METODA MAGNETYCZNO - PROSZKOWA

Powierzchnia obiektów mo¿e byæ
g³adka ale te¿ surowa chropowata.

Przed przyst¹pieniem do badañ nale¿y
oczyœciæ badan¹ powierzchniê.

Obiekty badane metod¹ magnetyczno
proszkow¹ mog¹ byæ pokryte farb¹ lub
warstw¹ pokrycia niemagnetycznego o
gruboœci nie wiêkszej ni¿ 40 m.

ì

Stosowane s¹ proszki magnetyczne i zawiesiny magnetyczne,
zale¿nie od u¿ywanych pigmentów:

czarne (oglêdziny w œwietle widzialnym bia³ym naturalnym lub sztucznym),
barwne (oglêdziny w œwietle widzialnym bia³ym naturalnym lub sztucznym),
fluorescencyjne (oglêdziny w œwietle ultrafioletowym),

·

·

·

Obserwacja defektogramów proszkowych, odzwierciedlaj¹cych wady obiektów,

odbywa siê w œwietle:

bia³ym: naturalnym lub sztucznym,
ultrafioletowym.

Zawiesiny magnetyczne pozostaj¹ w wadach obiektów; usuwanie zawiesin jest trudne.

·

·

proszki magnetyczne w postaci pylistej,
stosowane w

, (stosowana do

badañ du¿ych obiektów)

metodzie magnetyczno -

proszkowej suchej

zawiesiny magnetyczne, stosowane w

(stosowana do badania

powierzchni obrobionych mechanicznie,
g³adkich, b³yszcz¹cych).

metodzie magnetyczno - proszkowej
mokrej

W metodzie magnetyczno - proszkowej detektorami wad obiektów s¹:

zawiesiny z

noœnikiem olejowym

zawiesiny z

noœnikiem wodnym

ze stabilizatorami i

czynnikami

zapobiegaj¹cymi

korozji