Podstawowe informacje o

arkuszu kalkulacyjnym

Microsoft Excel

Microsoft Excel – arkusz kalkulacyjny produkowany przez
firmę Microsoft dla systemów Windows i MacOS. Pierwsza
wersja programu przeznaczona dla Windows trafiła na rynek w
roku 1987 i stała się przebojem. Postępujący sukces rynkowy
programu sprawił, że w roku 1993 programy pakietu Microsoft
zostały przeprojektowane tak, by przypominać wyglądem
arkusz Excel. Od wersji 5 wydanej w 1995 program zawiera
wbudowany język Visual Basic.

• Arkusz kalkulacyjny umożliwia tworzenie dokumentów w

postaci tabel. Można w nich umieszczać dane i zlecać
programowi wykonanie skomplikowanych obliczeń np.
kalkulacje wydatków, kosztów, obliczenia finansowe. Dane i
wyniki można prezentować w postaci wykresów. Dokument
arkusza można zapisać na dysku twardym bądź dyskietce oraz
wydrukować.

• Najbardziej znanymi programami tego typu są: arkusz

Microsoft Excel oraz prosty w obsłudze arkusz w pakiecie
programów MS Works.

BUDOWA DOKUMENTU

ARKUSZA KALKULACYJNEGO

• Arkusz kalkulacyjny składa się z:
• wierszy oznaczanych liczbami 1, 2, 3 .... nawet

do 16384;

• kolumn oznaczanych dużymi literami alfabetu:

A,B, ... AA, AB, ... BA ... IV (to lietry i oraz v)

• Pojedyncze pole tabeli powstające w

miejscu przecięcia wiersza i kolumny
nazywamy komórką.

Każda komórka arkusza ma jednoznacznie

określony adres (numer kolumny i numer

wiersza), np. A4, F10, A15, C21 itp. Do komórki

arkusza można wpisać:

• liczbę, tekst, wzór (w arkuszu nazywany formułą).

Formuły w arkuszu buduje się, stosując

standardowe zasady tworzenia wyrażeń

matematycznych:

• wpisanie formuły trzeba poprzedzić znakiem “=“,

np.=A5+A6;

• =(D2+C3)*5

• operatory mnożenia, dzielenia i potęgowania w

formułach arkusza są zastąpione znakami:

• “*” - mnożenie;

• “/”- dzielenie;

• “^” - potęgowanie;

• w formule zaleca się używać adresów komórek, a

nie konkretnych wartości do niej wprowadzonych.

Rozwiązywanie równań pierwszego

stopnia z dwiema niewiadomymi.

Tworzenie wykresów

• Obszar wykresu jest to prostokąt obejmujący wszystkie elementy

wykresu

• Oś X, czyli oś kategorii przedstawioną w postaci poziomej linii u

dołu wykresu. Oś posiada tzw. znaczniki osi, które dzielą się na

główne i pomocnicze

• Oś Y, czyli oś wartości, widoczna jako pionowa linia po lewej

stronie wykresu. Także ta oś może posiadać główne oraz

pomocnicze znaczniki danych.

• Obszar kreślenia. W wykresach posiadających oś x oraz y jest to

prostokąt zdefiniowany tymi osiami. W wykresach

trójwymiarowych obszar kreślenia składa się z dwóch ścian i

podłoża.

• Etykiety danych, które mogą być pomocnicze przy określeniu

wartości punktu danych.

• Legenda. Każdy wykres może posiadać swoją legendę, informacje

o kształcie i kolorze każdej z serii danych.

• Tytuły osi i wykresu. Każda oś może być indywidualnie podpisana,

możesz też dołączyć tytuł całego wykresu

• Każdy wykres jest połączony z danymi

podobnie jak formuła. Jeśli zmienimy jakieś

dane w tabeli to automatycznie zmieni się

przebieg wykresu. Podobnie, jeśli

przeciągniesz któryś z punktów wykresu,

zmieni się zawartość odpowiedniej komórki.

Należy jeszcze zwrócić uwagę, że gdy

klikniemy na wykresie, dookoła zakresu

zawierającego dane dla wykresu pojawi się

niebieska ramka. Co więcej, jeśli kliknięciem

zaznaczymy pojedynczą serię, niebieska

ramka obejmie komórki zawierające dane

wyłącznie dla tej serii.

Sortowanie danych w bazie

danych

• W celu dokonania sortowania w bazie danych należy stanąć w

jednej z komórek bazy danych a następnie uruchomić

/Dane/Sortuj/ W Excelu każdą bazę danych możemy sortować

według maksymalnie trzech kluczy. Kluczem nazywamy każde z pól

wybranych do sortowania. W listach rozwijalnych można ustawić

według których pól baza ma być sortowana. W przykładowej bazie

danych ustawiono jako pierwszy klucz pole lata praktyki, czyli

wszystkie rekordy zostaną posortowane w pieszej kolejności według

tego pola. W następnej kolejności w obrębie lat praktyki następnym

kryterium sortowania branym pod uwagę będzie pole Nazwisko, w

obrębie każdego nazwiska rekordy będą sortowane według pola

Miasta. Obok każdego klucza znajduje się opcja sortowania w

porządku rosnącym lub malejącym.

• Porządek rosnący oznacza sortowanie danych liczbowych od

najmniejszych do największych np. od 0 do 1000 a dane tekstowe

od A do Z.

• Porządek malejący oznacza działanie odwrotne czyli od 1000 do 0

lub Z do A.

 

                                                         

Formularze danych: prosty

sposób obsługi bazy danych.

• Formularze danych to niejako karty katalogowe, każdy rekord w takim

formularzu jest edytowany osobno (Rys. 36). Dostęp do niego

uzyskuje się przez funkcje /Dane/Formularz/, przy czym należy

pamiętać aby wcześniej stanąć w jednym pól bazy danych. Formularz

ten pozwoli nam wykonać na naszej bazie danych podstawowe

czynności edycyjne takie jak dodawanie nowych rekordów za pomocą

klawisza Nowy, usuwać zbędne rekordy klawiszem Usuń, przeglądać

bazę danych poprzez klawisze Znajdź poprzedni, znajdź

następny, wyszukiwać rekordy za pomocą filtrów definiowanych w

oknie uruchamianym klawiszem Kryteria. Przy tworzeniu w

formularzu kryteriów można posługiwać się operatorami: =, >, <,

>=, <= np. szukając rekordów zawierających lat praktyki większych

niż 3 w polu lata praktyki na formularzu kryteriów należy wpisać >3.

• Oprócz tego przy określaniu kryteriów dodatkowo możesz

wykorzystywać znaki:

• (?) oznacza pojedynczy dowolny znak np. jeżeli w kolumnie gdzie

mamy dane trzycyfrowe i chcemy z nich wysortować wszystkie

rekordy które będą się kończyć na 20 to możemy kryteria zdefiniować

następująco: ?20

• (*) oznacza dowolną ilość dowolnych znaków np. jeśli chcielibyśmy

wyszukać wszystkie nazwiska zaczynające się na A w kryteriach

podalibyśmy: A*

Praca z Autofiltrem

• Oprócz sortowania w bazach danych w Excelu jest możliwość

wyselekcjonowania tylko pewnej grupy rekordów. Można to uczynić za
pomocą /Dane/Filtr/Autofiltr/ (należy pamiętać aby wcześniej stanąć w
jednym z pól bazy danych). W każdej z komórek nagłówkowych
wyświetlone zostaną przyciski ze strzałkami listy rozwijalnej. Aby
rozpocząć filtrowanie należy kliknąć na strzałkę w polu które chcesz
zastosować jako filtr. W efekcie tego zostanie wyświetlona lista (Rys. 37).
Na liście tej mamy następujące możliwości wyboru filtrowania:

• wybór jednej z pośród wszystkich pozycji występujących w kolumnie
• wybór opcji Inne pozwoli zastosować dwie wartości kryteriów w bieżącej

kolumnie, umożliwia też zastosować operatory porównania I oraz Lub

• wybór 10 pierwszych umożliwia zawężenie wyświetlania do 10 rekordów

zawierających największe lub najmniejsze wartości

• wybór Puste wyświetli wszystkie wiersze nie posiadające wartości w

danej kolumnie

• wybór Niepuste powoduje odwrotne działanie w stosunku do opcji Puste

• Wybór danej opcji polega na najechaniu znacznikiem myszy na daną

opcje z rozwijalnej listy, kliknięciu na niej lewym klawiszem muszy, a

następnie wprowadzeniu dodatkowych preferencji w oknie

dialogowym i kliknięciu przycisku OK, autofiltrowanie zostanie

przeprowadzone. Wyłączanie ograniczenia filtrowania polega na

uruchomieniu strzałki autofiltrowania w którym zastosowano

filtrowanie i wybraniu z listy opcji Wszystkie wyświetlone zostaną

ponownie wszystkie rekordy bazy danych.

 

                                                                                     

Bibliografia

http://pl.wikipedia.org/wiki/Microsoft_E

xcel

http://www.straszewo.q4.pl/excel1.htm
http://www.info.ar.szczecin.pl/infod/cw1

0/cw10.html