Fotogrametria i SIP

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Teledetekcja

Teledetekcja
technologia zajmująca się pozyskaniem, przetwarzaniem i

interpretowaniem danych przestrzennych w postaci
informacji obrazowej, otrzymywanej w wyniku
rejestracji

promieniowania

elektromagnetycznego

odbitego lub emitowanego przez różnego rodzaju
obiekty środowiskowe.

Teledetekcja
badanie

powierzchni

Ziemi

odległości

przy

wykorzystaniu

tego

celu

promieniowania

elektromagnetycznego emitowanego lub odbitego od
obiektów materialnych.

Teledetekcja
technika zdalnego pozyskiwania danych, które są

przestrzennie odniesione do powierzchni Ziemi.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Fotogrametria i

fotointerpretacja

Fotointerpretacja

dziedzina

wiedzy

zajmująca

się

wykrywaniem,

rozpoznawaniem i charakterystyką obiektów, procesów
i zjawisk na podstawie zdjęć lotniczych i satelitarnych.

Wykonane zobrazowania teledetekcyjne mogą być

wykorzystywane do celów

pomiarowych

oraz do

celów

interpretacyjnych

Fotogrametria
nauka zajmująca się odtwarzaniem - na podstawie zdjęć

lotniczych (lub innych obrazów teledetekcyjnych)
wymiarów obiektów terenowych.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Fotogrametria i fotointerpretacja – rys

historyczny

• 1827 – Francuz J.N. Niepce otrzymał pierwszy obraz

(na metalowej płytce)

• 1839 – wynalezienie fotografii - Francuz L.J. Daguerre

otrzymał obraz na srebnej płytce

• 1839 – Anglik H.F. Talbot otrzymał obraz na

„światłoczułym papierze”

• 1839 – J. Herszel wprowadził termin „fotografia”

• 1858 – początek fotografii lotniczej – Francuz G.F.

Tournachon

(„Nadar”)

mokrych

płytkach

światłoczułych fotografuje z balonu (na uwięzi)
fragment Paryża

• 1859 – Francuz A. Lausset fotografuje z balonu aby na

podstawie zdjęć sporządzić mapy topograficzne

• 1860 – Amerykanie S.A. King i J.W. Black fotografują z

balonu Boston

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Fotogrametria i fotointerpretacja – rys

historyczny

• 1860-1865 – USA - zdjęcia z balonów są

wykorzystywane do śledzenia ruchów wojsk

• 1871 – Anglik R.L. Maddox zastępuje płyt „mokre”

„suchymi”

• 1886 – Rosjanin A.M. Kowańko fotografuje z wysokości

800, 1000 i 1350 m twierdzę Kronsztad i fragment
Petersburga

• 1883 – G. Eastmann wprowadza „suchą” fotografię i

film zwojowy

• 1900 – Rosjanin R. Thiele zastosował zespół

sprzężonych kamer umocowanych na latawcu do
fotografowania Moskwy

• 24 kwietnia 1909 – W. Wright wykonuje pierwsze

zdjęcie lotnicze w pobliżu Rzymu

• 1931 – wykonanie serii zdjęć z pokładu sterowca „Graf

Zeppelin” na trasie Leningrad-Archangielsk-Nowa
Ziemia-Półwysep

Tajmyr-Ziemia

Północna-Ziemia

Franciszka Józefa-Leningrad – na tej podstawie
powstały mapy w skali 1 : 200 000 oraz 1 : 400 000

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Sposoby pozyskiwania teledetekcyjnej

informacji obrazowej

Zależnie od pułapu wykonywanych

zobrazowań:

• systemy

teledetekcji

pułapu

satelitarnego

• systemy

teledetekcji

pułapu

samolotowego

• naziemne systemy teledetekcyjne (np.

radarowe)

Zależnie od wykorzystywanego sprzętu:

• aparaty fotograficzne

• kamery wideo

• skanery

• urządzenia radarowe

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Sposoby pozyskiwania teledetekcyjnej

informacji obrazowej

Zależnie od formy zapisu obrazów:

• forma analogowa

• forma cyfrowa

Zależnie

nośników

wykorzystywanych do zapisu:

• klisze fotograficzne

• taśmy magnetyczne

• nośniki elektroniczne

Zależnie od formy barwnej:

• obrazy

czarno-białe

odcieniach

szarości)

• obrazy w barwach naturalnych

• obrazy w barwach umownych

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Formy obrazów teledetekcyjnych

przypadku

obrazów

teledetekcyjnych

zarejestrowanych

pierwotnie

postaci

analogowej

(zdjęcia lotnicze, obrazy wideo

zapisane  w  postaci  magnetycznej)  w  celu
integracji  z  innymi  danymi  przestrzennymi
zachodzi konieczność przetransformowania ich
na  postać  cyfrową  poprzez  zastosowanie
skanerów.

Cyfrową

formę

obrazu

teledetekcyjnego

uzyskuje się często bezpośrednio w systemach
rejestracji

obrazów

teledetekcyjnych

skanerach

optycznych

mechanicznych

montowanych na satelitach i w samolotach, w
urządzeniach

radarowych

laserowych,

różnych typach kamer cyfrowych).

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rozdzielczość obrazów

teledetekcyjnych

Cyfrowe obrazy teledetekcyjne charakteryzują

cztery typy rozdzielczości:

• przestrzenna

- charakteryzująca terenowy

wymiar piksela w obrazie teledetekcyjnym,

• spektralna

- podająca specyficzny zakres

długości

fali

promieniowania

elektromagnetycznego, które może zapisać
czujnik

promieniowania;

rozdzielczość

spektralna jest podawana dla konkretnego
systemu

teledetekcyjnego

poprzez

wyszczególnienie, często specyficznych dla
danego systemu, nazw kanałów i zakresów
rejestrowanego w nich promieniowania,

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rozdzielczość obrazów

teledetekcyjnych

• radiometryczna

precyzująca

liczbę

poziomów, na które jest podzielony zakres
sygnału

odbieranego

przez

czujnik;

rozdzielczość radiometryczna jest podawana w
bitach (np. rozdzielczość 8-bitowa sygnalizuje
możliwość zapisania przez czujnik 256
poziomów sygnału),

• czasowa

- określająca, jak często w

systemach teledetekcyjnych czujnik może
otrzymać informację z tego samego fragmentu
terenu.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rozdzielczość przestrzenna

Rozdzielczość

przestrzenna

uzyskanych

teledetekcyjnych  obrazów  cyfrowych  wyliczyć  można
na  podstawie  przyjętej  rozdzielczości  skanowania  dpi
(ilość  pikseli  na  cal)  i  skali  oryginalnego  obrazu
analogowego.  Przyjmując  wymiar  cala  na

25,4 mm

przykładową rozdzielczość skanowania

1000 dpi

przykładową

skalę

zdjęć

lotniczych

1:25000

rozdzielczość terenową obrazu teledetekcyjnego
uzyskanego po skanowaniu zdjęć wyliczymy w sposób
następujący:

- wymiar piksela obrazu cyfrowego wynosi:

25,4 mm

- dzielimy go przez rozdzielczość skanowania:

1000

- otrzymujemy wynik:

0,0254 mm

- mnożąc wynik przez mianownik skali zdjęcia

lotniczego, otrzymujemy terenowy wymiar piksela:

0,0254 x 25 000 = 635

- wymiar terenowy piksela wynosi zatem:

635 mm

(0,653 m)

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rozdzielczość przestrzenna

Parametr rozdzielczości przestrzennej cyfrowego obrazu

teledetekcyjnego  umożliwia  określenie  największej
skali  obrazu,  w  którym  interpretator  nie  dostrzega
jeszcze  pojedynczych  pikseli  mogących  zakłócić
proces interpretacji tematycznej. Przyjmuje się zwykle,
że  dla  dobrej  percepcji  obrazu  wymiar  najmniejszego
jego  fragmentu,  czyli  piksela,  nie  powinien  być
większy od

0,4 mm

Iloraz 0,4 mm i liczbowej wartości rozdzielczości

przestrzennej

obrazu

jest

mianownikiem

poszukiwanej, największej dopuszczalnej skali obrazu,
jaką

można

utworzyć

cyfrowego

obrazu

teledetekcyjnego.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rozdzielczość przestrzenna

Dla przykładu, jeśli cyfrowy obraz satelitarny ma

rozdzielczość przestrzenną równą

10 m

, to z takiego

obrazu nie powinniśmy tworzyć mapy obrazowej w
skali większej niż

0,4 mm : 10 000 mm

. Skala mapy

obrazowej nie powinna być zatem większa niż

1:25

000

Dla zdjęcia lotniczego w skali

1:25000

, zeskanowanego

z rozdzielczością

1000 dpi

, można tworzyć dobrze

czytelną mapę obrazową jeszcze w skali, która wynosi

0,4 mm : 635 mm

, czyli w skali około

1:2000

(dokładnie w skali

1:1587,5

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Przetwarzanie obrazów

teledetekcyjnych

Do etapu przetwarzania mogą być zaliczane zarówno

wszelkie  działania  przygotowujące  teledetekcyjne
obrazy  analogowe  lub  cyfrowe  do  interpretacji  na
modelu  stereoskopowym  (3D)  lub  na  płaskim  obrazie
(2D),  jak  i  działania  zmierzające  do  wydrukowania
różnego  rodzaju  map  obrazowych,  przy  założeniu,  że
interpretacja  tematyczna  może  odbywać  się  na  tych
mapach.

Przetwarzanie można inaczej scharakteryzować jako

etap  metody  teledetekcji,  w  którym  zarejestrowane
obrazy  teledetekcyjne  z  pułapu  satelitarnego  lub
samolotowego  są  w  różny  sposób  zmieniane  co  do
formy i treści.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Przetwarzanie obrazów

teledetekcyjnych

Wyświetlanie obrazów cyfrowych na ekranie komputera

odbywa  się  w  systemie  RGB,  zgodnie  z  zasadą
przyporządkowania  liczbowej  wartości  piksela  do
jasności  jednego  z  trzech  kolorów  podstawowych:
czerwonego (R), zielonego (G) lub niebieskiego (B).

Systemy

cyfrowego

przetwarzania

obrazów

teledetekcyjnych

oferują

różne

możliwości

przetworzeń cyfrowych obrazów wielokanałowych
przed ich wyświetleniem.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Przetwarzanie obrazów

teledetekcyjnych

Przykładami analogowego przetwarzania są procedury:

• otrzymywania produktów pochodnych w formie

analogowej z oryginalnych zdjęć lotniczych,

• tworzenia modelu stereoskopowego z analogowej

formy zdjęć lotniczych i zmiany skali tego modelu,
wykorzystujące optykę przyrządów stereoskopowych,

• usuwania

zniekształceń

geometrycznych,

występujących na zdjęciach lotniczych z powodu
pochylenia osi kamery.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Przetwarzanie obrazów

teledetekcyjnych

Potencjalne zastosowanie teledetekcji w leśnictwie

najczęściej będzie dotyczyło następujących typów
przetworzeń:

• rektyfikacja

• mozaikowanie

• wzmocnienia

• zmiany jasności i kontrastu

• filtracje cyfrowe

• nakładanie

• operacje międzykanałowe

• klasyfikacje

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rektyfikacja obrazów

Rektyfikacje obrazów

zmierzają do przetworzenia

geometrycznie  i  radiometrycznie  zniekształconych
obrazów  oryginalnych,  w  celu  uzyskania  najbardziej
wiarygodnej  geometrycznie  i  spektralnie  sytuacji
terenowej.  Procedury  tej  grupy  dotyczyć  będą  przede
wszystkim

problemów

usunięcia

zniekształceń

geometrycznych,  wpływających  na  kartometryczność
obrazów  teledetekcyjnych  niezmiernie  istotną  przy
procesach  integracyjnych  w  systemach  informacji
przestrzennej.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rektyfikacja obrazów

Dla usunięcia zniekształceń geometrycznych obrazów

teledetekcyjnych terenów płaskich lub fragmentów
obrazów

terenu

zróżnicowanej

rzeźbie

wykorzystywane  będą  dane  SIP,  dotyczące  tych
szczegółów  obszarów  leśnych,  które  są  możliwe  do
jednoczesnego  zidentyfikowania  na  obrazie  i  w
stosownej warstwie informacyjnej SIP. Będą to więc np.
detale  granicy  polno-leśnej,  ale  przede  wszystkim
skrzyżowania  elementów  liniowych:  linii  podziału
powierzchniowego, dróg itp.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Rektyfikacja obrazów

Najtrudniejsze

usunięcia

są

zniekształcenia

geometryczne, powstałe w wyniku odwzorowania
przez

system

teledetekcyjny

zróżnicowania

wysokościowego  terenu.  Te  sposoby  przetwarzania
obejmują  m.in. technologię ortofoto i wykorzystują do
usuwania  zniekształceń  geometrycznych  obrazów
cyfrowy  model  wysokościowy  terenu,  uzyskiwany
odrębną technologią geomatyki.

W zasadzie wszystkie profesjonalne systemy cyfrowego

przetwarzania obrazów oferują obecnie moduł do

rektyfikacji ortofoto

– najbardziej pożądanej formy

teledetekcyjnego obrazu cyfrowego.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Mozaikowanie obrazów

cyfrowych jest procedurą

zmierzającą do utworzenia jednego obrazu ze zbioru
kilkunastu

lub

nawet

kilkudziesięciu

obrazów

składowych.  Jest  wykorzystywane  do  sporządzania
map  obrazowych  obejmujących  obszar  większy  niż
pojedyncze  zdjęcie  lotnicze  czy  obraz  satelitarny.
Charakterystyczną cechą mozaikowania jest nałożenie
cyfrowe  zachodzących  częściowo  na  siebie  obrazów,
które

mogą

pochodzić

różnych

systemów

teledetekcyjnych.  W  mozaikowaniu  obraz  górny
pokrywa  obraz  dolny  w  sposób,  który  w  obrazie
wynikowym  umożliwia  obserwację  tylko  obrazu
górnego.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Mozaikowanie obrazów

Procedury mozaikowania będą wykorzystywane przed

integracją danych teledetekcyjnych z SIP wtedy, kiedy
założony system informacji przestrzennej swoim
zasięgiem

przekroczy

zasięg

jednego

obrazu

teledetekcyjnego.

Przykładem

może

być

sporządzanie mapy obrazowej terytorialnego zasięgu
działania

nadleśnictwa

zdjęć

PHARE

lub

wysokorozdzielczych danych satelitarnych dla potrzeb
programu ochrony przyrody w nadleśnictwie.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze – warunki

techniczne lotu

O wyborze typu samolotu (śmigłowca)

decydują określone warunki techniczne:

• prędkość lotu,

• prędkość wznoszenia,

• stateczność lotu,

• długość drogi startu i lądowania,

• możliwość

osiągnięcia

określonego

pułapu,

• możliwość

umieszczenia

kamery

pobliżu środka ciężkości samolotu

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze – rodzaje

W zależności od położenia osi optycznej kamery,

zdjęcia lotnicze dzielą się na:

pionowe

ukośne

perspektywicz

< 3



<<



> 45

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze – rodzaje

Utrzymanie w pionie osi kamery w trakcie

fotografowania z pokładu samolotu (śmigłowca)
jest praktycznie niemożliwe.

Jako zdjęcia pionowe traktuje się obrazy uzyskane

przy odchyleniu osi kamery od pionu w
granicach do 3

. Najczęściej odchylenie to

wynosi około 1

– 1

’

Stosując stabilizację żyroskopową, można uzyskać

odchylenie osi od pionu nie przekraczające 3’ –
5’.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze

Zespół zdjęć

- wszystkie zdjęcia lotnicze

wykonane dla danego fragmentu terenu.

Szereg zdjęć

– kolejne zdjęcia wykonane w

określonych odstępach czasu, w czasie
jednego

przelotu

nad

fotografowanym

terenem.

W zależności od wielkości fotografowanego

obszaru

rodzaju

użytego

sprzętu

fotograficznego

(ogniskowa

obiektywu)

zespół zdjęć może się składać z jednego lub
kilku szeregów.

Pokrycie podłużne

– „nakładanie” się zdjęć

krawędzią równoległą do kierunku nalotu
(dotyczy nakładania się szeregów).

Pokrycie poprzeczne

– „nakładanie” się zdjęć

krawędzią prostopadłą do kierunku nalotu
(dotyczy nakładania się zdjęć w ramach
danego szeregu).

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze

Pokrycie podłużne

, zwane pokryciem w

szeregu (

) – dla celów prawidłowego

odwzorowania fotografowanego terenu
wymaga

nakładania

około

60%

powierzchni. Dla opracowywania modelu
stereoskopowego pokrycie w szeregu nie
powinno być mniejsze niż

50%

Pokrycie poprzeczne

, zwane nakładaniem

się

szeregów

(

)

–

dla

celów

prawidłowego

odwzorowania

fotografowanego

terenu

wymaga

nakładania około

30%

powierzchni.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Skala zdjęć lotniczych

Skala zdjęcia lotniczego

– stosunek długości

odcinka na zdjęciu do długości odpowiadającego
mu odcinka w terenie. Wynik zapisywany jest w
postaci ułamka

1/m

lub

1 : m

Jeżeli

oś

kamery

jest

prostopadła

fotografowanego terenu, a teren jest płaski i
poziomy, a ogniskowa kamery (

) jest stała, to

skala zdjęcia jest odwrotnie proporcjonalna do
wysokości na jakiej znajduje się kamera (



Z tej samej wysokości można wykonywać zdjęcia w

różnych skalach, stosując kamery o różnych
ogniskowych. Zależność ta jest wykorzystywana
w fotogrametrii leśnej.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Skala zdjęć lotniczych

[mm]

[m]

1 : m

800

1 : 16

000

1300

1 : 26

000

100

800

1 : 8 000

100

1000

1 : 10

000

135

800

1 : 6 000

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze – wybór emulsji i

terminu

Właściwości informacyjne zdjęć lotniczych można

podwyższyć, jeżeli wykonuje się je w takich
porach roku lub w takich zakresach spektrum, w
których

gatunki

drzewiaste

posiadają

największe różnice w jasności spektralnej.

• w okresie letnim

najlepsze rezultaty uzyskuje

się na materiałach

spektrostrefowych

; ułatwiają

one:

- ustalenie granic wyłączeń drzewostanowych,

- określenie

składu

gatunkowego

drzewostanów,

- oddzielenie gatunków iglastych i liściastych,

- wyodrębnienie drzew porażonych i chorych,

• materiałów spektrostrefowych nie powinno się

stosować wiosną oraz jesienią

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze – wybór emulsji i

terminu

• w okresie letnim

dobre rezultaty uzyskuje się

także

materiale

infrachromatycznym

(podczerwień

rejestrowana

odcieniach

szarości),

• w okresie letnim

wykorzystuje się także

materiały rejestrujące

barwy naturalne

• wiosną lub jesienią

najlepiej wykorzystywać

materiały

panchromatyczne

– w tym czasie

występują

największe

różnice

jasności

spektralnej widzialnej części widma (wiosna w
zakresie 500-600 nm, jesienią 600-700 nm),

• materiałów panchromatycznych nie zaleca się

stosować w okresie letnim

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zdjęcia lotnicze – wybór emulsji i

terminu

rodzaj emulsji

lato

wiosna,

jesień

spektrostrefow

+ + +

barwna (b.

natur.)

+ +

infrachromatyc

zna

+ +

panchromatycz

+ + +

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Wzmocnienia obrazów

są procedurami zmierzającymi

optymalnego

przygotowania

obrazów

interpretacji  tematycznych  lub  uzyskania  danych
liczbowych  istotnych  dla  użytkownika.  Ten  typ
przetworzeń  jest  często  utożsamiany  z  całym
procesem

cyfrowego

przetwarzania

obrazów

teledetekcyjnych.

Wyróżnia się w nim następujące grupy przetworzeń:

• zmiany jasności i kontrastu,

• filtracje cyfrowe,

• nakładanie obrazów (tzw.

merging

• operacje międzykanałowe.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Filtracje cyfrowe

obrazów

Filtracje cyfrowe

są zaliczane do najbardziej

wyrafinowanych

sposobów

lokalnego,

wielopikselowego  przetwarzania  obrazów  cyfrowych.
Działają  w  kierunku  uczytelnienia  szczegółów,
wzmocnienia  lub  osłabienia  wyrazistości  elementów
liniowych w obrazie oraz często w kierunku osłabienia
zakłóceń radiometrycznych.

Najczęściej

stosowaną

techniką

przetworzeń

filtracjach

cyfrowych

jest

budowa

matrycy

kwadratowej z różnymi wartościami liczbowymi w
poszczególnych polach matrycy, nałożenie tej matrycy
na przetwarzany obraz, a następnie wykorzystanie
wartości

liczbowych

pól

matrycy

wartości

radiometrycznych pikseli obrazu w obrębie matrycy do
wyliczenia

nowych

wartości

pikseli

obrazu

przetwarzanego.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Nakładanie obrazów

, zwane

mergingiem

, powoduje

nałożenie  dwóch  różnych  obrazów  cyfrowych  na
siebie.  Efekt  nałożenia,  odmiennie  niż  w  przypadku
mozaikowania,  jest  widoczny  w  postaci  obrazu
wynikowego,  który  zachowuje  informację  z  obydwu
nakładanych obrazów.

Procedury mergingu są powszechnie wykorzystywane w

celu połączenia obrazów teledetekcyjnych o różnej
rozdzielczości terenowej.

Typowym zastosowaniem jest połączenie obrazu

wielospektralnego, uzyskanego z systemu Landsat TM,
o rozdzielczości terenowej 30 m, z obrazem
panchromatycznym SPOT P, o rozdzielczości terenowej
10 m.

Techniki nakładania obrazów są szczególnie ważne w

sytuacji,  kiedy  narynku  danych  teledetekcyjnych
mamy  dostępne  satelitarne  obrazy  panchromatyczne
o  rozdzielczości  około  1  m,  np.  obrazy  z  systemu
IKONOS.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Operacje międzykanałowe

wykorzystują informację o

jasnościach radiometrycznych pikseli pochodzących z
różnych

kanałów

wielospektralnego

obrazu

teledetekcyjnego.

Ta grupa przekształceń jest podstawowa przy tworzeniu

kompozycji barwnych z obrazów wielospektralnych,
przy wyznaczaniu indeksu wegetacyjnego (NDVI) i
kompresji

informacji

wielospektralnej

tzw.

procedurze analizy głównych składowych (PCA).

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Klasyfikacje obrazów

Klasyfikacje

są procedurami zastępowania wizualnych

analiz obrazu technikami automatycznej identyfikacji
klas obiektów w obrazie. Procedury klasyfikacji mogą
wykorzystywać algorytmy klasyfikacyjne opierające się
na cechach spektralnych obrazów.

Do klasyfikacji

nadzorowanej

nienadzorowanej

można  używać  zarówno  kanałów  z  oryginalnego
obrazu  teledetekcyjnego,  jak  i  sztucznie  utworzonych
kanałów,  dla  których  wartości  poszczególnych  pikseli
są wyliczane poprzez operacje międzykanałowe.

Coraz częściej stosowane są algorytmy klasyfikacyjne

wykorzystujące cechy strukturalne obrazu, a nawet
informacje pochodzące z serii czasowych obrazów.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Fotoszkic

Materiał ten powstaje przez naklejenie poszczególnych

odbitek stykowych całego zespołu zdjęć z danego
obszaru na sztywny karton tak, aby tworzyły one
jednolity obraz fotograficzny terenu.

Przy sporządzaniu fotoszkicu kierujemy się tylko

sytuacją na brzegach poszczególnych odbitek. Zbędne
części odbitek odcinamy wzdłuż dowolnych linii
(należy unikać cięcia w wzdłuż liniowych szczegółów
terenowych).

Jeżeli opracowywany teren był poziomy i zdjęcia zostały

wykonane starannie (przy pionowym położeniu osi
optycznej kamery i z tej samej wysokości), to
fotoszkice takie mogą być dość dokładne. Dokładność
ta będzie jednak rzeczą przypadku i przy korzystaniu z
fotoszkiców należy zdawać sobie z tego sprawę.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Fotoszkic ulepszony

Fotoszkic

ulepszony

zestawia

się

odbitek

sprowadzonych  do  wspólnej  określonej  (przybliżonej)
skali.  W  tym  celu  określa  się  skalę  poszczególnych
zdjęć na podstawie mapy, a następnie drogą zwykłego
przefotografowania  na  aparacie  do  wykonywania
powiększeń, sprowadza się je do wspólnej skali.

Fotoszkic ulepszony może więc być wykonany w innej

skali  niż  zdjęcia  lotnicze.  Ponieważ  przy  powiększaniu
zdjęć  nie  uwzględnia  się  błędów  wywołanych
nachyleniem  kamery  w  momencie  fotografowania,  na
fotoszkicu  ulepszonym  występują  zniekształcenia  z
tego tytułu.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Przetworzone zdjęcia lotnicze

Przetworzone zdjęcia lotnicze otrzymujemy drogą

odpowiedniego

przefotografowania

oryginalnych

negatywów tak, aby doprowadzić je do jednolitej i z
góry założonej ścisłej skali.

Podczas tej czynności likwidowane są błędy z tytułu

pochylenia

zdjęć

lotniczych,

pozostają

jednak

zniekształcenia wywołane deniwelacją terenu. Dlatego
też  do  przetwarzania  nadają  się  przede  wszystkim
zdjęcia  lotnicze  terenów  płaskich  lub  prawie  płaskich
(dla  terenów  większej  deniwelacji  można  stosować
przetwarzanie strefowe).

Dla przetwarzania zdjęcia lotniczego musimy znać

położenie przynajmniej czterech punktów (fotopunkty).

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Ocena wykonanych zdjęć

lotniczych

Ocena materiałów fotogrametrycznych przeprowadzana

jest pod kątem ich jakości fotogrametrycznej i
fotograficznej.

Ocena jakości fotogrametrycznej przeprowadzana jest

na podstawie oceny stopnia zgodności parametrów
technicznych wykonanych zdjęć z projektem nalotu.

Oceny

jakości

fotograficznej

zdjęć

dokonujemy

wizualnie.  Zwracamy  uwagę  na  ostrość  obrazu  w
środku  i  na  brzegach  zdjęć,  szczegółowość  (zdolność
rozdzielcza),  kontrast  obrazu,  gęstość  optyczną,
występowanie  uszkodzeń  i  innych  fotograficznych
defektów.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Ocena wykonanych zdjęć

lotniczych

Należy zwrócić uwagę na to, czy:

• cały wybrany teren został pokryty zdjęciami,

• zachowany jest procent pokrycia podłużnego,

• zachowany jest procent pokrycia poprzecznego,

• nie istnieją przerwy absolutne lub fotogrametryczne

(przerwy absolutne są wówczas, gdy fragment terenu
nie

odfotografował

się

żadnym

zdjęciu;

fotogrametryczne - gdy odfotografował się tylko na
jednym zdjęciu i nie będzie można obserwować tego
fragmentu terenu stereoskopowo),

• szeregi są prostolinijne,

• nie występuje "jodełka" (nie uwzględniono kąta

znosu),

• zdjęcia są pionowe (wskazania libelki),

• zdjęcia wykonano z tej samej wysokości (różnice

wysokości nie powinny przekraczać 5%).

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Wykorzystanie zdjęć lotniczych w

urządzaniu lasu

 Wpływ czynników technicznych na przydatność

zdjęć lotniczych w urządzaniu lasu oraz
podstawowe środki techniczne do wykonywania
zdjęć

O przydatności zdjęć lotniczych decydują –

dokładność

wiarygodność

odczytywanej z nich treści, tzn.

szczegółów dotyczących cech lasu, jego elementów
taksacyjnych.

Ta precyzja i wiarygodność zależą w dużym stopniu od

warunków w jakich zdjęcia są wykonywane. Wpływ
maja tutaj zarówno

czynniki przyrodnicze

jak i

techniczne

Spośród czynników przyrodniczych znaczenie mają

przede  wszystkim:  struktura  krajobrazu,  charakter
drzewostanów,  pora  wykonywania  zdjęć,  aspekt
fenologiczny, warunki oświetlenia i stan atmosfery. Do
czynników  technicznych  zalicza  się  typ  kamery
lotniczej,  rodzaj  filtru  optycznego  i  materiału
światłoczułego  oraz  sposób  obróbki  i  przetwarzania
zdjęć.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Wykorzystanie zdjęć lotniczych

w inwentaryzacji lasów

nizinnych

Jedna z technik stosowanych w fotografii lotniczej

posiada szczególne właściwości odwzorowywania
roślinności.

Wykorzystuje

się

niej

film

spektrostrefowy, którego jedna z warstw emulsji
rejestruje promieniowanie podczerwone.

Takie zdjęcia odzwierciedlają nawet niewielkie zmiany

zawartości wody i barwników w liściach, co
najczęściej wiąże się z chorobami roślin.

Fotografia

spektrostrefowa

wydobywa

obraz

patologicznych zmian lasu, które nie są widoczne na
zdjęciach w widzialnym zakresie spektrum.

Do szczegółowych opracowań dotyczących kondycji

drzewostanów wykonuje się najczęściej zdjęcia w
skali 1:8000 1:10000.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Wykorzystanie zdjęć lotniczych

w inwentaryzacji lasów

nizinnych

Interpretacja obszarów leśnych na podstawie barwnych

zdjęć

lotniczych

podczerwieni

umożliwia

wydzielenie dwóch kategorii informacji:

1) opisujących jakościowy stan lasu:

• zróżnicowanie gatunkowe,

• zasobność w aparat asymilacyjny,

• udatność upraw,

• prawidłowa lub patologiczna forma korony,

• częściowe lub całkowite zamieranie koron,
2) opisujących stan powierzchni leśnej:

• przestrzenny rozkład struktury gatunkowej,

• przestrzenny rozkład struktury wiekowej,

• zwarcie, luki, gniazda,

• zwartość kompleksu leśnego.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Ocena uszkodzeń

drzewostanów
świerkowych:

• wskaźnik uszkodzeń
• wskaźnik biomasy
• deficyt wody w igłach
• stadium zamierania

igieł

zdefiniowanie klas

zdrowotności

oraz klasy kondycji lasu

• liczba drzew martwych i

zamierających

• wiek i gęstość

Wykorzystanie zdjęć lotniczych w

ocenie stanu lasu

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Obrazy satelitarne

Analizowanie

wybranych

elementów

środowiska

przyrodniczego na podstawie obrazów satelitarnych
stało się możliwe w

latach siedemdziesiątych

Wystrzelony w 1970 roku satelita

NOAA1

zapoczątkował

monitorowanie

warunków

meteorologicznych

użyciem sensorów odbierających odbite i emitowane z
powierzchni Ziemi promieniowanie. Obrazy satelitarne
odbierane  są  za  pomocą  kamer  fotograficznych
tworzących  mapy  analogowe  oraz  skanerów,  kamer  i
radarów umożliwiających tworzenie obrazów w zapisie
cyfrowym.  Zakres  możliwości  wykorzystania  tych
urządzeń  jest  duży,  ponieważ  odbierają  one  nie  tylko
promieniowanie  w  zakresie  widma  widzialnego,  ale
również  w  podczerwieni  i  w  zakresie  widma
termalnego.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Obrazy satelitarne

Kanały spektralne satelity Landsat TM znajdują następujące

zastosowania:

• kanał 1 (niebieski), o rozdzielczości spektralnej 0,45-0,52 µm,

użyteczny jest w kartowaniu stref przybrzeżnych mórz i większych

jezior, rozróżnianiu gleb i zbiorowisk roślinnych, a także w

identyfikacji elementów antropogenicznych,

• kanał 2 (zielony), o rozdzielczości spektralnej 0,52-0,60 µm –

stosowany w określaniu stanu zdrowotnego roślinności oraz

identyfikacji elementów kulturowych,

• kanał 3 (czerwony), o rozdzielczości spektralnej 0,63-0,69 µm,

umożliwia rozróżnianie obszarów różniących się składem

gatunkowym roślinności, granic zasięgów gleb i podłoża

geologicznego,

• kanał 4 (odbita podczerwień), 0,76-0,90 µm, wykorzystywany do

oceny przyrostu biomasy w okresie sezonu wegetacyjnego oraz do

identyfikacji upraw rolniczych i granic pomiędzy terenami

lądowymi i wodami,

• kanał 5 (średnia podczerwień), 1,55-1,74 µm, stosowany do

badania bilansu wodnego i stanu zdrowotnego roślin,

• kanał 6 (podczerwień termalna), 10,40-12,50 µm, służy do

określania stopnia zagrożenia roślinności, zmian w środowisku

wywołanych emisją ciepła sztucznego,

• kanał 7 (średnia podczerwień), 2,08-2,35 µm, pomocny w

określaniu formacji geologicznych, typów gleb i stopnia

uwilgocenia gleb.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Obrazy satelitarne

SPOT (Francja) - okrąża Ziemię w czasie 101 minut, na

wysokości 832 km, po orbicie kołowej, prawie
okołobiegunowej.

Nad  tym  samym  punktem  globu  znajduje  się  co  26
dni.  Częstość  wykonywania  zobrazowań  tego  samego
wycinka  terenu  można  zwiększyć,  dzięki  możliwości
zrobienia  przez  skaner  zdjęć  wychylonych.  Na
pokładzie  satelity  pracuje  skaner  o  nazwie  HRV,
obrazujący  powierzchnię  Ziemi  w  pasie  o  szerokości
60

km,

trzech

kanałach

spektralnych

rozdzielczości  20  m  x  20  m  lub  w  jednym
panchromatycznym  o  rozdzielczości  10 m    x  10 m.
Pasy dzieli się na sceny o wymiarach 60 km x 60 km.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Obrazy satelitarne

Kosmos (Rosja) – seria satelitów, rozmieszczanych na

orbicie od  Zdjęcia wykonywane kamerą fotograficzną
KVR-1000  (TK  350)  i  KFA-1000.  Satelita  umieszczony
jest  na  wysokości  około  280  km,  okrąża  Ziemię  w
czasie 89 minut. Zdolność rozdzielczą filmu ocenia się
na  145-160  linii/m,  a  rozdzielczość  zdjęć  –  na  5-10
metrów.

IKONOS (Space Imaging,USA) - prace rozpoczął w

ostatnim kwartale 1999 r. Aktualnie daje on
najwyższą,

1-metrową

rozdzielczość

terenową

obrazów

panchromatycznych

4-metrową

rozdzielczość

czterokanałowych

obrazów

wielospektralnych.  Satelita  porusza  się  po  orbicie
okołobiegunowej,  zsynchronizowanej  ze  słońcem,  na
wysokości  680  km,  okrążając  Ziemię  w  ciągu  98
minut. Nad tym samym punktem globu znajduje się co
3  dni.  Kamera,  rejestrująca  promieniowanie,  została
skonstruowana przez firmę Estman Kodak.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Obrazy satelitarne

• Obrazy satelitarne

Satelita

NOAA

LANDSA

SPOT

IKONO

ERS-

1/ERS-2

ZDJĘCIA

LOTNICZ

Rozdzielczo
ść
przestrzenn
a

1 km
4 km

30 m
120 m

10 m
20 m

1 m
4 m

30 m

0,1- 2 m

Odpowiadaj
ąca
rozdzielczoś
ci skala
mapy

1000000 –
1

2000000

50000 –
1

250000

25000 –
1

100000

1 : 5000
–
1

100000

1 : 100000
–
1

1000000

1 : 1000 –
1 : 50000

Obszar
pokryty
przez scenę

3 000 000
km

000

600

121
km

000

2-200
km

Rozdzielczo
ść czasowa

1 dzień

16 dni

26 dni

3 dni

35 dni

obraz
jednorazo
wy

Czas obiegu
Ziemi

98 min
(14,7 razy
na dobę)

92 min
(15,6
razy
na dobę)

101 min
(14,2
razy
na dobę)

98 min
(14,7
razy
na
dobę)

100 min
(14,3 razy
na dobę)

Odległość
od
powierzchni
Ziemi

833 km

705 km

832 km

681 km

785 km

niski lub
wysoki
pułap

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zalety obrazów satelitarnych

• ciągłość

informacji

(zgodna

właściwościami

środowiska przyrodniczego),

• możliwe jednorazowe pokrycie dużego obszaru terenu,

• obiektywność pomiaru fizycznego,

• niewielkie zniekształcenia geometryczne,

• powtarzalność zbierania informacji w regularnych

odstępach czasu,

• większe koszty zakupu zdjęć,

• brak możliwości wykonania zdjęć w określonym

terminie,

• mniejsza rozdzielczość,

Wady obrazów satelitarnych

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Pierwsze analizy zdjęć satelitarnych, obrazujących lasy

dotknięte klęską ekologiczną w Górach Izerskich i
Karkonoszach, umożliwiły wydzielenie:

• drzewostanów świerkowych żyjących,

• drzewostanów martwych,

• drzewostanów liściastych,

• mieszanych oraz wylesień.

Zwiększenie

poziomu

dokładności

przy

interpretacji

umożliwiło  porównanie  ze  spektrostrefowymi  zdjęciami
lotniczymi,  które  posłużyły  między  innymi  do  stworzenia
mapy  zdrowotnego  i  sanitarnego  stanu  lasu  (w  skalach
1:10000 i 1:25000), opracowanej w 1984 r. Ta interpretacja
dostarczyła

informacji

temat

ubytku

aparatu

asymilacyjnego

świerków,

lokalizacji

drzewostanów

martwych  i  zamierających  oraz  lokalizacji  różnych  klas
wieku i zwarcia. W wyniku analizy wyznaczono m.in. klasy
zdrowotności  drzewostanów,  definiowane  udziałem  drzew
martwych  i  zamierających  oraz  ubytkiem  aparatu
asymilacyjnego.

Wykorzystanie zdjęć satelitarnych w ocenie

stanu lasu

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zastosowanie nowoczesnych technik przetwarzania i analizy

zdjęć satelitarnych pozwoliło na rozszerzenie opisu
wydzielanych klas.

Było to możliwe między innymi dzięki wyselekcjonowaniu

kanałów TM przydatnych do monitorowania lasu.
Stwierdzono, że zakresy TM3, TM4, TM5 i TM7 są do tego
szczególnie użyteczne, a ponadto zauważono, że
wagowania zakresów TM5/TM4 (tzw. wskaźnik uszkodzeń)
i TM4/TM3 (tzw. wskaźnik biomasy) rozszerzają możliwość
oceny uszkodzeń drzewostanów świerkowych.

Badania laboratoryjne wykazały, że wagowanie kanałów

TM5/TM4 pozwala rozpoznać deficyt wody w igłach
(wskaźnik = 0,5) oraz stadium zamierania igieł

(wskaźnik = 0,7).

Szczególną

uwagę

przywiązywano

precyzyjnego

zdefiniowania

klas

zdrowotności

drzewostanów

świerkowych. W wyniku tych prac powstały kolejne
klasyfikacje opisujące klasy kondycji lasu poprzez ilość
drzew martwych i zamierających w drzewostanach, a także
ich wiek i gęstość.

Wykorzystanie zdjęć satelitarnych w ocenie

stanu lasu

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Zastosowanie systemu zbudowanego w Instytucie Geodezji i

Kartografii na potrzeby Leśnego Kompleksu Promocyjnego
„Lasy Puszczy Kozienickiej” oraz Kozienickiego Parku
Krajobrazowego,

umożliwiło

przeprowadzenie

wyczerpujących

analiz,

dotyczących

drzewostanów

sosnowych. Pozwoliły one stwierdzić, że:

• zdjęcia satelitarne umożliwiają rozróżnienie gatunków

panujących oraz siedliskowych typów lasu,

• wpływ na obrazy spektralne lasów sosnowych mają przede

wszystkim: zwarcie, udział poszczególnych gatunków oraz
defoliacja i liczba drzew żywych na 1 ha,

• w drzewostanach o dużym udziale sosny i wysokim zwarciu

mogą być rozróżniane klasy wieku oraz wysokości,

• powyższe analizy są możliwe głównie w drzewostanach

monolitycznych i dzięki analizom wielokanałowym,

• drzewostany sosnowe najlepiej odwzorowują się w

zakresach średniej i bliskiej podczerwieni oraz czerwieni,
którym odpowiadają kanały 5,4 i 3 skanera Thematic
Mapper oraz 4,3,2 skanera SWIR SPOT.

Wykorzystanie zdjęć satelitarnych w ocenie

stanu lasu

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Wykorzystanie teledetekcji w

leśnictwie

Ogólne ramy zastosowań teledetekcyjnej informacji

obrazowej

zarządzania

leśnictwem

wielofunkcyjnym, bez względu na wielkość obszaru,
mogą obejmować:

• udział leśnictwa polskiego w tworzeniu globalnych i

kontynentalnych systemów informacyjnych o lesie i
środowisku,

• zapewnienie

informacji

dla

ośrodków

odpowiedzialnych za kreowanie i sprawowanie
nadzoru nad realizacją polityki ekologicznej i polityki
leśnej państwa,

• bieżącą ocenę zasięgu i dynamiki zmian w stanie lasu,

• sporządzanie raportów i analiz o stanie lasu na użytek

społeczeństwa i ośrodków władzy,

• zapewnienie właściwego uwzględniania roli i interesów

leśnictwa w rozwiązaniach dotyczących całego
środowiska, w sferze planowania przestrzennego,
tworzenia obszarów chronionych itp.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Lokalizacja przestrzenna

Lokalizacja obiektów realizowana jest w teledetekcji

poprzez

wykorzystanie

różnych

sposobów

odwzorowania.

współcześnie

stosowanych

rozwiązaniach technicznych wykorzystuje się m.in.:

• rzut środkowy (w kamerach fotogrametrycznych i

kamerach wideo),

• odwzorowanie terenu wąskimi paskami (w systemach

skanerowych),

• odwzorowania bocznego wybierania (w naziemnych

systemach radarowych).

Konsekwencją użycia do rejestracji obrazu określonego

typu

odwzorowania

konkretnego

urządzenia

technicznego

jest

konieczność

późniejszego

stosowania

specjalnych

korekt

geometrycznych

obrazów. Dopiero wówczas możliwe jest zintegrowanie
obrazów z innymi danymi przestrzennymi w SIP.

Zaniechanie korekty powoduje, że położenie obiektów

na obrazie może być obarczone znacznymi błędami.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Poziomy analiz teledetekcyjnych

Poziom najwyższy

– obejmuje struktury przestrzenne

złożone z różnych ekosystemów, co może odpowiadać
przestrzeni krajobrazu ekologicznego.

Na tym poziomie teledetekcyjna informacja obrazowa

może być wykorzystana do:

• oceny stanu i wypracowania właściwej dystrybucji

przestrzennej

lasów

relacji

potencjału

przyrodniczego obszaru,

• konstruowania nowych lub przebudowy istniejących

układów leśno-zadrzewieniowych w zakresie programu

zwiększania lesistości i zadrzewień oraz zadań

gospodarki łowieckiej,

• współudziału w tworzeniu planów przestrzennego

zagospodarowania gmin,

• zlewniowgo gospodarowania zasobami wody poprzez

ocenę udziału lasów w strukturze pokrycia zlewni,

• dokumentowania działań na rzecz ochrony przyrody i

bioróżnorodności

zakresie

krajowych

aktów

prawnych

ratyfikowanych

konwencji

międzynarodowych.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Poziomy analiz teledetekcyjnych

Poziom pośredni

– obejmuje pojedynczy kompleks

leśny (bez względu na formę własności), gdzie
czynnikiem

systemotwórczym

jest

roślinność

drzewiasta.  Na  tym  poziomie  struktur  przestrzennych
występują  typowe  dla  LP  problemy  inwentaryzacyjne,
które  mogą  być  wspomagane  poprzez  wykorzystanie
teledetekcyjnej informacji obrazowej.

Dotyczą one:

• doskonalenia urządzeniowego ładu przestrzennego i

czasowego,

• inwentaryzacji istniejących i konstruowania nowych

stref ekotonowych,

• oceny wpływu na środowisko leśne istniejących i

projektowanych

obiektów

inżynieryjnego

udostępniania lasów.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Poziomy analiz teledetekcyjnych

Poziom najniższy

– obejmuje pojedyncze wyłączenie

taksacyjne.

Najważniejszym

polem

zastosowań

teledetekcji są zdjęcia lotnicze wykorzystywane do:

• wyznaczania granic wyłączeń drzewostanowych,

• sporządzania opisów taksacyjnych,

• ustalania zmian,

• inwentaryzacji uszkodzeń drzewostanu.

16.04.21

Fotogrametria i Systemy Infor
macji Przestrzennej - wykłady
2004

Poziomy analiz teledetekcyjnych

Typowe inwentaryzacje urządzeniowe, wykonywane dla

potrzeb sporządzania planów urządzenia lasu dla
nadleśnictw, nie obejmują szczegółów wewnątrz
drzewostanu.

Odpowiednia rozdzielczość obrazów teledetekcyjnych, w

tym  możliwych  do  pozyskania  przy  dzisiejszym  stanie
techniki  niekonwencjonalnych  obrazów  rejestrowanych
systemami  laserowymi  i  radarowymi,  jest  łatwa  do
uzyskania z pułapu lotniczego.

Umożliwia to wykorzystanie teledetekcji do inwentaryzacji

i analiz również wewnątrz pojedynczego wyłączenia
taksacyjnego.

Document Outline