PO 11 WRZEŚNIA 2001 r.

W 2001 r. Izrael wydał na zbrojenia 9 mld dolarów. Dla

porównania podajmy, że Arabia Saudyjska wydała 27,2 mld USD, a
Iran 9,1 mld USD.
Do roku 2002 Izrael wyniósł na orbitę cztery satelity rodziny
Ofek, przy czym próba wystrzelenia Ofek-4 w 1998 roku zakończyła
się niepowodzeniem. Izraelskie satelity Ofek ważą od około 180 kg
(Ofek-1) do 300 kg (najnowszy, wyniesiony na orbitę w maju 2002,
Ofek-5).

4 stycznia 2002 r. izraelscy komandosi zatrzymali

na Morzu Czerwonym statek "Karine-A" z 50
tonami broni dla Autonomii Palestyńskiej. Broń o
wartości 100 mln dolarów została kupiona przez
Palestyńczyków w Iranie.

9 stycznia 2002 r. palestyńscy terroryści z Hamasu

zaatakowali żydowski kibuc Kerem Szalom pod Rafah
blisko granicy z Egiptem. W ataku zginęło 4 izraelskich
żołnierzy.

11 stycznia 2002 r. izraelskie buldożery zniszczyły pas

startowy palestyńskiego lotniska międzynarodowego w
Gazie. Równocześnie zostało otoczone miasto Rafah w
strefie Gazy.
12 stycznia 2002 r. Izraelczycy ostrzelali wybrane cele
w Gazie i Rafah.

14 stycznia 2002 r. palestyński terrorysta z Brygady

Męczenników Al-Aksa ostrzelał żydowskie osiedle Szawej
Szomran pod Nablusem, zabijając 1 i raniąc 2
Izraelczyków.

15 stycznia 2002 r. Israel Bank opublikował dane świadczące, że w

okresie ostatnich 16 miesięcy walk izraelsko-palestyńskich,
gospodarka Izraela straciła 2,8 mld dolarów, głównie w wyniku
spadku turystyki i eksportu do Autonomii Palestyńskiej.

15 stycznia 2002 r. w atakach palestyńskich terrorystów

zginęło 2 Izraelczyków.

17 stycznia 2002 r. palestyński terrorysta wtargnął na ceremonię

religijną Bar Micwę w mieście Hadera pod Tel Awiwem. Od kul
zamachowca zginęło 6 Izraelczyków, a 33 zostały ranne. Policjanci
zastrzelili zamachowca, zanim ten rzucił przygotowane granaty. Do
zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aksa.

18 stycznia 2002 r. izraelska armia zajęła miasto

Ramallah. Równocześnie samoloty F-16 ostrzelały budynki
policji i więzienie palestyńskie w Tulkarem, zabijając 2
policjantów i raniąc 53 inne osoby.
19 stycznia 2002 r. izraelscy żołnierze wysadzili
siedzibę palestyńskiego radia i telewizji w Ramallah.

21 stycznia 2002 r. izraelska armia zajęła palestyńskie

miasto Tulkarem. W mieście wprowadzono godzinę
policyjną i przeprowadzono przeszukania w poszukiwaniu
terrorystów. Aresztowano około 50 osób. Następnego dnia
Izraelczycy wycofali się z miasta.

22 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył ogień z

broni maszynowej w zachodniej części Jerozolimy. Został
zastrzelony przez policjantów. Zamachowiec ranił 20 Izraelczyków.
2 osoby zmarły od ran w szpitalu. Do zamachu przyznały się
Brygady Męczenników Al-Aksa.

24 stycznia 2002 r. izraelski śmigłowiec zaatakował

rakietami palestyński samochód w Khan Junis na południu
strefy Gazy. Zginął działacz Hamasu, Baker Hamdan.
Dwóch innych Palestyńczyków zostało rannych.

25 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec wysadził się w

powietrze obok dworca autobusowego w centrum Tel Awiwu.
Rannych zostało 24 Izraelczyków. Zamachowiec zginął na miejscu.
Do zamachu przyznał się Dżihad. Drugi zamachowiec został
aresztowany przez policję.

27 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca (kobieta)

zdetonowała 10-kg bombę przed pizzerią w centrum zachodniej
Jerozolimy. Zginął 1 Izraelczyk, a rannych zostało 150 osób.
Zamach zorganizował al-Fatah. Był to pierwszy zamach
przeprowadzony przez kobietę-samobójczynię.

28 stycznia 2002 r. w Tel Awiwie Palestyńczyk rozmyślnie potrącił

izraelskiego żołnierza, a następnie rozpotrzął ogień z broni
maszynowej do przechodniów. Zamachowca zastrzelili policjanci.
Rannych zostało 2 Izraelczyków.

29 stycznia 2002 r. rząd izraelski przedstawił plan otoczenia

Jerozolimy "pierścieniem zabezpieczeń", który by zabezpieczał
stolicę Izraela przed atakami Palestyńczyków. Plan przewiduje
wybudowanie umocnień wokół miasta, oraz postawienie licznych
blokad drogowych w mieście. Koszt realizacji tego planu
oszacowano na ponad 25 mln dolarów.

30 stycznia 2002 r. palestyński zamachowiec samobójca wysadził

się w mieście Taibeh na północ od Tel Awiwu. Ciężko rannych
zostało 2 funkcjonariuszy izraelskich służb bezpieczeństwa.

31 stycznia 2002 r. dwaj palestyńscy zamachowcy

postawili samochód-pułapkę przy wjeździe na teren
żydowskiego osiedla Ganei Tal na południu strefy Gazy.
Wybuch samochodu ranił pracującego obok tajlandzkiego
robotnika. Izraelscy żołnierze zastrzelili obydwóch
palestyńskich zamachowców.

2 lutego 2002 r. Palestyńczycy ostrzelali z moździerzy

izraelskie posterunki graniczne w okoliach Erez.
W odwecie izraelski śmigłowiec ostrzelał kwaterę
palestyńskiej policji w Gazie.

4 lutego 2002 r. Palestyńczycy ostrzelali z moździerzy

żydowskie osiedla w strefie Gazy.
W odwecie izraelskie śmigłowce zniszczyły palestyńską
fabrykę pocisków do moździerzy w Dżabaliji.

7 lutego 2002 r. grupa uzbrojonych Palestyńczyków

wdarła się na teren żydowskiego osiedla Hamra na
zachodnim brzegu Jordanu. Zabili 4 Izraelczyków i ranili 5
innych. Jeden zamachowiec został zabity przez izraelskich
komandosów. Do ataku przyznały się Brygady
Męczenników al-Aksa.
W odwecie izraelskie śmigłowce i samoloty ostrzelały
budynki palestyńskich służb specjalnych w Nablusie,
raniąc 28 osób. W nocy izraelskie siły specjalne
przeprowadziły akcję aresztowania działaczy islamskich
organizacji radykalnych na zachodnim brzegu Jordanu.

10 lutego 2002 r. dwóch Palestyńczyków wtargnęło na teren

głównej izraelskiej bazy wojskowej w Berszebie, strzelając przy tym
z karabinów. Zabili 2 Izraelczków i ranili 5. śołnierze izraelscy
zastrzelili zamachowców. Do zamachu przyznał się Hamas.

10 lutego 2002 r. izraelskie śmigłowce i samoloty

ostrzelały posterunki policji palestyńskiej w strefie Gazy,
raniąc 18 osób.
11 lutego 2002 r. izraelskie śmigłowce zniszczyły
budynek palestyńskich służb specjalnych w Gazie. W
ataku zostało rannych 37 osób.

14 lutego 2002 r. Palestyńczycy przeprowadzili atak na

konwój cywilnych pojazdów żydowskich jadących z osiedla
Netzarim do przejścia granicznego Karni na granicy
Izraela ze strefą Gazy. Palestyńczycy zdetonowali minę i
następnie ostrzelali izraelski autobus. Potem izraelski
czołg Merkawa-3, eskortujący konwój, wjechał na drugą
minę. W ataku zginęło 3 izraelskich żołnierzy ze
zniszczonego czołgu, a dwie inne osoby zostały ranne. Do

ataku przyznał się Hamas i al-Fatah.
W odwecie doszło do serii izraelskich ataków na
posterunki palestyńskich służb specjalnych.

16 lutego 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca

wysadził się w centrum handlowym żydowskiego osiedla
Karnei Shomron na Zachodnim Brzegu Jordanu, zabijając
3 nastoletnie Izraelki i raniąc 30 osób. Do zamachu
przyznał się Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny.

17 lutego 2002 r. dwóch Palestyńczyków zginęło przy próbie

wtargnięcia na teren izraelskiej bazy wojskowej koło Hadery w
północnym Izraelu. W strzelaninie zostało rannych 3 Izraelczyków.
Przy zabitych palestyńskich zamachowcach znaleziono silne ładunki
wybuchowe.

18 lutego 2002 r. podczas kontroli drogowej palestyński

zamachowiec-samobójca wysadził się w powietrze, zabijając
izraelskiego policjanta pod Jerozolimą. Ranny został też drugi
policjant.

18 lutego 2002 r. Palestyńczycy ostrzelali konwój

żydowskich osadników obok osiedla Gusz Kadif w strefie
Gazy. Zginęło 3 Izraelczyków, a 4 zostało rannych. W
strzelaninie zginął też 1 palestyński zamachowiec.
Równocześnie, grupa Palestyńczyków wdarła się na teren
żydowskiego osiedla Morag. W strzelaninie zginął 1
Palestyńczyk. Wieczorem palestyńscy snajperzy zastrzelili
pod osiedlem Gadid w strefie Gazy Izraelkę i 2 izraelskich
żołnierzy.

19 lutego 2002 r. izraelskie śmigłowce ostrzelały liczne

cele w Gazie, Khan Junis, Hebronie i Nablusie, zabijając 9
i raniąc ponad 20 Palestyńczyków.

20 lutego 2002 r. palestyńskie komando Hamasu i al-

Fatah zaatakowało posterunek armi izraelskiej pod
Ramallah, zabijając 6 izraelskich żołnierzy.
W odpowiedzi izraelska armia wprowadziła dla
Palestyńczyków zakaz poruszania się pomiędzy miastami
na zachodnim brzegu Jordanu. Zakaz dotyczył Ramallah,
Kalkili, Nablusu, Dżeninu i Tulkarem, oraz ich okolic.
Równocześnie w wojskowych operacjach w Gazie zginęło
13 Palestyńczyków.

21 lutego 2002 r. izraelskie lotnictwo przeprowadziło

liczne ataki, niszcząc między innymi radiostację w Gazie i
sztab sił bezpieczeństwa w Khan Junis. W Gazie
Izraelczycy wysadzili budynki radia i telewizji
palestyńskiej. Zginęło 31 Palestyńczyków.

21 lutego 2002 r. dwaj Palestyńczycy otworzyli ogień
na posterunku armii izraelskiej pod Baaka-a-Sharkiya na
zachodnim brzegu Jordanu. Rannych zostało 4 izraelskich
żołnierzy i 2 żydowskich osadników. W strzelaninie zginęło
3 Palestyńczyków, przy których znaleziono ładunki
wybuchowe.

21 lutego 2002 r. premier Izraela, Ariel Szaron, zapowiedział

stworzenie strefy buforowej i systemu barier wzdłuż granic z
terytoriami palestyńskimi. Miały by to być rowy, w niektórych
miejscach ogrodzenia podłączone do urządzeń elektronicznych, a
nawet pola minowe. Równocześnie prowadzono tajne rozmowy z
palestyńskimi służbami specjalnymi i zawarto z nimi wstępne
zawieszenie broni.

22 lutego 2002 r. Palestyńczyk zdetonował bombę w

sklepie w żydowskim osiedlu Efrata pod Betlejem, raniąc 1
Izraelkę. Palestyńczyka zastrzelił żydowski osadnik.

25 lutego 2002 r. Palestyńczycy otworzyli ogień do

konwoju żydowskich osadników jadących między
osiedlami Nokdim a Tekoa w pobliżu Betlejem na
zachodnim brzegu Jordanu. Zginęło 2 Izraelczyków, a 2
zostało rannych.

25 lutego 2002 r. dwaj Palestyńczycy otworzyli ogień na

przystanku autobusowym w Jerozolimie, raniąc 10 Izraelczyków.

27 lutego 2002 r. Arabia Saudyjska

zaprezentowała na forum ONZ plan pokojowy dla
Bliskiego Wschodu. Arabia skrytykowała Izrael za
"stosowanie metod terrorystycznych" oraz dążenie
do usunięcia Palestyńczyków ze swojej ziemi.
Arabia zaproponowała normalizację stosunków z
Izraelem przez kraje arabskie w zamian za
wycofanie wojsk izraelskich z terytoriów
palestyńskich. Przedstawiciel Izraela wyraził
rozczarowanie z powodu wycofania się Arabii
Saudyjskiej z propozycji uznania państwa Izrael.

27 lutego 2002 r. na Zachodnim Brzegu Jordanu kobieta

zamachowczyni wysadziła się w samochodzie na
izraelskim posterunku kontrolnym. Zginęło jej dwóch
arabskich towarzyszy. Rannych zostało też 3 izraelskich
żołnierzy.

- kontratak Izraela -

28 lutego 2002 r. izraelska armia rozpoczęła akcję

likwidacji komórek terrorystycznych w obozach uchodźców

palestyńskich pod Nablusem i Dżeninem. W całości został
opanowany obóz palestyńskich uchodźców Balata pod
Nablusem. Podczas operacji odkryto zakład produkujący
palestyńskie rakiety typu Qassam-2. W walkach zginęło
13 Palestyńczyków i 1 izraelski żołnierz. Rannych zostało
130 Palestyńczyków i 4 izraelskich żołnierzy. W walkach w
innych miejscach zginęło 8 Palestyńczyków.

2 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się

po zakończeniu sabatu w dzielnicy ultraortodoksyjnych śydów Beit
Yisrael, w Jerozolimie. Zginęło 10 Izraelczyków, a 50 osób zostało
rannych. Do zamachu przyznał się Al-Fatah i Brygady Męczenników
Al-Aqsa.

3 marca 2002 r. w strefie Gazy koło Kissufim,

palestyńskie komando Dżihadu i Brygad Męczenników al-
Aqsa zaatakowało izraelski konwój, zabijając 1
izraelskiego żołnierza i raniąc 4 Izraelczyków.
3 marca 2002 r. na zachodnim brzegu Jordanu w
pobliżu żydowskiego osiedla Ofra, palestyński
zamachowiec zaatakował posterunek armii izraelskiej,
zabijając 10 Izraelczyków, w tym 7 żołnierzy, i raniąc 5
innych osób. Zamachowiec uciekł. Do zamachu przyznały
się Brygady Męczenników al-Aqsa.
W odwecie izraelskie samoloty F-16 ostrzelały
palestyńskie obiekty policyjne w Ramallah i Betlejem,
zabijając 10 Palestyńczyków.

3 marca 2002 r. izraelski rząd zdecydował o nasileniu presji na

władze palestyńskie w celu zmuszenia Jasira Arafata do
powstrzymania ataków na Izrael.

4 marca 2002 r. izraelska armia wkroczyła do Rafah w

strefie Gazy. W walkach zginęło 6 Palestyńczyków.
4 marca 2002 r. izraelska armia wkroczyła do Dżeninu.
W starciach zginęło 9 Palestyńczyków, w tym jeden z
przywódców Brygad Męczenników al-Aqsa, Amdżad
Fahuri. Równocześnie ostrzelano Ramallah i Nablus,
zabijając około 10 osób.

5 marca 2002 r. Palestyńczyk otworzył ogień z karabinu do gości w

restauracji w centrum Tel Awiwu, zabijając 3 Izraelczyków i raniąc
31 innych. Zamachowiec został zastrzelony. Do zamachu przyznały
się Brygady Męczenników Al-Aqsa.
5 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził
się w autobusie w Affula, zabijając 1 Izraelczyka i raniąc 5 innych.
Do zamachu przyznał się Dżihad.

5 marca 2002 r. izraelska armia ostrzelała wiele

palestyńskich celów. W wojskowych operacjach
aresztowano wiele osób. W walkach zginęło 8
Palestyńczyków.

6 marca 2002 r. gabinet bezpieczeństwa Izraela podjęła decyzję o

intensyfikacji działań armii izraelskiej, mających na celu zniszczenie
palestyńskich fabryk produkujących pociski Qassam-2 i innego
uzbrojenia.

6 marca 2002 r. izraelskie kolumny pancerne wkroczyły

do strefy Gazy. Do najpoważniejszych starć doszło w Khan
Junis. Ogółem zginęło 5 Palestyńczyków, a 10 odniosło
rany. W starciu zginęło także 2 izraelskich żołnierzy.
Aresztowano 27 Palestyńczyków. Równocześnie izraelskie
myśliwce F-16 zaatakowały siedzibę palestyńskich służb
bezpieczeństwa w północnej części Gazy. 3
Palestyńczyków zostało rannych. W tym samym czasie
prowadzono operacje wojskowe pod Hebronem i
Dżeninem, gdzie zginęło 6 Palestyńczyków.

7 marca 2002 r. izraelskie czołgi wjechały do Tulkarem,

zajmując obóz uchodźców w Nur el-szam. W strzelaninie
zginęło 6 Palestyńczyków, w tym jeden z przywódców
Dżihadu, Mohamed el-Anini (zabity w Siris). Zginął też 1
izraelski żołnierz. Rannych zostało 20 Palestyńczyków. W
zajętym obozie przeprowadzono masowe przeszukania.
7 marca 2002 r. izraelskie lotnictwo atakowało liczne
cele w Gazie i Ramallah, zabijając 4 Palestyńczyków.
7 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca
wysadził się w centrum handlowym przy osiedlu
żydowskim Ariel na zachodnim brzegu Jordanu raniąc 9
Izraelczyków. Do zamachu przyznał się Ludowy Front
Wyzwolenia Palestyny.
7 marca 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył
ogień w osiedlu żydowskim Atzmona w strefie Gazy,
zabijając 5 izraelskich studentów szkoły religijnej i raniąc
20 uczniów. Do zamachu przyznał się Hamas.

8 marca 2002 r. izraelskie oddziały przeprowadziły

wielką operację w Khan Junis w strefie Gazy. W nocnych
walkach zginęło 19 Palestyńczyków. Równocześnie
izraelskie okręty ostrzelały posterunek policji w Gazie,
zabijając 4 Palestyńczyków. W walkach we wsi Khuza
pocisk trafił między innymi w samochód, zabijając
palestyńskiego generała Ahmeda Mafreja, przywódcę al-
Fatah. W okolicach Tulkarem armia izraelska aresztowała
500 Palestyńczyków, których przewieziono do Izraela na
przesłuchania. Ten dzień był najkrwawszym dniem od 14
lat. Zginęły 42 osoby - 36 Palestyńczyków i 6

Izraelczyków.

9 marca 2002 r. izraelscy żołnierze aresztowali w

Tulkarem 250 Palestyńczyków.

9 marca 2002 r. trzech palestyńskich zamachowców przebranych

za policjantów otworzyło ogień do przechodniów na bulwarze
nadmorskim w Netanii, zabijając 2 Izraelczyków i raniąc 36.
9 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobóca wysadził się
w zatłoczonej kawiarnii w Jerozolimie, zabijając 11 Izraelczyków i
raniąc 54 osób. Zamach przeprowadzono niedaleko domu premiera
Ariela Szarona. Do zamachu przyznał się Hamas.

10 marca 2002 r. izraelskie lotnictwo około 30 rakietami

zniszczyło siedzibę Jasira Arafata w Gazie, koszary Force-
17 i lądowisko helikopterów. Rannych zostało 24
Palestyńczyków. W ostrzelanej siedzibie Arafata w
Ramallah zostało rannych 5 osób.
10 marca 2002 r. izraelscy żołnierze aresztowali w
Tulkarem 250 Palestyńczyków.

11 marca 2002 r. izraelskie oddziały wkroczyły do Kalkiji

na zachodnim brzegu Jordanu. W strzelaninie zginęło 2
Palestyńczyków. Aresztowano około 600 osób, które
poddano przesłuchaniom. W obozie Tel al.-Sultan pod
Rafah w strefie Gazy aresztowano 600 Palestyńczyków.

12 marca 2002 r. izraelska armia prowadziła akcje w

strefie Gazy, niszcząc kilka fabryk broni i zabijając w
walkach 23 i raniąc ponad 80 Palestyńczyków.

12 marca 2002 r. w północnym Izraelu w pobliżu granicy z

Libanem, na drodze do kibucu Mazuba, ostrzelano żydowski autobus
i kilka innych samochodów. Następnie doszło do wymiany ognia
pomiędzy Palestyńczykami a armią izraelską. Zginęło 6
Izraelczyków i 3 palestyńskich terrorystów, którzy byli przebrani w
mundury izraelskie.

12 marca 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył

ogień w żydowskim osiedlu Kirjat Sefer pod Ramallah,
zabijając 1 Izraelczyka i raniąc 2.
12 marca 2002 r. izraelska armia dokonała
zmasowanego ataku na Ramallah, stolicę Autonomii
Palestyńskiej. W walkach zginęło 6 Palestyńczyków. Całe
miasto zostało zajęte przez wojska izraelskie. W całej
operacji uczestniczyło 20 tys. żołnierzy, 150 czołgów i
pojazdów opancerzonych, wspieranych przez bojowe
śmigłowce. Buldożery zniszczyły drogę łączącą Ramallah z
Jerozolimą. Aresztowano około 400 Palestyńczyków.
Równocześnie Izraelczycy zajęli El Bireh i Beit Dżala na

zachodnim brzegu Jordanu. W Uadi al-Salga w strefie
Gazy aresztowano około 200 Palestyńczyków.

12 marca 2002 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ, na

wniosek USA, przyjęła rezolucję numer 1397
potwierdzającą wizję Bliskiego Wschodu, w którym
dwa państwa: Izrael i Palestyna, istnieją obok
siebie w bezpiecznych i uznanych granicach.

14 marca 2002 r. Palestyńczycy zdetonowali ładunek

wybuchowy na drodze do żydowskiego osiedla Netzarim w
strefie Gazy. Spłonął izraelski czołg, w którym zginęło 3
żołnierzy. Do zamachu przyznał się Ludowy Front
Wyzwolenia Palestyny.

15 marca 2002 r., pod silnym naciskiem dyplomacji USA,

izraelskie oddziały opuściły Ramallah, Kalkilie, Tulkarem i
Betlejem na zachodnim brzegu Jordanu, oraz obóz dla
uchodźców Al-Buredz w strefie Gazy. Opuszczono
całkowicie Strefę-A.

Na Bliskim Wschodzie rozpoczął misję pokojową specjalny

wysłannik prezydenta USA, generał Anthony Zinni. Na spotkaniu z
premierem Izraela, Ariel Szaron wyraził gotowość do rozpoczęcia
rozmów z Palestyńczykami po zawarciu formalnego rozejmu.

17 marca 2002 r. palestyński zamachowiec otworzył ogień na ulicy

w Kfar Saba w centralnym Izraelu, zabijając 1 Izraelczyka i raniąc
12 osób.
17 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził
się w centrum Jerozolimy przy wejściu do autobusu, raniąc 25
Izraelczyków. Do zamachu przyznał się Islamski Dżihad.

18 marca 2002 r. do Izraela przybył wiceprezydent USA Dick

Cheney, który spotkał się z premierem Arielem Szaronem i
prezydentem Mosze Kacawem. Cheney zaapelował do Arafata o
podjęcie "rozsądnych działań" mających na celu powstrzymanie
palestyńskiego terroryzmu - aresztowania wszystkich działaczy i
konfiskaty bronii. "Najpierw zawieszenie broni" powiedział do
Palestyńczyków.

20 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się

w autobusie Egged w miejscowości Musmus, na północy Izraela.
Zginęło 7 osób, 35 zostało rannych. Większość to izraelscy
Arabowie. Do zamachu przyznał się Islamski Dżihad.

21 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się

w centrum zachodniej Jerozolimy, zabijając 3 Izraelczyków i raniąc
86 osób. Do zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aqsa.

21 marca 2002 r. izraelski rząd postanowił powstrzymać się od

wojskowych działań odwetowych. Izraelski minister bezpieczeństwa
wewnętrznego Uzi Landau obarczył "wielką odpowiedzialnością" za
zaistniałe zamachy, USA i UE, gdyż wywierały one silny nacisk na
Izrael by doprowadzić do zawieszenia broni.

21 marca 2002 r. USA umieściły Brygady

Męczenników Al-Aqsa na liście międzynarodowych
organizacji terrorystycznych.

22 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca

wysadził się w powietrze na izraelskim posterunku
wojskowym na drodze z Dżeninu do izraelskiego miasta
Afula na zachodnim brzegu Jordanu. Rannych zostało 3
izraelskich żołnierzy.

23 marca 2002 r. prezydent USA George W.

Bush, oświadczył, że Arafat "nie robi wszystkiego,
co może, aby powstrzymać terror". Jeżeli Arafat
podejmie zdecydowane środki przeciwko
terroryzmowi, będzie możliwość spotkania z
wiceprezydentem USA Cheneyem w Waszyngtonie.
Jednocześnie dał wyraźnie do zrozumienia
Palestyńczykom, że USA stoją twardo u boku
Izraela.

25 marca 2002 r. ministrowie spraw

zagranicznych państw arabskich w Bejrucie
oświadczyli, "chcą pokoju, a nie poddania się".
Arabowie chcą wyjść z inicjatywą pokojową do
Izraela na szczycie Ligii Arabskiej w Bejrucie.
Założeniem planu saudyjskiego jest "ziemia za
pokój". Izrael miałby wycofać się z ziem zajętych
w 1967 roku i utworzyć państwo palestyńskie ze
stolicą w Jerozolimie oraz "sprawiedliwie rozwiązać
sprawę uchodźców palestyńskich", w zamian za
gwarancje bezpieczeństwa dla Izraela i
normalizację stosunków z krajami arabskimi. Na
szczycie Ligii Arabskiej w Bejrucie, przedstawiciel
Arabii Saudyjskiej przedstawił arabski projekt
uregulowania problemów Bliskiego Wschodu Na
zakończenie szczytu w Bejrucie kraje Ligii
Arabskiej potępiły Izrael za "politykę zniszczenia"
stosowaną względem Palestyńczyków. W
"deklaracji bejruckiej"pod presją Syrii zaapelowano
do krajów arabskich o "zawieszenie wszelkich
kontaktów z Izraelem" i wznowienie arabskiego
bojkotu gospodarczego wobec tego państwa.

Posunięcia te powinny obowiązywać dopóty,
dopóki nie zostanie zawarty powszechny pokój z
Izraelem.

26 marca 2002 r. dwóch palestyńskich zamachowców zginęło w

wybuchu samochodu-pułapki obok centrum handlowego w
Jerozolimie. Do wybuchu doszło podczas kontroli policyjnej.

26 marca 2002 r. palestyński snajper zastrzelił 2

międzynarodowych obserwatorów jadących samochodem
drogą żydowskich osadników pod Hebronem.

27 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się

podczas żydowskiego święta Paschy w hotelowej restauracji Park
Hotel w Netanya, na północy Izraela. Zginęło 30 osób, a 140 zostało
rannych. Do zamachu przyznał się Hamas.

28 marca 2002 r. przestraszony Jasir Arafat wyraził

zgodę na bezwarunkowe przyjęcie warunków planu szefa
CIA Taneta. Plan ten przewidywał podjęcie
zdecydowanych działań przez palestyńskie służby
bezpieczeństwa przeciwko terrorystycznym organizacjom.
Izrael natomiast miałby całkowicie wstrzymać się od
ataków na cele w Autonomii Palestyńskiej.
28 marca 2002 r. dwóch palestyńskich terrorystów
zaatakowało żydowski kibuc Eilon Moreh pod Nablusem
zabijając 4 Izraelczyków i raniąc 5.
Według danych palestyńskiego uniwersytetu al Najar,
84 % Palestyńczyków popiera "ataki samobójcze", a 86 %
Palestyńczyków popiera ideę wyzwolenia całej Palestyny
ze zniszczeniem Izraela.

Wieczorem 28 marca 2002 r. izraelskie radio podało wiadomość o

rozpoczęciu częściowej mobilizacji sił zbrojnych. Postanowiono
powołać do służby czynnej 20 tys. rezerwistów. Izraelskie radio
wojskowe ogłosiło następnie Jasira Arafata "głównym wrogiem"
państwa żydowskiego, a jego siedzibę w Ramallah określono
mianem "stolicy terroryzmu". Szaron oświadczył, że Izrael "będzie
walczyć z terroryzmem do czasu całkowitego wyeliminowania tej
plagi". Równocześnie rozpoczęto przerzucanie sił wojskowych w
kierunku Zachodniego Brzegu Jordanu.

Wieczorem 28 marca 2002 r. Departament Stanu

USA oświadczył, że Palestyńczycy nie spełnili
postulatów, przedstawionych im przez
amerykańskiego mediatora, generała Anthony`ego
Zinniego. Nie ujawniono o jakie postulaty chodzi.
Oświadczono tylko, że szły one dalej niż plan,
Taneta. Sekretarz Stanu USA Colin Powell zażądał,

by Arafat wygłosił przemówienie do narodu w
telewizji, w którym potępiłby terroryzm.

- operacja "Mur obronny" -

29 marca 2002 r. armia izraelska rozpoczęła operację

"Mur obronny".
W nocy izraelskie oddziały zablokowały wszystkie
główne drogi w strefie Gazy. Równocześnie ponad 150
izraelskich czołgów zajęło Ramallah. W szturmie na
główną kwaterę Arafata w Ramallah zginęło 12
Palestyńczyków i 50 zostało rannych. Aresztowano ponad
70 osób, między innymi generała Mahmuda Daassa,
doradcę wojskowego Arafata. Zginął też 1 izraelski
żołnierz. Kompleks budynków rządowych stanął w ogniu.
Izraelczycy zajęli budynek biur Arafata, zostawiając mu
tylko jedno odcięte piętro. Pozbawiono go prądu, wody i
kontaktu telefonicznego ze światem.
29 marca 2002 r. izraelska policja zajęła palestyńskie
biura OWP w Jerozolimie. Znaleziono w nich między
innymi dowody wypłaty pieniędzy dla poszukiwanych
terrorystów.

29 marca 2002 r. Unia Europejska zażądała od

Izraela niezwłocznego zaprzestania ataków na
siedzibę palestyńskiego rządu w Ramallah i
całkowitego wycofania wojsk z miasta.

29 marca 2002 r. palestyńska młoda kobieta zamachowiec-

samobójca wysadziła się w supermarkecie w centrum Jerozolimy,
zabijając 2 Izraelczyków i raniąc 28 osób. Do zamachu przyznały się
Brygady Męczenników Al-Aqsa.

30 marca 2002 r. Hezbollah zagroził, że jeśli Izrael nie

wycofa wojsk z z zachodniego brzegu Jordanu, to otworzy
na granicy izraelsko-libańskiej drugi front. Hezbollah
ostrzelał z terytorium Libanu trzy izraelskie posterunki
graniczne w rejonie farm Szebaa.
W odpowiedzi izraelska artyleria i lotnictwo ostrzelały
pobliskie wioski i miasto Kfar Szouba, raniąc co najmniej 2
osoby.

30 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się

w kawiarni w centrum Tel Awiwu, raniąc 29 Izraelczyków. Do
zamachu przyznały się Brygady Męczenników Al-Aqsa.

30 marca 2002 r. Izraelczycy aresztowali za działalność

terrorystyczną w Ramallah 145 Palestyńczyków. Jest
wśród nich członek dowództwa Al-Fatah, Sakher Habasz,
zastępca przewodniczącego Ludowego Frontu Wyzwolenia

Palestyny, Abu Leil, oraz dwaj działacze Tanzin. Wojskowe
władze izraelskie ogłosiły Ramallah i okolice strefą
wojskową zamkniętą. W starciach w Ramallah zginęło 30
Palestyńczyków. Równocześnie izraelska armia zajęła
Tulkarem.

31 marca 2002 r. we Francji doszło do ataku na

synagogę w Lyonie.

31 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca wysadził się

w restauracji izraelskich Arabów w Hajfie, zabijając 15 Izraelczyków
i raniąc 44. Do zamachu przyznał się Hamas.

31 marca 2002 r. palestyński zamachowiec-samobójca

wysadził się na deptaku w żydowskiej kolonii Efrat pod
Betlejem, raniąc 4 Izraelczyków.

--------------------------------------------------

Materiały opracowywane na podstawie serwisów informacyjnych:

PAP, AP, Haaretz, Jerusalem Post, Arutz Sheva.