Metoda SFTR

S- sagittal - płaszczyzna strzałkowa

F – frontal -płaszczyzna czołowa

T – trasverse - płaszczyzna poprzeczna

R – rotation - płaszczyzna

( płaszczyzny ) skrętna

Ogólne zasady pomiaru i

zapisu

Ruchy we wszystkich stawach mierzone są z pozycji

neutralnego zera. Są to takie ustawienia stawów, jakie

przyjmują one u człowieka w pozycji stojącej z

kończynami górnymi zwieszonymi wzdłuż tułowia, z

rękami w supinacji skierowanymi dłońmi do przodu.

Trzy podstawowe płaszczyzny.
Wszystkie pozycje i ruchy opisywane są w trzech

podstawowych płaszczyznach:

strzałkowej (S)
czołowej (F)
poprzecznej (T)
Natomiast wszystkie ruchy , nawet bardzo złożone, należy

zredukować do jednej z tych płaszczyzn lub płaszczyzny

równoległej do którejś z nich.

Ruchy rotacyjne oznacza się litera R niezależnie od tego,

w jakim położeniu dana część ciała wykonuje ruch

skrętu.

Sposoby zapisywania wyników pomiarów

Zapisuje się za pomocą trzech liczb, wg następującego

schematu:

A – ruchy wyprostu i wszystkie ruchy prowadzone od ciała

zapisuje się jako pierwsze w członie

B – ruchy zgięcia i wszystkie ruchy prowadzone do ciała

zapisuje się jako ostatnie

C – pozycja wyjściowa , którą z reguły jest pozycja 0*,

zapisywana jest w środku tego, złożonego z trzech liczb
członu. Pozycje wyjściowe o innej niż 0* wielkości
badanego stawu zdarzają się raczej rzadko, przeważnie w
warunkach patologii

D – skłony oraz skręty głowy i kręgosłupa w lewą stronę

zapisywane są jako pierwsze, natomiast w prawą stronę –
jako ostatnie

E – rotacja zewnętrzna kończyny zapisywana jest jako

pierwsza, a wewnętrzna jako ostatnia.

Przykładowy zapis ruchu wyprostu i zgięcia w stawie

biodrowym:

S 10 - 0 - 115

S - sagittal – (płaszczyzna strzałkowa)

10* - wyprost ( zapisywany jako pierwszy w

członie)

0* - pozycja wyjściowa do badań

115*- zgięcie ( zapisywane jest jako ostatnie)

Pomiary wykonywane są zgodnie z zasadami

metodycznymi przyjętymi w fizjoterapii. Goniometr jest

przykładany do okolicy stawu tak, by jego oś obrotu miała

przebieg zgody z osią obrotu stawu. Ramię nieruchome

kątomierza pokrywa się z osią długą nieruchomego

odcinka ciała, a ruchome przebiega zgodnie z taką samą

osią odcinka ruchomego.

Kolejność czynności wykonywanych podczas badań

przedstawia się następująco:

- przyjęcie prawidłowego ułożenia przez badanego,

- demonstracja i opis ruchu, który ma być wykonany,

- próba wykonania ruchu przez badanego,

-przyłożenie taśmy bądź kątomierza,

- dokonanie pomiaru czynnego zakresu ruchu,

a następnie biernego.

Każdy z wyżej wymienionych zakresów ruchów badamy

dwukrotnie, a w dokumentacji wpisujemy wynik lepszy.

Pomiarów ruchomości kręgosłupa dokonujemy

powszechnie stosowaną , tradycyjna metodą pośredniego

pomiaru za pomocą miękkiej taśmy centymetrowej. Istota

badania tą techniką polega na określeniu różnicy w

odległości dwóch punktów kostnych w pozycji wyjściowej i

po wykonaniu ruchu. Jeżeli pomiar odnieść rzeczywiście

do punktów kostnych, a nie miejsc zaznaczonych w

pozycji wyjściowej na skórze ( nad punktami kostnymi), to

można uzyskać wystarczającą dokładność. Błąd pomiaru

nie powinien w tej sytuacji przekroczyć 1 cm .

Dokładność pomiaru zapisujemy :

- taśmą centymetrową do 0,5 cm

- goniometrem do 5*