mggpaero.com

2012

KALENDARZ FOTOINTERPRETACYJNY

2012

January

Styczeń

Śr

Reda uchodzi do Zatoki Puckiej na północ od Gdyni. Rzeka płynie z zachodu i uchodząc do morza, tworzy widoczną w środkowej części zdjęcia deltę, wysuniętą wyraźnie poza linię brzegową, rosnącą w stronę morza. W prawej
i dolnej części zdjęcia wody Zatoki Puckiej mają barwy ciemnogranatowe, z wyraźnymi zmarszczkami fal będącymi efektem wiatru północnego. Przy ujściu Redy widać usypywaną współcześnie z naniesionych piaszczysto-ilastych
osadów rzecznych podwodną deltę o barwie od jasnobrązowej do ciemnobrązowej. Nurt rzeki niesie ze sobą dużą ilość osadów, które opadają, gdy jego siła maleje już po wpłynięciu rzeki do morza. Barwy wody w rzece – bardzo
podobne do barwy delty podwodnej – świadczą o transporcie zawiesiny. Podobną barwę mają przybrzeżne wody Zatoki Puckiej na północ od ujścia Redy. Są to płycizny wskazujące na miejscową akumulację materiału niesionego
przez rzekę i transportowanego później wzdłuż wybrzeża przez prądy przybrzeżne.
Po obu stronach ujścia rzeki zauważyć można fragmenty piaszczystych odsypów – plaż o białej barwie. Idąc dalej w stronę lądu, obserwujemy starszy fragment delty, już umocniony przez roślinność w postaci zarośli i traw o zielonej
barwie, które układają się w sposób nawiązujący do wcześniejszego kształtu linii brzegowej. W zachodniej części zdjęcia, w części lądowej zauważyć można niejednorodny obszar pokryty roślinnością o barwach od jasnobeżowych
do brązowych, miejscami szarych. Jest to obszar rezerwatu Beka, w granicach którego ochronie podlegają zabagnione łąki z roślinnością halofilną (słone łąki, słonawy), młaki turzycowe i szuwary.

Fotointerpretacja: Jarosław Chormański

Data wykonania zdjęcia: 2011-04-29

Lokalizacja: 54°38’27”, 18°28’24”

2012

February

Luty

Śr

Na północ od Kwidzyna (około 5 km) leży wieś Tychnowy, której fragmenty zabudowy widoczne są na zdjęciu w części południowej. Jest ona położona w zachodniej części Pojezierza Iławskiego, charakteryzującego się bogactwem
form rzeźby terenu typowych dla krajobrazu młodoglacjalnego, występującego na obszarach objętych ostatnim zlodowaceniem. Jedną z takich form stanowi bardzo dobrze widoczny w części środkowej zdjęcia wał. Jest to oz, który
został uformowany przez wody w tunelu subglacjalnym pod wycofującym się lądolodem około 15 000 lat temu. Na zdjęciach lotniczych ozy rozpoznaje się głównie na podstawie ich kształtu i położenia. Przybierają one bowiem
postać wydłużonych, często krętych wałów o stromych stokach. O tym, że omawiana forma ma charakter wypukły, świadczy wyraźny cień na północnym zboczu wału. Na podstawie pośrednich cech fotointerpretacyjnych – długości
i kierunku cienia własnego oraz wyglądu użytków rolnych (w większości odsłonięta powierzchnia gleby) – można stwierdzić, że zdjęcie zostało wykonane w godzinach okołopołudniowych jesienią (co potwierdza data wykonania
zdjęcia, 27 października). Długość ozu wynosi kilkaset metrów, a wysokość około 20 m. Jego fototon jest jasny, co charakteryzuje osady piaszczysto-żwirowe w znikomym stopniu porośnięte roślinnością. Z tego względu często
w czasie gwałtownych deszczów powstają na nim niewielkich rozmiarów, krótkie rozcięcia erozyjne. Ozom z reguły towarzyszą formy erozyjne, czyli fluwioglacjalne rynny subglacjalne. Również w tym przypadku występuje taka
rynna, widoczna od strony północnej wału jako równoległe obniżenie szerokie na kilkadziesiąt metrów (A). Cały obszar zdjęcia to bezleśna, falista wysoczyzna morenowa użytkowana głównie rolniczo. Nierówności terenu widoczne
są na zdjęciu w postaci licznych, ale niewielkich form wypukłych o owalnych kształtach i jasnej barwie (B), która świadczy o mniejszej zawartości wody w glebie w stosunku do otoczenia.

Fotointerpretacja: Małgorzata Luc

Data wykonania zdjęcia: 2010-10-27

Lokalizacja: 53°47’36”, 18°59’24”

2012

March

Marzec

Śr

W okolicach Zbójna na Pojezierzu Dobrzyńskim znajduje się rzadkie w Polsce pole drumlinowe stanowiące obszar chronionego krajobrazu. Drumlinami nazywa się garby zbudowane głównie z gliny zwałowej, wydłużone
i zaokrąglone, o asymetrycznym profilu podłużnym. Osady budujące zbójeńskie pole drumlinowe powstały w wyniku akumulacyjnej działalności wód płynących i lodowca. Natomiast kształt drumlinów i ich orientacja jest efektem
niszczącej działalności strumieni lodowych. Jak widać na zdjęciu, pole drumlinów składa się z setek wygiętych w łuki równoległych względem siebie wałów (A). Wały te są bardzo dobrze widoczne, mają jasną barwę i w większości
nie są pokryte roślinnością. Ich wysokość względna wynosi średnio kilkanaście metrów. Pomiędzy nimi, w obniżeniach, można dostrzec wiele oczek wodnych o bardzo małych rozmiarach (B). To jedna z cech charakteryzujących pola
drumlinowe, a zarazem malowniczy dodatek do tego interesującego krajobrazu. Drumliny rozpoznaje się więc głównie po kształcie i cechach pośrednich, tj. po położeniu oraz asocjacjach z innymi formami terenu. W prawym dolnym
rogu zdjęcia wzdłuż drogi widać jaśniejsze od otoczenia zabudowania miejscowości Zbójno. Od północno-zachodniej strony przylega ona do Jeziora Zbójeńskiego (C). Na zdjęciu jezioro jest dobrze widoczne ze względu na
charakterystyczny kształt i bardzo ciemną barwę. Jego powierzchnia wynosi 19 ha, ale w wyniku zachodzących procesów eutrofizacji ulega ciągłemu zmniejszaniu. Świadczą o tym przylegające do zbiornika od strony zachodniej
i północnej torfowiska. Ponieważ są to tereny podmokłe, to na zdjęciu widoczne są jako powierzchnie ciemne, ale jaśniejsze od tafli wody, nieregularne, równoległe do krawędzi jeziora (D).

Fotointerpretacja: Małgorzata Luc

Data wykonania zdjęcia: 2010-09-25

Lokalizacja: 53°00’55”, 19°07’55”

2012

March

Marzec

Śr

Fotointerpretacja: Małgorzata Luc

Data wykonania zdjęcia: 2010-09-25

Lokalizacja: 53°00’55”, 19°07’55”

2012

April

Kwiecień

Śr

Zbiornik Żelazny Most to największy pod względem powierzchni zbiornik poflotacyjny w Europie (1394 ha). To tutaj trafiają odpady powstające w trakcie przeróbki miedzi w pobliskiej kopalni w Polkowicach. Porównując
powierzchnię wsi Tarnówek, położonej nieopodal i widocznej przy lewej krawędzi zdjęcia, możemy stwierdzić, jak duży obszar zajmuje zbiornik. Ma on regularny kształt zbliżony do koła i jest tylko częściowo wypełniony wodą.
Gromadzi się ona w samym środku – czyli w jego najniżej położonym fragmencie. Wokół lustra wody uwagę zwracają stożki napływowe o znacznej powierzchni, kształtem przypominające wachlarze. Ich węższa część pokazuje,
skąd do zbiornika dostaje się gromadzony w nim materiał. Zróżnicowanie barwy stożków świadczyć może o różnym stopniu wilgotności i bogatym składzie chemicznym. Uwagę zwraca też kolorystyka wód – jaśniejsza barwa
wskazuje miejsca płytsze, przy czym w tym wypadku jasny błękit świadczy o obecności związków miedzi. Brzegi zbiornika stanowią rozległe obwałowania, których długość przekracza 14 kilometrów. Wały otaczające zbiornik
wznoszą się na wysokość 20-45 m i dlatego są sterasowane – w skali zdjęcia wyróżnić na nich możemy kilka równolegle biegnących linii, czyli stopni teras. Na zewnątrz wałów widoczna jest droga otaczająca zbiornik – od
obwałowań odróżnia ją nieco jaśniejsza barwa. W niektórych miejscach, np. w północnej części zdjęcia, droga znacznie oddala się od brzegów zbiornika. Nieco na południe od Tarnówka zauważyć można jasny obiekt liniowy,
biegnący w kierunku południowo-zachodnim – to system rurociągów, którymi transportowane są odpady z kopalni. Obszary położone wokół zbiornika zajmują lasy i użytki rolne.

Fotointerpretacja: Dominik Kaim

Data wykonania zdjęcia: 2010-07-11

Lokalizacja: 51°30’47”, 16°12’11”

2162_11-Kalendarz_12-planszowy_B2-2012-1 - Marzec-Kwiecien- - Press Sheet 1-Nov 28, 2011-CyanSingle-sided

2162_11-Kalendarz_12-planszowy_B2-2012-1 - Marzec-Kwiecien- - Press Sheet 1-Nov 28, 2011-MagentaSingle-sided

2162_11-Kalendarz_12-planszowy_B2-2012-1 - Marzec-Kwiecien- - Press Sheet 1-Nov 28, 2011-YellowSingle-sided

2162_11-Kalendarz_12-planszowy_B2-2012-1 - Marzec-Kwiecien- - Press Sheet 1-Nov 28, 2011-BlackSingle-sided

2162_11-Kalendarz_12-planszowy_B2-2012-1 - Marzec-Kwiecien- - Press Sheet 1-Nov 28, 2011-ProofColorSingle-sided

PDF 1.3

Plate Control Strip

Suprasetter - V2.0a 20060112 (bw)

Kodak Electra Excel HRL

uncal.

cal.
20 - 40 - 50 - 60 - 80

$[SR]

lpi

Heidelberg Prepress

$[ScreenSystem]

$[DotShape]

$[Date] $[Time]

2540

60.0

45.0

0 %

50 %

100 %

Process: $[CalCurve]

Lin:

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

100%

80%

40%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

100%

80%

40%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

100%

80%

40%

100%

80%

40%

80%

100%

80%

40%

Digital Color Control Bar CCI-D6V4 PDF Copyright Grapho Metronic Mess- und Regeltechnik GmbH 2001

2012

May

Maj

Śr

Zdjęcie przedstawia pola uprawne położone na granicy wsi Batkowo (lewa część zdjęcia) i Inowrocławia, którego zabudowa widoczna jest w prawym górnym rogu zdjęcia, w gminie i powiecie inowrocławskim (województwo
kujawsko-pomorskie). Jest to obszar o charakterze równinnym, na którym występują bardzo żyzne gleby – czarne ziemie właściwe. Przez środek zdjęcia (w kierunku wschód – zachód, z odchyleniem na południe) przebiega linia
kolejowa. W części centralnej zdjęcia, przy torowisku, widoczna jest stacja kolejowa Inowrocław Rąbinek.
Przez obszar ten z północy na południe przebiega rów (A), który ze względu na występujące na tym terenie naturalne słone źródła zwany jest Słonym Rowem. Dominującą uprawą jest tutaj rzepak. Ponieważ zdjęcie zostało
wykonane w okresie wiosennym (maj), czyli w okresie kwitnienia rzepaku, to pola rzepaku mają charakterystyczne żółte zabarwienie i łatwo je odróżnić od innych upraw. Użytkowanie ziemi tego obszaru jest urozmaicone, obejmuje
zarówno tereny zabudowane, jak i grunty orne oraz łąki. W prawym dolnym rogu zdjęcia widoczny jest kompleks budynków (B) należący do Zakładu Energetyki Cieplnej w Inowrocławiu. Zabiegi agrotechniczne prowadzone na
polach powodują powstanie charakterystycznej liniowej tekstury, widocznej na polach rzepaku oraz na dużym polu o zielonej barwie przeciętym Słonym Rowem.

Fotointerpretacja: Bogusława Kwoczyńska

Data wykonania zdjęcia: 2008-05-10

Lokalizacja: 52°46’25”, 18°13’35”

2012

June

Czerwiec

Śr

Zdjęcie ukazuje obszar o rolniczym i leśnym użytkowaniu, położony na granicy trzech gmin w województwie wielkopolskim. Są to tereny należące do Kościelnej Wsi w gminie Gołuchów w powiecie pleszewskim (od zachodu), wsi
Warszówka w gminie Blizanów w powiecie kaliskim (od północnego wschodu) oraz gminy miejskiej Kalisz (od południowego wschodu), położone w dolinie rzeki Prosny (A) oraz Kanału Bernardyńskiego (B), stanowiącego kanał ulgi
dla Prosny. Brzegi obydwu cieków porośnięte są drzewami liściastymi. Na obszarze tym występuje bardzo zróżnicowane użytkowanie terenu. Środkową część zdjęcia zajmują kompleksy lasów mieszanych (o gruboziarnistej
strukturze obrazu), a w jego prawym dolnym rogu pośród drzew rozciągają się tereny cmentarza kaliskiego (C). Na nielicznych gruntach ornych występuje uprawa rzepaku (pola w kolorze żółtym), a na obszarze pomiędzy Prosną
i Kanałem Bernardyńskim widoczne są pola z uprawą roślin okopowych (zielone pola o teksturze liniowej). W prawym górnym rogu zdjęcia w obrębie wsi Warszówka występuje szachownicowy układ pól, obejmujący grunty orne
i łąki. W części środkowej zdjęcia można zaobserwować starorzecza Prosny (D), charakterystyczne kręte, wydłużone obiekty, na ogół ciemniejsze od otoczenia, nadające tej części zdjęcia teksturę wstęgową. Prostolinijny bieg Prosny
i rozmieszczenie starorzeczy wskazują, że na tym odcinku rzeka została uregulowana. Gleby występujące na tym obszarze to mady oraz gleby murszaste.

Fotointerpretacja: Bogusława Kwoczyńska

Data wykonania zdjęcia: 2008-05-08

Lokalizacja: 51°46’53”, 18°01’55”

2012

July

Lipiec

Śr

Zdjęcie przedstawia ujściowy odcinek doliny Narwi pod Modlinem (powiat nowodworski, województwo mazowieckie). W zachodniej części zdjęcia widoczne są zabudowania Modlina, linia kolejowa poprowadzona wzdłuż zbocza
doliny i fragment intensywnie rolniczo użytkowanego krajobrazu Wysoczyzny Ciechanowskiej. W południowo-wschodniej części zdjęcia widoczne jest koryto Narwi, nadrzeczne zarośla wierzbowe oraz wał przeciwpowodziowy.
Zdjęcie ilustruje strukturę krajobrazu w warunkach niskiego poziomu wody. Struktura siedlisk przyrodniczych w dolnym biegu dużych rzek kształtowana jest współcześnie w równej mierze przez naturalne procesy fluwialne, jak
i przez działalność człowieka. Występują tu rozległe równiny zalewowe zbudowane z żyznych utworów aluwialnych, na których wykształciły się próchniczne mady, wykorzystywane przez człowieka jako ekstensywnie użytkowane
wartościowe łąki i pastwiska. Na zdjęciu kompleks łąk widoczny jest w postaci płatów o geometrycznych kształtach sąsiadujących ze współczesnym korytem. Łąki wilgotne zajmują miejsca bardziej podmokłe, natomiast łąki selerni-
cowe wymagają mniejszego uwilgotnienia siedliska, przy czym warunkiem koniecznym ich występowania są zalewy. Ze względu na regulację i obwałowanie koryt rzecznych, a także na intensyfikację użytkowania łąk w celu
zwiększania ich produkcyjności, bardziej wrażliwe na zmiany warunków wodnych łąki selernicowe zanikają z krajobrazu dużych dolin.

Fotointerpretacja: Hubert Piórkowski
Data wykonania zdjęcia: 2009-07-28

Lokalizacja: 52°27’03”, 20°43’20”

2012

August

Sierpień

Śr

Zdjęcie ukazuje dolinę rzeki Drwęcy płynącej na północ od miejscowości Bratian w powiecie nowomiejskim. Całe koryto Drwęcy od 1961 roku objęte jest ochroną jako rezerwat ichtiologiczny, natomiast dolina wchodzi w skład sieci
Natura 2000. Drwęca płynie przez obszar o krajobrazie młodoglacjalnym. Rzeka na sfotografowanym odcinku płynie z północy na południe. Wyraźnie widoczne jest jej koryto w postaci stosunkowo krętej linii o ciemnej barwie. Rzeka
jest uregulowana, tzn. jej koryto zostało miejscami wyprostowane, a pozostałością jej naturalnej krętości są meandry, obecnie w większości odcięte od głównego koryta. Gdy są one całkowicie odcięte od koryta, tworzą jeziora
przyrzeczne zwane starorzeczami. Starorzecza mogą powstawać w sposób naturalny na skutek erozji bocznej rzeki. Na zdjęciu naturalnie powstałe starorzecza można dostrzec w środkowej części doliny w odległości kilkuset metrów
na wschód od Drwęcy (A), ale na tym odcinku doliny dominują starorzecza powstałe w wyniku regulacji rzeki. Występują wzdłuż jej biegu po obu brzegach: duże odcięte meandry w północnej części zdjęcia na zachód od cieku
głównego oraz mniejsze w południowej części zdjęcia. Trudniejsze do rozpoznania z powodu porastających je drzew są odcięte meandry zlokalizowane w środkowej części doliny na zachód od rzeki (B). W dolinie widoczne są koszone
łąki o zielonych barwach oraz naturalna roślinność dolinna – mozaika turzyc i trzcin o barwach brązowych i jasnozielonych. Roślinność ta kształtowana jest przez długotrwałe zalewy rzeczne, występujące na tym odcinku pomimo
uregulowania rzeki. Na wschodnim brzegu rzeki widoczny jest wyższy poziom doliny – taras nadzalewowy. Nosi on ślady przebiegu dawnych koryt rzecznych w postaci suchych paleomeandrów (C).

Fotointerpretacja: Jarosław Chormański

Data wykonania zdjęcia: 2010-10-02

Lokalizacja: 53°28’17”, 19°36’04”

2012

September

Wrzesień

Śr

Na granicy polsko-białoruskiej znajduje się bardzo ciekawy obszar. Jeśli przyjąć, że Puszcza Białowieska jest sercem systemu przyrodniczego kraju, to widoczny na zdjęciu górny odcinek Narwi jest jego główną aortą. Biorąca początek
na Białorusi rzeka jest klamrą spinającą Podlasie z Mazowszem. Wpadając do Wisły, jeszcze niedawno pozwalała rozwijać się orylce – czyli rzecznemu transportowi dóbr i towarów leśnych z Puszczy Białowieskiej. Dzięki niej dęby
i świerki z Podlasia docierały niegdyś do całej Europy. Widoczne na zdjęciu torfowiska wraz z niedostępnym, nawydmowym lasem to uroczysko „Rękaw” w pobliżu wsi Babia Góra. O eolicznym pochodzeniu piaszczystych utworów
gleb leśnych świadczą paraboliczne kształty porastających je kompleksów leśnych (A). Ich wygięcie jest zgodne z dominującym tu przed tysiącami lat i obecnie kierunkiem wiatrów. Materiał wywiany z doliny rzeki odkładał się
w formie wysokich wydm i piaszczystych łach, dając możliwość wkroczenia drzew na bagna. Te fragmenty lasu to północne rubieże Puszczy Białowieskiej. Niebieski odcień po lewej stronie zdjęcia dają płytkie, przezroczyste wody
Zbiornika Siemianówka, który powstał na Narwi w latach 90. ubiegłego wieku. Oprócz koryta rzeki, pod wodą znalazła się również wieś Łuka, ogromny kompleks łąk, a także cały system melioracyjny i wiele mniejszych dopływów
Narwi. Po trzydziestu latach od pierwszego napełnienia zbiornika ciągle widoczne są ślady zatopionych obiektów (B). Uroczysko „Rękaw”, odcięte od „stałego” lądu rzeczką Kolonna (lewy górny róg zdjęcia), stało się ostoją zwierzyny
płowej i ptactwa, szczególnie wodnego. Znalazły one dogodne siedliska na podmokłych kompleksach turzyc i w rozległych szuwarach (brunatne i zielone plamy w centrum zdjęcia). Zastanawiający jest fakt niezarastania śródleśnych
łąk (C), a jednocześnie intensywnego procesu sukcesji roślinności leśnej na torfowisku (D). Zapewne łąki służą myśliwym jako źródło siana gromadzonego i wykładanego zwierzynie w okresie ciężkich zim, są zatem koszone,
co ogranicza ich zarastanie. O składowaniu siana świadczyć może mały, okrągły i jasny kształt w ich centrum – stóg lub ślad po nim.

Fotointerpretacja: Marek Ksepko

Data wykonania zdjęcia: 2010-09-24

Lokalizacja: 52°54’20”, 23°53’41”

2012

October

Październik

Śr

Choć drzewa wydają nie komunikować się ze sobą, patrząc na powyższą kompozycję, trudno oprzeć się wrażeniu, że reakcje (barwy) drzew są grupowe (A). Jest to efekt spowodowany homogenicznością drzewostanów iglastych –
głównie sosnowych, które nie zrzucają igieł na zimę. Stąd jednolity zielonoszary odcień koron na zdjęciu w barwach naturalnych, a intensywnie czerwonofioletowy na powyższym zdjęciu. Nienaturalna dominanta jest efektem
wykorzystania w tej fotografii bliskiej podczerwieni. Dzięki swoim właściwościom, chlorofil zawarty w igłach i liściach odbija specyficzną część spektrum promieniowania elektromagnetycznego, podkreślając różnice kolorystyczne
i tonalne pomiędzy gatunkami drzew. Te z nich, które zrzucą liście na zimę, stają się „martwe” na barwnych zdjęciach wykorzystujących pasmo podczerwieni (Colour Infrared, CIR) – lecz latem, gdy są w pełni rozwoju, wyróżniają
się intensywną czerwienią. Właśnie ta cecha kompozycji CIR wykorzystywana jest w obrazowaniu roślinności – głównie leśnej.

Fotointerpretacja: Marek Ksepko

Data wykonania zdjęcia: 2007-10-30

Lokalizacja: 50°19’27”, 21°45’10”

2012

November

Listopad

Śr

Widoczny na zdjęciu Nogat to wschodnie ramię ujściowe Wisły (A). Rzeka ukształtowała tu głęboką dolinę (ok. 45 m), zarysowaną w krajobrazie wysokimi skarpami (B), podkreślonymi na zdjęciu wyraźnym cieniem. Prawe zbocze
doliny rozcina głęboki, kręty jar małej rzeczki (C). Jeszcze przed II wojną światową utworzono tam rezerwat przyrody "Parów Węgry", formalnie powołany dopiero w 1968 roku. Na dnie i stromych brzegach jaru, zachował się ciekawy
fragment starego lasu mieszanego o częściowo naturalnym charakterze. Na tej niewielkiej powierzchni grądu subatlantyckiego (stoki) i łęgu (dno jaru) rosną różne gatunki drzew: dąb, grab, buk, jawor, lipa, klon, olcha, jesion. Wśród
nich prym wiodą 300- 400-letnie dęby, spośród gatunków iglastych występują sosny, świerki i modrzewie.
Jesienne zdjęcie podkreśla paletę barw drzew osiągających kres sezonu wegetacyjnego. Żółto-pomarańczowe korony drzew liściastych (D) odcinają się wyraźnie od zieleni sosny (E). O tej porze roku szczególnie urokliwe stają się
mozaiki młodych zalesień (F), złożone z różnych gatunków iglastych i liściastych, posadzonych przez leśników w ciekawych formach zmieszania. Wśród plam ciepłych barw dębowo-brzozowych młodników chowają się owalne kępy
sosny (F), tu i ówdzie ten wzór przestrzenny ulega odwróceniu (G). W przyszłości powstaną tu lasy podobne do okolicznych, silnie zmieszanych gatunkowo starodrzewi (H).
Strome zbocza doliny Wisły tworzą doskonałe warunki dla siedlisk roślinności ciepłolubnej (kserotermicznej), wśród której znajduje się kilkanaście gatunków objętych ochroną ścisłą. Właśnie bogactwo roślinności zielnej decyduje
o walorach tego miejsca, choć trzeba zdawać sobie sprawę, że nic nie jest wieczne i Wisła podmyje kiedyś skarpy aż do źródeł cieku odwadniającego parów (I). Z wymytego materiału usypie ogromne łachy, widoczne na zdjęciu
na prawym brzegu Nogatu w postaci kompleksu zazielenionych łąk przeplatanych jasnymi smugami aluwiów rzecznych. Na nich w przyszłości znajdą miejsce pola i kompleksy wilgotnych i żyznych lasów łęgowych (J).

Fotointerpretacja: Marek Ksepko

Data wykonania zdjęcia: 2010-10-30

Lokalizacja: 53°58’47”, 18°57’21”

2012

December

Grudzień

Śr

Poligon wojskowy Okonek to jeden z lepiej zachowanych w Polsce obszarów suchych wrzosowisk. W kompleksie z wrzosowiskami występuje także roślinność muraw napiaskowych i ciepłolubnych oraz w niewielkim stopniu
roślinność torfowiskowa i szuwarowa.
Na zdjęciu widać szereg dróg wyjeżdżonych przez pojazdy wojskowe, odsłaniających nagą glebę. Prócz dróg, jasna barwa zaznacza się w dolnej środkowej części zdjęcia – to piaski, odsłonięte tutaj na skutek działań człowieka.
Ciemniejsza barwa widoczna niemal na całej fotografii odpowiada wrzosowiskom, powstałym zarówno z powodu mechanicznego niszczenia roślinności, jak i pożarów powodowanych wybuchami pocisków. Odsłonięta gleba
w takich warunkach często jest kolonizowana w pierwszej kolejności przez krzewinki wrzosu, a dopiero potem przez drzewa i krzewy, które widoczne są w górnym lewym rogu zdjęcia. Prócz siedlisk suchych zauważyć można także
naturalne bezodpływowe zagłębienia wypełnione wodą i zarastające roślinnością wodną lub pokryte kożuchem glonów. Część zagłębień otoczona jest pasem drzew i krzewów, co nadaje opisywanym układom cechy
koncentryczności. Na obszarze poligonu stwierdzono występowanie 11 siedlisk Natura 2000 oraz obecność wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt, takich jak dziewięćsił bezłodygowy czy pływak olbrzymi.
Przedstawiony obiekt nie jest objęty ochroną – planowane jest tu ustanowienie rezerwatu przyrody. W obecnej chwili regularne działania wojska utrzymują ten teren w bezleśnej postaci, jednakże w przyszłości dla zachowania
obecnego krajobrazu będą potrzebne działania ochrony czynnej.

Fotointerpretacja: Filip Jarzombkowski

Data wykonania zdjęcia: 2010-07-02

Lokalizacja: 53°32’51”, 16°46’26”

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Kalendarz 2012 2013
Kalendarz 2012 2013
Kalendarz 2012
Kalendarz 2012 do druku
kalendarz 2012 do druku
Kalendarz 2012 2013
Playboy Kalender 2012
2012 Religijny kalendarz żołnierza polskiego
Majowie mogli się kontaktować z obcymi cywilizacjami, Kalendarz i rok 2012
Kalendarz EURO 2012
Dwa początki Nowego, Kalendarz i rok 2012

więcej podobnych podstron