1

Wentylacja pomieszczeń inwentarskich. Planowanie wymiany powietrza.

Skrót podstawowych wiadomości

1. Wentylacja jest to kontrolowana wymiana powietrza w budynkach przy pomocy

urządzeń nawiewnych i wywiewnych.

Celem wentylacji jest

:



doprowadzenie do pomieszczenia świeżego powietrza,



usunięcie na zewnątrz powietrza „zużytego”



utrzymanie w ten sposób wszystkich parametrów mikroklimatycznych na

optymalnym poziomie, nie powodując przeciągów i strat ciepła.

2. Zadania wentylacji



usunięcie nadmiaru pary wodnej, pyłów, drobnoustrojów i szkodliwych

domieszek gazowych,



utrzymanie temperatury na optymalnym poziomie,



zapobieganie kondensacji pary wodnej na konstrukcjach wewnętrznych

budynku,



usunięcie nadmiaru ciepła i wywołanie ruchu powietrza w czasie upałów,



równomierne doprowadzenie świeżego powietrza do budynku.

3. Zasady działania wentylacji grawitacyjnej



działa na zasadzie różnicy temperatur i ciśnienia powietrza (grawitacji i

deflekcji),



grawitacja

– powietrze cieplejsze unosi się do góry, skąd przez otwory w

stropie wydostaje się na zewnątrz,



deflekcja

– tworzenie podciśnienia przez wiejący wiatr. Wytworzone

podciśnienie wyciąga powietrze z budynku.

4. Urządzenia nawiewne



otwory nawiewne – umieszczane nad oknami wzdłuż długiej osi budynku

(0,2 x 0,2m; 0,3 x 0,3 m),



rurki drenarskie – średnica 15 cm montowane ukośnie w ścianę boczną

(zapobiega przeciągom, a skroplona para wodna wydostaje się na zewnątrz,



zewnętrzny koniec rurki powinien wystawać około 10 cm ze ściany, aby

wypływająca para wodna nie powodowała zawilgocenia ściany.

5. Urządzenia wywiewne (kanały wyciągowe)



zamontowane bezwzględnie pionowo,



całkowicie szczelne,



ocieplone na całej długości (wełna mineralna, styropian),

2



większa wysokość wlotów kanałów nawiewnych i wyciągowych – szybsza

wymiana powietrza,



przekroje kanałów wyciągowych: 0,4 x 0,4 m; 0,5 x 0,5 m; 0,6 x 0,6 m oraz

0,7 x 0,7 m.

Nawiew = ¾ wywiew

6. Deflektor



kanał wyciągowy zakończony jest wywietrznikiem – deflektorem,



deflektor umieszczony jest 0,5 m nad kalenicą dachu,



wspomaga wentylację i zabezpiecza przed opadami atmosferycznymi,



wspomaga wentylację, gdy różnica temperatur (wewnątrz – zewnątrz) wynosi

poniżej 5o C,



rodzaje defletorów: Chanarda, Cagi, Wolperta.

Wielkość wentylacyjna jest to ilość powietrza w metrach sześciennych, które trzeba
wymienić z danego pomieszczenia w ciągu jednej godziny (m

3

/h)

7. Obliczanie wielkości wentylacyjnej



wielkość wentylacyjną ze względu na ilość wydalonego prze zwierzęta

dwutlenku węgla (CO

2

) oblicza się według wzoru:

⅀

L

CO2

= ilość powietrza w m

3

którą trzeba usunąć z pomieszczenia w ciągu godziny

(m

3

/h); wielkość wentylacyjna,

⅀ CO

2

= ilość dwutlenku węgla w litrach wydalonego w ciągu 1 godziny przez

wszystkie zwierzęta ob. sady

(l/h),

C

2

= dopuszczalna zawartość (2,5 l/m

3

) dwutlenku węgla (CO

2

) powietrza danego

pomieszczenia inwentarskiego, wyrażona w litrach na 1m

3

(l/m

3

),

C

1

= zawartość dwutlenku węgla w 1 m

3

powietrza zewnętrznego, średnio 0,3

l/m

3

,

czyli 0,03%.



wielkość wentylacyjną według wydalanej przez zwierzęta pary wodnej (H

2

O)

oblicza się według wzoru:

⅀

3

L

CO2

= wielkość wentylacyjna

(m

3

/h)

⅀

H2O

=

ilość pary w g wydalonej w ciągu godziny przez wszystkie zwierzęta

obsady

(g/h)

e

n

=

norma wilgotności bezwzględnej dla pomieszczenia w

g/m

3

e

z

=

wilgotność bezwzględna w powietrzu zewnętrznym

(g/m

3

)

∆ E =

różnicowy wskaźnik wilgotności bezwzględnej =

4 g/m

3

(e

n

- e

z

)

N =

dodatek pary wodnej

: stajnie, owczarnie 10%; obory 25%, chlewnie 40%.

8. Wyznaczanie wielkości urządzeń wentylacyjnych

Wielkość urządzeń wentylacyjnych jest to powierzchnia łączna kanałów wywiewnych
(wyciągowych) F (m

2

). Oblicza się ją ze wzoru:

F

= łączna powierzchnia kanałów wyciągowych (m

2

)

L

sek

= L/3600, czyli wielkość wentylacyjna przeliczona na sekundę (m

3

/sek)

V

= prędkość ruchu powietrza według tabel empirycznych dla wentylacji nawiewno-

wywiewnej (0,9 m/s)

9. Wyznaczanie częstości wymiany powietrza

Krotność (a) wymiany powietrza oblicza się przez podzielenie wielkości
wentylacyjnej (L) przez kubaturę pomieszczenia (V):

a

= krotność wymiany powietrza

L = wielkość wentylacyjna (m

3

/h)

V

= kubatura pomieszczenia (m

3

)

4

10. Wykonanie ćwiczenia

1. Zaplanować wentylację naturalną dla 50 krów mlecznych w oborze

uwięziowej 2-rzędowej; obliczyć krotność wymiany powietrza.
Przyjąć wymiary: długości płyty legowiskowej, szerokości kanału gnojowego,
szerokości korytarza gnojowego, wymiarów budynku (celem obliczenia
kubatury).

2. Zaplanować wentylacje naturalną dla owczarni na 150 matek z jagniętami.

Obliczyć krotność wymiany powietrza.