Margaryna

W związku z konkursem rządu francuskiego na namiastkę masła (tańszą i lepiej się od

niego przechowującą) dla ubogiej ludności i wojska, H. Mege-Mouries opracował w 1869

roku (patent - 1872 rok) metodę otrzymywania oleomargaryny z łoju wołowego, przez

ogrzewanie go z dodatkiem wody, sody, żołądków zwierzęcych, a następnie zestalenie i

oddzielenie oleomargaryny od stearyny prasą hydrauliczna.

Produkcja nowego tłuszczu (pod oficjalną nazwą - margaryna), rozpoczęta natychmiast w

Passy pod Paryżem, rozpowszechniła sie bardzo szybko w Europie, USA i innych krajach

świata (w Polsce dopiero po I wojnie światowej) i osiągnęła w latach trzydziestych XX

wieku 2 mln ton dziennie w skali światowej.

Technika wytwarzania i receptura uległa zmianom. Wcześnie zaczęto zastępować tłuszcze

zwierzęce tańszymi roślinnymi, np. w okresie międzywojennym popularny był "Kunerol" z

oleju kokosowego.

Obecnie margarynę wyrabia sie w margarynowniach z oleju arachidowego, kokosowego,

rzepakowego, sojowego i z innych, a lepsze gatunki margaryny częściowo z tłuszczów

zwierzęcych (łój wołowy, oleomargaryna, tran wielorybi) o naturalnej konsystencji lub

utwardzonych w ilości 80-85%.

Margaryna jest łatwo strawna (przyswajalność 95,5%), pożywna i wysokokaloryczna

(7900 kcal/kg).