INSTRUKCJA
UDZIELANIA PIERWSZEJ
POMOCY
Przeżycie osób poszkodowanych
po wypadkach zależy od jak
najszybszego udzielenia pomocy
medycznej i właściwej
organizacji transportu do
szpitala.
Stosowanie tej pomocy
wymagane jest w przypadku gdy
u poszkodowanego występują:
• zaburzenia w oddychaniu
(bezdech)
• zatrzymanie krążenia
• krwotok
• wstrząs pourazowy
Przy udzielaniu pierwszej
pomocy, ratownik pomimo
atmosfery zdenerwowania i
grozy powinien
w miarę możliwości wykazać się
opanowaniem i zdrowym
rozsądkiem, gdy jest to
podstawa
skuteczności i sprawności jego
działania.
Należy skupić się na rzeczach zasadniczych
tj.:
1. przywróceniu wydolności oddechu i
krążenia oraz
2. udrożnieniu dróg oddechowych i
ewentualnym opanowaniu krwotoku.
Korzystając z pomocy innych osób wezwać
pogotowie ratunkowe. Jeżeli jest to tylko
możliwe, nie
należy czekać biernie na przyjazd karetki, a
przystąpić do ratowania ofiary wypadku.
I.
Pierwsza czynnością przed
przystąpieniem do pomocy
poszkodowanemu jest
zabezpieczenie
miejsca wypadku przed
ewentualnymi dalszymi
zagrożeniami np. wyłączając
maszyny, urządzenia,
zasilanie z sieci itp..
II.
Następną czynnością jest dokonanie
oceny stanu poszkodowanego czy
zachował on przytomność i
jaki jest stan wydajności jego
układów krążenia i oddychania.
Prawidłowa ocena tego stanu jest
podstawa do dalszych działań
związanych z pierwsza pomocą.
Takimi działaniami mogą być:
• podjecie sztucznego oddychania
• zewnętrzny masaż serca
• zatamowanie krwotoku
• ułożenie poszkodowanego w pozycji
bocznej ustalonej
• zabezpieczenie poszkodowanego
przed pogłębieniem wstrząsu
• wezwanie pogotowia ratunkowego
Udzielenie pierwszej
pomocy należy
kontynuować do
czasu przybycia
fachowego
personelu
medycznego.
Pozycja boczna ustalona
W pozycji bocznej ustalonej umieszczamy
poszkodowanego w następujący sposób:
1. u leżącego na plecach poszkodowanego
wyprostowujemy obie nogi,
2. następnie te, która będzie na dole, zginamy
w kolanie, przywodząc stopę w stronę
pośladka,
3. kończynę górna po tej samej stronie
umieszczamy pod jego pośladek, po czym
4. pociągając za przeciwległa rękę, obracamy
poszkodowanego na bok, pomagać
sobie druga ułożona na miednicy lub kolanie
poszkodowanego,
5. głowę poszkodowanego odchylamy do tyłu, a
twarz kierujemy ku dołowi,
6. dłoń ręki poszkodowanego umieszczamy pod jego
policzkiem,
7. druga ręka powinna leżeć wzdłuż (boku) tułowia.
Taka pozycja uniemożliwia mu przekręcenie się na plecy lub
brzuch. Odchylenie głowy w tył udrażnia drogi oddechowe.
Ułożona na boku i nisko głowa umożliwia wypływanie
substancji
obcych z ust poszkodowanego, które mogłyby zatkać drogi
oddechowe poszkodowanego.
W pozycji tej powinno się układać wszystkich nieprzytomnych
lub zagrożonych utrata przytomności.
Bezdech
Częstym objawem pourazowym
są zaburzenia w oddychaniu i
wiążące się z tym ściśle
zaburzenia
czynności krążenia.
Ratowanie poszkodowanego
wymaga przywrócenia lub
utrzymania czynności
obu układów.
W przypadku, kiedy pierwszy wystąpi zanik
czynności oddychania, krążenie może
trwać jeszcze przez krótki czas, ale jest ono
wtedy wówczas mniej wydajne i dochodzi
do jego zatrzymania.
Brak czynności oddechowej zwany jest
bezdechem. Może on wystąpić przy
uszkodzeniach mózgu, górnych czynności
oddechowych lub ich niedrożnością. W
większości przypadków przywrócenia
dokonuje się stosując proste czynności pod
warunkiem natychmiastowego ich podjęcia.
Objawy
Bezdech u poszkodowanego rozpoznajemy
przez:
• brak ruchów oddechowych klatki
piersiowej oraz
• niemożność wyczucia na własnym policzku
wydychanego przez poszkodowanego
powietrza.
Wówczas przystępujemy do udrożnienia
dróg oddechowych i sztucznego oddychania.
Przyczyna
Najczęstsza przyczyną niedrożności dróg
oddechowych jest zapadnięty język u osób
nieprzytomnych, leżących na plecach lub
ciało obce znajdujące się w drogach
oddechowych i
zatykające je. Ciałem obcym mogą być
krew, wymiociny, szczątki ubrania,
złamana proteza
zębowa itp.
Postępowanie
Niedrożność dróg oddechowych
w przypadku blokowania ich
przez język stosunkowo łatwo
usuwa
się poprzez odchylenie głowy
poszkodowanego do tyłu.
Czynność te wykonujemy
poprzez:
• podłożenie jednej ręki pod
szyje poszkodowanego i
jednoczesne ułożenie drugiej
na
jego czole;
• następnie, zachowując
ostrożność odchylamy jego
głowę maksymalnie do tyłu.
W przypadku kiedy zachodzi podejrzenie o
uszkodzenie kręgosłupa, zatkane językiem drogi
oddechowe udrażniamy poprzez uniesienie
żuchwy lub wyciągniecie języka.
żuchwę można unieść poprzez wysuniecie jej w
kierunku pionowym u poszkodowanego, leżącego
na wznak, poprzez naciskanie do przodu oboma
kciukami katów żuchwy. Wysuniecie żuchwy
można uzyskać równie przez pociągniecie za
dolne zęby, tak by wysunęły się przed zęby
górne.
Jeżeli omówione metody nie powodują
udrożnienia dróg oddechowych należy dokonać
tego
poprzez wyciągniecie języka.
Po rozwarciu szczeki poszkodowanego
należy uchwycić język w palce
wskazujący i kciuk a
następnie wyciągnąć go na brodę.
Usuwanie ciał obcych
Ciało obce z ust i gardła
poszkodowanego usuwa się poprzez
przewrócenie go na bok i otworzenie
jego ust.
Sztuczne oddychanie
Upewniwszy się że drogi oddechowe u
poszkodowanego są drożne można
przystąpić do
przywracania oddechu.
Najskuteczniejsza i stosunkowo najprostsza
metoda jest sztuczne oddychanie “ usta –
usta ”.
Stosowanie tej metody polega na tym, e
ratujący wdmuchuje swoje powietrze
wydechowe
bezpośrednio do ust ratowanego.
Po przechyleniu głowy poszkodowanego do tyłu i
zatkaniu jego nosa ratujący powinien wykonać
głęboki wdech i wdmuchiwać powietrze
bezpośrednio do ust poszkodowanego.
Unoszenie się ściany klatki piersiowej ratowanego
świadczy o skuteczności sztucznego oddechu.
Odjecie ust od ratowanego umożliwia bierny
wydech. Ratujący powinien upewnić się że w czasie
wydechu powietrze wydostaje się na zewnątrz,
wówczas czynności ratujące życie są skuteczne.
Czynności wdmuchiwania powietrza do płuc
wykonuje się z częstotliwością od 16 do 20 razy na
minutę do czasu powrotu samoistnego wydolnego
oddechu lub przejęcia poszkodowanego przez
personel karetki reanimacyjnej.
Wskazane jest stosowanie maski reanimacyjnej,
umożliwiającej przy założeniu jej zatkanie
nosa co ułatwia prowadzenie sztucznego
oddychania. Zapewnia ona również brak kontaktu
ratownika z ustami poszkodowanego.
Równie skuteczne jest oddychanie “ usta – nos ”.
Metodę te stosuje się poprzez zatkanie ust
poszkodowanego i wdmuchiwanie powietrza przez
nos,
co wymaga użycia większej siły ni przy metodzie
“usta – usta”. Podczas wydechu usta ratowanego
odsłania się .
Po odzyskaniu przez poszkodowanego własnego
oddechu należy ułożyć go w pozycji bocznej,
ustalonej.
Zatrzymanie czynności serca
Zatrzymanie czynności serca równoznaczne
jest z zatrzymaniem krążenia krwi w ustroju
poszkodowanego.
Objawy
• Nagła utrata przytomności i po kilku
sekundach bezdech.
• Brak tętna na dużych tętnicach w okolicy
szyi i pachwin. Należy zauważyć że brak
tętna w tętnicach promieniowych nie musi
świadczyć o zatrzymaniu krążenia.
• Źrenice poszkodowanego przestają
reagować na światło, a skóra przyjmuje
bladosina
barwę .
Zatrzymanie krążenia krwi
wymaga
natychmiastowego
przystąpienia do masażu
zewnętrznego i
równocześnie sztucznego
oddychania.
Upewniwszy się że
krążenie krwi rzeczywiście
ustało niezwłocznie
przystępujemy do
czynności
ratujących życie.
Masaż serca zewnętrzny polega na tym, że ratujący
uciska rytmicznie mostek ratowanego w
kierunku kręgosłupa, kiedy ten leży na plecach.
Na wskutek tych działań serce leżące pomiędzy
mostkiem a kręgosłupem zostaje uciśnięte, co
powoduje mechaniczne wyciśnięcie krwi z komór
małego i dużego krążenia. Odjecie nacisku na
klatkę piersiowa pozwala na powtórne
odkształcenie
się ściany klatki piersiowej, co pozwala na
napełnienie się krwią komór serca. Cały cykl
powtarza
się przy następnym ucisku mostka i jego
zwolnieniu.
Skuteczny masaż jest wykonywany przy
prędkości 80 uciśnięć na minutę.
Przy wykonywaniu masażu
poszkodowany powinien leżeć na
plecach. Na mostek należy uciskać
silnie, szybko, krótko, a nadgarstki
powinny być ułożone jeden na drugim.
Uciskać należy w miejscu środkowej linii
ciała tuż poniżej połowy długości
mostka.
Sztuczne oddychanie
Aby zapewnić skuteczność masażu serca, należy
połączyć go ze sztucznym oddychaniem. W
przypadku akcji prowadzonej przez jednego
ratującego, musi on wykonać zarówno sztuczne
oddychanie jak i masa serca, w następujący sposób:
• po każdych 2 wdmuchnięciach, wykonuje się 30
uciśnięć,
• liczba sztucznych oddechów powinna wynosić 16 –
20 na minutę.
W przypadku kiedy jest 2 ratowników, ratowanie jest
łatwiejsze, gdy w tym przypadku jeden
ratownik wykonuje sztuczne oddychanie, a drugi
masa zewnętrzny serca.
Osoba prowadząca sztuczne oddychanie powinna
wdmuchiwać powietrze 2 razy na 30
uciśnięć mostka.
Wyczuwalne tętno w tętnicach szyjnych lub
udowych a także obwodowych świadczy o
powrocie
czynność serca. Badanie tętna na tętnicach
szyjnych powinno być prowadzone dokładnie i w
miarę
krótko, tak by nie zakłócało swobodnego
przepływu krwi do mózgu.
Skutki
O skuteczności akcji ratowniczej świadczy
ustępowanie sinicy i reakcja źrenic na światło.
W przypadku, kiedy u poszkodowanego powrócą
podstawowe funkcje życiowe układamy go w
pozycji bocznej ustalonej.
Krwotok
W przypadku wystąpienia krwotoku u
poszkodowanego, tj. utraty dużej ilości krwi ( tzn.
około 1,5
– 2 litrów) wystąpią następujące objawy:
• bladość powłok ciała
• przyspieszenie tętna
• spadek ciśnienia krwi
• ogólne osłabienie
• szum w uszach
• zimny pot
• “mroczki” przed oczyma
• niepokój
• wreszcie utrata przytomności, poprzedzająca
zgon
Tamowanie krwotoku
Zatamowanie krwotoku na miejscu wypadku
jest czynnością ratującą życie.
Zatamować krwotok można poprzez :
• uniesienie kończyny
• ucisk ręczny w miejscu wypływu krwi
• założenie opatrunku uciskowego
Uniesienie kończyny stosowane jest w
mniejszych krwotokach.
W większych krwotokach stosujemy ucisk
ręczny, jednak dobrze jest uciskać ranę
przykrywając ja
gaza opatrunkowa.
Na krwawiąca ranę stosujemy opatrunek
uciskowy.
Opatrunek taki składa się z czystego
opatrunku
osłaniającego, który uciska się
wałkiem ze zwiniętego bandaża,
ligniny, waty itp. mocowanego
opaska dociskająca.
OPATRUNEK
OPATRUNEK
OPATRUNEK
Zdarza się jednak, że
mimo opatrunku
rana krwawi nadal.
W takim przypadku
nie należy
zdejmować
opatrunku lecz
dołożyć waty, ligniny
itp. i ucisnąć go
silniej druga opaska.
Wstrząs pourazowy
Objawy występujące u poszkodowanych po wypadku
zwane są wstrząsem pourazowym. Przyczyna
może być duży krwotok, zmiażdżenie, złamanie,
stłuczenie, oparzenie.
Objawy wstrząsu
Podstawowe objawy każdego wstrząsu
pourazowego to:
• szybko słabnące, nawet niewyczuwalne tętno
• bladość i ochłodzenie skóry
• zimny pot na powierzchni ciała
• płytki, przyspieszony oddech.
• niepokój poszkodowanego
• apatia i senność.
Łagodzenie objawów wstrząsu
Przy początkowych objawach wstrząsu poszkodowany raczej
jest przytomny, ale objawy te mogą
pogłębić się na wskutek strachu, bólu czy zimna. Należy
zatem starać się wyeliminować czynniki
powodujące ten wstrząs a w szczególności:
• zapewnić poszkodowanemu spokój
• osłonic przed zimnem
• zapewnić poszkodowanemu prawidłowy oddech
• opanować krwotok
• założyć opatrunek, lub unieruchomić złamanie
• ułożyć poszkodowanego na wznak z kończynami dolnymi
uniesionymi ku górze.
• uspokoić psychicznie
• ewentualnie podać do picia ciepłe płyny – jeśli
poszkodowany przytomny
• szybko wezwać kwalifikowana pomoc medyczna.
Omdlenie
Udzielający pierwszej pomocy
zemdlonemu powinien chorego:
• ułożyć wygodnie z nogami
uniesionymi do góry lub posadzić
pochylając mocno do
przodu , tak , by głowa znajdowała się
miedzy kolanami.
• rozpiąć ubranie,
• zapewnić dostęp świeżego powietrza,
UWAGA! Nieprzytomnemu nigdy nie
wolno podawać żadnych środków
doustnie!
Jeśli chory sinieje - podnieść do góry
dolna szczękę celem udrożnienia
dróg oddechowych.
Jeśli po kilku minutach chory nie
odzyskuje przytomności – wezwać
pogotowie ratunkowe.
POPARZENIA
• Najczęściej występujące oparzenia to:
• bezpośrednie oparzenia termiczne (poprzez
kontakt z ogniem lub gorącym przedmiotem).
•
Rzadziej występują oparzenia:
• słoneczne,
• chemiczne,
• elektryczne.
•
Najrzadziej:
• poprzez kontakt z parzącymi roślinami lub
zwierzętami.
Ogólne zasady
postępowania w przypadku
oparzeń
•
Co robić, gdy doszło do oparzenia, czyli ogólne
zasady postępowania ratowniczego w oparzeniach:
•
analiza zastanej sytuacji,
•
wezwanie pomocy,
•
zabezpieczenie miejsca zdarzenia,
•
dotarcie do poszkodowanego,
•
udzielenie pierwszej pomocy.
•
Przestrzeganie wskazanej kolejności
podejmowanych czynności umożliwi racjonalne i
skuteczne działanie ratownicze zmniejszając ryzyko
wystąpienia paniki i działania chaotycznego, które
są bardzo prawdopodobne w zdarzeniach,
Objawy oparzenia
termicznego:
• rumień (zaczerwienienie skóry),
• ból,
• obrzęk,
• pęcherze,
• wstrząs (przy rozległych oparzeniach),
• duszność, kaszel, trudności w
oddychaniu (przy oparzeniach dróg
oddechowych),
• utrata przytomności.
Postępowanie przy
oparzeniach termicznych
• jak najszybciej schłodzić oparzone miejsce,
• w trakcie schładzania usunąć odzież poprzez rozcięcie,
• w trakcie schładzania usunąć pierścionki, kolczyki, itp.,
• po zakończeniu schładzania rany oparzeniowe osłonić opatrunkiem
jałowym lub hydrożelowym, schładzającym,
• w miarę możliwości unieruchomić i unieść oparzoną część ciała,
• w przypadku stwierdzenia objawów wstrząsu - blada spocona skóra,
szybkie tętno, pobudzenie psychoruchowe - należy dziecko ułożyć w
pozycji na wznak z uniesionymi kończynami dolnymi,
• zapewnić komfort cieplny,
• oparzonego należy chronić przed urazami wtórnymi,
• w cięższych przypadkach (rozległe oparzenie, objawy wstrząsu)
natychmiast powiadomić pogotowie ratunkowe.
Postępowanie przy
oparzeniach termicznych
• W żadnym wypadku nie wolno:
• odrywać przylgniętej do rany odzieży,
• przekłuwać pęcherzy,
• dotykać rany oparzeniowej,
• smarować oparzonej skóry maściami,
kremami, tłuszczami, piankami, białkiem jaja
kurzego, ani alkoholem,
• przy oparzeniach wewnętrznych i rozległych
oparzeniach zewnętrznych podawać doustnie
płynów lub pokarmów,
• pozostawić poszkodowanego bez nadzoru.
Oparzenia chemiczne
• Objawy:
• ostry kłujący ból,
• rumień lub plamiste przebarwienia skóry,
• pęcherze,
• złuszczanie martwiczych tkanek.
•
Postępowanie:
• obfite spłukanie rozproszonym strumieniem wody,
• usunięcie odzieży i biżuterii oraz kontynuacja spłukiwania ran
oparzeniowych,
• założenie opatrunku jałowego lub hydrożelowego schładzającego,
• łożenie poszkodowanego tak, by rany nie powodowały dalszych cierpień,
• identyfikacja substancji parzącej - zachować opakowanie,
• skontaktować się z lekarzem.
•
Oparzenia chemiczne
przewodu pokarmowego:
• Objawy:
• piekący bo! jamy ustnej, gardła oraz przełyku,
• odbarwienie czerwieni wargowej i błon śluzowych jamy ustnej
• nudności, wymioty.
•
Postępowanie:
• obmycie twarzy i płukanie jamy ustnej dużą ilością wody,
• podanie do picia małymi tykami chłodnej wody lub mleka,
• podanie białka jaja kurzego do wypicia,
• identyfikacja substancji parzącej - zachować opakowanie,
• natychmiast skontaktować się z lekarzem.
• W żadnym wypadku nie wolno wywoływać wymiotów!
•
Chemiczne oparzenia oka:
Objawy:
• ostry ból oka,
• trudności z otwieraniem oka,
• obfite łzawienie,
• światłowstręt,
• zaczerwienienie i obrzęk powiek.
•
Postępowanie:
• obfite przemywanie oka wodą bieżącą,
• delikatne i obfite spłukiwanie powiek od strony
wewnętrznej,
• opatrunek jałowy na oko,
• identyfikacja substancji parzącej - zachować
opakowanie,
• skontaktować się z lekarzem,
• W żadnym wypadku nie wolno:
– przecierać oczu.
– dopuścić do kontaktu wody spłukującej oparzone
oko z okiem zdrowym!
Oparzenia elektryczne
Prąd elektryczny przy kontakcie z
ludzkim ciałem powoduje nie
tylko silny, nieprzyjemny
wstrząs, ale także oparzenia.
Do oparzeń dochodzi, gdy
jesteśmy narażeni na kontakt
ze źródłem silnego prądu
elektrycznego oraz, gdy
dochodzi do długotrwałego
oddziaływania prądu na nasz
organizm.
Oparzenia elektryczne
Do porażenia prądem elektrycznym może dojść
w wielu codziennych sytuacjach. Na oparzenie
narażamy się, gdy nieostrożnie lub
nieodpowiednio korzystamy ze sprzętu
zasilanego prądem. Do najczęstszych sytuacji, w
których dochodzi do porażeń należą: zabawa
sprzętem elektrycznym lub źródłem zasilania
elektrycznego, próby manipulowania sprzętem
zasilanym elektrycznie bez odłączenia źródła
zasilania, np. pomimo zakazu, próba naprawienia
radia, wymiany żarówki itp. Bardzo ostrożnie
należy obchodzić się z przewodami
elektrycznymi, zwłaszcza gdy są one stare i
łączone "domowymi sposobami".
Pamiętaj, że woda jest dobrym
przewodnikiem prądu. Nie wchodź do niej
podczas burzy. Możesz zostać oparzony
piorunem.
Pierwszą i naczelną zasadą udzielania
pomocy osobie oparzonej prądem jest
odcięcie źródła prądu. W żadnym razie
nie wolno dotykać osoby porażonej
prądem przed odłączeniem napięcia.
W razie konieczności przemieszczenia
poszkodowanego używać przedmiotów
nie przewodzących prądu. Objawy
oparzenia prądem są podobne do
objawów oparzenia termicznego.
Pomoc oparzonemu (po upewnieniu
się, że nie oddziałuje na niego prąd)
udzielamy tak, jak osobie z objawami
oparzenia termicznego. Po porażeniu
pochodzącym z silnego źródła
zasilania konieczna jest fachowa
pomoc lekarska.
Porażenie prądem
elektrycznym może
być przyczyną
zatrzymania akcji
serca (zatrzymania
krążenia), zaś
skurcze mięśni są
częstą przyczyną
upadku.
Ratowanie zasypanych
ziemią
Podczas prowadzenia robót ziemnych
może zdarzyć się wypadek zasypania
ziemią , zatrucia gazem ziemnym lub
gazem świetlnym (gaz palny
otrzymywany z gazu ziemnego lub
gazu węglowego, używany jako
paliwo do celów komunalnych
i przemysłowych.).
Ratowanie zasypanych
ziemią
Ratując zasypanego w wykopie
należy zbliżać się do miejsca
wypadku układając przed sobą
drabinki lub deski dla zmniejszenia
nacisku własnego ciała na
obsypujący się grunt. Odkopać trzeba
szybko, ale i bardzo ostrożnie, aby
narzędziami nie uszkodzić ciała
poszkodowanego.
Ratowanie zasypanych
ziemią
Przede wszystkim trzeba jak
najszybciej rozpocząć zabiegi
ożywiania. Gdy poszkodowany jest
nieprzytomny i nie oddycha jeżeli jest
to możliwe, należy rozpocząć
sztuczne oddychanie już w czasie
odkopywania. Dopiero po
przywróceniu przytomności opatruje
się ewentualne rany lub złamania.
Użądlenia owadów
• Jak usunąć żądło
• Pozostawione żądło pszczoły na końcu posiada
pęcherzyk wypełniony trucizną. Jeśli przyjrzysz
się uważnie możesz zobaczyć nawet jak on
pompuje jad. Nie wolno wyciągać żądła palcami,
ponieważ jad może przedostać się do krwi nawet
przez malutkie zadrapanie . Łatwo i bezpiecznie
można go usunąć pincetą.
• Użądlenie pszczoły lub osy w okolice jamy ustnej
• Ukąszenie owadów w okolice jamy ustnej jest
szczególnie niebezpieczne, ponieważ błony
śluzowe szybko puchną i grozi to uduszeniem. W
takim wypadku natychmiast trzeba powiadomić
pogotowie. Nie ma innych skutecznych środków
na udzielenie pierwszej pomocy. W karetce są
wszystkie potrzebne lekarstwa, aby zapewnić
pomoc poszkodowanemu.
Jest to najszybsza i najskuteczniejsza forma
pomocy.
Jak pomóc choremu na
padaczkę w trakcie napadu?
Padaczka (epilepsja) to zespół chorobowy,
którego nierozłącznym elementem są
nawracające napady padaczkowe, przebiegające
ze zmianami czynności bioelektrycznej mózgu.
Natomiast napad padaczkowy to przejściowe
zaburzenie pracy mózgu, dające
charakterystyczne objawy. Stan padaczkowy z
kolei, to długotrwały napad epilepsji lub
występujące ataki jeden po drugim. Jednakże w
„przerwach” między napadami, chory nie
odzyskuje świadomości.
Objawy napadu padaczkowego:
aura – stan mogący zasugerować
napad za kilka dni, godzin, minut,
sekund; objawia się wizjami,
doznaniami słuchowymi, wzrokowymi
(mroczki, błyski) czuciem zapachów,
wymiotami, bólami brzucha,
zmianami nastroju, agresją,
wzmożonym pragnieniem, apetytem,
czy widzeniem w jednej barwie.
• naprężenie ciała i wygięcie w łuk (coś w rodzaju
mostka)
• szczękościsk i ślinotok
• drgawki
• bezwiedne oddanie moczu
• utrata przytomności
• sen padaczkowy
• objawy atypowe: drżenie kącika ust, kciuka,
mrowienie w pewnych partiach ciała
• u dzieci: zapatrzenie się w jeden punkt i brak reakcji
na bodźce z zewnątrz, napięcia, drgawki, utrata
przytomności, mruganie powiek, ruchy głową
• Przeciętny napad trwa około 3 minuty
Czynnikami mogącymi wywołać
napad padaczki są bodźce świetlne,
infekcje, niedostatek snu,
menstruacja, gorączka, niedojrzałość
układu nerwowego, śmiech, bieganie,
napięcie emocjonalne, zmiany
hormonalne, urazy głowy, przerwanie
leczenia, nieregularny tryb życia,
hałas czy spożycie alkoholu.
Pierwsza pomoc przy zespole padaczkowym
1. Zadbaj o to by minimalizować urazy (asekuracja
głowy poprzez jej podtrzymywanie rękami lub
umieszczenie między Twoimi kolanami, podłożenie
czegoś miękkiego pod głowę przed atakiem). Jeśli
poszkodowany wyczuwa napad i informuje Cię o
tym, postępuj zgodnie z jego wskazówkami. Istotne
jest np. aby przejść w miejsce gdzie jest miękkie
podłoże np. trawnik.
2. Po ataku ułóż poszkodowanego w pozycji
bezpiecznej (na boku) – nie budź go (sen
padaczkowy). Zadbaj o drożność dróg oddechowych
i monitoruj oddech (w razie potrzeby RKO). Pozycja
na boku jest konieczna także w celu ewakuacji śliny
z jamy ustnej (zapobieganie zachłyśnięciu).
3. Wezwij Pogotowie Ratunkowe.
4. Poluzuj uciskającą odzież (guziki, paski,
szelki).
5.Gdy poszkodowany się obudzi, zapytaj jak
mu jeszcze możesz pomóc. Czy kogoś
bliskiego powiadomić o zdarzeniu, czy ma przy
sobie jakieś leki, które powinien zażyć po
napadzie?
6. Bezdyskusyjnie wezwij pomoc gdy napad
powtarza się już drugi raz, a poszkodowany
nie odzyskuje świadomości (stan padaczkowy
– konieczna interwencja lekarza).
7. CZEGO NIE WOLNO ROBIĆ!!!:
• wkładać poszkodowanemu żadnych przedmiotów do
ust,
• pozostawiać poszkodowanego samego,
• budzić, szarpać, cucić, polewać wodą, bić po twarzy,
• stosować sztucznego oddychania w pierwszych
chwilach napadu padaczkowego (chory może na
początku napadu nie oddychać przez około pół
minuty, co jest normalnym zjawiskiem),
• podawać wody, jedzenia,
• używać siły wobec poszkodowanego,
• robić niepotrzebnego zamieszania i napięcia
sytuacji.
Zatrucia organizmu
zatrucie to zespół objawów chorobowych
wywołanych substancjami trującymi tzw.
truciznami
Drogi wchłaniania: układ pokarmowy: leki, alkohol,
detergenty, grzyby
układ oddechowy: CO i CO2; skóra i błony
śluzowe: atropina, środki żrące, pestycydy;
dotkankowa: narkotyki
Przyczyny: zatrucie środkami chemicznymi
stosowane w domownictwie tj: środki czyszczące,
środki do prania; zatrucie lekami, CO i gazem
ziemnym; zatrucie grzybami, kwasami i zasadami
• Podział zatruć:- ze względu na dawkę i
czas działania trucizny – ostre, przewlekłe
- ze względu na sposób zażycia -
przypadkowe (nieświadome, omyłkowe);
zamierzone (próby samobójcze);
• Podobna praca 70%
•
• zabójstwa
Ogólne objawy zatrucia: bóle i zawroty głowy, senność,
uczucie zimna, nudności, wymioty, dreszcze, gorączka,
zaburzenia widzenia, zaburzenia oddechowe, zaburzenia
świadomości
Płyny do picia osłabiające działanie trucizny:
- chłodna H2O ze sproszkowanym węglem lekarskim – 5
tabletek na szklankę wody – stosować przy zatruciu lekami,
grzybami i zatruciami pokarmowymi
- soda oczyszczona + H2O jedna łyżeczka na szklankę
- H2O z białkiem kurzym – 4 białka na szklankę – przy
zatruciu kwasami
- odtłuszczone mleko – przy zasadach, nie wolno: pestycydy
i śr.owadobójcze
- zawiesina mąki ziemniaczanej + H2O - przy jodynie
- sok malinowy + H2O – przy zatruciach lekami i
pokarmowych
- herbata liśc. – morfina; kw.cytrynowy + H2O – 1:10; ocet
winny + H2O - 1:10
Sposoby usuwania trucizn w zależności od drogi
dostania się do organizmu:
a) Przez skórę: zdjąć odzież, prezpłukac duża ilością
zimnej wody, wykonać opatrunek osłaniający, nie
stosować gąbek, szczotek do usuwania trucizny
b) Zatrucie gazami: (wziewne-oddechowe)
wyprowadzić lub wynieść na świeże powietrzem
posadzić, rozluźnić odzież w razie potrzeby RKO
zapewnić spokój i ciepło
c) Zatrucia pokarmowe, lekami: spowodować
wymioty poprzez podanie dużej ilości picia – lekko
osolonej wody, nie wolno wywoływać wymiotów u
osób z drgawkami, nieprzytomnych i z nadciśnieniem
tętniczym – może być zatrucie środkami pieniącymi
się, oleistymi, produktami naftowymi
Ważna logistyka !!!
Po zawiadomieniu pogotowia ratunkowego
należy zorganizować jego dojazd poprzez
wskazanie miejsca dojazdu do
poszkodowanego. Warto w tym celu wysłać
naprzeciw załogi karetki pogotowia jedną lub
dwie osoby, które w zdecydowany sposób
pokażą kierunek drogi do poszkodowanego.
Należy pamiętać aby możliwie szybko
otworzyć szlabany i przestawić ewentualnie
blokujące drogę pojazdy.
Dziękuje za uwagę