PODSTAWOWE ZABIEGI

RESUSCYTACYJNE

Podstawowe

zabiegi

resuscytacyjne

(Basic Life Support - BLS) dotyczą

bezprzyrządowego (za wyjątkiem

środków ochrony osobistej)

utrzymywania drożności dróg

oddechowych oraz

podtrzymywania

oddychania i

krążenia.

NZK jest główną przyczyną śmierci w Europie i dotyczy ok.

700 000 tysięcy osób rocznie. Podczas wstępnej analizy

rytmu serca w 40% przypadków NZK stwierdza się

migotanie komór (Ventricular Fibrillation - VF).

Prawdopodobnie dużo więcej osób doznających zatrzymania

krążenia ma VF lub szybki częstoskurcz komorowy

(Ventricular Tachycardia - VT) w

czasie

gdy tracą

przytomność, ale do chwili wykonania pierwszej

analizy

rytm

zmienia się

gorzej

rokującą asystolię.

VF charakteryzuje się chaotyczną, szybką depolaryzacją i

repolaryzacją mięśnia sercowego. Praca serca nie jest

wówczas skoordynowana. co powoduje brak odpowiedzi

hemodynamicznej.

W wielu przypadkach NZK, pod warunkiem

natychmiastowego

wdrożenia

czynności resuscytacyjnych w

czasie

trwania

VF, przeżycie pacjenta jest możliwe.

Niestety, skuteczna resuscytacja jest mało prawdopodobna,

jeżeli VF zdąży przekształcić się w asystolię

Optymalne leczenie VF polega na natychmiastowym

rozpoczęciu BLS (uciskanie klatki piersiowej i

oddechy ratunkowe) przez świadków

zdarzenia i

szybkim wykonaniu defibrylacji.

Dominującą przyczyną zatrzymania krążenia u osób

doznających urazów, zatruć, tonących oraz u

większości dzieci jest asfiksja, oddechy ratunkowe

są w tych przypadkach decydujące w resuscytacji.

Koncepcja łańcucha przeżycia podsumowuje

czynności niezbędne do skutecznej resuscytacji.

Większość z jego ogniw odnosi się zarówno do

poszkodowanych, u których do zatrzymania

krążenia doszło w mechanizmie VF, jak i na skutek

asfiksji.

1. Wczesne rozpoznanie sytuacji zagrożenia życia i wezwanie

pomocy: powiadomienie służb ratowni

czych

(np. telefon

pod numer 112 lub 999). Wczesna i skuteczna reakcja może

zapobiec wystąpieniu

zatrzymaniu

krążenia.

2. Wczesne podjęcie RKO przez świadków zdarzenia:

natychmiastowa RKO może podwoić lub nawet potroić

szanse przeżycia osób, u których doszło do NZK w

mechanizmie

VF .

3. Wczesna defibrylacja: RKO w połączeniu z defibrylacją w

czasie 3-5 minut od utraty przytomności może zwiększyć

częstość przeżycia do 49-75%. Każda minuta opóźnienia w

defibrylacji redukuje prawdopodobieństwo przeżycia do

wypisu ze szpitala o 10-15%.

4. Wczesne podjęcie ALS i opieka poresuscytacyjna: sposób

postępowania w okresie po przywróceniu krążenia ma

wpływ na ostateczny wynik leczenia.

W większości przypadków, od momentu wezwania pomocy

przybycia

służb ratowniczych upływa co najmniej 8

minut. Szanse przeżycia poszkodowanego są uzależnione

od wczesnego

wdrożenia

w tym czasie przez świadków

zdarzenia 3 pierwszych ogniw łańcucha przeżycia.

Osoby u których wystąpiło NZK wymagają natychmiastowej

RKO. Zapewnia ona niewielki, ale decydujący o przeżyciu

przepływu krwi przez serce i mózg. Dzięki temu wzrasta

prawdopodobieństwo skutecznej defibrylacji w przypadku VF,

co pozwoli na powrót prawidłowego rytmu serca i właściwej

perfuzji.

Uciskanie klatki piersiowej jest szczególnie ważne, gdy

defibrylacji nie można przeprowadzić w czasie krótszym niż

4-5 minut od utraty przytomności.

Defibrylacja przerywa nieskoordynowaną depolaryzację i

repolaryzację mięśnia sercowego w trakcie migotania komór.

Jeżeli serce jest wciąż żywotne, jego naturalny rozrusznik

podejmie pracę i zainicjuje rytm przywracający krążenie.

W ciągu pierwszych minut po skutecznej defibrylacji rytm

serca może być wolny i nieefektywny. W takiej sytuacji

wykonywanie uciśnięć klatki piersiowej jest niezbędne do

momentu powrotu prawidłowej pracy serca.

Ratownicy przedmedyczni mogą być szkoleni w zakresie

użycia AED, które analizują rytm pracy serca u

poszkodowanego i przeprowadzają defibrylację w przypadku

wystąpienia VF. AED używają komend głosowych w celu

kierowania postępowaniem ratownika. Analizują rytm pracy

serca i informują, jeżeli wyładowanie jest niezbędne. AED są

bardzo dokładne i zalecają defibrylację jedynie w przypadku

VF (lub poprzedzającego go, szybkiego VT)

Istnieją badania potwierdzające poprawę przeżywalności

gdy RKO zostanie rozpoczęte natychmiast oraz szkodliwe

następstwa opóźnionej defibrylacji. Szanse przeżycia

pacjenta z NZK w mechanizmie VF, do którego doszło w

obecności świadków, bez prowadzenia RKO z każdą minutą

spadają 07-10%. W przypadku wykonywania RKO przez

świadków zdarzenia, szanse przeżycia maleją jedynie o 3-

4% z każdą minutą.

Podsumowując, należy stwierdzić, że prowadzenie RKO

przez świadków zdarzenia zwiększa 2- lub 3-krotnie szanse

przeżycia w zauważonym NZK.

PODSTAWOWE ZABIEGI

RESUSCYTACYJNE U DOROSŁYCH

Algorytm BLS zaleca:

1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy

świadkowie zdarzenia są bezpieczni.

2. Sprawdź reakcję poszkodowanego

- delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:

"Czy wszystko w porządku?„

3a. Jeżeli reaguje:

- zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go

zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne

niebezpieczeństwo,

- dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego

i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna,

- regularnie oceniaj jego stan.

3b. Jeżeli nie reaguje:

- głośno zawołaj o pomoc

- odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij drogi

oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy

*umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij

jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący

tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy

ratunkowe,

* opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie

poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg

oddechowych.

4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem

i dotykiem oceń, czy występuje prawidłowy oddech:

- oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej,

- nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych

- staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku.

W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia

poszkodowany może słabo oddychać lub

wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie

należy ich

lić z prawidłowym oddechem. Na

ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz

nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek

wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj

tak, jakby był nieprawidłowy.

5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy:

- ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej

- wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc

(wezwij pogotowie),

- regularnie oceniaj oddech.

5b. Jeżeli jego oddech nie jest prawidłowy:

- wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij

pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym

opisem:

a. uklęknij obok poszkodowanego,

b. ułóż nadgarstek jednej ręki na środku mostka poszkodowanego

c. ułóż nadgarstek drugiej ręki na pierwszym

d. spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na

żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnej części mostka,

e. pochył się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle

do mostka i

uciskaj

na głębokość 4-5 cm),

f. po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni

od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2

uciśnięcia/s),

g. okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki

sam.

6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej

z oddechami ratowniczymi:

po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij

drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę,

zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca

wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole

poszkodowanego,

pozostaw usta delikatnie otwarte jednocześnie

utrzymując uniesienie żuchwy,

weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta

poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że

nie ma przecieku powietrza,

wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez

około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu),

obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi; taki

oddech ratowniczy jest efektywny,

utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje

usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu

opada jego klatka piersiowa,

jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust

poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych

oddechów ratowniczych, następnie ponownie ułóż ręce w

prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć

klatki piersiowej,

kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w

stosunku 30 : 2,

przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu

poszkodowanego tylko gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W

innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

Jeżeli wykonane na wstępie oddechy

ratownicze nie powodują uniesienia się klatki

piersiowej jak przy normalnym oddychaniu,

wykonaj następujące czynności:

sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń

widoczne ciała obce,

sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy

są poprawnie wykonane,

wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za

każdym razem, zanim podejmiesz ponownie

uciskanie klatki piersiowej.

Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej

niż jeden ratownik powinni oni się

zmieniać podczas prowadzenia RKO co

1-2

minuty,

aby zapobiec zmęczeniu.

Należy zminimalizować przerwy w

resuscytacji podczas zmian.

6b. RKO ograniczone wyłącznie do uciśnięć

klatki piersiowej możesz prowadzić w

następujących sytuacjach:

Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz

wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj

uciśnięcia klatki piersiowej.

Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki

piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z

częstotliwością 100 uciśnięć/min.

Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu

poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on

prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie

przerywaj resuscytacji.

7. Kontynuuj resuscytację do czasu

gdy:

przybędą wykwalifikowane służby

medyczne i przejmą działania,

poszkodowany zacznie prawidłowo

oddychać,

ulegniesz wyczerpaniu.

Pozycja bezpieczna

ERC zaleca następującą sekwencję postępowania w celu

ułożenia poszkodowanego w pozycji bezpiecznej:

zdejmij okulary poszkodowanego,

uklęknij przy poszkodowanym i upewnij się, że obie nogi są

wyprostowane,

rękę bliższą tobie ułóż pod kątem prostym w stosunku do ciała, a

następnie zegnij w łokciu pod kątem prostym tak, aby dłoń ręki

była skierowana do góry,

dalszą rękę przełóż w poprzek klatki piersiowej i przytrzymaj

stroną grzbietową przy bliższym policzku,

drugą swoją ręką złap za dalszą nogę tuż powyżej kolana i

podciągnij ją ku górze, nie odrywając stopy od podłoża,

przytrzymując dłoń dociśniętą do policzka, pociągnij za dalszą

kończynę dolną tak, by ratowany obrócił się na bok w twoim

kierunku,

ułóż nogę, za którą przetaczałeś poszkodowanego w ten sposób,

aby kolano znajdowało pod kątem prostym w stosunku do biodra,

odegnij głowę ratowanego ku tyłowi, by upewnić się, że drogi

oddechowe są drożne,

gdy jest to konieczne, ułóż rękę ratowanego pod policzkiem tak,

by utrzymać głowę w odgięciu,

regularnie sprawdzaj oddychanie.

Jeżeli poszkodowany musi być ułożony w tej pozycji dłużej

niż 30 minut, to po tym czasie odwróć go na drugi bok aby

zwolnić ucisk na leżące niżej ramię.

POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU

ZADŁAWIENIA U DOROSŁYCH

( ciało obce w drogach oddechowych )

Postępowanie to jest także właściwe dla dzieci powyżej 1. roku

życia.

1. Jeżeli poszkodowany ma objawy częściowej niedrożności

dróg oddechowych:

- zachęcaj go do kaszlu i nie rób nic więcej.

2. Jeżeli poszkodowany ma objawy całkowitej niedrożności,

ale jest przytomny:

- zastosuj do 5 uderzeń w okolicę między łopatkową zgodnie z

zasadami:

stań z boku i

nieco

za poszkodowanym,

podłóż jedną dłoń pod mostek

poszkodowanego i pochyl go do przodu tak,

aby przemieszczone ciało obce mogło

przedostać się do ust, a nie przesuwało się w

głąb dróg oddechowych,

wykonaj do 5 energicznych uderzeń

nadgarstkiem w okolicę między łopatkową;

- po każdym uderzeniu sprawdź czy ciało

obce przypadkiem nie wydostało się i

czy

drogi oddechowe są nadal niedrożne. Celem

jest zlikwidowanie niedrożności energicznym

uderzeniem, co nie oznacza konieczności

wykonywania wszystkich 5 prób;

- jeżeli 5 uderzeń w okolicę między

łopatkową nie spowoduje usunięcia ciała

obcego, zastosuj 5 uciśnięć nadbrzusza

zgodnie z zasadami:

stań za poszkodowanym i obejmij go

ramionami na wysokości nadbrzusza,

pochyl go do przodu,

zaciśnij pięść i umieść ją pomiędzy

pępkiem i wyrostkiem mieczykowatym,

wolną ręką złap za zaciśniętą pięść i silnie

pociągnij do wewnątrz i ku górze,

powtórz tę czynność do 5 razy;

- jeżeli te czynności nie spowodują usunięcia ciała

obcego z dróg oddechowych, kontynuuj uderzenia w

okolicę międzyłopatkową w połączeniu z uciśnięciami

nadbrzusza.

3. Jeżeli poszkodowany straci przytomność:

- bezpiecznie ułóż go na ziemi,

- natychmiast wezwij fachową pomoc,

- rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową

(rozpoczynając od punktu 5b algorytmu BLS);

ratownicy medyczni, przeszkoleni i doświadczeni w

sprawdzaniu tętna, powinni rozpocząć uciskanie

klatki piersiowej u poszkodowanego z całkowitą

niedrożnością dróg oddechowych nawet jeżeli tętno

jest wyczuwalne.

Podstawowe zabiegi

resuscytacyjne u dzieci

Ratownicy, którzy umieją wykonywać BLS u dorosłych i nie

posiadają konkretnej wiedzy z zakresu resuscytacji dzieci

mogą używać sekwencji dla dorosłych z zastrzeżeniem, że

powinni wykonać 5 pierwszych oddechów ratowniczych, a

następnie przez minutę wykonywać BLS zanim udadzą się

po pomoc.

Poniższa sekwencja ma być stosowana przez ratowników z

obowiązkiem udzielania pomocy pracujących z dziećmi w

stanach zagrożenia życia ( zwykle osoby z wykształceniem

medycznym ).

BSL u dzieci

1. Upewnij się, że jest bezpiecznie zarówno dla ciebie jak i dla

dziecka

2. Sprawdź reakcję dziecka

- delikatnie potrząśnij dziecko i zapytaj głośno:

„

Czy wszystko w porządku”

- nie potrząsaj niemowlęciem i dzieckiem, jeśli podejrzewasz

u niego uraz szyjnego odcinka kręgosłupa.

3a. Jeśli dziecko odpowiada słowami lub poruszeniem się:

- pozostaw dziecko w pozycji w jakiej je zastałeś ( pod

warunkiem, że jest ona dla niego bezpieczna ),

- oceń jego stan i udziel pomocy w razie potrzeby,

- powtarzaj regularnie ocenę stanu ogólnego dziecka.

BSL u dzieci

3b. Jeśli dziecko nie reaguje:

- głośno wołaj o pomoc,

- udrożnij drogi oddechowe dziecka poprzez odgięcie głowy i

uniesienie żuchwy w następujący sposób:



początkowo w pozycji zastanej umieść rękę na czole

dziecka i delikatnie odegnij jego głowę ku tyłowi,



w tym samym czasie umieść opuszki palca ( lub palców )

pod bródką dziecka i unieś ją; nie naciskaj na tkanki miękkie

pod bródką, bo możesz spowodować niedrożność dróg

oddechowych,



jeśli wciąż masz trudności z udrożnieniem dróg

oddechowych, spróbuj metody wysunięcia żuchwy; połóż

palce wskazujące obydwu rąk za żuchwą dziecka, po jej

bokach i popchnij ją do przodu,



obie metody mogą być łatwiejsze do wykonania, jeśli

dziecko zostanie delikatnie położone na plecy.

Jeżeli podejrzewasz istnienie urazu okolicy szyi,

staraj się udrożnić drogi oddechowe, używając

jedynie metody wysunięcia żuchwy.

Jeśli nadal jest to nieskuteczne zastosuj

niewielkie odchylenie głowy do tyłu do momentu

aż drogi oddechowe zostaną udrożnione.

BSL u dzieci

4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem słuchem

i dotykiem oceń, czy występują prawidłowe oddechy

poprzez przysunięcie swojej twarzy blisko twarzy dziecka i

obserwowania jego klatki piersiowej:

obserwuj ruchy klatki piersiowej

słuchaj nad nosem i ustami dziecka szmerów oddechowych,

poczuj ruch powietrza na swoim policzku.

Patrz, słuchaj i staraj się wyczuć nie dłużej niż 10 sekund

zanim podejmiesz decyzję.

BSL u dzieci

5a. Jeśli dziecko oddycha prawidłowo:

ułóż dziecko w pozycji bezpiecznej,

sprawdzaj, czy oddech nadal występuje.

5b. Jeśli dziecko nie oddycha lub ma oddechy agonalne

( nieregularne, rzadkie oddechy ):

delikatnie usuń widoczne ciała obce mogące powodować

niedrożność dróg oddechowych,

wykonaj 5 pierwszych oddechów ratowniczych,

podczas wykonywania oddechów ratowniczych zwróć

uwagę na pojawienie się kaszlu lub odruchów z tylnej

ściany gardła w odpowiedzi na twoje działania; obecność

lub brak tego typu reakcji stanowi część oceny obecności

oznak krążenia / ruch, kaszel lub prawidłowy oddech /.

BSL u dzieci

Oddechy ratownicze u dziecka powyżej 1. roku powinny być

wykonane w następujący sposób:

zapewnij odgięcie głowy i uniesienie żuchwy,

kciukiem i palcem wskazującym ręki leżącej na czole zaciśnij

miękkie części nosa,

rozchyl nieco usta dziecka, ale utrzymuj uniesienie bródki,

nabierz powietrza, obejmij szczelnie swoimi ustami usta

dziecka i upewnij się, że nie ma przecieku powietrza,

wykonaj powolny wydech do ust poszkodowanego trwający

ok. 1-1,5 sekundy, obserwując równocześnie unoszenie się

klatki piersiowej,

utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy odsuń swoje

usta od ust poszkodowanego i obserwuj, czy podczas wydechu

opada klatka piersiowa.

ponownie nabierz powietrza i powtórz opisaną sekwencję 5

razy; oceń jakość oddechu obserwując klatkę piersiową

dziecka: powinna się unosić i opadać jak przy normalnym

oddechu.

BSL u dzieci

Oddechy ratownicze dla niemowląt powinny być wykonane

w następujący sposób:

umieść głowę w pozycji neutralnej i unieś bródkę,

nabierz powietrza, obejmij szczelnie swoimi ustami usta i nos

dziecka i upewnij się, że nie ma przecieku powietrza. Jeśli u

starszego niemowlęcia nie można objąć ust i nosa, ratownik

może próbować objąć swoimi ustami albo tylko usta, albo tylko

nos niemowlęcia ( jeśli tylko nos – należy zacisnąć usta, aby

powietrze nie wydostawało się na zewnątrz ).

powoli wdmuchuj powietrze do ust i nosa niemowlęcia przez 1-

1,5 sekundy, w ilości wystarczającej do widocznego uniesienia

się klatki piersiowej,

utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy odsuń swoje

usta od ust poszkodowanego i obserwuj, czy podczas wydechu

opada klatka piersiowa,

ponownie nabierz powietrza i powtórz opisaną sekwencję 5

razy

BSL u dzieci

Jeśli wykonanie sztucznego oddechu natrafia na trudności,

drogi oddechowe mogą być niedrożne.

Wtedy:

otwórz usta dziecka i usuń z nich wszelkie widoczne

przeszkody; nigdy nie staraj się usunąć ciała obcego na ślepo,

upewnij się, że głowa jest prawidłowo odgięta, bródka

uniesiona, ale także, że szyja nie jest nadmiernie wygięta,

jeśli odgięcie głowy i uniesienie brody nie powoduje

udrożnienia dróg oddechowych, spróbuj metody wysunięcia

żuchwy,

podejmij do 5 prób w celu uzyskania efektywnych oddechów,

jeśli nadal jest to nieskuteczne, rozpocznij uciskanie klatki

piersiowej.

BSL u dzieci

6. Oceń układ krążenia dziecka. Masz nie więcej niż 10 sekund na:

poszukiwanie oznak krążenia – zalicza się do tego ruch, kaszel

lub prawidłowy oddech ( nie oddechy agonalne, które są

rzadkie i nieregularne ),

sprawdzenia tętna ( jeśli jesteś przeszkolony ), ale upewnij się,

że nie zajmie ci to więcej niż 10 sekund.

U dziecka powyżej 1. roku życia badaj tętno na tętnicy szyjnej.

Jeśli jest to niemowlę, badaj tętno na tętnicy ramiennej na

wewnętrznej stronie ramienia.

BSL u dzieci

7a. Jeżeli jesteś pewien, że w ciągu 10 sekund stwierdziłeś

obecność oznak krążenia:

jeśli jest to konieczne, kontynuuj oddechy ratownicze aż do

powrotu spontanicznego oddechu,

jeśli dziecko nadal jest nieprzytomne, ułóż je w pozycji

bezpiecznej,

powtarzaj regularnie ocenę stanu ogólnego dziecka.

7b. Jeśli brak tętna ( oznak krążenia ) lub gdy tętno jest wolne

( poniżej 60/min. z objawami złej perfuzji ) lub nie masz

pewności, czy jest obecne:

rozpocznij uciskanie klatki piersiowej,

połącz oddechy ratownicze z uciskaniem klatki piersiowej

BSL u dzieci

Uciskanie klatki piersiowej



U dzieci należy uciskać w jednej trzeciej mostka.



Aby uniknąć naciskania nadbrzusza, należy zlokalizować

wyrostek mieczykowaty poprzez znalezienie miejsca gdzie

łuki żebrowe łączą się ze sobą.



Szerokość jednego palca powyżej tego punktu wyznaczy

prawidłowe miejsce do ucisku mostka.



Uciśnięcia powinny być wystarczające, aby obniżyć mostek do

około jednej trzeciej głębokości klatki piersiowej.



Należy zwolnić ucisk i powtarzać tę czynność z częstością

około 100/min.



Po 15 uciśnięciach, należy odgiąć głowę, unieść żuchwę i

wykonać dwa efektywne oddechy.

BSL u dzieci



Uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze powinno się

kontynuować w stosunku 15 : 2.



Jeśli ratownik jest sam może użyć stosunku 30 : 2, zwłaszcza

jeśli ma trudności w zmienianiu pozycji pomiędzy uciskaniem,

a wentylacją.



Najkorzystniejsza metoda uciskania klatki piersiowej różni się

nieznacznie u niemowląt i u dzieci.



Niemowlęta – jeden ratownik – masaż opuszkami dwóch

palców.



Niemowlęta – dwóch lub więcej ratowników – technika dwóch

kciuków i dłoni obejmujących klatkę piersiową niemowlęcia:

należy umieścić kciuki jeden obok drugiego w jednej trzeciej

mostka (jak powyżej ), ułożone w kierunku głowy

niemowlęcia; pozostałe palce obu dłoni obejmują klatkę

piersiową, a końce palców podtrzymują plecy,

należy uciskać dwoma kciukami dolną część mostka, aby

obniżyć mostek do około jednej trzeciej głębokości klatki

piersiowej.

BSL u dzieci

- U dziecka powyżej 1. roku, aby wykonać uciskanie klatki

piersiowej, należy umieścić nadgarstek jednej ręki w jednej

trzeciej dolnej mostka.

Konieczne jest uniesienie palców, aby upewnić się, że nie

uciska się żeber.

Należy ustawić się pionowo nad klatką piersiową

ratowanego, wyprostować ramiona i uciskać tak, aby

obniżyć mostek do około jednej trzeciej głębokości klatki

piersiowej.

W przypadku większych dzieci lub mniejszych ratowników

łatwiej to będzie osiągnąć przy użyciu dwóch rąk ze

splecionymi palcami.

BSL u dzieci

8. Kontynuuj resuscytację do czasu:

powrotu oznak życia u dziecka ( spontaniczny oddech,

tętno, ruch ),

przybycia wykwalifikowanej pomocy,

wyczerpania własnych sił.

BSL u dzieci

Dla ratowników ważne jest, aby wezwać pomoc tak szybko

jak to możliwe, kiedy tylko dziecko straci przytomność.

Gdy jest więcej niż jeden ratownik, jeden z nich rozpoczyna

resuscytację, podczas gdy drugi idzie po pomoc.

Gdy jest tylko jeden ratownik, prowadzi on resuscytację przez

około minutę zanim pójdzie po pomoc. Aby zminimalizować

czas trwania przerwy w BLS, możliwe jest przeniesienie

niemowlęcia lub małego dziecka do miejsca wzywania

pomocy.

Jedynym wyjątkiem, kiedy nie należy prowadzić BSL przez

minutę zanim uda się po pomoc jest przypadek, kiedy

dziecko nagle straci przytomność i jest to zauważone przez

jednego ratownika. W tej sytuacji najbardziej prawdopodobną

przyczyną zatrzymania krążenia są zaburzenia rytmu serca i

dziecko wymaga defibrylacji. Należy natychmiast szukać

pomocy jeśli nikt inny nie może tego zrobić.

BSL u dzieci

Rozpoznawanie obecności ciała obcego w drogach

oddechowych

Ciało obce w drogach oddechowych – dziecko natychmiast

reaguje kaszlem, próbując je usunąć. Spontaniczny kaszel

jest prawdopodobnie bardziej efektywny i bezpieczniejszy

niż jakikolwiek rękoczyn wykonany przez ratownika.

Jeśli kaszel jest nieskuteczny lub dziecko nie kaszle,

świadczy to o całkowitym zatkaniu dróg oddechowych, co

może szybko doprowadzić do uduszenia. Należy wtedy

szybko i pewnie podjąć interwencję, by usunąć ciało obce.

BSL u dzieci

Pomoc w zadławieniu

Zadławienie u przytomnego dziecka

Jeśli dziecko kaszle efektywnie, żadne dodatkowe działania nie

są potrzebne. Zachęcaj je do kaszlu i nieustannie obserwuj.

Jeśli dziecko jest nadal przytomne, ale nie kaszle lub kaszel jest

nieefektywny, wykonaj 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową.

Jeżeli uderzenia w okolicę łopatkową są nieskuteczne, wykonaj

uciśnięcia klatki piersiowej u niemowląt, a u dzieci uciśnięcia

nadbrzusza. Zabiegi te powodują wytworzenie „sztucznego

kaszlu”, mającego na celu usunięcie ciała obcego poprzez

zwiększenie ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej.

Uderzenia w okolicę

międzyłopatkową - niemowlęta

ułóż dziecko głową w dół, aby do usunięcia ciała obcego

wykorzystać siłę grawitacji,

siedzący lub klęczący ratownik powinien być w stanie

bezpiecznie podtrzymywać dziecko na swoim kolanie,

podeprzyj głowę niemowlęcia w następujący sposób: kciuk

jednej dłoni połóż na kącie żuchwy po jednej stronie, a po

drugiej stronie żuchwy jeden lub dwa palce tej samej ręki,

nie uciskaj na miękkie tkanki pod żuchwą, bo to może

nasilić niedrożność dróg oddechowych.

wykonaj do 5 mocnych uderzeń w plecy nadgarstkiem

jednej ręki w okolicę międzyłopatkową,

celem jest raczej usunięcie niedrożności, a nie wykonanie

wszystkich 5 uderzeń,

uderzenia w okolicę międzyłopatkową są bardziej

efektywne, jeśli dziecko będzie ułożone głową w

dół,

małe dziecko, podobnie jak niemowlę, może być

ułożone w poprzek kolan ratownika,

jeśli to nie jest możliwe, utrzymuj dziecko

nachylone do przodu i wykonaj od tyłu uderzenia

w okolicę międzyłopatkową.

Uderzenia w okolicę międzyłopatkową

u dziecka powyżej roku

Jeśli uderzenia w okolicę międzyłopatkową

są nieskuteczne, a dziecko jest nadal

przytomne, wykonaj u niemowląt

uciśnięcia klatki piersiowej, a u dzieci

uciśnięcia nadbrzusza. Nie wykonuj

uciśnięć nadbrzusza ( manewru

Heimlicha ) u niemowląt.

Uciśnięcia klatki piersiowej u

niemowląt

obróć dziecko na wznak głową skierowaną w dół. Aby to

bezpiecznie wykonać, połóż dziecko na wolnym przedramieniu i

obejmij ręką jego potylicę,

utrzymaj dziecko leżące głową skierowaną w dół na twoim

przedramieniu opartym o udo,

wyznacz miejsce jak do uciskania klatki piersiowej ( dolna

połowa mostka około szerokości jednego palca powyżej

wyrostka mieczykowatego ),

wykonaj 5 uciśnięć klatki piersiowej jak przy pośrednim masażu

serca, ale wykonaj je gwałtowniej i z mniejszą częstotliwością.

Uciśnięcia nadbrzusza u dzieci powyżej

roku

stań lub uklęknij za dzieckiem, obejmij jego tułów i umieść swoje

ramiona pod ramionami dziecka,

zaciśnij rękę w pięść i ułóż ją pomiędzy pępkiem a wyrostkiem

mieczykowatym,

chwyć ją drugą ręką i mocno pociągnij ręce do siebie i ku górze,

powtórz tę czynność do 5 razy,

upewnij się, że nie uciskasz wyrostka mieczykowatego lub

dolnych żeber, bo może to doprowadzić do urazu jamy

brzusznej.

Po wykonaniu uciśnięć klatki piersiowej lub nadbrzusza

należy ponownie ocenić stan dziecka.

Jeśli przedmiot nie został usunięty i poszkodowany jest

wciąż przytomny, konieczne jest wykonanie sekwencji

uderzeń w okolicę międzyłopatkową i uciśnięcia klatki

piersiowej ( u niemowląt ) lub uciśnięcia nadbrzusza ( u

dzieci ).

Należy zadzwonić lub wysłać kogoś po pomoc jeśli ona

jeszcze nie dotarła.

Na tym etapie działań nie należy zostawiać dziecka

samego.

Jeśli przedmiot został usunięty, należy ocenić stan kliniczny

dziecka.

W razie jakichkolwiek wątpliwości konieczne jest

zasięgnięcie porady medycznej.

Niedrożność dróg oddechowych

u nieprzytomnego dziecka

Jeśli dziecko jest nieprzytomne lub traci

przytomność, należy położyć je na twardej,

płaskiej powierzchni.

Następnie należy zadzwonić lub wysłać kogoś po

pomoc, jeżeli ta nadal nie jest obecna.

Na tym etapie działań nie należy zostawiać

dziecka samego.

Powinno się postępować w następujący sposób:

otwórz usta i poszukaj widocznych ciał obcych; jeśli

widzisz jakiekolwiek, podejmij jednorazową próbę

usunięcia poprzez wygarnięcie palcem; nie usuwaj nic

na ślepo ani nie powtarzaj próby wygarnięcia, może to

spowodować wepchnięcie ciała obcego głębiej do krtani

i być przyczyną urazu,

udrożnij drogi oddechowe poprzez odgięcie głowy i/lub

wysunięcie żuchwy, a następnie podejmij próbę

wykonania 5 oddechów ratowniczych; oceń efektywność

każdego wdechu, jeśli wdech nie spowoduje uniesienia

klatki piersiowej, popraw pozycję głowy przed

wykonaniem następnej próby,

Niedrożność dróg oddechowych

u nieprzytomnego dziecka

podejmij 5 prób wykonania oddechów

ratowniczych, jeżeli nie spowodują one żadnej

reakcji ( poruszanie się, kaszel, spontaniczny

oddech ), przejdź do uciśnięć klatki piersiowej bez

uprzedniej oceny krążenia,

postępuj zgodnie z algorytmem BLS dla jednego

ratownika przez około minutę zanim wezwiesz

pogotowie ratunkowe ( jeśli nikt tego nie zrobił

wcześniej),

Niedrożność dróg oddechowych

u nieprzytomnego dziecka

kiedy udrażniasz drogi oddechowe w celu wykonania

kolejnych oddechów ratowniczych, skontroluj jamę

ustną czy nie ma tam obecnego ciała obcego,

jeśli widzisz jakiekolwiek, podejmij próbę usunięcia

poprzez jednokrotne wygarnięcie palcem,

jeśli ciało obce się pojawiło i zostało usunięte,

sprawdź i udrożnij drogi oddechowe w wyżej

opisany sposób oraz wykonaj oddechy ratownicze,

jeśli dziecko nadal nie oddycha,

Niedrożność dróg oddechowych

u nieprzytomnego dziecka

jeśli dziecko zaczyna odzyskiwać przytomność

i wykazywać spontaniczne, efektywne

oddechy, ułóż je w pozycji bezpiecznej i

obserwuj oddychanie i stan świadomości do czasu

przybycia pogotowia ratunkowego.

Niedrożność dróg oddechowych

u nieprzytomnego dziecka

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44
Slide 45
Slide 46
Slide 47
Slide 48
Slide 49
Slide 50
Slide 51
Slide 52

PODSTAWOWE ZABIEGI RESUSCYTACYJNE 10

Document Outline