1. Kto ocenia?
2. Co jest oceniane?
3. Jak jest
przeprowadzane
ocenianie?
4. Dlaczego ocenia się?
Kto ocenia?
1. Uczniowie - uczniów.
2. Uczniowie - nauczycieli.
3. Uczniowie - egzaminatorów.
4. Nauczyciele - uczniów.
5. Nauczyciele - nauczycieli.
6. Nauczyciele - egzaminatorów.
7. Egzaminatorzy - uczniów.
8. Egzaminatorzy - nauczycieli.
9. Egzaminatorzy -
egzaminatorów
Co jest oceniane?
Dla nauczycieli i egzaminatorów zwykle liczy się to
co uczeń wie, a nie jak do tego doszedł. Uczniowie
doskonale zdają sobie z tego sprawę
Wg. Postmana i Weingartnera (1971) przy takim
podejściu uczniowie uczą się, że:
- bierna akceptacja wiedzy jest lepsza niż
aktywny krytycyzm
- odkrywanie wiedzy nie leży w zakresie
obowiązku ucznia
- uczenie się na pamięć to synonim wysokiego
IQ
- zdanie autorytetu jest ważniejsze, niż
niezależny sąd
- zdanie ucznia jest nieistotne
- uczucia są zbędne w edukacji
- istnieje tylko jedna „prawidłowa odpowiedź”
Możliwość
diagnostyczna
Nauczyciel ocenia po to, aby
sprawdzić czy uczeń opanował
dany materiał na tyle, że może
przejść do następnego lub go
powtórzyć.
Diagnostyczne samoocenianie –
uczeń sam ocenia czy jest
wstanie opanować nowy materiał
czy musi utrwalić obecny
Odwoływanie się do
kryteriów.
Kryteria osiągnięć mają pokazać, czy
standard minimum został osiągnięty,
ewentualnie — w jakim stopniu
przekroczony. Uczniowie sami się
oceniają lub są oceniani przez innych na
podstawie kryteriów, a nie przez
porównanie z innymi. Mają możliwość
wielu, czasami nieograniczonej liczby
prób. Np.: test na prawo jazdy, testy
pierwszej pomocy, sprawdziany fizyczne
i sportowe oraz schematy czytania.
Odwoływanie się do norm.
osiągnięcia jednej osoby są porównywane z
osiągnięciami innych w celu otrzymania listy
najlepszych kandydatów. W grę wchodzi zasada
limitowania. Mamy do dyspozycji tylko
ograniczoną liczbę miejsc, np. na
uniwersytecie, więc kandydaci z gorszymi
osiągnięciami w danej chwili są odrzucani.
Dlaczego ocenia się?
W szkole największą wagę przywiązuje
się do oceniania produktów końcowych,
a nie procesów uczenia się; uczących
się, a nie kursów, nauczycieli lub
egzaminatorów i raczej do pisemnego
materiału niż innych ćwiczeń. Ponadto
ocenianie to odwołuje się raczej do
norm niż do kryteriów, ma przeważnie
charakter diagnostyczny i
przeprowadzane jest przez innych, a nie
polega na samoocenie. Taki sposób
oceniania zasugerował ideę limitowania,
a zatem co mogłoby być limitowane?
Świadectwa są
pomocne przy
zdobywaniu pracy,
można powiedzieć, że
przez ten rodzaj
oceniania
racjonowane jest
zatrudnienie
Poszczególnym zawodom
przypisuje się różną rangę
społeczną; niektóre określane są
jako „lepsze" — odnosi się to do
„wyższej klasy", „inteligencji" lub
„wolnych zawodów". W parze z
wykonywanym zawodem idzie
zakwalifikowanie do określonej
klasy społecznej, co łączy się z
szansami życiowymi
Nie wszystkie przyczyny tego
systemu oceniania leżą poza
szkołą. Rozmowy w pokojach
nauczycielskich sugerują
jeszcze jedną możliwość:
mówi się, że w klasach
końcowych łatwiej się uczy i
utrzymuje dyscyplinę,
ponieważ uczniom można
stale przypominać o
konsekwencjach niezdania
egzaminu — w ten sposób
uczniowie są „motywowani" i
kontrolowani.
Ideologia edukacji
Szeroki zbiór idei i wierzeń
wyznawanych przez grupę
ludzi, a dotyczących
formalnej organizacji oświaty,
szczególnie szkół,
nieformalnych aspektów
edukacji.
MAKROPERSPEKTYWY
Społeczeństwa, kultury i instytucje
posiadają ustalone wzory zasad i
zachowań, w rezultacie czego jednostki są
postrzegane jako zmuszane,
przekonywane, manipulowane lub
socjalizowane do ulegania w pewnym
stopniu tym wzorom.
Strukturalny funkcjonalizm
Społeczeństwo jest pewną strukturą części, które
są ściśle ze sobą powiązane. Każda z tych części
— np. ekonomia, rodzina, edukacja — spełnia
jakąś funkcję w życiu społeczeństwa. W znacznej
mierze struktura ta jest widziana jako względnie
harmonijna, ponieważ istnieje ogólny konsens co
do użyteczności całego schematu.
Podejście konfliktowo-
strukturalistyczne
Podkreśla ideę konfliktu interesów. Niektóre
grupy są postrzegane jako mające przewagę nad
innymi i te będą walczyć, aby utrzymać daną
strukturę bez zmian, podczas gdy inne grupy
dążą do alternatywnej struktury i redystrybucji
wszelkich korzyści, np. marksizm.
MIKROPERSPEKTY
WY
Jednostki każdego dnia tworzą
społeczeństwo przez swoje działania
społeczne. Zmiana pojawia się, kiedy
jednostki kończą jeden zbiór działań
społecznych i zaczynają drugi. Porządek
społeczny jest postrzegany jako aktywny
produkt członków społeczeństwa, zaś
znaczenie wartości jest negocjowane przez
aktorów społecznych, a nie narzucane im.
Perspektywy
interakcjonistyczne
Społeczeństwo to luźny układ
powiązanych części w stanie
ciągłych zmian. Ten układ może
być czasami harmonijny,
czasami obciążony konfliktami,
sztywno skonstruowany lub
bardziej otwarty i elastyczny, a
czasami może zawierać niektóre
lub wszystkie te cechy w stanie
sprzeczności.
STRUKTURALNO-FUNKCJONALISTYCZNE
SPOJRZENIE NA UCZNIÓW
Dla wygody społeczeństwa lub dla innych przyczyn,
dziećmi należy w pewien sposób manipulować. W celu
przybliżenia tego poglądu używa się obrazowych
porównań. O nauczycielu mówi się, że jest garncarzem
modelującym glinę lub ogrodnikiem uprawiającym
rośliny, lub budowniczym budującym dom na solidnych
fundamentach. W każdym przypadku uczniowie są
postrzegani jako rzeczy poddawane procesowi i często
nie posiadające żadnych praw.
Dlaczego miałoby się konsultować z gliną, jaki z niej
zrobić garnek?
Domowe nauczanie
W zależności od ustawodawstwa
poszczególnych państw, dziecko
uczone w domu zdaje co semestr,
rok (lub w ogóle) egzamin z zakresu
danej klasy i otrzymuje świadectwo
szkolne. Większość rodziców kończy
ten typ edukacji na poziomie szkoły
podstawowej, choć zdarzają się i
tacy, którzy realizują program
licealny
Zalety domowego
nauczania
-
lepsze
więzi
rodzinne,
możliwość
zindywidualizowanego podejścia do ucznia,
- bezstresowa i pełna zaangażowania obu stron
atmosfera, w jakiej odbywa się nauka,
-
ochrona dziecka przed złym wpływem szkoły
(narkomania, przemoc fizyczna itp.),
- większa kontrola rodzicielska nad kontaktami z
rówieśnikami,
- lepsze wykorzystanie czasu, zdolności i
otwartości na naukę dziecka.
-
Przeciętna
w
amerykańskich
szkołach
publicznych oscyluje w graniach 50%, a w nauczaniu
domowym waha się pomiędzy 65% a 80%... Co ciekawe,
dzieci czarne i kolorowe, które statystycznie osiągają w
szkołach publicznych USA najgorsze wyniki z ww.
testów (choć tych informacji nie publikuje się zbyt
szeroko), w procesie nauczania domowego osiągają
lepsze rezultaty niż ich biali rówieśnicy ze szkół
państwowych!!!
aktywność społeczna (zaangażowanie w
życie społeczności lokalnej, organizacji
społecznych i
politycznych, udział w wyborach, akcjach
środowiskowych, demonstracjach, pikietach itp.)
mierzona u absolwentów państwowej edukacji
wynosi ok. 35%. W przypadku domowej – 70%...
te lepsze wyniki w nauczaniu osiągają
ludzie, z których co najwyżej 10% posiada
formalne kwalifikacje do nauczania, a koszt
edukacji domowej jest DZIESIĘCIOKROTNIE
mniejszy niż państwowej.
LINKS