№ 45 (325) 6 листопада 2010

TV-програма

Триває передплата на «Газету польську» l Передплатний індекс 96483 l Вартість на рік – 24,48 грн.

Новини з Польщі

Życie Polaków na Ukrainie

Спільна акція польської

громади Житомира

W Żytomierzu w dniach 29-30

października odbyło się porządkowanie
Cmentarza Katolickiego. Wzięli w nim
udział prawie wszystkie żytomierskie
organizacje polskie. Obecna była także
Konsul Konsulatu Generalnego RP w
Winnicy Anna Pustuł.

Традиція

прибирати

цвинтар

напередодні Дня поминання всіх померлих
сягнула коріннями в глибину століть і міцно
вкоренилась у більшості родин. Батьки
приводять своїх дітей і внуків прибирати
могили, однак залишаються могили, на які
вже ніколи не прийдуть родичі: репресії,
війни, переїзди або інші обставини
примхливо обривали продовження
родинних гілок.

Саме для того, щоб прибрати такі

могили уже не перший рік поспіль
збираються на цвинтарі активісти
польських громадських організацій
Житомира.

Не винятковим став і 2010 рік. 29-30

жовтня у Житомирі пройшла акція
прибирання польського кладовища. Цього
року до неї долучилися чи не всі польські
громадські організації, а також студенти
навчальних закладів Житомира.

У перший день на запрошення

Польського наукового товариства у
Житомирі в акції взяли участь близько 70-
ти студентів Житомирського національного
агроекологічного

університету,

Будівельного коледжу, Комерційного
технікуму. Вважаємо за необхідне щиро
подякувати Антону Станіславовичу
Малиновському й Івану Григоровичу
Грабару, Владиславу Людвиговичу
Ксюковському, Віктору Миколайовичу

Філенку за прекрасну молодь. Можна
справедливо стверджувати, що студенти
цих навчальних закладів виховані на
найкращих громадянських і патріотичних
традиціях.

У суботу, 30 жовтня, на цвинтарі

зібралися чи не усі житомирські польські
товариства. Серед них Польське наукове
товариство, Житомирська обласна Спілка
поляків України, Польське шляхетське
братство, Товариство польських лікарів,
благодійна організація «Католицький
цвинтар», Товариство польської молоді у

Анна Пустул поставила свічки на могили відомих поляків

W majestacie święta niepodległości

Zmieniają się czasy i ludzie,
Zmieniają się władze, ustroje,
Lecz wszystko dokoła tchnie pięknem,
W tym pięknie jest Polska – moja!

To „moje” – przyroda i ludzie,
Od Tatr po plaże Bałtyku.
Tu lasy żywicą pachnące,
Czar Mazur, gdzie jezior…bez liku.

To „moje” – to błękit nieba,
Skąd słońce i gwiazdy świecą,
I myśli moje – skrzydlate,
Na orlich skrzydłach – w dal lecą.

I choć nas dzień święta – trochę
Nastraja nostalgią jesieni,

Житомирі та Клуб стипендиатів фундації
«Semper Polonia», а також учасники
художніх колективів «Поліські соколи» і
«Дзвіночки».

Окрім місцевих журналістів, акцію

цього року висвітлювала й група
журналістів Вроцлавського телебачення на
чолі з Гражиною Орловською. Гості
привезли із собою до Житомира сотні
свічок, які розставили біля каплиці та на
могилах.

В інтерв’ю польському телебаченню

голова Житомирської обласної Спілки
поляків України Вікторія Лясковська-Щур
розповіла про активну участь організації в
прибиранні польського цвинтаря. Вона
зазначила, що члени її організації
віднайшли і підтримують у належному стані
могили видатних літераторів, музикантів.
В. Лясковська-Щ ур

підкреслила

важливість таких заходів для усіх
мешканців нашого міста.

Франц Поплавський, член правління

Федерації польських організацій в Україні,
спілкуючись із журналістами, пригадав
історію цвинтаря, людей, які багато років
тому

порушували

питання

його

відновлення і всіма силами намагалися
довести широкій громадськості цінність
цвинтаря як історичної пам’ятки
Житомирщини і необхідність його
збереження.

Продовження на стор.4

To nasza – wiara, nadzieja
W „złocie” jesieni się mieni.

To „moje” – to demokracja,
I gospodarka rynkowa,
Byt niepodległy – w nim siła
Wolności poglądów i słowa.

W Unii – pozycja Polski,
Nawet bogatych – szokuje
Pod względem dynamiki wzrostu,
Na miejscu lidera – plasuje.

A wszystko to się wpisuje
W moc dążeń ku lepszej przyszłości.
Uwzniośla serca Polaków
W dniu święta Niepodległości!

Mikołaj Oniszczuk

У

Польщі 30 жовтня біля м.
Бєльсько-Бяла (Шльонське

воєводство) сталось зіткнення
автобуса, який перевозив дітей з Італії
в Україну, і легкового автомобіля, яким
керував громадян Чеської Республіки.

Жоден з пасажирів автобуса не

постраждав. За словами заступника
міністра закордонних справ України
Руслана Демченка, дипломатичним
представництвом України у Кракові
вжито вичерпних заходів, аби вирішити
питання із заміною автобуса.

– За сприяння Генконсульства

України у Кракові дітей одразу ж було
перевезено рейсовим автобусом до м.
Бєльсько-Бяла та надано інший
туристичний автобус. Усі учасники
туристичної поїздки (47 громадян
України) ввечері 30 жовтня вирушили
у подальшу подорож додому.

С

оюз

європейських

футбольних

асоційцій

подасть до суду на колишнього
скарбника Федерації футболу Кіпру
Спіроса

Марангоса.

Останній

нещодавно заявив, що Польща й
Україна підкупили членів виконкому
УЄФА, щоб отримати право на
проведення Євро–2012. За словами С.
Марангоса, поляки та українці
витратили на підкуп близько 10
мільйонів євро.

Як повідомляє «World Football

Insider», УЄФА не отримала від С.
Марангоса вагомих доказів і підготував
позов проти нього.

Обвинувачення на адресу УЄФА з

боку С. Марангоса з’явилися у
німецькій пресі 24 жовтня. А сьогодні
італійська «La Gazzetta dello Sport»
опублікувала деталі обвинувачень.

Спірос Марангос заявив, що

українці і поляки підкупили як мінімум
чотирьох членів виконкому УЄФА.
Один з них отримав 3,15 мільйони
євро, решті дісталося по два мільйони.
За словами С. Марангоса, передача
хабара відбулася на території Кіпру.
Чиновник заявив, що він готовий
надати наявну у нього інформацію, але
тільки в присутності влади Кіпру.

Ірен Роздобудько та Ігор

Жук показали в

Житомирі «Романс із

мухами»

стор. 2

Polacy o wyborach:

Wyniki badań ISP

1791 рік. Поляки

готувалися відстоювати

вітчизну

str. 5

стор. 7

2

Słowo na niedzielę

Дивіться програму «Слово польське» на телеканалі «Житомир» у суботу о 12.30. Повтор: понеділок о 19.55 та вівторок о 13.15

№ 45 (325) 6 листопада 2010

Informacia

Kultura

«Jezus im powiedział: „Dzieci tego

świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz
ci, którzy uznani zostaną za godnych
udziału w świecie przyszłym i w
powstaniu z martwych, ani się żenić nie
będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem
umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom
i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami
zmartwychwstania. A że umarli
zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył
tam, gdzie jest mowa „O krzaku”, gdy
Pana nazywa Bogiem Abrahama,
Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Bóg nie
jest Bogiem umarłych, lecz żywych;
wszyscy bowiem dla Niego żyją.”» (Łk 20,
34-38)

Listopadowe, jesienne dni zachęcają

nas do medytacji nad życiem.
Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień
wspomnienia wszystkich wiernych
zmarłych obchodzone w naszych
parafiach, pomogły nam lepiej zrozumieć
tę prawdę, że życie ludzkie jest
wędrówką, pielgrzymką do Domu Ojca,
który każdemu z nas przygotował
mieszkanie w Niebie.

Odwiedzając cmentarze i groby

naszych bliskich zastanawialiśmy się nad
sensem naszego życia, czym ono jest i
jak właściwie z niego korzystać. Jeśli
uważnie wsłuchiwaliśmy się w Słowo
Boże tych dni, mieliśm y szansę
zrozumieć, że nasz prawdziwy dom,
nasza przyszłość i wieczność są w
Niebie, dokąd podążamy.

Dzisiejsza Ewangelia wyraźnie

wskazuje, że zmartwychwstanie Pana
Jezusa jest centrum i sensem naszej
wiary. Jezus Chrystus niejednokrotnie
zapewnia nas, że my, chrześcijanie,
jesteśmy Dziećmi Bożymi i dziećmi
Zmartwychwstania. Poprzez Chrzest
święty i wiarę jesteśmy zjednoczeni z
Chrystusem Zmartwychwstałym, który
prowadzi nas do radości Nieba.

Ks. Stanisław Jakubczak

Ірен Роздобудько та Ігор Жук

показали в Житомирі «Романс

із мухами»

29 października do Żytomierza zawitała

znana pisarka ukraińska Iren Rozdobutko.
Ona

wzięła

udział

w

dwóch

przedsięwzięciach. Wieczorem o 17. w
sklepie „Knigomania” odbyło się spotkanie
z czytelnikami, a o 19. – w Miejskim Pałacu
Kultury – koncert-perfomance Iren
Rozdobutko i jej męża Igora Żuka „Romans
z muchami”.

29 жовтня Ірен Роздобудько побувала в

нашому місті та взяла участь одразу у двох
заходах. В магазині «Книгоманія» відбулася
відкрита зустріч з читачами, а ввечері – в
Міському палаці культури – концерт-
перфоманс «Романс із мухами» за участю
Ірен Роздобудько та її чоловіка Ігоря Жука.

– Це надзвичайно яскраве та талановите

подружжя, – розповідає один з організаторів
заходу Сергій Твардовський. – Пара вийшла
дуже зіркова і красива. З програмою, яка
була представлена в Житомирі, вони вже
виступили в Києві тиждень тому і мали
великий успіх. Ігор Жук у нас неодноразово
виступав. Всі любителі авторської пісні
добре знають його – він уже чотири роки
очолює журі нашого фестивалю авторської
пісні «Мі-Сі-Соль», який проходить в
Денишах. Ігор Жук – дуже інтелігентна,
тонка і водночас сильна людина. Він також
є автором сценаріїв до кількох відомих
мультфільмів, пише власні пісні та книги.

«Романс з мухами» – цю назву ми дали

нашому творчому вечерові-перформансу
не для епатажу чи зайвого привернення
уваги. Так називається пісенька, котра
народилася як наша домашньо-родинна,
але нам закортіло поділитися з усіма не
стільки нею, скільки її настроєм. До того ж
сама програма концерту буде насичена
розмаїтими «мухами», котрі кусали нас у
різний спосіб, внаслідок чого з’являлися
нові пісні, книги, фільми, малюнки, думки.
Не будемо розкривати її наперед, але
зробимо усе, щоб ті, хто прийде до нас, не
пожалкували про вечір.

Ірен Роздобудько
Захоплення – малює, вишиває бісером,

грає на гітарі, плаває з аквалангом і на
питання: «Чи вмієте ви грати на роялі?»,
відповідає: «Не знаю, треба спробувати...».
Спробувала створити мультфільм – щось
вийшло. Врешті-решт у цьому році
відпрацювала в журі Міжнародного

фестивалю анімаційних фільмів «Крок».

Нині працю є голо вним р едакто ром

журналу «Караван історій. Україна», а
також викладає сценічну майстерність
н а

к ін о ф а к ул ьт ет і

К и їв с ь к о г о

національного університету театру, кіно
і т ел е бач е н н я ім е н і І. К . К а р п е н к а -
Карого.

Член Асоціації українських письменників.

Лауреат і володар Гран-Прі літературного
конкурсу «Коронація слова», лауреат
Міжнародної літературної премії ім. Ю.
Долгорукого, конкурсу «Книга року – Бі-Бі-

Сі».

Приз

«Золотий

Фенікс»

Міжнародного книжкового ярмарку,
перше місце в Міжнародному конкурсі
дитячої літератури «Портал», лауреат
премії «Книга року – 2010» та приз за
кращий кіносценарій на Міжнародному
кінофестивалі телевізійних фільмів «Бар
– 2008».

Автор 15 романів, трьох книг для

дітей, двох книг віршів, сценаріїв п’яти
художніх фільмів.

Ігор ЖУК
Автор сценаріїв понад 30 фільмів

Н а ціо н ал ь н о ї к іне мате ки Укр аїни
« К и їв н аукф іл ь м » , тр ь о х на уко в о -
пізнав ал ь ни х кни ж о к д л я д іт ей
в и д ав ни цт в а « В е с ел к а» , пе р ш о го
навчаль ного ви дання В ид авничого
дому Ки єво-М огилянської ак адемії,
п’єси для лялькового театру, близько
400 пісень українською, російською та
по л ь с ь ко ю мо в ами . К о мп о зи т о р
анімаційного фільму «Йшов трамвай
№9...».

Ч л ен С піл ки к іне мато г р а фіс т ів

України. Лауреат і володар Спецпризу
за кр а щу по ез ію І В с ес о ю зно го
фестивалю авторської пісні, Лауреат
творчої премії ім. В.Стуса за 1997 р.
Лауреат Всеукраїнського поетичного
в ер н іс аж у « Тр о ян д и й в и но г р а д » .
Дипломант та лауреат літературного
конкур с у « Ко р онація сл о ва» 2 0 09 ,
2010 років.

Оксана Бережницька

Agencja Pośrednictwa Pracy „Pomost”

zaprasza do współpracy. Wszyscy chętni są
proszeni o kontakt:

Agencja Zatrudnienia ,,Pomost”
e-mail: [e-mail]
ul. Wólczańska 55/59 90-608 Łódź
Tel/Fax [phone]

Kontaktna osoba – Monika Sobielak

Tel [phone], [phone]-971

[e-mail]

3

Sport

№ 45 (325) 6 листопада 2010

6 листопада в Житомирській обласній

універсальній науковій бібліотеці ім.
О. Ольжича відбудеться нагородження
учасників і переможців художнього
конкурсу «Творчість Фридеріка Шопена
очима молодих художників», який
присвячено 200 річчю з дня народження
Ф. Шопена. Метою конкурсу є увічнення
пам’яті

великого

музиканта

і

популяризація

композиторської

спадщини Фридеріка Шопена; підтримка
молодих

художників,

для

яких

пропонований конкурс може стати важливим
етапом у творчому, професійному зростанні;
привернення мистецької громадськості та
фахівців до дитячої та юнацької творчості.

Організатори: управління культури і

т ур и з м у

Ж и т о м и р с ь к о ї

о бл а с н о ї

державної адміністрації; Житомирський
о бл ас н и й ц е нт р н ар о д н о ї тв о р ч о с ті;
Ж и т о м и р с ь к е уч и л и щ е к ул ьт ур и і
ми с те цтв іме ні Ів а на О г ієнк а ; м іс ь к а
г р о м а д с ь к а о р г а н із а ц ія « П о л ь с ь к е
наукове товариство у Житомирі».

Ц ь о г о ж д н я у з а л і м и с т е ц т в

бібл іотеки за учас тю Жи то ми р с ь ко ї
о бл а с н о ї г р о м а д с ь к о ї о р г а н із а ц ії
« П о л ь с ь к е

к ул ьт ур н о - о с в іт н є

то в ар и с тв о» та акто р ів П ол ь с ько го
т еат р у ім ен і Юз е фа К р а ш е в с ь к о г о
буд е п р ед с т а в л е н о л іт е р ат ур н о -
м уз и ч н у к о м п о з и ц ію « Щ о д е н н и к
Іг нація Падеревс ького» , пр ис вячену
150-річчю з дня народження видатного
поль с ь кого музи к анта і політи чно го
діяча.

Інформація

Karolina Woźniacka

– najlepsza tenisistka

2010

Датчанка польського походження 20-

літня Кароліна Вожняцка лишила
позаду Серену Вілльямс у тенісному
рейтингу WTA. Вона забезпечила собі
ведення в рейтингу щонайменше до
січневого турніру в Австралії.

Karolina W oźniacka zapewniła sobie

prowadzenie w rankingu W TA na koniec

sezonu. – Teraz celem są wygrane w
Szlemach – mówi 20. letnia Dunka polskiego
pochodzenia. Woźniacka, która na początku

października wyprzedziła Serenę Williams i
została 20. w historii liderką kobiecego tenisa,
będzie na czele co najmniej do styczniowych

turniejów w Australii. Jej zwycięstwo nad
Włoszką Franceską Schiavone i awans do
półfinału trwających właśnie w Katarze

mistrzostw W TA oznacza bowiem, że
Rosjanka Wiera Zwonariowa (WTA 2) na
pewno już jej nie wyprzedzi.

Prowadzenie w rankingu na koniec roku

to w tenisie osobny prestiżowy przywilej –
spośród 20 liderek tylko połowie udawało się

kończyć na szczycie sezon, najczęściej –
Steffi Graf (ośmiokrotnie) i Martinie
Nawratilowej (siedmiokrotnie). 20. letnia

Woźniacka będzie w tym ekskluzywnym
gronie najmłodsza po Szwajcarce Martinie
Hingis, która jako jedyna zdobywała tron jako

nastolatka.

Ten rok jest wspaniały, czuję się silna,

zdrowa, a także bardzo mocna mentalnie –

mówiła szczęśliwa Dunka. W wywiadach
dziękowała ojcu i trenerowi Piotrowi
Woźniackiemu, który wyemigrował z Polski

w latach 80. – Jest dla mnie wielkim
wsparciem – podkreśliła Karolina. W tym roku
wygrała sześć turniejów, najwięcej ze

wszystkich zawodniczek WTA Tour. Mimo to
wiele osób uważa, że na prowadzenie nie
zasłużyła, bo nie wygrała w Wielkim Szlemie,

a na czoło wyszła głównie dzięki
przedłużającej się kontuzji Sereny Williams.
– Utrzymanie zdrowia i stabilnej formy przez

cały sezon to też sztuka. Teraz moim celem
są wygrane w Szlemach. Jestem młoda, mam
czas, by udowodnić, że stać mnie także na

to – odpowiada krytykom.

Jak będzie świętować sukces? –

Tradycyjnie. Pójdę na zakupy. Na celowniku

jest

nowa

torebka

albo

okulary

przeciwsłoneczne – uśmiechnęła się
najlepsza tenisistka 2010 r.

W czołówce w

jubileuszowym

maratonie

У змаганнях, приурочених круглій

річниці бігу Філіпідеса, який вимірював

трасу з Марафону в Афіни 2500 років
тому, Генріх Шост із Познаня зайняв
четверте місце, а Аркадій Гардзілевскі

з Вроцлава – п’яте.

Henryk Szost (WKS Grunwald Poznań)

zajął czwarte, a Arkadiusz Gardzielewski

(W KS Śląsk W rocław) piąte miejsce w
maratonie ateńskim. Zawody odbyły się w
okrągłą rocznicę biegu Filipidesa, który

przemierzył trasę z Maratonu do Aten 2500
lat temu.

W szystkie miejsca na podium zajęli

Kenijczycy, a triumfował Raymond Bett.
Najszybsza wśród kobiet była Litwinka Rasa
Drazdaukaite.

Na mecie Polacy odebrali medale: Szost

– złoty, a Gardzielewski – srebrny 43.
mistrzostw świata wojskowych. Biało-

czerwoni wygrali też klasyfikację drużynową.
Tytuł wicemistrzyni świata przypadł Monice
Drybulskiej (WKS Grunwald Poznań), która

dobiegła do mety na 11. pozycji.

Wyniki w Atenach – dość przeciętne. 36.

letni Bett przebiegł dystans 42 kilometrów i

195 metrów w czasie 2:12.40. Trasa była
jednak bardzo trudna, uczestnicy musieli
pokonać znaczną różnicę wzniesień.

W głównym biegu rywalizowało ponad 12

tys. zawodników z 88 krajów.

Nadija Młkołajenko

Euro 2012: zaprezentowano logo

miast-gospodarzy

Sport

Чотири польських міста, в яких

проходитимуть матчі чемпіонату
Європи

з

футболу

2012,

презентували свої логотипи.
Символіка всіх міст розроблена з
урахуванням тамтешніх традицій чи
легенд. На лого Варшави зображена
русалка, на емблемі Гданська –
Нептун, Вроцлав символізуватиме
Грюнвальдский міст, а Познань –
м’яч із зірок.

Нагадаємо, польська частина

чемпіонату складатиметься з 15
матчів

у

чотирьох

містах.

Українська частина чемпіонату
відбудеться в Донецьку, Львові,
Харкові й Києві. Турнір триватиме з
8 червня по 1 липня 2012 року.
Україна презентувала емблеми міст
на час чемпіонату ще в червні цього
року.

Podczas dzisiejszej konferencji

prasowej zaprezentowano znaki
czterech miast-gospodarzy piłkarskiego
Euro, które odbędzie się w 2012 roku
na boiskach Polski i Ukrainy. Znaki te,
wraz ze znanym już logo Mistrzostw,
będą tworzyły tzw. logotypy łączone,
wykorzystywane do promocji miast przed
i w trakcie turnieju.

Prezentacji logo dokonali prezydenci

miast, przedstawiciele UEFA z
dyrektorem wykonawczym Martinem
Kallenem. Gośćmi specjalnymi byli
przedstawiciele Ukrainy, wraz z
dyrektorem turnieju Markijanem
Łubkiwskim.

Większość gospodarzy postawiło na

sprawdzone i rozpoznawalne symbole:
Warszawę reprezentuje Syrenka,
Gdańsk – pomnik Neptuna, a Wrocław -
Most Grunwaldzki. Całkiem inne
podejście wybrali przedstawiciele
Poznania, w którego logo zobaczymy
piłkę składającą się z różnokolorowych
gwiazdek. Jak wyjaśnił prezydent miasta
Ryszard

Grobelny:

znak

ma

symbolizować walory Poznania – know-
how, otwartość i „odrobinę szaleństwa”,
wywołanego radością z faktu goszczenia
wielkiego wydarzenia piłkarskiego.

Przedstawione znaki są ładne, łatwe

do zapamiętania i utrzymane w ciepłych
i miłych dla oka kolorach, jednak nie
byłbym sobą, gdybym się do czegoś nie
przyczepił. Moim zdaniem logo miast
słabo pasują do znaku oraz, wcześniej
zaprezentowanych,

elementów

identyfikacji wizualnej turnieju. Mam
nadzieję, że zmieni się to przez czas
pozostały do rozpoczęcia turnieju.

Z przedstawionych znaków ciężko

wybrać mi swojego faworyta, dlatego
proszę was o opinię. Logo którego
miasta podoba się Wam najbardziej?

Antoni Zarębski

Logo miast-gospodarzy Euro 2012, Polska

Logo miast-gospodarzy Euro 2012, Ukraina

4

№ 45 (325) 6 листопада 2010

Życie Polaków na Ukrainie

Спільна акція польської громади

Житомира

Lista grobów wybitnych

Polaków, pochowanych na
Cmentarzu

Katolickim

w

Żytomierzu

Walenty Czermiński (1788-

1873) – Radca Koleżski, ukończył
Imperatorski Wolny Uniwersytet,
doktor filozofii i medycyny (1821).
Służył jako młodszy lekarz Ryskiego
pólku dragonów (1821-1826) oraz
jako lekarz powiatowy w Żytomierzu
(1832-1835). Od 1849 roku – lekarz
Wołyńskiej Pałaty Państwowego
Majątku. Pierwszy lekarz -
homeopata w Żytomierzu.

Edward Marian Galli (1816-

1893) był synem Franciszka,
emigranta politycznego z Włoch,
aptekarza w Kamieńcu, a potem w
Żytomierzu. W 1839 r. Ukończył
Akademię Medyczno-Chirurgiczną w
Wilnie, potem osiadł na resztę życia
w Żytomierzu. Posiadał znaną na
cały Wołyń wielką bibliotekę (kilka
tysięcy tomów) głównie z nauk
przyrodniczych, którą ofiarował
Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie,
podobnie jak cenny gabinet
minerałów zapisany przezeń
krakowskiej Akademii Umiejętności.
Kolekcjonował obrazy zachodnich
mistrzów i ceramikę artystyczną. W
1842 roku wydano w W ilnie
trzytomowy wybór jego pism
literackich (tom II to poezje, tom III
to dramaty. Ceniony pamiętnikarz.

На акції також були присутні

консул Генерального консульства
Республіки Польща у Вінниці Анна
Пустул та Почесний консул
Республіки Польща у Житомирі
Юрій Водерацький.

Почесний консул Республіки

Польща у Житомирі Юрій
Водерацький зазначив:

– Католицьке кладовище у

Житомирі має велике значення,
тому що тут поховані наші
пращури, які творили історію
Житомирщини. 2 листопада 1989
року єпископ Ян Пурвінський
відправив богослужіння на
цвинарі, у якому взяли участь біля
трьох тисяч людей. В той день
падав дуже рясний дощ. Під цим
дощем було започатковано саме
цю традицію. Завдяки нашим
людям, вона підтримується по
сьогоднішній день, вшановується
пам’ять видатних діячів Польщі,
які залишили слід не тільки у
зовнішній політиці і виборювали
незалежність Польщі, а також
залишили свій слід і у розвитку
Житомирщини.

Це

таке

сакральне, святе місце, про яке
ми маємо дбати.

Ірина Баладинська, голова

Польського

наукового

товариства:

– Щороку ми збираємося тут,

щоб навести лад у місці, яке
небайдуже кожному поляку
Житомира. Такі акції мають
об’єднуючий характер для
польської громади міста. Їх
цінність і полягає в тому, щоб усі,
як старші люди, так і діти, молодь
разом займаються благородною
справою. Маємо надію, що наша
праця залишить слід у пам’яті
майбутніх поколінь і здобуде їх
вдячність.

Участь у прибиранні кладовища взяли також студенти

Paulina z Rościszewskich

Grabowska – żona Michała (1804-
1863) powieściopisarza, krytyka
literackiego,

publicysty

konserwatywnego. Grabowski pod
koniec życia został mianowany
dyrektorem głównym Komisji
Rządowej W yznań i Oświaty.
Należał

do

tzw.

koalicji

petersburskiej. Zmarł w Warszawie
i tam jest pochowany na cmentarzu
Powązkowskim.

Michał Gruszecki (1814-1892)

urodził się w Kodniu nad Bugiem,
ziemianin, właściciel majątku
Borasze na Zytomierszczyznie,
prawnik, działacz Stowarzyszenia
Ludu Polskiego. Dwukrotnie zsyłany
na Syberię, gdzie spędził łącznie 30
lat. Zasłużony badacz Azji pn.-wsch.

Longin Zarnowiecki (1842-

1915) – profesor Seminarium
Duchownego

w

Kamieńcu

Podolskim i Żytomierzu, rektor
Akademii

Duchownej

w

Petersburgu. Od 1910 biskup-
sufragan łucko-żytomierski. Autor
szeregu prac o paramentach
kościelnych.

Antoni

Hołowiński

był

marszałkiem szlachty powiatu
żytomierskiego. Ojciec również
Antoniego (1844-1906), inżyniera
elektryka, docenta Szkoły Głównej
w Warszawie, profesora fizyki na
rosyjskim

Uniwersytecie

Warszawskim.

Andrzej Huszcza (1834-1895),

ojciec

Adama

(1875-1959)

pułkownika lekarza, twórcy Centrum
Badań Lotniczo-Lekarskich w
Warszawie, jednego z pierwszych
w Europie badaczy choroby
kesonowej.

Wiktor Kaczyński (1836-1895)

– generał-major piechoty. Kamilla
z Budzińskich (Kaczyńska)
Rodzice generała brygady W P
Wincentego Kaczyńskiego (1870-
1932) p.o. zastępcy dowódcy DOK
I w Warszawie i generała dywizji WP

Antoniego Kaczyńskiego (1874-
1925) zastępcy Generalnego
Inspektora Artylerii, obu zmarły i
pochowane w Warszawie.

Maria Klass-Kazanowska

(1860-1898) – urodziła się w
Żytomierzu. Studiowała malarstwo
w Warszawie u Wojciecha Gersona,
a potem w Cesarskiej Akademii
Sztuk Pięknych w Petersburgu. W
1889

r. poślubiła

malarza

W ładysława Kazanowskiego i
osiadła w Petersburgu. Malowała
sceny rodzajowe, pejzaże, widoki
architektoniczne. Wiele wystawiała,
także w Polsce. Zmarła w
Żytomierzu w czasie odwiedzin u
rodziny.

Maria

z

Pieńkowskich

Kopernicka

(1866)

matka

Walerego Kopernickiego (1819-
1895) filologa, nauczyciela języka
polskiego w gimnazjach Ukrainy
(Kijów, Niemirów, Kamieniec
Podolski). Od 1877 mieszkał w
W arszawie, gdzie zmarł i jest
pochowany

na

cmentarzu

Powązkowskim.

Franciszek

Kopernicki (1824-1892) zawodowy
oficer armii rosyjskiej dosłużył się
stopnia majora. W kwietniu 1863 r.
Przystąpił do Powstania jako
naczelnik wojenny województwa
sieradzkiego, piotrkowskiego i
wieluńskiego. Od 7 IX naczelnik
wojenny województwa Kaliskiego.
Od 1869 mieszkał w Galicji, zmarł
w Stanisławowie.

Izydor Kopernicki (1825-1891)

antropolog, etnolog, archeolog.
Profesor

antropologii

na

Uniwersytecie

Jagiellońskim.

Twórca

krakowskiej

szkoły

antropologicznej.

Uczony

europejskiej sławy. Przyjaciel
Oskara Kolberga, którym opiekował
się przed jego śmiercią i po którym
objął redakcję „Ludu”. Pierwszy
polski badacz języka cygańskiego.
Zmarł w Krakowie i jest pochowany
na cmentarzu Rakowskim.

Fieliks Lachowicz (1804-1877)

– był ważnym organizatorem
związków filareckich młodzieży
W ileńszczyzny i Białostocczyzny.
Aresztowany w 1825 r. Został
skazany na 6 miesięcy twierdzy, a
potem

przymusową

służbę

wojskową w stopniu szeregowca
bez prawa awansu przez 2 lata.
Wyrok odbył pozostając w wojsku
do 1842 r., dosłużył się w nim
stopnia porucznika. Po wyjściu z
wojska osiedlił się w Żytomierzu,
gdzie

założył

Towarzystwo

Rolniczo-Przemysłowe Wspólnej
Pomocy w 1859 r.

Leon Lipkowski (1802-1886) –

postać bardzo zasłużona dla życia
kulturalnego Żytomierza w połowie
XIX w. Był on współzałożycielem w
1858 r. „Spółki Wydawnictw Dzieł
Tanich a Pożytecznych”, która
przejęła Kijowski Odział Księgarni
T. Glucksberga i przeniosła go do
Żytomierza.

Obok

Apolla

Korzeniowskiego i Edwarda Kellera
był trzecim członkiem Komitetu
Teatralnego za dyrektorstwa Józefa
Ignacego Kraszewskiego.

Grób rodziny Matyjewicz-

Maciejewicz. Bronisław Kalikst
(1882-1911) – jeden z pierwszych
awiatorów, zginał w Sewastopolu
podczas lotu pokazowego na
aeroplanie razem z bratem
Stanisławem.

Matyjewicz-

Macyjewicz Stanisław (1888-
1911).

Jerzy Olizar (1858-1913) –

hrabia, wnuk senatora kasztelana
Królestwa Polskiego Narcyza
Olizara.

Antoni Pawsza vel Pausza

(1788-1866) był synem Tadeusza
skazanego na zesłanie na Syberię
za udział w Związku Dobrych
Polaków. Antoni był deputatem izby
cywilnej

Sądu

Głównego

W ołyńskiego.

Członek

loży

wolnomularskiej żytomierskiej.
Organizator

Powstania

Listopadowego

w

powiecie

owruckim. Skazany na katorgę w
Syberii, spędził tam 25 lat. Wrócił
na podstawie amnestii po koronacji
Aleksandra II. W czasie pobytu na
Syberii

prowadził

dziennik

opublikowany przez Eustachego
Iwanowskigo. Inicjator budowy
kościoła w Tobolsku.

Rucińscy. Justynian Ruciński

był synem Zofii Rucińskiej (1856)
chorej nerwowo, którą poeta Antoni
Malczewski

usiłował

leczyć

magnetyzmem. Ok. 1821 Rucińska
porzuciła dlań swojego męża. W
procesie Szymona Konarskiego
Ruciński został skazany na ciężkie
roboty i konfiskatę majątku. Na
Syberii zetknął się z dekabrystami,
których ciepło wspominał w swoim
pamiętniku.

Lucia Rucińska z d. Miller

(1882), pianistka i kompozytorka,
żona Justyniana. To ona wpłaciła
zastępcy generał-gubernatora
Bibikowa N.E. Pisariewowi łapówkę
w wysokości 1000 rubli, dzięki
czemu Ruciński został zwolniony z
ciężkich robót i mógł osiedlić się w
Irkucku.

Leonard Straszyński (1828-

1879) – malarz. Urodził się we wsi
Tokarówce w gub. Kijowskiej.
Ukończył

Petersburską

Imperatorską Akademią Sztuk
Pięknych w 1855 r. Od 1862 roku
uzyskał tytuł akademika tejże
Akademii. Od wielu lat mieszkał w
Warszawie, ostatnie lata spędził w
Żytomierzu. Uprawiał głównie
portret i malarstwo rodzajowe.
Zajmował się litografią. W twórczym
spadku album z krajobrazami
Żytomierza i jego okoliczności.

Leon Sutkowski (1822-1886) –

Rzeczywisty Radca Stanu. Ordynarny
profesor Uniwersytetu Kazańskiego na
katedrze Chirurgii operatywnej (1871).
Doktor medycyny.

Rudolf Tajber (1837-1912) –

Kupiec II gildii. W 1896 roku
przyjechał do Żytomierza z Białej
Podlaski, gdzie był właścicielem
wytwórni szpilek i kłódek (robiono
gwoździe drewniane i kłódki dla
butów). Analogiczną wytwórnię
założył w Żytomierzu, jedną z
największych w mieście. Ojciec Zofii
Tajber (1890-1963), założycielki
Zgromadzenia Sióstr Najświętszej
Duszy Chrystusa Pana.

Leon Trypolski (1810-1871) –

literat,

przyjaciel

Henryka

Rzewuskiego, który zadedykował
mu swą wydanią w 1851 r. w
Petersburgu dwutomową powieść
pt. „Teofrast Polski”.

Elzbieta z Kraszewskich

Urbanowska (1854) – jest to na tym
cmentarzu najwartościowszy i
najpiękniejszy

sposród

zachowanych dotąd nagrobków.
Obecny stan nagrobka jest bardzo
zły. Żeliwo koroduje we wszystkich
elementach. Konieczna pilna
pomoc konserwatorska.

Helena Witkowska (1908) –

artystka teatru polskiego. Występowała
w zespołach prowincjonalnych na
terenie Królestwa Polskiego. W 1908
roku grała w zespole B. Bolesławskiego
w Żytomierzu. Zmarła śmiercią
samobójczą.

5

№ 45 (325) 6 листопада 2010

Polacy o wyborach: Wyniki badań ISP

У зв’язку з м айбутнім и

місцевими та парламенськими
виборам и до польського
законодавства були внесені
зм іни. Інститут громадських
справ провів опитування
гром адської думки з метою
перевірення знань поляків
щодо виборів та їх ставлення
до можливих змін у виборче
законодавство.

W związku z nadchodzącymi

wyborami samorządowymi i toczącą
się

debatą

publiczną

nad

wprowadzeniem zmian do polskiego
prawa wyborczego, Instytut Spraw
Publicznych zlecił przeprowadzenie
badania opinii publicznej. Celem
badania było zweryfikowanie nie
tylko wiedzy Polaków na temat
wyboru przedstawicieli organów
władzy samorządowej oraz ich
stosunku do potencjalnych zmian w
prawie wyborczym, w tym tych
dotyczących procedur głosowania,
ale także opinii wyborców na temat
parytetów i obniżenia wieku
wyborczego do 16 lat.

Z

wyników

sondażu

zrealizowanego w dniach 30
września-6 października 2010 na
ogólnopolskiej,

losowej,

reprezentatywnej 946. osobowej
próbie dorosłych mieszkańców
Polski, wynika, że poziom wiedzy
Polaków o zbliżających się
wyborach jest bardzo niski.

Wiedza

Polaków

o

nadchodzących

wyborach

samorządowych

Prawie

jedna

czwarta

respondentów nie posiada żadnej
wiedzy o tym, kogo będą wybierać
21 listopada. Można jednoznacznie
stwierdzić, że wiedza badanych na
temat wyboru radnych zależy od
szczebla samorządu, na którym
dany radny działa. Im wyższy
szczebel, tym mniej osób wie, że
będą

wybierać

na

nim

reprezentanta. O wyborze członków
rady gminy wie 28 % badanych, a
o decydowaniu o składzie sejmiku
wojewódzkiego już tylko 7 %.

Jak wynika z badania,

respondenci mający niską wiedzę
o nadchodzących wyborach
jednocześnie deklarują, że nie
wezmą w nich udziału. O tym, że
21 listopada 2010 nie zagłosuje
przekonanych

jest

14

%

respondentów. W grupie wiekowej
18-24 lata odsetek ten wyniósł aż
22 %.

Stosunek Polaków do zmian

w

prawie

wyborczym

ułatwiających głosowanie

Wyniki sondażu wskazują na to,

że praktyczne wykorzystanie prawa
do głosowania nie zależy tylko od
indywidualnej chęci oddania głosu,

ale także od instytucjonalnych
warunków procedury wyborczej.
Problemy wynikające z uregulowań
prawnych pojawiają się w momencie
głosowaniaprzez

osoby

niepełnosprawne, mieszkające za
granicą bądź nie mające wiedzy o
tym, gdzie znajduje się właściwy dla
nich punkt wyborczy.

Tworzenie

odpowiednich

warunków do udziału w wyborach

jest istotnym działaniem na rzecz
zwiększania aktywności wyborczej
obywateli.

Przeprowadzone

badanie dowodzi o tym, że prawie
40% Polaków dostrzega potrzebę
zmian w prawie wyborczym, które
ułatwiłyby im wzięcie udziału w
wyborach.

Pośród zmian związanych z

procedurą wyborczą Polacy
najmocniej popierają głosowanie
korespondencyjne dla wyborców
niepełnosprawnych i dla obywateli
przebywających za granicą –
popiera je aż 48% respondentów.
Najmniejsze poparcie wyrażono dla
głosowania pocztowego dla
wszystkich wyborców, a także
głosowania dwudniowego.

Badanie poddało weryfikacji

również opinię Polaków na temat
parytetu płci na listach wyborczych.
W ykazało jednoznacznie,

że

społeczeństwo polskie dostrzega
problem niedostatecznej aktywności
kobiet w polityce i uznaje, że ma to
związek również z barierami
występującymi w partiach politycznych
przy tworzeniu list kandydatów.

Zdecydowana

większość

badanych nie popiera natomiast
pomysłu głosowania w wyborach
samorządowych przez osoby
powyżej

16

roku

życia.

Jednocześnie można stwierdzić, że
młodzi ludzie, których zmiana by
dotyczyła (15-18 lat) częściej
popierają tę propozycję, jednak nie
jest to poparcie wysokie - wynosi
ono jedynie 23 %.

Przeprowadzone

badanie

wskazuje nie tylko na bardzo niską
wiedzę Polaków o nadchodzących
wyborach, ale także na potrzebę
wprowadzenia zmian w prawie
wyborczym, które ułatwiłyby oddanie
głosu obywatelom, którym zdarzyło
się nie uczestniczyć w wyborach z
przyczyn organizacyjnych lub
instytucjonalnych.

Mikołaj Oniszczuk

Polityka

Felieton wyborczy

Potrzeba rozumnej refleksacji

31

жовтня

в

Україні

відбулися місцеві вибори. Як
завжди, навколо них виникло
безліч суперечок, але більшість
визнає вибори повністю
демократичними.

Через

декілька тижнів поляки також
підуть на вибори.

Przed nami dwie ważne

kampanie

wyborcze

–

samorządowa i parlamentarna. Ta
pierwsza już trwa, druga – za rok.
Ważne, bo decydować będą, komu
damy mandat władzy na kilkuletnie
kadencje. Komu – znaczy, nie mniej
nie więcej – jakim ludziom? Ważne,
by byli to ludzie kompetentni i
odpowiedzialni,

rozumni

i

zdroworozsądkowi. Przynależność
partyjna powinna być lub może być
na drugim planie. Ważna, ale nie
najważniejsza. „Partyjniactwo”, jak
widać to w praktyce, jest raczej
słabością, a nie atutem, bo w nim
mieścić się może swoista dyktatura

przywódcy lub usłużnej mu grupy
„marzycieli” o władzy. W Polsce
taką „partyjniacką” grupę widać
gołym okiem, na szczęście
nierządzącą.

I właśnie teraz jest dobry czas

dla jakże zasadnej, rozsądnej
refleksji, – na kogo oddać głos, w
tym już 21 listopada, br. Bo wziąć
udział w wyborach, to warunek „sine
qua non”, zwykły, obywatelski
obowiązek, by mieć wpływ na,
ogólnie mówiąc, zmiany na lepsze,
bo o to przecież chodzi nam
wszystkim. Absencja w wyborach,
to najgorszy z możliwych, acz
zgodnych z zasadami demokracji i
wolności – wyborów. Jak w piłce
nożnej – stojąc na aucie, meczu się
nie wygrywa. Same komentarze
tego, co dzieje się na boisku, to
może i interesujące zajęcie, tyle że
nieproduktywne. Emocje, a
zwłaszcza polityczne, to droga
donikąd, co widzimy także od kilku
co najmniej miesięcy. Zwykłe „bicie

piany”! I dlatego potrzebny jest
rozsądny wybór, a nie „neutralność”
w

życiu

publicznym,

pod

nieuprawnionym hasłem „moja
chata skraju” albo „mnie polityka nie
interesuje”. Polityka jest, czy
chcemy, czy nie chcemy –
nieodłącznym elementem naszego
życia, od społecznego jego
wymiaru, po rodzinne. Najprostsze
przykłady to potwierdzają. Jednym
z nich jest sklep i zakupy. Tam jest i
polityka cenowa, i polityka rolna, i
polityka płacowo-dochodowa, i
polityka emerytalna, a także cała
makroekonomia, w tym gospodarka
rynkowa, z jej prawem podaży i
popytu. Koszyk z zakupami
odzwierciedla

nadto

status

materialny klientów i jego
zróżnicowanie, nie mówiąc o tych,
co przed sklepem, w postaci
bezrobotnych czy bezdomnych.
Więc jest nad czym głosować. Nie
powielając zatem scenariuszy
partyjnych

wieców

przedwyborczych

w

postaci

wielosłowia – aktywny udział w
wyborach i nasz głos jest nie tylko
zwykłą okazją wyrażenia swojej woli
czy poglądu, ale deklaracją
bezpośredniego zaangażowania się
w nurt ludzi skłonnych do

konstruktywnego działania dla
dobra własnego i kraju. A głosy
oddajmy na tych, którzy ten
konstruktywizm działań podzielać
będą i wdrażać nie słowami, a
czynem, i to przy naszym wsparciu.

Mikołaj Oniszczuk

TV “POLONIA”

Szanowni czytelnicy,

program Tv Polonii

podawany jest w

polskim czasie, emisja

programu zaczyna się

i kończy na godzinę

później za czasem

ukraińskim.

6

ÏÎÍÅIJËÎÊ, 21

²ÂÒÎÐÎÊ, 22

ÑÅÐÅÄÀ, 23

Ï’ßÒÍÈÖß, 25

ÍÅIJËß, 27

ÑÓÁÎÒÀ, 26

×ÅÒÂÅÐ, 24

№ 42 (322) 16 жовтня 2010

7

№ 45 (325) 6 листопада 2010

7

Історія

1791 рік. Поляки

готувалися відстоювати

вітчизну

Десятки народів від Дніпра до

Рейну та від Немана до Тібра
зазнавали втрати державності і
домоглися її відновлення.
Німеччина, наприклад, окрім
Прусії та Саксонії, складалася з
сотень крихітних державок. З
цього виник невеликий жарт.
Коли в одній хаті хтось чхав, з
іншої ввічливий сусід бажав
здоров’я. Свого часу Голландія
належала Іспанії, Італія –
Австрії, турки міцно вмостилися
на Балканському півострові. Їх
кордон

розрізав

навіть

Житомирщину. Щоб з’їздити,
скажімо, до Паволочі чи Ружина,
довелося б виправляти візу в
Стамбулі…

Про минуле історичної

батьківщини поляки могли
дізнаватися лише з радянських
джерел, стільки ж брехливих,
скільки перекручених. Польща
була не єдиною в зазнаванні
суспільно-політичних

криз.

Пригадаймо хоча б Росію на
початку ХVІІ сторіччя, період,
названий «смутними часами».
Схожим для Польщі була друга
половина ХVІІІ сторіччя, 150–
200 років тому. Про те, що
відбувалося

тоді

на

Житомирщині чи поблизу неї
можна прочитати в спогадах Яна
Охоцького. Вперше їх зібрав,
відредагував і видав сам
Крашевський,

молодший

сучасник Охоцького. Це свідчить
про вірогідність. Сприймати ж їх
і оцінювати на власний розсуд
має право кожен читач.

Їх табори

Того року воєнна комісія

визначила місця для таборів:
один був біля Големба, за
півтори милі (миля – 7 км) від
Пулав, у віданні князя
Вітемберзького, другий –
поблизу Брацлава
на Україні, з князем
Ю з е ф о м
Понятовським на
чолі. Був там і
Костюшко.

Від

Ж и т о м и р с ь к о ї
воєнно-цивільної
комісії до цього
табору відрядили
Антона Гіжицького.

Такі табори не

практикували вже давно
(подейкували, з часів Яна ІІІ
Собеського).

Вони

пробуджували у багатьох
цікавість і бажання оглянути їх.
Зокрема вирішив поїхати і пан
підчаший Олізар, захопивши з
собою депутатів і клієнтів, з
ними він виявив шану й до
мене запрошенням до цього
товариства. Спочатку ми були
в Пулавах, де пан підкормій
познайомив

нас

з

господарями. Я пробув тут днів
з чотири. Коли відбувалось
навчання, ми їздили до табору.
Він проіснував пів серпня,
майже весь вересень і
привабив у Голомб неймовірну
кількість зацік авлених з
Варшави та інших міст Великої
та Малої Польщі.

Сформовані за новим

принципом війська були дуже
красиві,

всі

мундири

гранатового кольору, частини
відрізнялися тільки відлогами,

номерами на ґудзик ах і
кольором погонів… Гармати,
упряж – усе військове
спорядження було зроблене
по-новому, кожен жовнір мав

веселий, бадьорий і хвацький
вигляд. Маневри починались о
четвертій ранку і закінчувались
о десятій.

Житомирські сеймики

1792 року

З Молочок, Сковрудок і

Янушполя (з 1946 р. Іванопіль
– В.Л.) уже приї здили в
Житомир буфети, привозили
кухарів, але годувати цю
опанчеву, обдерту, постолову
(шкіряні постоли замість чобіт
взували незаможні шляхтичі та
заможні селяни – В.Л.) чернь
не було потреби. За новим
законом голосували тільки
осілі гром адяни, для чого
цивільно-воєнна

ком ісія

ск лала книги. В усьому
воєводстві голосувало близько
600 осіб, з них двісті припало
на Житомирський повіт.
Приї хали, нарешті, й м и.
Маршалк ом сейм ик а був
Михайло

Павша,

суддя

земськ ий

Овруцький,

засідателів не пам’ятаю. В
Гіжицького зразу ж позначилася
перевага. Першого дня обрали
межевих комісарів і суддів –
двадцять чотири особи. До
комісаріату ввійшли найбільш
заможні і заслужені люди –
підк ом орії, судді, підсудки
попередньої

систем и.

З

житомирської цивільно-воєнної
комісії

потрапили

троє.

Наступного дня ми обирали
земельних

суддів

–

по

дванадцять для кожного повіту,
а на все воєводство тридцять
шість, з цивільно-воєнних
комісарів на заміну тих, що
вибули. Ними стали я, Кароль
Шашк евич з Емців, Кароль
Тшецяк

–

к аштеляни

Овруцьк ий,

Діонизи

Прушинський

і

Антон

Богданович, що був потім
Радомським маршалком. На
четвертий день обрали двох
депутатів

–

Шимона

Гжибінського

та

Яна

Непомуцена Трипільського до
Люблінського трибуналу за
новим законом. Майже все це
врішувалось у нас удома, а
суспільна думка підтримувала
наш вибір. Мій дядя, абат, теж
був присутній, з ним батько та
подружжя Ганських з родиною.
Всі розташувалися в Крошні. Я
поїхав до них як уже
новообраний чиновник. Пані
Московська потихеньку мовила

А. Чарторийський вбачав майбутнє України в складі відбудованої

федаративної Речі Посполитої і намагався використати парости

українського національного руху в інтересах відновлення Польської

держави

В центрі картини Тадеуш Костюшко під час приїзду до Кракова

Сформовані за новим принципом

війська були дуже красиві, всі мундири
гранатового

кольору,

частини

відрізнялися тільки відлогами, номерами
на ґудзиках і кольором погонів…
Гармати, упряж – усе військове
спорядження було зроблене по новому,
кожен жовнір мав веселий, бадьорий і
хвацький вигляд. Маневри починались о
четвертій ранку і закінчувались о десятій.

мені, що дуже радіє з мого
обрання чиновником, тому що
тепер мене не буде тягти ні до
Любліна, ні до Варшави.

Цього разу вже не було тієї

неймовірної штовханини ,яка
панувала

за

попередніх

сеймиків, та в нас щоденно
бувало на обідах осіб з
вісімдесят, а після обіду дім так
переповнювався, що важко було
проштовхнутися.

Келихи

безперервно

кружляли.

Проголошували тут «Віват!
Загальна згода!», там «Щастя
країні! Коханого короля!», далі
« Я с н о в е л ь м о ж н о г о
благодійника

мечника! »,

«Ясновельможних новообраних
чиновників!» і т.д. і т.п.

Гіжицький не прийняв ні моїх

грошей на допомогу, ні в
Букара, а все взяв на себе. Він
запропонував

мені,

як

чиновнику, свій дім для
мешкання в Житомирі, на що я
з вдячністю погодився. Того
часу він був найкращим у місті.

Засідала межева комісія –

дванадцять осіб: люди багаті, які
добре жили, дві цивільно-воєнних
комісії – київська та житомирська
– щонайменше шістнадцять осіб,
два постійних земських суди –
шістнадцять осіб, комісія доброго
ладу, приїжджі і т.д.

(Продовження в наступних

номерах)

Переклав з польської Віктор

Ліпінський

«Ãàçåòà ïîëüñüêà»

Çàñíîâíèê ³ âèäàâåöü:

Ïîëüñüêå íàóêîâå

òîâàðèñòâî ó Æèòîìèð³

Рукописи не рецензуються і не повертаються, листування з читачами лише на сторінках газети. За достовірність реклами відповідальність несе рекламодавець. Відповідальність за зміст статей несуть автори.

Âèäàºòüñÿ ïîëüñüêîþ

òà óêðà¿íñüêîþ ìîâàìè

1 ðàç íà òèæäåíü.

Założyciel i wydawca

Polskie Towarzystwo Naukowe

w Żytomierzu

Biuro: ul. Witruka 55

10009 Żytomierz, Ukraina

tel./fax: [phone]

www.ptnz.org.ua/gazeta.htm

www.ptnz.org.ua.

Adres do korespondencji:

10024, Żytomierz-24, s/p 48

[e-mail]

Реєстраційне свідоцтво ЖТ № 227 від 19.12.2001р.

Redaguje zespół w składzie:
Bogdan Bagiński, Juliana Kacemba, Maryna Jężyjewska,
Maria Baszyńska – korespondenci;
Helena Dobrowolska – korekta ukraińska;
Juliana Kacemba – korekta polska;
Oksana Zaręba – sekretarz redakcji.
Natalia Nahrebelna – redaktor “Gazety Polskiej”.

Adres do korespondencji:
s/p 48, 10024,
Żytomierz – 24, Ukraina
[e-mail]
Передплатний індекс – 96483

Набрано та зверстано

на власному комп’ютерному

комплексі.
Спосіб друку – офсетний.

Ціна договірна. Частина тиражу розповсюджується безплатно.

Тираж 500 примірників.

Засновник і видавець:

Польське наукове товариство

у Житомирі

Офіс: вул.Вітрука, 55

10009, Житомир, Україна

тел./факс: (0412) 39-85-49

www.ptnz.org.ua/gazeta.htm

www.ptnz.org.ua

Адреса для кореспонденції:

10024, Житомир-24, а/с 48

[e-mail]

Віддруковано з готових оригінал-макетів у Житомирському комунально-газетному видавництві «Полісся» Зам. 1562.

Номер підготовлено за участю:
Богдан Багінський, Юліана Кацемба, Марія Башинська,
Марина Єнжиєвська – кореспонденти;
Олена Добровольська – український коректор;
Юліана Кацемба – польський коректор;
Оксана Заремба – секретар редакції.
Наталія Нагребельна – редактор “Газети польської”.

Dofinansowano ze śródków Senatu RP dzięki pomocy Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”

№ 45 (325) 6 листопада 2010

8

Krotos na wesoło

Humor

Kowalski zagaduje starego wędkarza:

– I co, biorą?

– Biorą panie, biorą... Dzisiaj wszyscy

biorą, tylko nikt nie chce się dać złapać...

Kowalski siedzi nad rzeką i nerwowo

przekłada wędkę z ręki do ręki:

– Gdyby wędkarstwo nie uspokajało

nerwów, to bym zaraz to rzucił!

***

Wchodzi facet do warzywniaka i mówi:

– Poproszę kilogram robaczywych jabłek.

– A po co panu robaczywe?

– Idę jutro na ryby i nie chce mi się kopać

w ogródku.

***

– Jaka dzisiaj woda? – pyta Franek

Kowalskiego, który łowi już od świtu.

– Znakomita! Ryba ani myśli z niej wyłazić.

***

– Czemu łowisz ryby na ser, a nie na

robaki? – pyta Franek Kowalskiego.

– Bo jak ryba weźmie, mam na kolację rybę,

a jak nie weźmie, to mam ser.

***

– Panieá co pan wlewa do rzeki?

– Środek na pobudzenie apetytu, bo ryby

nie chcą brać przynęty...

***

Łowiącemu ryby strażnik sprawdza kartę

wędkarską:

– Pana karta jest już nieważna. Jak pan

może łowić ryby na zeszłoroczną kartę

wędkarską?!

– Bo ja łowię tylko te ryby, których nie

złowiłem w zeszłym roku.

***

– I co, biorą, panie Nowak? – pyta Franek.

– Biorą, biorą. Wczoraj teczkę mi zabrali,

a dzisiaj już rower ...

***

Spotyka się dwóch przyjaciół. Jeden z nich

jest od niedawna żonaty.

– Dlaczego nie chodzisz już na ryby?

– Żona mi nie pozwala.

– Spróbuj zrobić tak jak ja. W piątek

przygotowuję sobie sprzęt wędkarski i chowam

go w piwnicy. W sobotę rano kiedy wstaję z

łóżka, odkrywam kołdrę i patrzę na moją żonę,

i mówię:

– I to ma być moja żona? Taki hipopotam?

Wtedy zaczyna się awantura, ona wygania

mnie z domu, a ja zabieram sprzęt z piwnicy i

idę nad rzekę. Wieczorem wracam do domu z

rybami, żona jest zadowolona i godzimy się do

następnej soboty... Spróbuj tej metody!

Świeżo upieczony małżonek przygotował

wszystko za radą przyjaciela. Wstaje rano w

sobotę, odkrywa kołdrę, pod którą śpi naga

małżonka i mówi:

– A do diabła z rybami!

Kącik dziecięcy

Scenariusz uroczystości z okazji

rocznicy odzyskania niepodległości w
szkole podstawowej

Sygnał Wojska Polskiego( trąbka)
Odśpiewanie „Mazurka Dąbrowskiego”
1. Małe dziecko pyta:
Dlaczego dzień 11.Listopada jest Świętem

Niepodległości?

2. Narrator:
Dzień 11 listopada jest polskim świętem

narodowym. Już w okresie międzywojennym
w dniu tym odbywały się połączone
uroczystości państwowe i kościelne. Obecnie
od 1989r. dzień ten jest także ustawowo dniem
wolnym od pracy.

3. Narrator:
Zanim nadszedł upragniony dla Polaków,

dzień niepodległości, 11 listopada 1918r., kraj
nasz znajdował się 123 lata pod zaborami:
rosyjskim, pruskim, austriackim. Przez tyle lat
zaborcy próbowali narzucić polakom swoją
kulturę, język, obyczaje, religię. Jednak dzięki
patriotycznemu sercu naszych pradziadów
najcenniejsze wartości zostały uratowane.

4. Wiersz „Opowiedz nam ojczyzno” J.

Szczepkowski (fragment):

Opowiedz nam, moja ojczyzno,
Jak matka dzieciom ciekawym,
O latach znaczonych blizną
Na wiekach chwały i sławy.
Wytłumacz nam, tak jak umiesz,
Skąd czerwień i biel sztandarów
Niech ludzie żyją tu w dumie,
że taki wydał ich naród.
5. Pieśń „Piechota”:
Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,
Nie noszą ni srebra, ni złota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
Piechota, ta szara piechota.
Maszerują chłopcy, maszerują,
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewa salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!
6. Wiersz:
O, polsko, święte Twe imię
Po cichu i po kryjomu
Z trwogą za siebie i innych,
Szeptano w ojców mych domów.
Prawdziwe jakieś nieprawdy
Opowiadano o Tobie –
Mówiono, że jesteś święta,
Mówiono, że leżysz w grobie
7. Narrator:
Szli na wojnę wierząc, że spełnią się ich

marzenia.

Polacy chcieli mieć Ojczyznę niepodległą,

tylko nie bardzo wiedzieli, jak uzyskać tam
wolność.

Społeczeństwo polskie podjęło walkę z

wrogiem. Przeciwstawiło się skutecznie
wynarodowieniu, zakazaniu używania języka
polskiego, rugowania narodowego języka z
kościołów. Domy i rodziny były szczególnymi
stróżami polskości. Dbano, by dzieci mówiły po
polsku, by znały polskie obyczaje.
W ychowywano je w duchu patriotyzmu i
szacunku dla przeszłości.

9. Wiersz:
Narodzie! Niegdyś wielki, dziś w smutnej

kolei

Wyzuty z sił, bogactwa, sławy i nadziei
Co niegdyś mocą miecza i nauk wyborem
Postronnych byłeś dziwem, pogromem i

wzorem!

Dziś pod jarzmem zhańbienia, klęski i

niewoli

Dumny jesteś igrzyskiem i postawą swawoli
Ty, coś orężem obce przemierzał narody,
Patrz, co z tobą zrobiły domowe niezgody!
10. Narrator:
Tysiące Polaków ginęło na obcych ziemiach

w Legionach polskich służąc Napoleonowi. On
też w 1807r. utworzył Księstwo Warszawskie,
ale to nie była jeszcze nasza wolna ojczyzna.

Potem były powstania: Listopadowe 1830r.

i Styczniowe 1863r. Niestety zakończyły się
klęską. Polacy musieli jeszcze czekać

11. Pieśń „O mój rozmarynie”:
O mój rozmarynie rozwijaj się,
Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej

zapytam się,

A jak mi odpowie nie kocham cię,
Ułani werbują, strzelcy maszerują zaciągnę

się.

Dadzą mi konika cisowego
I ostrą szabelkę, i ostrą szabelkę
Do boku mego.
12. Narrator:
Kiedy 1 sierpnia 1914r. wybuchła wojna

pomiędzy Rosją a Niemcami i Austrią, w
sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że
nadchodzi godzina wyzwolenia. Trzy państwa
zaborcze rozpoczęły między sobą wojnę.
Polacy musieli walczyć w szeregach wrogiej
armii. Ci, którzy żyli w zaborze rosyjskim
walczyli po stronie Rosji. Ci z zaborów
niemieckiego i austriackiego po stronie
przeciwnej. Polacy odziani w mundury wrogich
armii, zmuszeni byli strzelać wzajemnie do
siebie.

13. Wiersz:
Synkowie moi poszedłem w bój
Jako wasz dziadek, a ojciec mój,
Jako ojca ojciec i ojca dziad,
Co z Legionami przemierzył świat
Szukają drogi przez krew i blizny
Do naszej wolnej Ojczyzny.
Synkowie moi da nam to Bóg,
Że spadną wreszcie kajdany z nóg,
I nim wy męskich dojdziecie sił,
Jawą się stanie, co dziadek śnił,
Szczęściem zakwitnie krwią wieków żyzny
Łan naszej wolnej Ojczyzny.
14. Pieśń „Wojenko, wojenko”:
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani,
że za tobą idą, że za tobą idą chłopcy

malowani?

Chłopcy malowani, sami wybierani,
Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko,
Cóżeś ty za pani.
Na wojence ładnie, kto boga uprosi,
Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają, Pan

Bóg kule nosi.

15. Narrator:
11listopada 1918r. rozbrojono niemiecki

garnizon w Warszawie, co stanowiło symbol
uwolnienia Polski od znienawidzonej okupacji.
W tym dniu w Campiegne(czyt. Kąpień) pod
Paryżem zostało podpisane zawieszenie broni
między Niemcami a mocarstwami zachodnimi
– symbol zakończenia I wojny światowej. W
tym dniu Rada Regencyjna przekazała
Józefowi Piłsudskiemu – symbol polskiego
bojownika o niepodległość – dowództwo nad
polską siłą zbrojną. Stąd właśnie 11 Listopada
jest Świętem Niepodległości Polski.

16. Wiersz ze zbioru wierszy H.

Bocheńskiej.

Serca nam biją, łzy radością płyną
Polska powstaje z wielkiej niewoli.
Lud zjednoczony tę matkę jedyną wita
I upaść więcej nie pozwoli
17. Wiersz:
Polsko nie jesteś ty już niewolnicą
łańcuchy twych kajdan stały się tym

łańcuchem,

Na którym z lochu, co był twą stolicą
Lat sto, swym własnym dźwignęłaś się

duchem.

Ty broniąc siebie wbrew wszystkiej nadziei,
Broniłaś jeno od czarnej rozpaczy.
Wiary, że wolność, prawo, moc idei
Nie jest cnym wiatrem ust, ale coś znaczy
Żadne cię miano nadto nie zaszczyca.
Co być nie mogło przez wieki twą ozdobą.
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą,
Lecz czymś największym czym być można:

sobą!

18. Pieśń „My Pierwsza Brygada”:
Legiony to - żebracza nuta,
Legiony to – ofiarny stos
Legiony to – żołnierska nuta
Legiony to – straceńców los
My, pierwsza brygada
Strzelecka gromada,
Na stos, rzuciliśmy, swój życia los, na stos,

na stos.

19. Narrator:
11 L i s t o p a d a d l a n a s , m ł o d e g o

p o k o l e n i a

t o

b a r d z o

o d l e g ł a

p r z e s z ł o ś ć , n a s z y m p a t r io t y c z n y m
o b o w i ą z k i e m j e s t „ p i e l ę g n o w a n i e
p r z e s z ł o ś c i j a k k w i a t y ” . P r z e c i e ż
naró d, k tó ry n ie zna swo jej przeszło śc i
p o z b a w i a s i ę s w y c h k o r z e n i i
w c ześn iej , c zy p ó źn iej u m iera.

To na nas, młodym pokoleniu spoczywa

o b o w ią zek b u d o w a n ia p rz ysz ło śc i.
J esteśm y p rzec ież łąc zn ik iem m ięd zy
przeszłością a przyszłością. Dlatego dzisiaj
z serc am i p rz ep eł n io n ym i g ł ęb o k im
poczuciem patriotyzmu, składamy Tobie
Ojczyzno Hołd.

(p ro s zę w szystk ic h o p o w s tan ie

przyjęcie postawy na baczność i wspólne
odśpiewanie Roty)

Konkurs „List do Świętego Mikołaja”

Kochane dzieci, „Gazeta Polska” po raz

kolejny ogłasza konkurs na najpiękniejszy

„List do Świętego Mikołaja”. W tym roku

proponujemy wam w swoich listach

opowiedzieć Świętemu Mikołaju o dobrych

sprawach, robionych przez cały rok. Jak

wszyscy wiemy według legendy Święty Mikołaj

rozdał cały swój majątek dla biednych oraz

został pierwowzorem postaci dającej prezenty

dzieciom. Również w noc przed świętem

Świętego Mikołaja odbywają się różne cuda,

zatwardziałe serca ludzi przemieniają się, z

wysoka donosi się głos dzwonków reniferów

z zaprzęgu świętego, radość dziecięcych serc

oświeca cały nocny świat. Dlatego waszej

uwadze proponujemy tematy konkursu: „Moja

pomoc bliźniemu za przykładem świętego

Mikołaja” i „Cudowna noc na święto

Świętego Mikołaja”. Święty Mikołaj z

radością oczekuje na wasze listy.

Konkurs trwać będzie od 6 listopada do 6

grudnia 2010 roku.

Wszystkie listy prosimy wysyłać na adres:
Святому Миколаю («Газета польська»)
10024, Житомир-24, а/с 48