Pasta henny wykonywana jest ze zmielonych liści henny (Lawsonia Imersis). Technologia jej

wykonywania nie zmieniła się od tysięcy lat. Henna była znana już ponad 5000 lat temu. W Indiach,

Afryce płn. , i na Środkowym Wschodzie traktowana jest jako znak błogosławieństwa przynoszący

osobie wytatuowanej szczęście i zdrowie. Chroni od złych mocy. W XII w. Mongołowie przenieśli

zwyczaj zdobienia ciała do Indii, gdzie przyjął się głównie jako część rytuału zaślubin.

Malowanie henną obecnie jest wspólne dla wielu krajów i religii, lecz wzory zmieniają się w

zależności od kultury. Wzory hinduskie są malowane w oparciu o motywy roślinne i przyrodnicze,

arabskie koncentrują się na większych motywach roślinnych malowanych na dłoniach i stopach.

Wzory afrykańskie opierają się na kształtach geometrycznych.

Sztuka henny jest kojarzona z kobietami, które dekorują swoje ciało wykonując nieraz

skomplikowane wzory które są ich duma i których sztuka malowania jest przekazywana z pokolenia

na pokolenie. Ponieważ jednak sztuka ta jest domeną kobiet, a historycznymi kronikarzami w

ogromnej większości byli mężczyźni, niewiele można znaleźć historycznych opracowań na jej temat.

Poniżej prezentujemy zdjęcia nałożonej pasty henny naturalnej:

Oraz zdjęcia tatuaży już po zmyciu pasty:

Malowanie henną

1. Przygotowanie henny.

Przygotowujemy ceramiczną lub szklaną miseczkę i łyżeczkę plastikową.

Do miseczki wsypujemy sproszkowana hennę. Dodajemy sok z cytryny i cukier lub miód.

Mieszamy.

Do powstałej pasty można dodać któryś z olejków zawierających terpineol.

Proporcje są płynne, lecz całość powinna mieć konsystencję pasty do zębów.

Następnie miseczkę szczelnie przykrywamy i odstawiamy, najlepiej na 12 godz., aż henna zacznie wydzielać

barwnik. Poznamy to po tym, że wierzchnia warstwa pasty zbrązowiała.

2. Malowanie i utrwalanie wzoru.

Gdy pasta jest już gotowa, to używając pędzelka, patyczka, rożka z folii czy innego aplikatora, malujemy na

skórze wzory.

Czekamy, aż wzór wyschnie i jednocześnie naskórek wchłonie barwnik.

Dla uzyskania wyrazistszego efektu, można pokryć schnący wzór mieszaniną cukru i soku z cytryny.

Całość może być zdrapana po 4-5 godz.

Henna na skórze ciemnieje do 48 godz.

Przez 12-14 godz. od zdrapania pasty, warto nie moczyć miejsc pokrytych henną.

3. Wiadomości "ponadpodstawowe".

Aby zrobić "farbę", należy wymieszać sproszkowaną hennę z sokiem z cytryny. To wystarczy.

Cała reszta jest dążeniem do coraz doskonalszych efektów.

W tym celu:

- Zamiast cytryny można dodać do henny inny kwaśny składnik, jeśli ktoś źle reaguje na sok z cytryny.

Kwaśne dodatki pomagają rozerwać włókna celulozowe w liściach henny i uwolnić barwnik. Idealnym ph dla tego

celu jest 5,5. Tradycyjnie używa się soku z cytryny lub limonki. Można jednak go zastąpić innym kwaśnym

dodatkiem, np. sokiem z grejpfruta, winem, octem winnym.

- Aby zwiększyć lepkość henny i ułatwić jej przyleganie do skóry, dodajemy miód lub cukier.

- Warto dodać coś, co zawiera taniny oraz coś, co zawiera monoterpenowy alkohol.

Monoterpenowy alkohol przyspiesza ciemnienie nałożonej henny.

- Artyści malujący henną dodają do niej:

kawę naturalną, kawę rozpuszczalną, herbatę, kardamon, kwasek cytrynowy, sok z cytryny, limonki, skórkę z

cytryny, różne rodzaje cukru, miód, białko jaja, czarny pieprz, czosnek, wino, ocet winny, łupiny, liście i korzeń

orzecha włoskiego, płatki róży, kozieradkę, goździki.

Każdy artysta ma swoje własne dodatki i proporcje, dobierane ze względu na ostateczny odcień henny lub

zapach (aromaterapia).

- Henna barwi szybciej i intensywniej z dodatkiem terpineolu. Terpineol to alkohol terpenowy zawarty w olejkach

eterycznych niektórych roślin. Zawiera go np. olejek z drzewa herbacianego, olejek kajeputowy, olejek ravensara,

lawendowy, geraniowy, kardamonowy, cyprysowy.

- Henna działa szybciej w wyższej temperaturze (ciepłe dni).

(Tekst opracowany przy udziale informacji ze stron pod adresem www.hennapage.com)

Do spisu treści

Henna w kulturze i historii

Są podstawy, aby sądzić, że malowanie ciała może być jednym z najstarszych sposobów jego ozdabiania.

Tzw. "Wenus z Laussel"(19 000 r. p.n.e.) jest to pomalowana czerwoną ochrą płaskorzeźba znajdująca się na

wewnętrznej ścianie jednej z grot w Dordogne. Inne późnopaleolityczne figurki kobiece są też ozdobione

czerwoną ochrą.

Malowanie ciała henną było i jest popularne w tradycjach Indii, kultur arabskich i Północnej Afryki.

Ze znajdowanych artefaktów i zachowanych malowideł można wnioskować, że do ozdabiania ciała henna była

używana od co najmniej 5000 lat.. Wyobrażenia kobiet z czerwonymi ornamentami na rękach są znane z epoki

brązu w całym rejonie śródziemnomorskim. Statuetki z Cyklad, datowane na 2800 r. p.n.e., ukazują kobiety z

czerwonymi znakami na rękach i palcach. Znaleziska z Ras Shamra i Kanaanu (3000 - 1400 p.n.e.) wskazują, że

tamtejsze kobiety malowały henną paznokcie, dłonie, ręce, stopy. Odkrycia w Heraklionie sprzed wybuchu Tery w

1628 r. p.n.e. ukazują kobiety z pomalowanymi na czerwono paznokciami, dłońmi i stopami.

Z IX w. p.n.e., Znad Zatoki Perskiej i z Asyrii, znane są wyobrażenia kobiet i mężczyzn z pomalowanymi henną

dłońmi i stopami.

Chrześcijańskie kobiety w średniowiecznej Hiszpanii i na Sycylii używały henny pod wpływem kultury arabskiej.

Koptyjskie i armeńskie chrześcijanki do dziś malują henną ręce do ślubu.

Także współczesne hinduskie narzeczone malują dłonie, przedramiona i stopy henną. Wieczór i noc

poprzedzająca początek ceremonii ślubnych, to "noc henny" ("mehndi ki raat"). Jest to odpowiednik naszego

wieczoru panieńskiego, z tym, że wtedy to pokrywa się skórę panny młodej pięknymi wzorami, których symbolika

wiąże się z zapewnieniem szczęścia w małżeństwie. (Dziś błyszczące, złote i kolorowe dodatki często

uzupełniają lub zastępują ślubne nakładanie henny. Takie ozdabianie w Indiach nazywne jest Zardosi.)

Przedślubne nakładanie henny również współcześnie jest zwyczajem kultur Orientu i Pn. Afryki.

W wielu kulturach istnieje nadal tradycja malowania pięknych ornamentów z henny kobietom w ciąży i po

urodzeniu dziecka.

Można powiedzieć, że malowanie na ciele wzorów henną było używane aby chronić, wzmagać i uwydatniać

kobiecą seksualność - od najodleglejszych czasów.