Kampania

Mniej dźwigaj!

Kampania kontrolno – informacyjna PIP:
Przeciążenie układu mięśniowo-szkieletowego
–
zagrożenia jakie stwarzają ręczne prace
transportowe

Główny Inspektorat Pracy

Opole, 26 września 2007 r.

Dlaczego dolegliwości

mięśniowo –

szkieletowe?

Rozmiar problemu



Dolegliwości mięśniowo – szkieletowe są
najbardziej rozpowszechnionym problemem
zdrowotnym związanym z pracą w Europie.



39%

pracowników z nowych państw U.E. skarży

się na bóle kręgosłupa, a

36%

na bóle mięśniowe.



W krajach dawnej 15 - tki proporcje te są
o 14 – 15 pkt. procentowych niższe.

The Fourth Working Conditions Survey, European Fundation for the Improvement of Living and Working Conditions, 2005.

Dwie drogi powstawania urazów

 Urazy kumulacyjne

(powstające w wyniku

wielokrotnego i/lub długotrwałego dźwigania
nawet niewielkich ciężarów w ciągu zmian
roboczych).

 Urazy ostre

(powstające w wyniku

przekroczenia normy podnoszenia ciężarów lub
wypadku przy pracy).

Skutki zdrowotne



Skręcenia stawów,



Zerwania ścięgien,
więzadeł,



Złamania kości,



Uszkodzenia nerwów,



Zapalenia mięśni.

Ręczne prace transportowe wymagają dużego
wysiłku fizycznego i stwarzają poważne
zagrożenie wypadkowe. W ich trakcie
dochodzi bowiem do:

Skutki zdrowotne c.d.



W przebiegu dolegliwości mięśniowo-
szkieletowych dominuje ból i dyskomfort
(cierpienie), czasem nawet bez innych objawów
potwierdzających wystąpienie schorzenia.



Najbardziej narażone na urazy są
części ciała takie jak: odcinek
lędźwiowy kręgosłupa, kręgosłup
szyjny, ramiona, nadgarstki, stopy

i dłonie.

Skutki dla pracowników



Pogorszenie stanu zdrowia,



Mniejsza wydajność i zagrożenie
utratą pracy,



Zagrożenie bytu materialnego pracownika
i jego rodziny,



Życie z ciągłym bólem - mniejsza radość życia,



Niepełnosprawność - stygmatyzacja i poczucie, że jest
się obciążeniem dla pracodawcy, rodziny,
społeczeństwa,



W ostateczności odtrącenie i pozostawienie samemu
sobie.

Skutki dla pracodawcy



Zmniejszenie wydajności pracy cierpiących
pracowników,



Częstsze nieobecności pracowników w pracy,



Koszty zwolnień chorobowych,



Kłopoty organizacyjne – brak wykwalifikowanego
personelu,



Koszty szkolenia nowych pracowników,



Koszty wypadków przy pracy,



Strata czasu - utrata zysków.

Skutki dla społeczeństwa



Koszty dodatkowej opieki zdrowotnej nad
cierpiącymi pracownikami,



Koszty odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy,



Koszty rent z tytułu niepełnosprawności i chorób
zawodowych,



Utrata zdolnych do pracy i wykwalifikowanych
członków społeczeństwa - niewykorzystanie ich
potencjału, wiedzy, umiejętności zawodowych –
tzw.: przerwanie ciągłości społecznej,



Koszty readaptacji zawodowej osób
niepełnosprawnych.

Pracownicy z grup ryzyka



Pracownicy budowlani



Górnicy



Pracownicy załadunku
i rozładunku



Operatorzy maszyn



Pracownicy branży
rolniczej, leśnej,
rybackiej



Pracownicy handlu



Pielęgniarki



Pracownicy branży
hotelarskiej i
gastronomicznej



Cieśle



Rzemieślnicy



Krawcy



Kierowcy



Sekretarki, maszynistki,
operatorzy komputerów.

Przeciwdziałanie

chorobom układu

mięśniowo-

szkieletowego

Rodzaj obciążenia

Ryzyko urazów rośnie, jeżeli przenoszony ciężar:



jest za ciężki,



jest za duży,



jest trudny do utrzymania,



jest nie wyważony, chwiejny lub niestabilny,



jest trudny do objęcia,



ogranicza pole widzenia pracownika – zwiększa
możliwość obrażeń na skutek potknięcia, upadku lub
kolizji.

Powrót

Rodzaj wykonywanego zadania

Ryzyko urazów rośnie, jeżeli podnoszenie ciężaru:



jest zbyt męczące – wykonywane zbyt często
lub zbyt długo,



wymaga zginania lub skręcania tułowia,



wymaga utrzymywania ramion ponad głową,



wymaga powtarzania ciągle tych samych
czynności.

Powrót

Czynniki indywidualne

Na ryzyko urazów wpływają także:



brak doświadczenia pracowników przy ręcznych
pracach transportowych (pracownicy nowozatrudnieni
lub młodociani),



złe nawyki lub brak wiedzy na temat wykonywanej pracy
i związanych z nią zagrożeń (brak szkoleń bhp),



możliwości fizyczne pracownika (niewielka masa ciała,
niewielka siła mięśni i mniejsza wydolność organizmu - kobiety),



przebyte w przeszłości choroby układu mięśniowo-szkieletowego,



staż pracy w zawodzie (urazy kumulacyjne),



wiek (naturalne starzenie się układów organizmu,
w tym mięśniowo-szkieletowego),



otyłość,



palenie tytoniu.

Powrót

Miejsce pracy

Ryzyko urazu rośnie, jeżeli w miejscu pracy:



brak jest dostatecznej przestrzeni na ręczne przemieszczanie
ciężarów (

►

konieczność manewrowania ciężarem

►

utrata

stabilności ciężaru

►

niebezpieczne, nagłe zmiany pozycji ciała

podczas przenoszenia),



droga transportowa jest nierówna, śliska,



wysoka temperatura zwiększa potliwość dłoni utrudniając
utrzymanie ciężaru,



niska temperatura utrudnia krążenie krwi i usuwanie
toksycznych produktów przemiany materii z mięśni (

►

szybsze

zmęczenie),



niedostateczne oświetlenie zmusza pracowników do
przyjmowania skręconych lub pochylonych pozycji w celu
dokładniejszej obserwacji wykonywanych czynności,



duży hałas odwraca uwagę od wykonywanych czynności oraz
powoduje napięcie psychiczne.

Powrót

Czynniki fizyczne

Ryzyko urazu zwiększają:



używanie znacznej siły w czasie pracy



powtarzalność ruchów



niewygodne, statyczne pozycje ciała (praca na kolanach,
w pochyleniu, długotrwałe utrzymywanie ciężaru w pozycji
stojącej lub ponad głową)



miejscowy ucisk ładunków, sprzętu lub narzędzi na ciało



wibracje.

Powrót

Europejskie podejście do zapobiegania

dolegliwościom mięśniowo-szkieletowym w

miejscu pracy

Zgodnie z nim należy:

• [1]

Unikać planowania i zlecania prac mogących

powodować schorzenia układu mięśniowo-
szkieletowego,

• [2]

Eliminować ryzyko powstawania urazów u źródła

(np.: automatyzacja procesu produkcji, ergonomiczne
stanowiska pracy),

• [3]

Przystosowywać pracę i stanowiska pracy do

pracowników, a nie odwrotnie (np.: czas pracy, wysokość
stołów i blatów roboczych)

• [4]

Przystosowywać zakłady i procesy pracy do

zachodzących w świecie zmian technicznych
i technologicznych (zakup nowych maszyn, nowych
technologii).

Europejskie podejście c.d.

Zgodnie z nim należy:

• [5]

W pierwszej kolejności wprowadzać środki ochrony

zbiorowej, a dopiero potem środki ochrony
indywidualnej pracowników,

• [6]

Oceniać ryzyko w sytuacjach, w których nie udało

się usunąć ręcznych prac transportowych,

• [7]

Odpowiednio instruować pracowników o

pozostałych zagrożeniach i sposobach zapobiegania
im,

• [8]

Zatrzymywać pracowników w pracy

(zapewniać im rehabilitację oraz ponownie włączać do
aktywności zawodowej po jej zakończeniu).

Prewencja:

Ręczne prace

transportowe zgodnie

z przepisami i zasadami

Ręczne prace transportowe



wymagają dużego wysiłku fizycznego,



stwarzają poważne zagrożenia wypadkowe,

Podczas wykonywania ręcznych
prac
transportowych najbardziej
narażonymi
na urazy częściami ciała są:

• kręgosłup,
• ramiona,

• nadgarstki,

• stopy i dłonie.

Organizacja transportu ręcznego

Wymaga zastosowania metod, które powinny:



Wyeliminować nadmierne obciążenia układu mięśniowo –
szkieletowego,



Ograniczyć długotrwały wysiłek (należy stosować przerwy
w pracy i odpoczynek),



Ograniczyć do minimum odległości ręcznego przemieszczania
przedmiotów.



Wykluczyć przemieszczanie przedmiotów, jeżeli:



przemieszczanie ma być wykonywane tylko za pomoc skrętu tułowia
pracownika,



istnieje możliwość wystąpienia nagłych ruchów przemieszczanego
przedmiotu,



ciało pracownika znajduje się w niestabilnej pozycji,



pochylenie pracownika przekracza 45 °.

Prawidłowe usytuowanie ciała i ładunku



przyklęknąć na jedno kolano
tak, żeby jak najściślej
przylegało ono do ładunku,
przy czym stopa drugiej
nogi powinna znajdować się
około 30 cm od ładunku,



uchwycić z obu stron
ładunek w taki sposób, żeby
nie wysunął się z rąk,
podnosić ładunek przez
prostowanie nóg, przy czym
grzbiet powinien być cały
czas wyprostowany.

Kobiety

, podnoszące ładunek, powinny:

Prawidłowe usytuowanie ciała i ładunku

Mężczyźni

, podnoszący ładunek, powinni:



Podejść jak najbliżej do ładunku

i jeżeli jest to możliwe,
okraczyć go, przy czym stopy
powinny być lekko rozwarte,



Przykucnąć obok
podnoszonego ciężaru,



Wyprostować grzbiet i mocno
uchwycić ładunek, tak aby nie
wysunął się z rąk,



Podnosić ładunek przez
prostowanie nóg, trzymając go
jak najbliżej tułowia, przy czym
grzbiet powinien być cały czas
wyprostowany.

Prawidłowe usytuowanie ciała i ładunku

Częsty błąd: „pałąkowe plecy”

Prawidłowo: wyprostowane
plecy, podnoszenie za
pomocą pracy mięśni nóg

Przedmioty nieporęczne i niestabilne,

ze zmiennym środkiem ciężkości

Przy transporcie należy stosować następujące zasady:



Przedmioty nieporęczne lub trudne do utrzymania powinny
być przemieszczane przy użyciu sprzętu pomocniczego.



Przedmioty, których środek ciężkości znajduje się powyżej
połowy
ich wysokości, nie powinny być przenoszone ręcznie.



W przypadku przenoszenia przedmiotu trzymanego w
odległości większej niż 30 cm od tułowia – należy zmniejszyć
o połowę dopuszczalną masę ładunku przypadającego na
jednego pracownika lub zapewnić wykonanie tego transportu
przez co najmniej
2 pracowników.

Przedmioty nieporęczne i niestabilne,

ze zmiennym środkiem ciężkości (cd.)

Przy transporcie należy stosować następujące zasady:



Ostre krawędzie oraz wystające elementy
przemieszczanych przedmiotów powinny być osłonięte.



Opakowania przedmiotów powinny być wytrzymałe,
niestwarzające swoim kształtem lub krawędziami
potencjalnych zagrożeń wypadkowych.



Balony szklane z kwasami lub z cieczami żrącymi powinny
być transportowane na specjalnie przystosowanych do tego
celu wózkach.

Dobre praktyki

Obowiązki pracodawcy



Szkolić

pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,



Zapewnić

pracownikom badania lekarskie, wstępne i okresowe,



Podejmować

działania mające na celu usunięcie stwierdzonych

zagrożeń,



Informować

pracowników o ryzyku zawodowym, wymaganiach

ergonomii i środkach bezpieczeństwa, w szczególności tych, które
zapobiegają urazom kręgosłupa,



Zapewnić

pracownikom dodatkowe informacje dotyczące

przemieszczanych przedmiotów oraz materiałów, w szczególności:
żrących, wybuchowych, palących, trujących, pylących.

Pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników przy
ręcznych pracach transportowych, obowiązani są
m.in.:

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Zostały określone z uwzględnieniem
następujących czynników:



Płci pracownika,



Wieku pracownika,



Odległości, na którą wykonywane
są prace transportowe,



Charakteru pracy,



Charakteru drogi.

Rozporządzenie

Ministra Pracy i Polityki

Społecznej

z dnia 14 marca 2000 r.

w sprawie bezpieczeństwa i higieny

pracy przy ręcznych pracach

transportowych

(Dz.U. nr 26 poz. 313 z późn. zm.)

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Praca stała

Praca dorywcza

Mężczyźni

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Mężczyźni

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Mężczyźni

Praca stała

Praca dorywcza

Rozporządzenie Rady

Ministrów

z dnia 10 września 1996 r.

w sprawie wykazu prac
szczególnie uciążliwych lub

szkodliwych

dla zdrowia kobiet

(Dz.U. Nr 114, poz. 545 z późn. zm.)

Kobiety

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Praca stała

Praca dorywcza

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Kobiety w ciąży

Praca stała

Praca dorywcza

Rozporządzenie Rady

Ministrów

z dnia 24 sierpnia 2004 r.

w sprawie wykazu prac

wzbronionych młodocianym i

warunków ich zatrudniania przy

niektórych z tych prac

(Dz.U. Nr 200, poz. 2047 z późn. zm.)

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Młodociani - dziewczęta

Praca stała

Praca dorywcza

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Młodociani - chłopcy

Praca stała

Praca dorywcza

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Podsumowanie

Praca

Młodociani

16 – 18 lat

Kobiety

Mężczyźni

Dziewczę

Chłopcy

Kobiety

w ciąży

Kobiety

Mężczyźni

Przenoszen

zespołowe

Stała

8 kg

12 kg

3 kg

12 kg

30 kg

max. 25

kg/ 1 os.

Dorywcza

(max. 4 x

godz.)

14 kg

20 kg

5 kg

50 kg

max. 42

kg/ 1 os.

Normy dźwigania i przenoszenia ładunków

Podsumowanie

Niedopuszczalne jest:

Ręczne przenoszenie

przedmiotów

o masie przekraczającej 30 kg

na wysokość powyżej 4 m
lub odległość przekraczającą

25 m

Oburęczne przemieszczanie przedmiotów,

jeżeli siła potrzebna do zapoczątkowania

ruchu przedmiotu przekracza

300 N

przy pchaniu
200 N

przy ciągnięciu

Zespołowe przemieszczanie przedmiotów

o masie przekraczającej 500 kg

Dźwigania i przenoszenia ładunków nie powinno

się powierzać osobom:

Właściwym do oceny

stanu zdrowia pracownika

jest lekarz medycyny

pracy orzekający

o braku przeciwwskazań

do zatrudnienia na

zajmowanym stanowisku.



Głuchym,



Niemym,



O słabym wzroku,



Umysłowo upośledzonym,



O poważnych schorzeniach serca,



Cierpiącym na dolegliwości,
mięśniowo-szkieletowe, przepuklinę, dyskopatię.

Część informacyjna:

Sektor handlu detalicznego

i wielkopowierzchniowego

Czynniki ryzyka w sektorze handlu

Cechy związane

z przemieszczaniem ładunku

Inne cechy



niestabilność ładunku,



niskie/ wysokie temperatury,



nieproporcjonalna waga

w stosunku do objętości,



brak przestrzeni na zajęcie

wygodnej/bezpiecznej pozycji
podczas przenoszenia

ładunku,



nierówne rozmieszczenie

masy,



nierówne, wąskie, śliskie drogi

transportowe,



trudności w chwytaniu

(brak uchwytów),



wysokie regały (składowanie

towarów wymuszające

unoszenie
ramion i ciężarów powyżej
głowy),



ostra, śliska lub brudna

powierzchnia ładunku.



brak wiedzy, doświadczenia

zawodowego, płeć, choroby.

Zarządzanie ryzykiem w sektorze handlu

CO?

JAK?

1. ETAP

Wyszukiwanie

sytuacji ryzyka

i ich analiza

Czy pracownicy są narażeni na:



długotrwałe siedzące/

stojące/bolące pozycje ciała?



ręczne przemieszczanie

towarów?



składowanie towarów

wymuszające unoszenie

ramion powyżej głowy?



obserwacja miejsc pracy,



zbieranie informacji od pracowników, od zarządu,

od zespołu ds. BHP działającego na terenie danej

instytucji,



analiza wypadków związanych z pracą.

2. ETAP

Poszukiwanie

rozwiązań

Na podstawie wyników

uzyskanych w pierwszym

etapie, należy wybrać

odpowiednie środki

zapobiegawcze w celu poprawy

sytuacji.

Wybór najbardziej odpowiedniego rozwiązania

zgodnie z u hierarchią:

- usunąć zagrożenia,

- zastąpić sytuacje niebezpieczne mniej

niebezpiecznymi,

- zwalczać zagrożenia u ich źródła, potem szkolić

pracowników.

3. ETAP

Wdrażanie

Zastosowanie rozwiązania w

praktyce i monitorowanie

sytuacji na potrzeby dalszego

rozwoju.



wdrożyć środki i zorganizować dalsze kroki

(informacje, instrukcje, szkolenia),



sprawdzić, czy rozwiązanie jest stosowane,



ocenić wdrożone środki (czy ich wdrożenie dało

oczekiwane wyniki, czy pojawiły się nowe

zagrożenia),



jeśli sytuacja robocza zmieniła się, przeprowadzić

nową analizę ryzyka (wrócić do etapu 1).

Rodzaje działań zapobiegawczych w sektorze

handlu

Typ
działania

CO?

JAK?

Wyeliminowa

nie ryzyka

Uniknięcie przemie-

szczania ręcznego

Całkowita mechanizacja lub automatyzacja pracy

(taśmociągi kasowe, stoły rolkowe, przenośniki, ruchome

regały na kółkach, itd.).

Zmniejszenie

ryzyka

Ułatwienie

przemieszczania

ładunków

1. Grupowanie towarów w mniejsze jednostki załadunkowe
(pakunki, skrzynki).
2. Ułatwienie podnoszenia ładunków (podnośniki, wysięgniki,

chwytaki, uchwyty itd.).
3. Stosowanie wózków, specjalnie dostosowanego sprzętu

do przemieszczania, itd.

Dostosowanie

sposobu

składowania

ładunków

1. Dostosowanie wysokości składowania towarów do

wymiarów

pracowników.
2. Dostosowanie wysokości mebli do częstości korzystania

z ładunków i do ich ciężaru.
3. Zwiększenie dostępności: podesty, opuszczane/

podnoszone

platformy, pochylnie itd.

Usunięcie

konieczności

długotrwałego

przyjmowania

niewygodnej pozycji

1. Dostosowanie wymiarów stanowisk pracy do wymagań

ergonomii i wymiarów pracowników: ergonomiczne

siedziska,

przestrzeń do pracy.
2. Przerwy na odpoczynek.
3. Praca przemienna.

Środki

organizacyjne

Planowanie pracy, przerwy w pracy, przemienność

czynności, usprawniony rozdział zadań, poprawa fizycznych

warunków pracy (temperatura, oświetlenie), odzież robocza i

ochronna, itp.

Przykłady dobrych praktyk w sektorze handlu

Wewnętrzny system

transportu - stół

rolkowy

Wózek
paletow
y

Pojemnik

z uchwytami

Regał podręczny

na kółkach

Wózek
widłow
y

System rozładunku

– rampa i rolki

Przykłady dobrych praktyk w sektorze handlu

c.d.

Źródło: HSE
W zależności od
warunków, od
częstości
przemieszczania oraz
od danej osoby,
konieczne może być
zmniejszenie
przedstawionych tu
ciężarów.
Więcej informacji o
tym modelu
zamieszczono na
stronach:

www.handlingloads.eu

Towary rzadko używane

Towary często używane

Towary rzadko używane

Ciężkie towary

Lista kontrolna PIP dla sektora handlu

Więcej na:

www.pip.gov.pl

Materiały informacyjne dla sektora handlu

Więcej na:

www.pip.gov.pl

Podsumowanie:

Jak przygotować się

do kampanii?

Rady dla pracodawcy

Upewnij się, że w Twoim zakładzie:



Ręczne prace transportowe zostały wyeliminowane tam gdzie to
było możliwe (zastosowano dźwigi, taśmociągi, podnośniki, wózki
transportowe, platformy, uchwyty),



Inspektor bhp przeprowadził ocenę ryzyka zawodowego
uwzględniającą pozostałe ręczne prace transportowe,



Pracownicy zostali poinformowani o ryzyku resztkowym,



Pracownicy poddawani są wstępnym, okresowym i kontrolnym
badaniom lekarskim uwzględniającym stan narządu ruchu,



Szkolenia bhp pracowników obejmują swoim zakresem przepisy
i zasady dot. prawidłowego podnoszenia i przenoszenia ciężarów,



Instrukcje dot. sposobu wykonywania ręcznych prac
transportowych są dostępne dla pracowników,

Rady dla pracodawcy c.d.

Upewnij się, że w Twoim zakładzie:



Osoby odpowiedzialne za nadzór nad pracownikami zlecają im
prace zgodne z normami podnoszenia i przenoszenia ciężarów,
a pracownicy korzystają z przysługujących im przerw w pracy
i prawa do odpoczynku dobowego,



Zużyte lub niesprawne urządzenia transportowe są wymieniane
na nowe (z odpowiednim wyprzedzeniem sporządza się plany
zakupów),



Prowadzi się monitoring stanu zdrowia pracowników, a
pracownicy cierpiący na dolegliwości mięśniowo-szkieletowe
wynikające ze sposobu wykonywania pracy lub wypadku mają
zapewnioną opiekę lekarską oraz mogą pracować na innym
stanowisku lub przy innej pracy w Twojej firmie.

Rady dla pracodawcy c.d.

Upewnij się, że w Twoim zakładzie:



W celu uniknięcia wypadków i urazów mięśniowo-szkieletowych
współpracuje się z dostawcami i wykonawcami (wymaga się od
nich stosowania takich samych standardów bhp).



Skieruj pracowników nadzoru, przedstawicieli
pracowników liniowych, inspektorów bhp, członków
zakładowej organizacji związkowej na szkolenie w
Okręgowym Inspektoracie Pracy.



Jeśli potrzebujesz porady lub konsultacji, zwróć się do
zakładowego inspektora bhp, przedstawiciela firmy tej samej
branży, lekarza medycyny pracy lub najbliższego Okręgowego
Inspektoratu Pracy PIP.

Rady dla pracowników - wprowadzenie



Wiesz, dokąd chcesz przenieś dany przedmiot.



Miejsce pracy jest wolne od przeszkód.



Drzwi są otwarte, a na drodze transportu nie ma niczego,
co mogłoby spowodować wypadek.



Przedmiot można chwycić w sposób pewny i wygodny.



Jeżeli przedmiot jest transportowany przez więcej osób,
wszystkie wiedzą co będą robić, zanim rozpoczną pracę

Podczas wykonywania ręcznych prac transportowych
wcześniej upewnij się, że:

Rady dla pracowników – pchanie i ciągnięcie

Podczas pchania lub ciągnięcia:



Wykorzystuj wagę swojego ciała.



Jeśli pchasz – pochyl się do przodu.



Jeśli ciągniesz – odchylaj się do tyłu.



Unikaj przekrzywiania, skręcania i wyginania pleców.



Zanim rozpoczniesz sprawdź, czy droga transportowa jest
twarda
i bez zanieczyszczeń.



Urządzenie transportowe jest sprawne, ma uchwyt dla rąk
i obracające się kółka.

Rady dla pracowników – poszukiwanie

rozwiązań



Porozmawiaj ze swoim przełożonym.



Porozmawiaj z zakładowym inspektorem bhp
lub członkiem związku zawodowego.



Zasięgnij porady lekarza.



Zgłoś sytuację inspektorowi pracy
Państwowej Inspekcji Pracy.

Jeśli doświadczasz dolegliwości

mięśniowo-szkieletowych związanych z pracą:

Dlatego dbaj, aby w Twoim zakładzie:



Przestrzegało się przepisów dot. norm podnoszenia
i przenoszenia ciężarów, także w odniesieniu do kobiet
i pracowników młodocianych.



Programy wstępnych i okresowych szkoleń bhp
obejmowały przepisy dot. ręcznych prac
transportowych oraz zasady zapobiegania DMŚ.

DMŚ można skutecznie zapobiegać
poprzez
przestrzeganie istniejących przepisów
prawa

►

Prewencja

Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i

higieny pracy

Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i

higieny pracy



Ocena ryzyka zawodowego DMŚ była przeprowadzona
kompleksowo i poza obciążeniem uwzględniała
także wibracje, niskie temperatury, organizację
pracy, doświadczenie zawodowe i stan zdrowia
pracowników.



Pracownicy byli poinformowani o ryzyku zawodowym.



Pracownicy mieli świadomość korzyści płynących ze
stosowania przepisów i dobrych praktyk (

►

ochrona

własnego zdrowia,

►

utrzymanie pracy,

►

zapewnienie

rodzinie środków na utrzymanie,

►

zachowanie

sprawności do późnego wieku,

►

możliwość cieszenia

się życiem pozazawodowym,

►

jednym słowem:

zawodowy profesjonalizm).

Rady dla specjalistów ds. bezpieczeństwa i

higieny pracy

W ramach prewencji zaproponuj:



Wyeliminowanie lub ograniczanie pracy w
niewygodnych pozycjach.



Wyeliminowanie lub ograniczanie używania dużej siły.



Wyeliminowanie lub ograniczanie wykonywania
powtarzalnych czynności.



Zastosowanie narzędzi elektrycznych i sprzętu
pomocniczego (patrz: dobre praktyki).



Zastosowanie ergonomicznych narzędzi i uchwytów.



Stosowanie przerw w pracy, zapewnienie pracownikom
miejsc do odpoczynku, przekazywanie zadań między
pracownikami, zlecanie pracownikom także innych
prac niż ręczne prace transportowe.