Kartografia tematyczna

Metody prezentacji map 
tematycznych

Mapy tematyczne

Def. map tematycznych – uwypuklone elem. map 
ogólnogeograficznych (sieć drogowa), graficzna 
interpretacja zjawisk i procesów przyrodniczych, 
gospodarczych, społecznych (rozkł. temp.)
Podkład mapy – elem. treści ogólnogeogr. 
spełniające funkcję lokalizacji obiektów 
(hydrografia).
Formalnie mapami tematycznymi są również mapy 
przeznaczone dla konkretnego użytkownika, np. 
mapy samochodowe, mapy lotnicze, mapy 
geologiczne.

Przeznaczenie map 
tematycznych

Przeznaczeniem map tematycznych (instr. 
K-3) jest zaspokojenie różnorodnych potrzeb 
gospodarki narodowej, a w szczególności:



potrzeb planowania przestrzennego, 
rolnictwa 
i gospodarki żywnościowej, górnictwa itp.,



rozwiązywania problemów naukowo – 
badawczych,



administracji i zarządzania.

Klasyfikacja map 
tematycznych

Mapy tematyczne można klasyfikować (za 
PTIP) zależnie od:



prezentowanych obiektów przestrzennych, 
które mogą być dyskretne i ciągłe, 0-, 1-, 2- i 3-
wymiarowe, z ewentualnym uwzględnieniem 
czasu jako dodatkowego wymiaru;



charakteryzujących te obiekty atrybutów, które 
stanowią temat mapy, z uwzględnieniem typów 
danych odpowiadającym tym atrybutom;



kartograficznego sposobu przedstawienia tych 
atrybutów, który może przybierać postać 
prezentacji multimedialnej.

Redakcja map 
tematycznych

Legenda - wykaz znaków występujących 
na mapie wraz z objaśnieniami oraz 
uzupełniające informacje o mapie.
Rodzaje wypowiedzi prezentowanych na 
mapach tematycznych:



jakościowe 



ilościowe 



absolutne 



relatywne

Metody prezentacji

Jakościowe:



Sygnatur – prezentacja obiektów nie możliwych do 
przedstawienia w skali mapy:



Punktowe, liniowe, ilościowe.



Zasiegów - prezentacja zjawisk występujących w 
rozproszeniu:



Zasięg liniowy, sygnaturowy, plamowy, opisowy.



Chorochromatyczna (met. tła jakościowego) – 
rozwinięcie met. zasięgów. Polega na podzieleniu 
powierzchni na wzajemnie wykluczające się zasięgi – 
pola – różna pod względem jakościowym (np. mapa 
użytkowania ziemi, polityczna)

Metody prezentacji cd.

Ilościowe:



Kartodiagramy – zbiór diagramów umiejscowionych w 
przestrzeni geograficznej.



Kartogramy – przedstawiają średnią intensywność zjawiska 
w granicach pól odniesienia.



Dazymetryczna - ukazuje obszary reprezentujace zjawiska o 
 takiej samej gęstości, przy czym wyraz liczbowy tej gęstości 
ma charakter skokowy.



Kropkowa – met. ciągła, polega na zastąpieniu sygnatury 
kropką reprezentującą nie jeden, a pewną liczbę obiektów 
(waga kropki).



Izolinii - linie łączące jednakowe wartości liczbowe, 
przedstawia się tak zjawiska charakteryzujące się ciągłą 
przestrzenną zmiennością natężenia(np. wysysokości n.p.m) 
ale także zjawiska występujące wyspowo, które moga być 
interpretowane jako ciągłe, jeżeli zostana odniesione do 
innego zjawiska o charakterze ciągłym (gęstość zaludnienia, 
lesistość,  tzw. izoplety (pseudoizolinie)).

Met. zasięgów i sygnatur

Met. zasięgów i sygnatur

Met. chorochromatyczna

Met. kartogramów i kartodiagramów

Met. kartogramu prostego i 
dazymetrycznego

Met. kropkowa

Met. 
izolinii

Kartodiagram wektorowy

Kartodiagram wektorowy potokowy

Kartodiagra
m
kołowy

Literatura

Ratajski L., 1973: Metodyka kartografii 
społeczno – gospodarczej. Państwowe 
Przedsiębiorstwo Wydawnictw 
Kartograficznych, Warszawa.
Kraak M., Ormeling F., 1998: 
Kartografia. Wizualizacja danych 
przestrzennych. Wydawnictwo 
Naukowe PWN, Warszawa.
Instrukcja techniczna K-3.