Oznakowanie IALA Nr 553

PRZEDMOWA

Niniejsza edycja publikacji „Oznakowanie Morskie - System IALA" oznaczona

numerem 553 zawiera polskie tłumaczenie „IALA Maritime Buoyage System" oraz
„Zalece

dotycz

cych u

ycia materiałów odblaskowych na znakach nawigacyjnych

Morskiego Systemu Oznakowania IALA" -„Recommendation for the use of retroreflecting
materiał on aid to navigation marks within the IALA Maritime Buoyage System" wydanych
przez Mi

dzynarodowe Stowarzyszenie Zarz

dów Latarni Morskich.

Jednocze

nie Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej zwraca si

z pro

o przekazywanie informacji dotycz

cych zauwa

onych zmian w funkcjonowaniu tego

systemu na obszarze obj

tym mapami i publikacjami nautycznymi BHMW oraz

rozbie

ciach pomi

dzy wystawionym a opisanym w publikacji oznakowaniem.

Korespondencj

prosimy kierowa

na adres :

Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej

81-912 GDYNIA

Telefony :

Fax:

Telex:

+48+58

6207472

+48+58

6266208

+48+58

6266203

+48+58

6263487

54489 MARWOJ PL

Szef Biura Hydrograficznego

Marynarki Wojennej

kmdr mgr in

. Władysław Kierzkowski

SPIS TRE

Wst

p ...............................................................................................................

Morski System Oznakowania IALA .....................................................................

1. Informacje ogólne ..............................................................................................

1.1

Cel...........................................................................................................

1.2 Rodzaje znaków...................................................................................

1.3 Cechy charakterystyczne znaków ........................................................

2. Znaki boczne ...................................................................................................

2.1 Okre

lenie przyj

tego kierunku oznakowania ......................................

2.2 Regiony oznakowania ..........................................................................

2.3 Opis znaków bocznych Regionu A ......................................................

2.4 Opis znaków bocznych Regionu B ......................................................

2.5 Ogólne przepisy dotycz

ce znaków bocznych ....................................

3. Znaki kardynalne ..........................................................................................

3.1 Okre

lenie kwadrantów kardynalnych i znaków ..................................

3.2 Zastosowanie znaków kardynalnych ...................................................

3.3 Opis znaków kardynalnych ..................................................................

4. Znak odosobnionego niebezpiecze

stwa ........................................................

4.1 Okre

lenie znaku odosobnionego niebezpiecze

stwa ........................

4.2 Opis znaku odosobnionego niebezpiecze

stwa ..................................

5. Znak bezpiecznej wody ...................................................................................

5.1 Okre

lenie znaku bezpiecznej wody ...................................................

5.2 Opis znaku bezpiecznej wody ..............................................................

6. Znaki specjalne ................................................................................................

6.1 Okre

lenie znaków specjalnych ............................................................

6.2 Opis znaków specjalnych ....................................................................

6.3 Dodatkowe znaki specjalne .................................................................

7. Nowe niebezpiecze

stwa ................................................................................

7.1 Okre

lenia nowych niebezpiecze

stw..................................................

7.2 Oznakowanie nowych niebezpiecze

stw ............................................

Aneksy

1. Mapka - Morski System Oznakowania IALA...........................................

2. Region Oznakowania A .........................................................................

3. Region Oznakowania B ........................................................................

4. Zalecenia dotycz

ce u

ycia materiałów odblaskowych na znakach

nawigacyjnych Morskiego Systemu Oznakowania IALA ............................

Zapisy .................................................................................................................

WST

Oznakowanie morskie - System IALA. Na konferencji IALA w listopadzie 1980

roku rozpatrzono i zaaprobowano propozycj

Komitetu Wykonawczego tej organizacji

0 poł

czeniu opracowanych wcze

niej systemów oznakowania nawigacyjnego

„Systemu A" (czerwony po lewej burcie) i „Systemu B" (czerwony po prawej burcie) -
w jeden system, który nazwano „Systemem IALA". W „Systemie IALA" zachowano
regionaln

zasad

malowania znaków bocznych stosowan

w dawnych systemach

„A" i „B"- Pa

stwa, które przyj

ły dla znaków bocznych lewej strony kolor czerwony

zaliczono do Regionu A, a te, które stosuj

dla niej kolor zielony - do Regionu B.

W obydwu Regionach kierunek toru wodnego liczy si

z morza; je

eli jest inaczej -

zamieszcza si

o tym specjaln

informacj

. W zwi

zku z regionalnym podziałem

oznakowania w „Systemie IALA", na mapach b

umieszczane napisy: „System IALA

(Region A)" lub „System IALA (Region B)". Na wcze

niej wydanych mapach, na których

pływaj

ce oznakowanie nawigacyjne przedstawiono w „Systemie A" napis „System A",

dzie zast

piony napisem: „System IALA (Region A)" przy wznowieniu tych map.

System IALA posiada pi

ęć

rodzajów znaków, które mo

na stosowa

w ró

nych

kombinacjach. Znaki maj

charakterystyczne elementy identyfikacyjne co pozwala

marynarzowi łatwo je rozró

. Znaki boczne s

ró

ne w Regionie A i Regionie B,

natomiast pozostałe cztery rodzaje znaków s

wspólne dla obydwu regionów.

Znaki boczne wystawia si

zgodnie z przyj

tym kierunkiem dla oznaczenia prawej

1 lewej strony toru wodnego. W Regionie A dla oznaczenia prawej strony toru stosuje si

w dzie

i w nocy kolor zielony, a dla lewej strony - kolor czerwony.

W Regionie B zastosowanie kolorów jest odwrotne: dla prawej strony - kolor czerwony,
a dla lewej - zielony. W miejscu rozdzielenia si

toru wodnego wystawia si

zmodyfikowany znak boczny dla wskazania, w któr

stron

(zgodnie z zaleceniem

miejscowych władz) skr

ca główny tor wodny.

Znaki kardynalne wskazuj

e najgł

bsza woda wyst

puje po stronie nazwy

znaku. Zasada ta jest konieczna, poniewa

w rejonie np. północnego znaku

eglowna

woda mo

e by

nie tylko na północ, ale tak

e na wschód i na zachód od niego. Znaki

kardynalne nie maj

wyró

niaj

cego si

kształtu lecz s

zazwyczaj kolumnowe lub

ąŜ

kowe (tyki). Maluje si

je zawsze w poziome pasy

ółte i czarne, a ich znaki

szczytowe - dwa sto

ki - s

zawsze czarne. Układ sto

ków w znaku szczytowym jest

wska

nikiem umiejscowienia czarnego pasa (pasów) i tak:

1) sto

ki wierzchołkami do góry: czarny pas nad

ółtym;

2) sto

ki wierzchołkami w dół: czarny pas pod

ółtym;

3) sto

ki podstawami do siebie: czarny pas nad i pod

ółtym pasem;

4) sto

ki wierzchołkami do siebie: czarny pas, a nad nim i pod nim pasy

ółte.

Znaki kardynalne s

wyposa

one w białe

wiatło o specjalnym rytmie.

Podstawowymi rytmami

wiecenia s

: migaj

cy (angielski skrót Q, polski skrót M) lub

szybko migaj

cy (angielski skrót VQ, polski skrót MV).

wiatło migaj

ce zdefiniowano, jako

wiatło o 60 lub 50 błyskach na minut

, a szybko

migaj

ce - o 120 lub 100 błyskach na minut

Charakterystyki

wiateł w kwadrantach s

nast

puj

ce:

kwadrant N: bardzo szybko lub szybko migaj

ce.

kwadrant E: bardzo szybko migaj

ce z trzema błyskami w grupie i okresem 5

sekund lub szybko migaj

ce z trzema błyskami w grupie i okresem 10 sekund.

kwadrant S: bardzo szybko migaj

ce z sze

cioma błyskami w grupie i blaskiem

z okresem 10 sekund lub migaj

ce z sze

cioma błyskami w grupie i blaskiem

z okresem 15 sekund.

kwadrant W: bardzo szybko migaj

ce z dziewi

cioma błyskami w grupie

i z okresem 10 sekund lub szybko migaj

ce z dziewi

cioma błyskami w grupie

i z okresem 15 sekund.

Liczba błysków 3, 6 i 9 w kwadrantach E, S, W ułatwia identyfikacj

znaku kardynalnego,

poniewa

wspomniane liczby kojarz

z umiejscowieniem godzin 3, 6, 9 na tarczy

zegara. Blask trwaj

cy nie krócej ni

2 sekundy bezpo

rednio po VQ (9) lub Q(9) jest

charakterystyczny dla kwadrantu S. Zwraca si

uwag

e s

jeszcze dwa znaki, na

których stosuje si

wiatło białe, jednak rytm tego

wiatła jest wyra

nie inny i nie mo

go pomyli

z rytmem

wiatła białego przyj

tego dla znaków kardynalnych.

Znaki odosobnionego niebezpiecze

stwa umieszcza si

bezpo

rednio nad

małymi przeszkodami wokół których woda jest

eglowna. Wyró

niaj

ce si

dwie czarne

kule jako znak szczytowy i białe

wiatło błyskowe w grupach po (2) kojarz

te znaki ze

znakami kardynalnymi.

Znaki bezpiecznej wody wskazuj

e woda wokół znaku jest

eglowna, lecz nie

oznaczaj

niebezpiecze

stwa. Znaki te mog

stosowane np. dla oznaczenia toru

wodnego lub jako znaki podej

ciowe. Znaki bezpiecznej wody maj

wygl

d zupełnie

odmienny od znaków wskazuj

cych niebezpiecze

stwo. Maj

one kształt kulisty, albo do

wyboru kolumnowy lub dr

ąŜ

kowy i czerwony kulisty znak szczytowy. S

to jedyne znaki

malowane w pionowe pasy (czerwony i biały). Je

eli jest zainstalowane

wiatło to ma ono

kolor biały, a jego rytm mo

e by

do wyboru: izofazowy, przerywany, blask lub litera

Morse'a „A".

Znaki specjalne nie stanowi

pomocy nawigacyjnej, lecz zadaniem ich jest

wskazanie specjalnego rejonu lub obiektu, o których informuj

mapy lub inne

odpowiednie dokumenty i publikacje nautyczne. Znaki specjalne s

malowane na

ółto,

maj

znak szczytowy w kształcie „le

Ŝą

cego" krzy

a (X) pomalowanego na

ółto, a

wiatło

(je

eli jest zainstalowane) jest równie

koloru

ółtego. Poniewa

podczas słabej

widoczno

ci istnieje mo

liwo

ść

pomylenia koloru

ółtego z białym,

ółte

wiatła znaków

specjalnych nie mog

mie

rytmu przyj

tego dla białych

wiateł. Kształt znaków

specjalnych nie mo

e kolidowa

z kształtem znaków nawigacyjnych, tzn. je

eli dla

oznakowania np. lewej strony toru wodnego u

yto znaków specjalnych to musz

one

mie

kształt walcowy, a nie sto

kowy. Znaki specjalne mog

mie

równie

namalowane

litery lub numery.

Nowe niebezpiecze

stwa. Zwraca si

szczególn

uwag

e „nowe

niebezpiecze

stwo", które nie jest jeszcze ogłoszone w publikacjach nautycznych mo

wskazane przez znak dubluj

cy we wszystkich szczegółach identyczny ze znakiem

zasadniczym. Znak dubluj

cy powinien sta

tak długo, a

informacja o nowym

niebezpiecze

stwie zostanie w wystarczaj

cy sposób podana do wiadomo

ci. Znak

„nowego niebezpiecze

stwa" mo

e by

wyposa

ony w Racon nadaj

cy liter

„D" wg

kodu Morse'a.

MORSKI SYSTEM OZNAKOWANIA IALA

PRZEPISY

INFORMACJE OGÓLNE

1.1.

Cel

System odnosi si

do wszystkich stałych i pływaj

cych znaków (innych ni

latarnie

morskie,

wiatła sektorowe, nabie

niki

wietlne i dzienne stawy, latarniowce i du

e pławy

nawigacyjne) słu

Ŝą

cych do wskazania:

1.1.1. Bocznych granic torów wodnych.
1.1.2. Naturalnych niebezpiecze

stw i innych przeszkód, jak np. wraki.

1.1.3. Innych rejonów lub obiektów wa

nych dla marynarzy.

1.1.4. Nowych niebezpiecze

stw.

1.2.

Rodzaje znaków

System przewiduje pi

ęć

rodzajów znaków, które mo

na zastosowa

w kombinacjach:

1.2.1. Znaki boczne - stosuje si

głównie dla okre

lenia bocznych granic toru wodnego

zgodnie „z powszechnie przyj

tym kierunkiem oznakowania". Wskazuj

one

lew

i praw

stron

toru wodnego. Tam, gdzie tor wodny rozgał

zia si

zastosowa

zmodyfikowany znak boczny dla wskazania kierunku toru wodnego.

Znaki boczne ró

dzy sob

w Regionach A i B.

1.2.2. Znaki kardynalne - stosuje si

dla wskazania, w jakim kierunku kompasowym od

znaku znajduje si

eglowna woda.

1.2.3. Znaki odosobnionych niebezpiecze

stw - wskazuj

e wokół odosobnionego

niebezpiecze

stwa o ograniczonej wielko

ci znajduje si

eglowna woda.

1.2.4. Znaki bezpiecznej wody - wskazuj

e dookoła tej pozycji woda jest

eglowna,

np. znaki osi toru wodnego.

1.2.5. Znaki specjalne - stosuje si

nie jako pomoc nawigacyjn

, lecz dla wskazania

rejonu lub obiektu, o którym informuj

odpowiednie dokumenty i publikacje

nautyczne.

1.3.

Cechy charakterystyczne znaków

Przeznaczenie znaku okre

la jedna lub wi

cej nast

puj

cych cech:

1.3.1. W nocy - barwa i rytm

wiatła.

1.3.2. W dzie

- kolor, kształt, znak szczytowy.

ZNAKI BOCZNE

2.1.

Okre

lenie przyj

tego kierunku oznakowania

Przyj

ty kierunek oznakowania, który musi by

wskazany w odpowiednich publikacjach

nautycznych okre

la si

jednym z dwóch wymienionych sposobów:

2.1.1. Zasadniczym kierunkiem drogi prowadz

cej z morza do portu, uj

cia rzeki lub

innej drogi wodnej,

2.1.2. Okre

laj

go odpowiednie władze w porozumieniu z s

siednimi pa

stwami.

W zasadzie powinien by

zgodny z kierunkiem ruchu wskazówek zegara - wokół

masywu l

dowego.

2.2.

Regiony oznakowania

dwa mi

dzynarodowe regiony oznakowania nawigacyjnego (Region A i Region B),

w których znaki boczne ró

dzy sob

(patrz mapka - aneks 1).

2.3. Opis znaków bocznych w Regionie A

2.3.1.

Kolor: Kształt
(pław):

Znak szczytowy
(je

eli jest):

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Znaki lewej strony

czerwony

Kolor:

walcowy, kolumnowy lub

Kształt (pław):

ąŜ

kowy

pojedynczy czerwony walec Znak szczytowy

(je

eli jest):

wiatło:

czerwona

Barwa:

dowolny, inny ni

opisany

Rytm:

wpkt.2.3.3

Znaki prawej strony

zielony

sto

kowy, kolumnowy lub

ąŜ

kowy

pojedynczy zielony sto

wierzchołkiem do góry

zielona
dowolny, inny ni

opisany

wpkt.2.3.3

2.3.3. Kiedy na torze wodnym o „przyj

tym kierunku oznakowania" wyst

puje

rozdzielenie toru, wówczas kierunek głównego toru wskazuje si

zmodyfikowanym znakiem bocznym lewej albo prawej strony jak nast

puje:

2.3.3.1.

Kolor:

Kształt (pław):

Znak szczytowy

(je

eli jest):

wiatło:

Barwa:
Rytm:

czerwony z jednym
szerokim zielonym
poziomym pasem

walcowy, kolumnowy lub

ąŜ

kowy

pojedynczy czerwony walec

czerwona
LFI(2+1)

Kolor:

Kształt (pław):

Znak szczytowy

(je

eli jest):

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Główny tor w lewo

zielony z jednym szerokim
czerwonym poziomym
pasem
sto

kowy, kolumnowy lub

ąŜ

kowy

pojedynczy zielony sto

wierzchołkiem do góry

zielona
LFI(2+1)

2.3.2.

Główny tor w prawo 2.3.3.2.

2.4. Opis znaków bocznych w Regionie B

2.4.1.

Kolor: Kształt
(pław):

Znak szczytowy
(je

eli jest):

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Znaki lewej strony

zielony

walcowy, kolumnowy lub

ąŜ

kowy

pojedynczy zielony walec

zielona
dowolny, inny ni

opisany

wpkt.2.4.3

2.4.2.

Kolor: Kształt
(pław):

Znak szczytowy
(je

eli jest):

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Znaki prawej strony

czerwony
sto

kowy, kolumnowy lub

ąŜ

kowy

pojedynczy czerwony
sto

ek wierzchołkiem

do góry

czerwona
dowolny , inny ni

opisany

w pkt.2.4.3

2.4.3. Kiedy na torze wodnym o „przyj

tym kierunku oznakowania" wyst

puje

rozdzielenie toru, wówczas kierunek głównego toru wskazuje si

zmodyfikowanym znakiem bocznym lewej albo prawej strony jak nast

puje:

2.4.3.1.

Kolor:

Kształt (pław):

Znak szczytowy
(je

eli jest):

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Główny tor w prawo 2.4.3.2.

Kolor:

zielony z jednym szerokim
czerwonym poziomym

pasem

walcowy, kolumnowy lub
dr

ąŜ

kowy

pojedynczy zielony walec
zielona LFI(2+1)

Główny tor w lewo

czerwony z jednym
szerokim zielonym
poziomym pasem
sto

kowy, kolumnowy lub

ąŜ

kowy

pojedynczy czerwony
sto

ek wierzchołkiem

do góry

czerwona
LFI(2+1)

Kształt (pław):

Znak szczytowy
(je

eli jest):

Barwa:
Rytm:

wiatło:

2.5. Ogólne przepisy dotycz

ce znaków bocznych

2.5.1. Kształty

eli znaki boczne nie mog

. mie

kształtu walcowego lub sto

kowego,

powinny by

wyposa

one w znak szczytowy odpowiedni dla wła

ciwego kształtu

pławy.

2.5.2. Numerowanie lub literowanie.

eli znaki strony toru wodnego s

ponumerowane lub oznaczone literami, to

kolejno

ść

numerów lub liter musi by

zgodna z przyj

tym kierunkiem oznakowania.

ZNAKI KARDYNALNE

3.1. Okre

lenie kwadrantów kardynalnych i znaków

3.1.1. Cztery kwadranty (północny, wschodni, południowy i zachodni) s

ograniczone

namiarami rzeczywistymi NW - NE, NE - SE, SE - SW, SW - NW wyznaczonymi
z miejsca odniesienia.

3.1.2. Znak kardynalny przyjmuje nazw

od kwadrantu, w którym jest umieszczony.

3.1.3. Nazwa znaku kardynalnego wskazuje stron

, po której nale

y znak omija

3.2.

Zastosowanie znaków kardynalnych

Znak kardynalny mo

e by

zastosowany na przykład:

3.2.1. Dla wskazania,

e najgł

bsza woda w tym rejonie jest po stronie nazwy znaku.

3.2.2. Dla wskazania bezpiecznej strony przy omijaniu niebezpiecze

stwa.

3.2.3. Dla zwrócenia uwagi na charakterystyczne elementy toru wodnego ( zakr

zł

czenie, rozgał

zienie) albo koniec mielizny.

3.3.

Opis znaków kardynalnych

3.3.1.

Znak szczytowy

Kolor:

Kształt:

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Północny znak
kardynalny

dwa czarne sto

ki, jeden

nad drugim, wierzchołkami
do góry czarny nad

ółtym

kolumnowy lub dr

ąŜ

kowy

biała VQ lub
Q

3.3.2.

Znak szczytowy

Kolor:

Kształt:

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Wschodni znak
kardynalny

dwa czarne sto

ki, jeden

nad drugim, podstawami do
siebie
czarny z pojedynczym,
szerokim, poziomym,

ółtym pasem

kolumnowy lub dr

ąŜ

kowy

biała
VQ(3) co 5 sek. lub Q(3) co
10 sek.

3.3.3.

Znak szczytowy

Kolor:

Kształt:

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Południowy znak
kardynalny

dwa czarne sto

ki jeden

nad drugim, wierzchołkami
w dół

ółty nad czarnym

kolumnowy lub dr

ąŜ

kowy

biała
VQ(6) + LFI co 10 sek.
lub

Q(6) + LFI co 15 sek.

3.3.4.

Znak szczytowy

Kolor:

Kształt:

wiatło:

Barwa:
Rytm:

Zachodni znak
kardynalny

dwa czarne sto

ki jeden

nad drugim, wierzchołkami
do siebie

ółty z pojedynczym,

szerokim, poziomym,
czarnym pasem
kolumnowy lub dr

ąŜ

kowy

biała
VQ(9)co 10 sek. lub Q(9)
co 15 sek.

Dwa sto

ki jako znak szczytowy s

w dzie

najwa

niejszym elementem ka

dego znaku kardynalnego ; powinno si

stosowa

gdzie tylko jest to mo

liwe, tak du

y jak jest to mo

liwe i z wyra

nym prze

witem mi

dzy sto

kami.

4. ZNAK ODOSOBNIONEGO NIEBEZPIECZE

STWA

4.1.

Okre

lenie znaku odosobnionego niebezpiecze

stwa

Znak odosobnionego niebezpiecze

stwa ustawia si

na albo zamocowuje do lub ponad

odosobnionym niebezpiecze

stwem, dookoła którego jest

eglowna woda.

4.2.

Opis znaku odosobnionego niebezpiecze

stwa

Znak szczytowy

Kolor:

Kształt:

wiatło (je

eli jest)

Barwa:
Rytm:

dwie czarne kule jedna nad
drug

czarny z jednym lub wi

cej

szerokimi, poziomymi,
czerwonymi pasami
dowolny lecz nie koliduj

ze znakami bocznymi;
zalecany kolumnowy albo
dr

ąŜ

kowy

biała
Fl(2)

Dwie kule jako znak szczytowy s

w dzie

najwa

niejszym elementem znaku odosobnionego niebezpiecze

stwa ;

powinien by

stosowany gdzie tylko jest to mo

liwe, tak du

y jak jest to mo

liwe i z wyra

nym prze

witem mi

dzy kulami.

5. ZNAK BEZPIECZNEJ WODY

5.1.

Okre

lenie znaku bezpiecznej wody

Znak bezpiecznej wody słu

y do wskazania,

e wokół niego jest

eglowna woda. Stosuje

go do wyznaczania linii

rodkowej i osi toru wodnego. Mo

e by

równie

stosowany

alternatywnie jako kardynalny lub boczny znak dla wskazania podej

cia do l

du.

5.2.

Opis znaku bezpiecznej wody

Znak szczytowy
(je

eli jest): Kolor:

Kształt:

wiatło (je

eli jest):

Barwa:
Rytm:

pojedyncza czerwona kula

czerwone i białe pionowe

pasy

kulisty, kolumnowy lub

ąŜ

kowy z kulistym

znakiem szczytowym

biała

Iso , Oc , LFI co 10 sek.

albo litera Morse'a „A"

6. ZNAKI SPECJALNE

6.1. Okre

lenia znaków specjalnych

Znaki specjalne nie słu

Ŝą

do wspomagania nawigacji, lecz dla wskazania specjalnego

rejonu lub obiektu, o którym informuj

odpowiednie dokumenty i publikacje nautyczne.

Do znaków specjalnych zalicza si

np.:

6.1.1. Znaki Systemów Zbierania Danych Oceanograficznych - ODAS (Ocean Data

Acquisition Systems).

6.1.2. Znaki rozgraniczenia ruchu, gdzie stosowanie konwencjonalnego oznakowania

toru wodnego mo

e wprowadzi

zam

6.1.3. Znaki wysypisk.
6.1.4. Znaki stref

wicze

wojskowych.

6.1.5. Znaki kabli lub ruroci

gów.

6.1.6. Znaki stref rekreacyjnych.

6.2.

Opis znaków specjalnych

Znak szczytowy

pojedynczy „ le

Ŝą

cy"

ółty

(je

eli jest) :

krzy

(X)

Kolor:

ółty

Kształt:

wyró

niaj

cy si

, lecz nie

koliduj

cy ze znakami

nawigacyjnymi.

wiatło:

arwa:

ółta

KSZTAŁT

Rytm:

dowolny, lecz inny ni

DOWOLNY

opisany w pkt.3, 4 lub 5

6.3.

Dodatkowe znaki specjalne

Znaki specjalne inne ni

wymienione w pkt. 6.1 i opisane

w pkt. 6.2 mog

w wyj

tkowych okoliczno

ciach by

wystawione przez odpowiednie

władze administracyjne. Znaki dodatkowe nie mog

kolidowa

ze znakami

nawigacyjnymi; powinny by

ogłoszone w odpowiednich dokumentach i publikacjach

nautycznych i jak najpr

dzej zgłoszone do IALA.

7. NOWE NIEBEZPIECZE

STWA

7.1.

Okre

lenia nowych niebezpiecze

stw

Termin „nowe niebezpiecze

stwo" stosuje si

do nowo wykrytych przeszkód

jeszcze nie podanych do wiadomo

ci w dokumentach i publikacjach nautycznych.

Dotyczy on nowych przeszkód naturalnych takich jak piaszczyste mielizny lub
skały albo spowodowanych przez ludzi, np. wraki.

7.2.

Oznakowanie nowych niebezpiecze

stw

7.2.1. „Nowe niebezpiecze

stwa" powinny by

oznakowane zgodnie z poni

szymi

zasadami. Je

eli wła

ciwe władze uznaj

e niebezpiecze

stwo jest szczególnie

powa

ne, to przynajmniej jeden ze znaków powinien by

liwie pr

dko

zdublowany.

7.2.2. Ka

dy znak

wietlny zastosowany w tym celu powinien by

wyposa

ony w

wiatło

VQ lub Q z oznakowania kardynalnego, albo w

wiatło z oznakowania bocznego.

7.2.3. Ka

dy dubluj

cy znak powinien by

we wszystkich szczegółach identyczny ze

znakiem zasadniczym.

7.2.4. Znak „nowego niebezpiecze

stwa" mo

e mie

zainstalowany Racon z kodem

Morse'a „D" daj

cy na ekranie radarowym echo o długo

ci 1 Mm.

7.2.5. Znak dubluj

cy mo

e by

zdj

ty, kiedy wła

ciwe władze przekonaj

informacja dotycz

ca „nowego niebezpiecze

stwa" została wystarczaj

ogłoszona.

Aneks 4

Zalecenia dotycz

ce u

ycia materiałów odblaskowych na znakach

nawigacyjnych Morskiego Systemu Oznakowania IALA

1. WPROWADZENIE

ycie materiałów odblaskowych na znakach nawigacyjnych staje si

coraz

powszechniejsze. Szczególnie w przypadku znaków nie

wietlnych (dziennych - przyp.

tłum.), gdzie przez projekcj

wiatła, którego

ródła mog

od r

cznej latarki do

reflektora du

ej mocy, znak nawigacyjny mo

e by

łatwiej zlokalizowany i niekiedy,

zidentyfikowany.

W celu niedopuszczenia do rozprzestrzeniania si

metod u

ycia, które mog

myl

dla marynarza, IALA zdecydowała,

e powinno si

przygotowa

zalecenia harmonizuj

sposoby u

ycia materiałów odblaskowych.

Odpowiedni Komitet Techniczny IALA przeprowadził próby w celu okre

lenia, jak

materiały odblaskowe mogłyby by

najlepiej pokazywane na znakach nawigacyjnych,

aby dały marynarzowi maksimum informacji bez przysparzania administracji morskiej
nieprzewidzianych problemów zwi

zanych z ich utrzymaniem.

Wymagania administracji morskich znacznie ró

od siebie i aby sprosta

tak

ró

nym potrzebom, niniejsze Zalecenia IALA stanowi

zarówno Standardowy, jak i

Rozszerzony Zbiór Przepisów. Niektóre administracje morskie wymagaj

jedynie podania

metody, dzi

ki której znak mo

e by

wykryty z okre

lonym stopniem identyfikacji,

szczególnie w odniesieniu do znaków systemu bocznego. Stanowi

one Standardowy

Zbiór Przepisów. Inne, takie jak pa

stw skandynawskich posiadaj

ce skomplikowany

system torów wodnych i archipelagów ucz

szczanych przez małe jednostki, wymagaj

metody podaj

cej bardziej szczegółowe informacje o znaku. Stanowi

one Rozszerzony

Zbiór Przepisów.

Materiał odblaskowy, który jawi si

jako czarny w ci

gu dnia, pokazuje si

jako biały,

kiedy zostaje o

wietlony w porze nocnej. Z tego powodu niebieski materiał jest

stosowany w Rozszerzonym Zbiorze Przepisów, jako b

cy najlepszym kompromisem

tam, gdzie odpowiednim kolorem dziennym jest kolor czarny. Niniejsze zalecenia
zawieraj

równie

niektóre uwagi dotycz

ce pokazywania i rozgraniczenia materiałów

odblaskowych.

Mimo tego,

e materiały odblaskowe mog

przynie

ść

wiele korzy

ci dla nawigacji,

szczególnie małych jednostek, powinny by

stosowane tylko w celu polepszenia

skuteczno

ci działania znaku nawigacyjnego nie za

, jako substytut

wiatła.

Marynarze powinni by

ostrze

eni o tym,

e wykorzystanie jasnego

wiatła do

identyfikacji znaku nawigacyjnego, a szczególnie snopu

wiatła reflektora, mo

e mie

powa

ny wpływ na widzenie tych na których jest on skierowany. Niektórzy szybko

odzyskuj

zdolno

ść

widzenia noc

, lecz niektórzy maj

szybko

ść

mniejsz

i mog

w zdolno

ci tej powa

nie ograniczeni. St

d pozostawienie wł

czonego reflektora na czas

dłu

szy od tego, jaki jest absolutnie niezb

dny mo

e by

dla innych ryzykowne.

Aneks 4

2. ZALECENIA

Istniej

dwa, opisane ni

ej, zalecane zbiory znakowania: Standardowy Zbiór

Przepisów i Rozszerzony Zbiór Przepisów. Administracje morskie mog

dokona

wyboru

preferowanego zbioru, ale nie powinny stosowa

obu chyba,

e obszary ich stosowania

mog

jasno okre

lone.

ne jest, aby administracje morskie poinformowały marynarzy o typie znakowania

przyj

tego dla danego obszaru.

STANDARDOWY ZBIÓR PRZEPISÓW

ASPEKT

N O C

TYP ZNAKU l PRZEPISY

Zielone znaki bocznego systemu oznakowania '

Jeden zielony pas lub zielony kształt/figura; tj. trójk

t w Systemie

Oznakowania Nawigacyjnego Region A lub kwadrat w Systemie

Oznakowania Nawigacyjnego Region B

Czerwone znaki bocznego systemu oznakowania

Jeden czerwony pas lub czerwony kształt/figura; tj. kwadrat w

Systemie Oznakowania Nawigacyjnego Region A lub trójk

t w

Systemie Oznakowania Nawigacyjnego Region B

ółte znaki specjalne Jeden

ółty pas

lub

ółty krzy

X lub

ółty symbol/znak

Znaki bezpiecznej wody, odosobnionego niebezpieczeństwa i systemu

oznakowania kardynalnego* Białe

pasy, litery, cyfry/numery lub znaki

Aneks 4

ROZSZERZONY ZBIÓR PRZEPISÓW

Zielone i czerwone znaki systemu oznakowania bocznego oraz znaki specjalne s

takie

same, jak w Standardowym Zbiorze Przepisów.

Znaki bezpiecznej wody

Kombinacja czerwonych i białych poziomych lub pionowych pasów.

Co najmniej jeden pas dla ka

dego koloru.

Znaki odosobnionego niebezpieczeństwa

Niebieskie i czerwone poziome pasy. Co najmniej jeden pas dla

dego koloru.

Północne znaki systemu oznakowania kardynalnego

Poziomy niebieski pas na czarnej cz

ęś

ci znaku i poziomy

ółty pas na

ółtej cz

ęś

ci znaku.

Wschodnie znaki systemu oznakowania kardynalnego Dwa

poziome niebieskie pasy na czarnej górnej części znaku.

Południowe znaki systemu oznakowania kardynalnego

Poziomy

ółty pas na

ółtej cz

ęś

ci znaku i poziomy niebieski pas na

czarnej cz

ęś

ci znaku.

Zachodnie znaki systemu oznakowania kardynalnego Dwa

poziome Ŝółte pasy na Ŝółtej górnej części znaku.

Administracje morskie, które maj

yczenie wykorzystania materiałów odblaskowych po

prostu w celu wykrywania znaków nawigacyjnych, dla kształtów typu litery, cyfry/numery
lub znaki mog

stosowa

tylko materiał w kolorze białym.

Uwagi

Nie podaje si

specjalnego kodu dla znaków zalecanego toru wodnego a stosowany

jest jedynie przewa

cy kolor pławy.

Odró

nienie zielonego od niebieskiego materiału odblaskowego mo

e by

trudne dla

obserwatora, szczególnie tam, gdzie tylko jeden z tych kolorów jest obserwowany. Z
zasady, zielone pławy powinny posiada

tylko jeden zielony pas podczas, gdy niebieski

jest stosowany zawsze w kombinacji z innym kolorem, za wyj

tkiem znaków systemu

kardynalnego, które maj

dwa niebieskie pasy. Jednak

e, zasada ta mo

e by

pogwałcona tam, gdzie jeden z tych pasów został uszkodzony.

Aneks 4

Odró

nienie

ółtego od białego materiału odblaskowego mo

e by

trudne dla

obserwatora, szczególnie tam, gdzie tylko jeden z tych kolorów jest obserwowany. St

tylko jeden

ółty pas mo

e by

stosowany na znaku specjalnym w celu unikni

cia

pomyłki z zachodnim znakiem systemu oznakowania kardynalnego, zawartego
w Rozszerzonym Zbiorze Przepisów.

[

Powinno si

zwróci

uwag

na to, aby ilo

ść

wykorzystanego na znaku materiału

odblaskowego nie pogarszała jego dziennego wygl

du.

Współczynnik odbicia kolorów niebieskiego i czerwonego jest znacznie mniejszy, ani

eli

białego i

ółtego, st

d aby zapewni

ich odpowiedni

rozró

nialno

ść

musi si

przestrzega

nast

puj

cych zasad:

Znaki bezpiecznej wody: czerwone pasy musz

co najmniej podwójnej szeroko

pasów białych. Odległo

ść

rozdzielenia mi

dzy tymi kolorami musi by

co najmniej

podwójnej szeroko

ci pasów białych,

Północne i południowe znaki systemu oznakowania kardynalnego: niebieskie pasy musza,
by

co najmniej podwójnej szeroko

ci pasów

ółtych. Odległo

ść

rozdzielenia musi by

najmniej podwójnej szeroko

ci pasów

ółtych.

W celu zapewnienia wła

ciwego odró

nienia znaków odosobnionego niebezpiecze

stwa,

niebieskie i czerwone pasy, powinny by

jednakowej szeroko

ci, rozdzielone odległo

równ

co najmniej szeroko

ci pasa.