77-82
Strona 1 z 3
56. CHARAKTERYSTYKA KANAŁÓW SODOWYCH (+slajd budowa z pyt. 76)
-
w czasie pojedynczego cyklu otwarcia przez kanał sodowy przemieszcza się około
100 jonów
-
kanał sodowy reaguje szybciej na bodziec elektryczny niŜ kanał potasowy, co
powoduje wzrost, a następnie spadek potencjału czynnościowego (powstanie igły
potencjału)
57. BEZPOŚREDNIE I POŚREDNIE BRAMKOWANIE
Neurotrasmitery mogą działać bezpośrednio i pośrednio na kanały jonowe regulujące
przepływ jonów. Bezpośrednie bramkowanie odbywa się w receptorach jonotropowych.
Bramkowanie pośrednie odbywa się poprzez aktywację receptorów metabotropowych.
Receptory metabotropowe aktywują białko G, które aktywuje kaskadę procesów
modulujących aktywność kanału jonowego.
58. WYJAŚNIJ MECHANIZM POWSTAWANIA POTENCJAŁU CZYNNOŚCIOWEGO
Gdy napięcie depolaryzacyjne przekracza pewną wartość krytyczną, zwaną progową (20 – 40
mV), pojawia się potencjał czynnościowy. Bezwzględna wartość ujemnego potencjału
wnętrza komórki gwałtownie spada do zera – błona ulega depolaryzacji, po czym
przepolaryzowuje na znak dodatni, Ŝeby po osiągnięciu wartości maksymalnej (ok. +40 mV)
szybko spaść nawet poniŜej wartości spoczynkowej i dopiero wrócić do wyjściowej.
Gwałtowna zmiana potencjału przy pobudzeniu komórki nerwowej jest wynikiem szybkiego
wzrostu przepuszczalności błony dla kationów, przede wszystkim sodu, a następnie podobnie
szybkiego zmniejszenia tej przepuszczalności. W pierwszej fazie jony sodowe gwałtownie
dyfundują do wnętrza komórki neutralizując jej potencjał ujemny, a następnie zmieniają ten
potencjał na dodatni względem płynu międzykomórkowego, na skutek wytworzenia własnego
potencjału dyfuzyjnego. Mniej więcej od chwili osiągnięcia maksimum potencjału dodatniego
błony kom. zaczyna się zmniejszać jej przepuszczalność dla jonów Na
+
, natomiast wzrasta
przepuszczalność dla K
+
. Po ustaleniu się przepuszczalności błony na poziomie normalnym
potencjał spoczynkowy stabilizuje się równieŜ na poziomie – 90 mV.
59. PORÓWNAJ KINETYKĘ CZASOWĄ POTENCJAŁÓW CZYNNOŚCIOWYCH
ZNANYCH CI Z KOMÓREK (KOMÓREK NERWOWYCH, MIĘŚNIA
SZKIELETOWEGO, MIĘŚNIA SERCOWEGO) ORAZ WĘZŁA ZATOKOWO –
PRZEDSIONKOWEGO.
Cały przebieg potencjału czynnościowego dla komórki nerwowej jest rzędu kilku milisekund,
dla komórki mięśnia szkieletowego rzędu kilkudziesięciu, a sercowego nawet kilkuset
milisekund.
Przebieg potencjału czynnościowego komórki mięśniowej serca róŜni się wyraźnie od
potencjału czynnościowego kom. nerwowej lub mięśnia szkieletowego.Po gwałtownej
depolaryzacji błona przepolaryzowuje się, tak Ŝe potencjał wewnętrznej strony błony
przyjmuje wartość do +20 mV. Stan przepolaryzowania utrzymuje się przez dłuŜszy czas (ok.
150 ms), potencjał utrzymuje się na poziomie +20 – (-10) mV po czy spada i błona
repolaryzuje się do stanu spoczynkowego.
Potencjał czynnościowy węzła nie utrzymuje się na stałym poziomie, a stopniowo rośnie; gdy
potencjał błonowy osiągnie wartość progu pobudliwości następuje depolaryzacja, po czym
