Wyleję Ducha Mego

Wyleję Ducha mego na wszelkie ciało (Jl 3,1a) - taką obietnicę przekazuje Ludowi Izraela prorok Joel.
Jezus zapowiada wielokrotnie udzielenie swoim uczniom Ducha i Jego darów, nazywając Go
Pocieszycielem, Parakletem. Paraklet to ktoś, kogo przywołuje się w trudnej sytuacji, ktoś występujący w
obronie osoby oskarżanej. Równocześnie to ktoś, kto wspomaga i wstawia się za potrzebującym.

Odchodząc do Ojca Jezus zapowiadał że On odchodzi, by mógł przyjść Duch Święty. W swoim
nauczaniu Jan Paweł II wiele uwagi poświęcał Duchowi Świętemu, nazywając Go stróżem nadziei w sercu
człowieka, nieustannie odbudowującym dobro w człowieku i w ludzkim świecie. Jego encyklika Dominum
et Vivicantem pogłębia naszą wiarę i nauki o Nim.

Tak więc Duch Święty to Ten, który daje pokój i siły do wytrwania w dobrym, co wcale nie jest łatwe. Nie
rozrzuca, lecz układa i wybawia z chaosu, nie trwoży- ale dodaje pewności. Rzeczą istotną jest
rozeznawać, co jest z Ducha Świętego a co nie jest w naszej codzienności.
Wielokrotnie nie zdajemy sobie sprawy, jak często w naszej codzienności działa Duch Święty. Dopiero
zatrzymanie się i wejście w ciszę pozwala dostrzec to działanie, zdać sobie z niego sprawę.

Duchu Święty, który mieszkasz
w sercu człowieka,
Ty przychodzisz, aby złożyć w nas
jakże istotne ewangeliczne dary:
dobroć serca i przebaczenie.
Kochać i wyrażać to naszym życiem,
kochać z dobrocią serca i przebaczać:
w ten sposób sprawiasz, że możemy odnaleźć
źródła pokoju i radości. (Brat Rogier z Taize).

PIERWSZY DZIEŃ

Jak liczne są dzieła Twoje, Panie!
Tyś wszystko mądrze uczynił
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem
i odnawiasz oblicze ziemi.

Ps 104, 24.30

DRUGI DZIEŃ

Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do
waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy
i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza,
odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić,
byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie
mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem.

Ez 36, 24-28

TRZECI DZIEŃ

Wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało. Każdy, który wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony,

Jl 3, 1a.5a

Stwórz , Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.

Ps 51, 12.14

CZWARTY DZIEŃ

Wtedy jego (Jana) ojciec Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i przemówił z Jego natchnienia:
Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził lud swój i wyzwolił go, i moc zbawczą nam
wzbudził w domu sługi swego, Dawida: jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta swych świętych
proroków, że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; że miłosierdzie
okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze – na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu,
Abrahamowi, że nam użyczy tego, iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy w
pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego
zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; Jego ludowi dasz poznać zbawienie [co
się dokona] przez odpuszczenie mu grzechów, dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią z
wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby
nasze kroki zwrócić na drogę pokoju.

Łk 1, 68-79

PIĄTY DZIEŃ

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy
Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy
Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili
Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i
mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy
ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i
chwałę ludu Twego, Izraela.
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi,
Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu
sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.

Łk 2, 25-35

SZÓSTY DZIEŃ

Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i
Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: Tyś jest mój
Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie.
Rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł:
-Uwielbiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed uczonymi i mądrymi, a objawiłeś ludziom
prostym. Tak, Ojcze, albowiem tak podobało się Tobie.

Łk 3, 21-22; 4, 1-2. 10,21-22

SIÓDMY DZIEŃ

Jezus odpowiedział jej na to: O, gdybyś znała dar Boży i [wiedziała], kim jest Ten, kto ci mówi: "Daj Mi się
napić" - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej. Powiedziała do Niego kobieta: Panie, nie masz
czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca
naszego Jakuba, który dał nam tę studnię, z której pił i on sam, i jego synowie i jego bydło? W odpowiedzi
na to rzekł do niej Jezus: Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja
mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody
wytryskającej ku życiu wiecznemu.

Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w
Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele
Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie. Rzekła do Niego kobieta: Wiem, że przyjdzie Mesjasz,
zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko. Powiedział do niej Jezus: Jestem nim Ja,
który z tobą mówię. Na to przyszli Jego uczniowie i dziwili się, że rozmawiał z kobietą. Jednakże żaden
nie powiedział: Czego od niej chcesz? - lub: - Czemu z nią rozmawiasz? Kobieta zaś zostawiła swój
dzban i odeszła do miasta. I mówiła tam ludziom: Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który mi powiedział
wszystko, co uczyniłam: Czyż On nie jest Mesjaszem?

J 4, 10-1.23-29

ÓSMY DZIEŃ

W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś
jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody
żywej popłyną z jego wnętrza. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch
bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.

J7, 37-39

DZIEWIĄTY DZIEŃ

Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.
Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli któregoś z was,
ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też
gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary
swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

Łk 11, 9-13

DZIESIĄTY DZIEŃ

Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeżeli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do
królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem.
Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić.

Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak
jest z każdym, który narodził się z Ducha.

J 3, 4-8

JEDENASTY DZIEŃ

Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego
Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może,
ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie
zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie
widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy
we Mnie i Ja w was.

J 14, 15-20

DWUNASTY DZIEŃ

Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi,
On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.

J 15, 26-27

TRZYNASTY DZIEŃ

Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale
powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z
mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego
weźmie i wam objawi.

J 16, 13-15

CZTERNASTY DZIEŃ

Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości
waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać. Zaprawdę,
zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie
prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna.

J 16, 22-24

PIĘTNASTY DZIEŃ

Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel
nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu,
o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i
już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele mam
wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy,
doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i
oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi.

J 16, 7-15

SZESNASTY DZIEŃ

To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w
moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój
zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce
wasze ani się lęka!

J 14, 25-27

SIEDEMNASTY DZIEŃ

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z
obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy,
pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich:
«Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział
im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie,
są im zatrzymane».

J 20, 19-23

OSIEMNASTY DZIEŃ

Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak
ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia naszego obecnego
czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku.

Wiemy bowiem, że jeśli nawet zniszczeje nasz przybytek doczesnego zamieszkania, będziemy mieli
mieszkanie od Boga, dom nie ręką uczyniony, lecz wiecznie trwały w niebie. Tak przeto teraz wzdychamy,
pragnąc przyodziać się w nasz niebieski przybytek, o ile tylko odziani, a nie nadzy będziemy. Dlatego
właśnie udręczeni wzdychamy, pozostając w tym przybytku, bo nie chcielibyśmy go utracić, lecz
przywdziać na niego nowe odzienie, aby to, co śmiertelne, wchłonięte zostało przez życie. A Bóg, który
nas do tego przeznaczył, dał nam Ducha jako zadatek.

2 Kor 4, 16-17;5, 1-5

DZIEWIĘTNASTY DZIEŃ

Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat
bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu
przez wiarę w Chrystusie Jezusie. Wszelkie Pismo od Boga jest natchnione i pożyteczne do nauczania,
do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały,
przysposobiony do każdego dobrego czynu.

2 Tym 3, 14-17

Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

1Kor 12, 11

DWUDZIESTY DZIEŃ

Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na
odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla
dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz.

Dz 2, 38-39

Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe
uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające
w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego.

Tyt. 3, 4-6

DWUDZIESTY PIERWSZY DZIEŃ

Napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych
ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w
imię Pana naszego Jezusa Chrystusa!

Ef 5,18a-20

DWUDZIESTY DRUGI DZIEŃ

Słowo Chrystusa Niech w was przebywa
z całym swym bogactwem – przez psalmy,
hymny, pieśni pełne Ducha,
pod wpływem łaski
śpiewając Bogu w waszych sercach.

Kol 3,16

DWUDZIESTY TRZECI DZIEŃ

Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia. Albowiem prawo Ducha,
który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci.
Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha
niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym
możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha ,że jesteśmy
dziećmi Bożymi. Jeżeli jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami
Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.

Rz. 8, 1-2. 14-17

DWUDZIESTY CZWARTY DZIEŃ

Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: Niech Jezus
będzie przeklęty!. Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus.

1Kor 12, 3

Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak
trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.

Rz. 8, 26

DWUDZIESTY PIĄTY DZIEŃ

A nadzieja zawieść nie może,
ponieważ miłość Boża
rozlana jest w sercach naszych
przez Ducha Świętego,
Który został nam dany.

Rz. 5,5

DWUDZIESTY SZÓSTY DZIEŃ

Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu
Świętym. A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi. Starajmy się
więc o to, co służy sprawie pokoju i wzajemnemu zbudowaniu.

Rz. 14, 17-19

DWUDZIESTY SIÓDMY DZIEŃ

Na dowód tego, że jesteście synami,
Bóg wysłał do naszych serc Ducha Syna swego,
który woła : „Abba, Ojcze!”
Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność,
opanowanie. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Gal 4,6. 5, 22-23a.25

DWUDZIESTY ÓSMY DZIEŃ

To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w
moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój
zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce
wasze ani nie lęka.

J 14,25-28

DWUDZIESTY DZIEWIĄTY DZIEŃ

Usiłujcie zachować jedność Ducha
Dzięki więzi jaką jest pokój.
Jedno jest Ciało i jeden Duch,
Bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei,
jaką daje wasze powołanie.

Ef 4,3-5

A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie : Przyjdź! I kto odczuwa pragnienie, niech
przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.

Ap 22,17

TRZYDZIESTY DZIEŃ

Pan zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański – tam wolność. My wszyscy z odsłoniętą twarzą
wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego , coraz bardziej
jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu.
Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z
nas.

2 Kor 3,17-18. 4.7

TRZYDZIESTY PIERWSZY DZIEŃ

A jednak głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata,
zresztą przemijających. Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, która Bóg przed
wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata, gdyby ją bowiem
pojęli, nie ukrzyżowali by Pana chwały; lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to czego ani oko nie
widziało, ani ucho nie słyszało,
ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują.
Nam zaś to Bóg objawił przez Ducha.

1 Kor 2,6-9